FanFic.nl

When they're all dead, but in some way still alive. • The Walking Dead

2. Nigel Connors

Bij het kamp aangekomen, spring ik over de motorkap van een auto, gevolgd door David. Ons kamp bestond uit zeven man -met David en mij meegeteld.
Verder was er een RV, die van een man genaamd Kieron Arc, een man van rond de veertig. Er zijn nog wat auto's, die we in een cirkel rondom het kamp hebben opgesteld tegen Walkers. En hier en daar wat tentjes.
"Nog iets interessants gezien?" De leider van ons kamp, Steve Peterson, komt op ons af. Ik stop mijn pijl terug in mijn pijlenkoker en schud mijn hoofd.
"Nou, David heeft een iPod gevonden, en ik heb wat munitie gevonden." Zeg ik. David knikt enthousiast en laat de iPod zien.
"Soms vraag ik me af hoe oud je bent..." Mompel ik terwijl ik richting mijn tent loop. Net als ik de flap opzij wil vouwen, hoor ik Steve zeggen: "Nigel, jij hebt de eerste wacht vanavond."
Ik grom en draai me om. "Moet ik serieus weer de wacht houden?" Vraag ik pissig. "Geen zorgen, ik wil je wel gezelschap houden."
Ik draai me om bij het horen van de stem en zie mijn jongere zusje Nathalia staan. Ze komt op me af gelopen en slaat haar armen om mijn hals heen. Ik sla mijn armen om haar heen en druk een kus op haar voorhoofd. "I don't care. Zolang het maar niet David is." Ik glimlach sarcastisch en laat Nathalia los. Dan draai ik me om naar Steve.
"Heb jij nog wat gevonden?"
"Nope." Steve trekt een van zijn zwaarden uit zijn schede en ik zie dat het ding bebloed is. "Behalve dan wat bastards." Zegt Steve terwijl hij het zwaard schoonveegt met een doek. "Er zijn ook nog jonge oren bij hoor!" Ik leg mijn handen op Nathalia's oren, en die legt haar handen op haar beurt op Davids oren, die een chagrijnige blik krijgt.
"Erg grappig." David loopt naar zijn tent. Nathalia pakt haar wapens, twee colt 45. pistolen waarvan er een een demper heeft. Nathalia klimt op de RV, en net als ik omhoog wil klimmen voel ik een hand op mijn schouder.
"Ik hou de wacht aan de andere kant van het kamp. Laat me weten wanneer je iets opmerkelijks ziet." Zegt Steve. Ik knik.
"Zal ik doen." Met die woorden, klim ik omhoog. Ik ga in kleermakerszit op het dak zitten, naast Nathalia.
"Dus. Hoe gaat het tussen jou en Mark?" Vraag ik grijnzend. Nathalia slaat me lachend op mijn achterhoofd. "We zijn beste vrienden. Niets tussen te brengen." Zegt ze. Ik vouw mijn handen achter mijn hoofd. "Yeah sure." Ik staar de donkere leegte van het bos in. Er heerst een stilte terwijl we beide het kamp in de gaten houden. Ik grijns. "Weetje ik-" Ik kap mijn zin af omdat ik voetstappen hoor. "Wat moet ik weten?" Vraagt Nathalia. "Ssht... Ik hoor voetstappen." Reageer ik. Ik span mijn boog en spring van de RV af. "Blijf daar." Zeg ik tegen mijn zusje als die ook wilt springen. Ze knikt en trekt een van haar wapens. De voetstappen komen dichterbij, en ik voel mijn hart bonken in mijn keel. Ik til de boog omhoog en richt hem op het duister. De voetstappen klinken nu gevaarlijk dichtbij, en ik vraag: "Wie is daar? Kom tevoorschijn, ik doe je niets."
"Zolang je maar geen Walker bent." Hoor ik Nathalia grinniken. Ik rol met mijn ogen en trek de pees nog iets verder naar achteren.
"Geen zorgen, wij zijn geen Walkers. Zoals jullie hen waarschijnlijk noemen."

Reacties: