FanFic.nl

He's the one|| Zayn Malik [Afgerond]

~023~Anger

Jaylinn

‘Hallo?’
‘Jaylinn?’ klinkt er boos over de lijn. Ik bijt op mijn lip en zucht inwendig.
‘Ja?’ Het komt er een stuk hoger uit dan ik plande en Zayn kijkt bezorgd op van het eten.
‘Waar de fuck ben je? Ik kom thuis in een leeg huis, zie dat je kamer zo goed als leeg is en je hebt geen eens een briefje achtergelaten! Eenmaal in een zomer is genoeg, maar dit is de druppel. Je komt nú naar huis!’ Ik kan de woede van mijn vader over de lijn voelen en ik slik. Een paar armen glijd om mijn middel en Zayn legt zijn kin op mijn schouder.
‘Ik ben bij Zayn, papa.’ Even is hij stil, maar ik bereid me al voor op zijn woede en houd de telefoon een stukje van mijn oor.
‘Wat?! Ik heb je duidelijk verboden hem nog te zien! Je komt onmiddellijk naar huis en anders kom ik je halen!’ Ik rol mijn ogen en Zayn pakt de telefoon uit mijn hand.
‘Jaylinn is achttien en mag dus zelf beslissen wat ze doen. Dag meneer.’ Dan hangt hij op en stopt mijn telefoon in zijn zak. Verbaasd kijk ik hem aan en hij gebaart naar de pannen.
‘Klaar om te eten?’

Na het eten en een filmavond, bevinden Zayn en ik ons nu eindelijk in de slaapkamer. Vermoeid laat ik mezelf op bed vallen, terwijl Zayn zich snel omkleed.
‘Moe?’ vraagt hij terwijl hij naast me schuift. Ik knik en voel zijn armen rond mijn lichaam glijden. Voorzichtig trekt hij me tegen zich aan en ik hum tevreden. Slaperig knipper ik met mijn ogen en kijk naar hem op, alleen maar op uit te vinden dat hij al naar me kijkt.
‘Ik hou van je, weet je dat?’ Geschrokken worden mijn ogen groter en Zayn raakt in paniek.
‘Oh shit sorry, I-fuck, sorry, ik wilde je niet bang maken fuck haat me niet?’ Geruststellend leg ik een hand op zijn wang en lach zachtjes.
‘Zayn, Zayn. Het is oke, ik was alleen een beetje geschrokken. Ik verwachtte het niet.’ Hij blaast zijn ingehouden adem uit en ik ga weer met mijn hoofd op zijn borst liggen. Zijn vingers draaien rondjes op mijn rug en ik voel hem ontspannen.
‘Ik hou ook van jou, Zayn.’


Doodmoe strompel ik door de straat richting de bushalte. De laatste semesterexamens zitten erop en ik ben eindelijk voor een paar weken verlost van de universiteit. De studie Geneeskunde is zwaarder dan verwacht en ik zit pas halverwege mijn eerste jaar. Ik kreun licht en haal een hand over mijn gezicht. Vervolgens trek ik de sjaal rond mijn nek een stukje strakker en wrijf in mijn blote handen. Glimlachend denk ik terug aan vanochtend. Die ruzie lijkt nu zo onbenullig.

’Jayjay, je moet echt handschoenen aan. Dadelijk bevriezen je handen.’ Moe en geïrriteerd draai ik me om naar mijn vriendje.
‘Ik bepaal zelf wel wat ik doe, Zayn. Je hoeft me niet te moederen.’ Mijn toon is scherp en hard en Zayn’s ogen vernauwen.
‘Best. Zorg er dan maar voor dat je zelf naar de universiteit komt, ik rijd je niet!’
‘Best!
‘Best!’

