FanFic.nl

Stand Alones

Run Away In The Summer {Schrijfuitdaging Ausgustus}[Ashton Irwin]

Zomer. Waar denk je aan bij zomer? Zon, zee, strand, zwembad, vrolijk, vrienden.. De typische zomer. Voor sommige. Niet voor iedereen. Vooral voor Ashton Fletcher Irwin niet. De bruinharige jongen staart uit zijn raam naar buiten. Alle mensen zijn vrolijk. De kinderen spelen, de volwassenen letten trots op hun kinderen en stelletjes zijn met elkaar bezig. Zoiets wil ik ook, dacht hij. Maar helaas kan dat niet. Al vanaf zijn geboorte mag hij niet naar buiten. Hij moet de hele zomer in zijn kamer doorbrengen. Zijn ouders zijn tegen de buitenwereld en leven alleen binnen. Ashton en zijn zus Lauren krijgen thuis les, het eten word besteld en ze hebben geen huisdieren. Zijn broer krijgt geen thuis les, die was gevlucht en is niet meer terug gekomen. Ashton heeft geen idee waar zijn broer is, en dat zal hij ook nooit weten. Hij is vast ergens aan het genieten van de buitenlucht. Ashton snapt het niet wat er zo erg is aan de buitenwereld. Hij heeft nooit de lucht gevoeld. Elke dag staat er beneden een raam open voor zuurstof, maar daar mag hij niet komen. Tot vandaag, hij kan er niet meer tegen en vlucht, net als zijn broer. De tas die hij al twee weken heeft ingepakt word onder het bed gegrist en hij opent de deur. Hij loopt naar de slaapkamer van zijn ouders en hoort dat ze slapen. Dit wordt zijn kans. Hij loopt zonder geluid te maken naar beneden. Vandaag voelt hij voor het eerst de buitenlucht, praat hij met andere mensen, ontmoet misschien wel een leuk meisje en komt voor het eerst in zijn leven in een winkel. Beneden aangekomen, loopt hij naar het open raam. De deur komt hij niet door, die is altijd op slot. Hij staat net een meter voor het raam, waardoor je de wind net niet voelt, als hij een hand op zijn schouder voelt. Hij schrikt en draait zich om. 'Waar denk jij heen te gaan?' Zijn vader staat voor hem en kijkt hem dreigend aan. Hij heeft alleen een brok in zijn keel en kan niks zeggen. Zijn vader blijft hem dreigend aankijken. Ashton voel zijn vaders ogen op zijn ogen branden. Als een reflex maakt hij zich los van de greep en rent het raam uit. Voor het raam blijft zijn vader staan, die gaat niet verder. Ashton neemt gebruik van dit moment en vlucht. de wind gaat door zijn haren, de zon schijnt op zijn huid en zijn kuiltjes komen vanzelf op zijn gezicht. Hij komt bij een veld aan met groene sprietjes die tussen zijn tenen kriebelen. Hij grinnikt en gaat zitten. Wat is dit een geweldig gevoel, gaat er door zijn hoofd. Hij begroet alle mensen die voorbij komen, de vrolijke maar ook de chagarijnige. Hij pakt zijn tas en staat weer op. Hij loopt naar een groot gebouw met een 'Albert Heijn' spandoek. Hij loopt het gebouw in en ziet overal eten. Dit is dus een winkel. Hij loopt verder en neemt veel dingen mee, dingen die hij ooit heeft gehad maar ook dingen die voor hem onbekend zijn. Hij loopt naar de kassa en leg alles neer. Als hij moet betalen pakt hij zijn geld. Hij heeft twintig jaar lang gespaard en zijn zakgeld bewaard, dus nu kan hij ermee doen wat hij wilt. Hij betaalt en loopt met zijn spullen naar buiten. Hij loopt naar een ander veld en legt al zijn spullen neer. Hij gaat ernaast zitten en bekijkt de tas. Hij haalt er iets uit. Het is iets wat hij niet kent. Het is een zakje met stokjes erin. Op de stokjes zit een rond balletjes dat erg plakt aan zijn vingers. Hij haalt er een uit en propt het in zijn mond. Een zoete smaak proeven zijn smaakpupillen en genieten ervan. Hij bedenkt zich dat hij nu geen slaapplaats heeft. Hij pakt zijn spullen, staat op en begint te lopen. Hij komt langs een groot gebouw met een uithangbord, waar 'HOTEL' op staat. Zouden ze hem hier kunnen helpen? Hij loopt naar binnen en door naar de receptie. 'Kan ik u helpen meneer?' vraagt een vrouw.
'Zou ik hier kunnen verblijven?' vraagt Ashton onzeker.
'Tuurlijk. Voor hoelang?'
'Tot ik een woning heb gevonden?' Ze kijkt hem eerst verbaasd aan maar tikt dan iets in een de computer. Ashton krijgt een sleutel en hij loopt naar de grijze deure. Ze gaan open en hij stapt erin. Op de sleutel staat het nummertje '425', dus de vierde verdieping. Al snel is hij boven en stapt de cabine uit. Hij loopt door de gang, zoekend naar zijn kamer. Al snel heeft hij gevonden en opent de deur. Hij stapt naar binnen en sluit de deur. Hij zet zijn spullen neer en loopt verder de kamer in. Hij pakt zijn tas een beetje uit en loopt dan met zijn sleutel weer de kamer uit. Hij gaat op zoek naar vrienden, die hij nooit heeft gehad. Hij loopt het hotel uit, richting het park. Al snel komt hij aan bij het Central Park en loopt de poort door. In de verte hoort hij muziek en hij loopt op het bron af. Hij komt uit bij een paar tafels die naast elkaar staan, die een podium vormen. Op het podium staan drie jongens muziek te maken. Alledrie hebben ze een gitaar vast, waarvan één een basgitaar. Helaas geen drummer. Ashton heeft voor zijn achtste verjaardag een drumstel gekregen en heeft sindsdien gedrumd. Alles heeft hij zichzelf aangeleerd. Ashton heeft geluk dat hij het drumstel kreeg, daardoor heeft hij muziek ontdekt en kent ook de moderne nummers. De jongen staat vol genot te luisteren naar het kleine bandje dat 'Teenage Dream' speelt van 'Katy Perry.' Hij hoort dat er toch wel wat drum mist. Als het bandje klaar is, lopen ze podium af en ruimen hun spullen op. Nu grijpt Ashton zijn kans. Hij loopt naar een van de jongens. De blondharige jongen draait zich om en glimlacht. 'Hee. Ik ben Luke.'
'Hee, mijn naam is Ashton.'
'Hee Ashton. Nieuw hier?' Ashton knikt en schud de hand die Luke uitsteekt. Wat een aardige jongen, zo spontaan. 'Dit is Calum en de paarsharige is Michael.' Ashton schud de andere jongens de hand en ze stellen zich voor.
'Jullie spelen goed zeg! Alleen missen jullie wel wat drum.' Luke knikt.
'Klopt, we zoeken al maanden een goede drummer, het lukt niet om hem te vinden.'
'Kan ik jullie misschien helpen? Ik drum al sinds mijn achtste.' Een glimlach siert Luke's gezicht en hij knikt. Hij leidt Ashton naar het drumstel dat achter het podium staat en Ashton gaat zitten. Hij pakt de drumstokken en begint zachtjes te drummer. Hij drumt steeds harder en sneller. De monden van de drie jongens vallen open en Ashton glimlacht. Hij legt de stokken weer weg en loopt terug naar de jongens. 'Wil je erbij?' Ashton's gezicht fleurt op en hij knikt heftig. Dan komt er een meisje aanlopen en omhelst Luke. 'Hee Melina, hoe is het?'
'Goed! Wie ben jij?' Ze kijkt Ashton aan aan. Ze heeft bruin haar met blauwe en rode plukken ertussen en is niet lang, klein zelfs, maar niet te klein. Ze heeft groene ogen die erg opvallen, net iets wat Ashton mooi vind bij meiden.
'Ik ben Ashton' stelt hij zich voor de vierde keer voor en schudt de hand van Melina. Er is een twinkeling in Ashton's ogen. Hij vind de meid wel leuk, dat is te merken. Melina vertelt waar ze woont en daarna de jongens ook. Zo kunnen ze met z'n allen oefenen voor de band. Hij heeft in een middag, vier nieuwe vrienden gemaakt, waaronder een meisje dat hem erg bevalt, hij kan drummer wanneer hij wilt en hij zit in een bandje. Geweldig toch, die zomer?

Reacties: