FanFic.nl

De Langste Nacht (A Long Night at Camp Blood)

8: Fati in de Hel

Fati valt op de grond.
"Au.." kreunt ze.
De kettingen zijn verdwenen. Met trillende benen staat ze op en kijkt om haar heen, maar het is pikkedonker. Is dit de hel..? Voorzichtig voelt ze om haar heen, maar ze voelt of hoort niets. Zachtjes zet ze een stap naar voren.
Misschien kan ze een weg vinden uit deze letterlijke hel voordat híj haar vindt..
Ze zet nog een stap. Geen echo. Ze hurkt neer en voelt aan de vloer. Het is gewoon een koude, betonnen vloer.
Ze zet nog een stap. En nog één.
Dan begint ze maar gewoon te lopen met haar armen voor haar uit gestoken, al voelend of ze misschien een voorwerp tegenkomt. Het enige wat ze hoort is haar eigen ademhaling en de klopjes van haar voeten die telkens weer de grond raken bij elke stap. Na een tijdje gelopen te hebben en nog niets tegengekomen te zijn, begint Fati na te denken over wat ze moet doen als ze Krueger per ongeluk weer ontmoet. Ze moet al bijna overgeven bij de gedachte.
Ze weet de dag nog goed dat ze hem voor het eerst zag. In een vage droom sneed hij meteen haar hele arm open en toen ze wakker werd lag haar hele bed vol met bloed en haar arm deed vreselijk veel pijn. Op school begon ze ook al waanbeelden te zien en al snel moest ze weer naar een andere school.
Weer? Ja.
Toen ze een jaar of zeven was zat ze ook al op een andere school, maar nadat haar beste vriend werd opgenomen in een tehuis wegens een geestelijke ziekte stierven er steeds meer mensen in die buurt. Haar ouders hadden tegen Fati gezegd dat ze hier niet langer konden blijven wonen, en zijn toen verhuisd.
Toen de mensen op haar tweede school door haar waanbeelden over Freddy Krueger ook begonnen te denken dat Fati een geestelijke ziekte had, begon zij zich af te vragen of haar vriend van vroeger ook zoiets had doorgemaakt.
Ze heeft zich vaak genoeg afgevraagd wat er daarna met haar vriend gebeurd is. Eigenlijk wil ze het niet weten. Opgesloten, hoogstwaarschijnlijk. Fati moet er niet aan denken; Andy was een goede jongen en ze vond het ook heel erg vreemd toen ze te horen kreeg dat hij hem totaal geflipt was. Jammer genoeg kan ze zich niet zo veel meer van hem herinneren, ze was toen ook nog maar klein.
Opeens loopt Fati tegen iets hards aan. Met een zachte 'autsch' zet ze een stap achteruit. Voorzichtig begint ze te voelen aan het harde, platte ding voor haar. Is ze misschien bij de muur gekomen?
Ze voelt de zijkanten van dit ding.
Nee, het is geen muur.
Fati glijdt met haar handen over het oppervlak heen tot ze opeens een koude hendel vastgrijpt.
"Een deur..?" mompelt Fati verbaasd.
Ze twijfelt even, maar doet dan de hendel omlaag en trekt de deur open.
"Ah!"
Ze wordt verblind door een fel licht dat achter de deur vandaan komt en even kan ze niets zien.

Het volgende moment opent ze haar ogen weer en is ze in een heel andere ruimte.
"One, two, Freddy's coming for you.."
Fati hapt naar adem terwijl ze om zich heen kijkt. Alles heeft een rode gloed en is van staal. Er hangen kettingen aan het plafond.
"Three, four, better lock your door.."
Fati slikt zacht en kijkt achter zich, maar er is geen deur meer. Voorzichtig zet ze een stap naar voren als er plotseling hete stoom uit de muur naast haar komt en ze zich kapot schrikt. Snel zet ze het op een lopen.
"Five, six, grab your crucifix.."
Freddy mag haar niet vinden. Nooit. Ze rent door een smal gangetje omgeven door hete, metalen buizen en gaat op zoek naar een deur om hier weg te komen.
"HAHAHAA!!" echoot het plots door de ruimte.
Fati zet haar tanden stijf op elkaar.
"Shit," sist ze en kijkt wanhopig om zich heen.
Echt veel ziet ze niet door de rook. Snel rent ze verder het smalle gangetje uit, en komt bij een stalen trappetje. Ze heeft niet veel keus en rent naar boven.
"Seven, eight, better stay up late.."
Kuchend snelt Fati over het ijzeren bruggetje en ziet plotseling aan het eind een deur staan.
"Nine, ten.."
"NEVER SLEEP AGAIN!!!"
Tot Fati's grootste schrik springt er opeens een angstaanjagend uitziende man voor haar, met een vreemde hoed, lange, ijzeren nagels, een rood met groene trui en een ernstig verbrande huid. Fati slaakt een gil en deinst terug.
"Ha die Fati! Lang niet gezien, eh?" giechelt hij met een lage, grommende stem. "Me gemist?"
Fati schudt met grote ogen haar hoofd en zet nog een stap achteruit.
"Ah, zonde," mompelt Freddy terwijl hij een stap naar voren zet. "Ik jou wel."
Hij legt zijn hand op de metalen leuningen en glijdt er overheen met zijn ijzeren nagels waardoor er een oorverdovend gepiep ontstaat. Fati bedekt haar oren even met haar handen.
"Ik ben niet meer bang voor jou, Freddy," zegt ze zo zelfverzekerd mogelijk.
Freddy grinnikt alleen maar.
"Denk je dat je me nu nog kunt verslaan? Haha! We zijn in de HEL, Fati! H-E-L! Je kunt me er dus niet meer naartoe sturen want WE ZIJN D'R AL!"
Hij springt op Fati af en haalt uit met zijn ijzeren klauw waarop Fati verschrikt achteruit springt. Ze wil eerst wegrennen maar dan bedenkt ze zich.
"Fuck you," zegt ze kwaad.
Freddy kijkt verbaasd op.
"Fuck me? Nou, we kennen elkaar al best lang maar denk je niet dat het daar nog íets te vroeg voor is?"
Fati verandert haar gezichtsuitdrukking niet.
"Dat is wel een héle oude grap," zegt ze bitter.
Freddy kijkt even naar de grond en glimlacht.
"Ach ja, het is moeilijk om nog nieuwe te bedenken.." mompelt hij zacht.
Op dat moment springt Fati naar voren en trapt hem in zijn maag waardoor hij achterover valt. Fati springt over Freddy heen en rent naar de deur.
"HÉ!! KOM TERUG HIER FATI!!" schreeuwt Freddy nijdig en hij krabbelt overeind. "DIT ZET IK JE BETAALD!!!"
Hij rent op haar af maar Fati is net op tijd bij de deur. Snel opent ze het en er komt een enorm fel licht uit. Ze hoort Freddy achter zich schreeuwen van verblinding en zelf rent ze het licht in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.