Ik grinnik zachtjes en wrijf nogmaals in mijn handen. Vervolgens stap ik de ondertussen gearriveerde bus in en scan mijn kaart. Ik neem plaats in een van de stoelen bij het raam en pak mijn telefoon tevoorschijn. Grimassend bekijk ik het aantal gemiste telefoontjes. 13 in totaal. Zuchtend verwijder ik ze allemaal, zonder op ze te antwoorden. Ik weet van wie ze zijn en ik weet ook dat ik niks met hem te maken wil hebben. Sinds die ene avond, vier maanden geleden, heb ik niet meer met mijn vader gepraat. Hoewel ik niet per se wil dat onze relatie wordt verpest, kan ik niet uitstaan dat m’n vader zo tegen Zayn en mij doet. Met een frons tussen mijn wenkbrauwen staar ik naar mijn telefoon, totdat ik word opgeschrikt door een stem naast me.
‘Ben jij niet Jaylinn?’ Ik kijk op, recht in de groene ogen van een meisje. Ze ziet er niet ouder uit dan zestien en ik knik.
‘Is het waar dat je met Zayn date?’ Inwendig kreun ik, ik heb hier een hekel aan.
‘Nee, we zijn alleen goede vrienden.’ Ze knikt en lijkt iets teleurgesteld terug te keren naar haar stoel, terwijl ik terugdenk aan een van de weinige ruzies die Zayn en ik hebben gehad.

Woedend smijt ik het tijdschrift door de kamer, recht tegen het gezicht van Zayn die net de kamer inkomt.
‘Jayjay? Is alles oke?’
‘Jayjay me niet!’ roep ik geïrriteerd. Ik weet dat het niet eerlijk is dat ik dit op hem afreageer, maar hij is nu eenmaal de eerste die door die deur stapt. Het had net zo goed Niall kunnen zijn.
‘Hoezo niet?’
‘Ik ben het gewoon zat! Zat, hoor je me!’ Hij trekt een wenkbrauw op en ik gooi nog een tijdschrift naar hem.
‘Altijd moeten ze weer wat over me weten, altijd maken ze weer bullshit verhalen over me! Dit is zo oneerlijk!’
‘Wees blij dat ze je niet zoveel moeten hebben als ik.’
‘Dat boeit me niks, Zayn! Jij bent eraan gewend, ik ben er zomaar in gegooid!’
‘Dat krijg je als je een popster date!’ schreeuwt hij terug.
‘Ik heb hier niet mee ingestemd!’
‘Pech gehad, Jaylinn! Dit krijg je erbij!’
‘Ik wil het er niet bij!’
‘Misschien moet je mij dan maar niet daten!’

Glimlachend schud ik mijn hoofd. Later hebben we het goed gemaakt, maar dat neemt niet weg dat ik de paparazzi nog steeds ongelofelijk irritant vind. Mijn glimlach sterft weg en ik zucht. Dan komt de bus met een schok tot stilstand en realiseer ik dat ik er hier al uit moet. Snel sprint ik de bus door en spring eruit, net op tijd want nog geen minuut later rijdt hij alweer weg. Vervolgens maak ik mijn weg naar het huis van de jongens. Terwijl ik de oprijlaan oploop, maken de eerste sneeuwvlokjes langzaam hun weg naar beneden. Verbaasd blijf ik stilstaan en begin te glimlachen. Sneeuw. Sneeuw in London.

Weet ik hoe veel later wordt mijn naam geroepen.
‘Jaylinn?!’ Ik draai me om naar de eigenaar van de stem en glimlach.
‘Niall, kijk! Het sneeuwt!’ Mijn beste vriend knikt lachend en loopt naar me toe. Hij pakt mijn handen tussen de zijne .
‘Jaylinn, je handen worden blauw. Kom, we gaan naar binnen.’ Als ik naar mijn handen kijk zie ik inderdaad dat ze blauw worden en volg Niall snel naar binnen.

In de hal staat Zayn, armen achter zijn rug. Verbaasd blijf ik staan, terwijl Niall snel langs hem heen glipt, de keuken in. Langzaam hang ik mijn jas en sjaal op en schop mijn laarzen uit. Dan loop ik naar Zayn en blijf voor hem stilstaan.
‘Hey.’
‘Hey. Het spijt me van vanmorgen.’ Hij haalt een doosje achter zijn rug vandaan en opent hem. Een ring uit een kauwgomautomaat ligt eraan, op een kussentje van houtsnippers en ik lach.
‘Het is al goed, Zayn. Ik was gewoon wat gespannen en moe en geïrriteerd.’ Hij glimlacht en ik schuif de ring om mijn vinger, giechelend.
‘Ik hou van je,’ zegt hij zacht. Ik plaats een kus op zijn lippen en glimlach.
‘Ik ook van jou.’

Reacties: