FanFic.nl

A new life

17) EEN METEOORREGEN

“Een meteoorregen??! ”� “Wel, ja dit is mijn verrassing...”� Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en fluisterde zacht in zijn oor; “Bedankt Bill, het is echt prachtig! Dit is echt het beste afspraakje ooit!!”� Het verder verloop van de avond was even geweldig. We lagen samen op het gras met onze ogen op de hemel gericht waar lichtflitsen voorbij zoefden. Onze hoofden lagen tegen elkaar aan en ik dacht na over Bills bekkenning van zijn gevoelens voor me. Ik had zijn antwoord een beetje ontweken en was er niet meer op terug gekomen. Mijn gevoelens voor hem waren de laatste weken ook gegroeid, maar ik was er nooit over begonnen omdat ik te onzeker was. Dat was ik altijd al geweest; onzeker... over heel veel dingen. Ik had niet zoveel zelfvertrouwen, maar eigenlijk zou ik het wel moeten hebben, iedereen had vertrouwen in mij waarom ik dan niet? Op het vlak van relaties was ik helemaal een ramp. Toen ik een jongen voor de eerste keer oprecht mijn gevoelens vertelde had hij me uitgelachen recht in mijn gezicht, het had enorm veel pijn gedaan en ik heb daarna veel moeite gehad om ooit nog zo eerlijk te zijn met een jongen. Tim had alles veranderd, hij had me weer doen openbloeien en me weer doen geloven in de liefde. Ik vond het spijtig dat ik hem had moeten achterlaten in België en onze relatie moest beëindigen, maar dat was nu eenmaal het beste. Hij had me zoveel geleerd, ik kon mezelf zijn bij hem, dat kon ik bij Bill ook. Ik zou Bill wel vertellen wat ik voor hem voelde, maar nu wou ik eerst van het moment genieten. Ik voelde me het gelukkigste meisje op de aarde en schoof nog een beetje dichter naar Bill toe. De meteoren vlogen nu steeds, met een langere tijdspanne tussen, voorbij, we hadden samen van het magnifieke moment genoten. “Waaraan denk je?”� vroeg ik stilletjes aan Bill om de sfeer niet te verpesten. “Dat er geen plaats op de hele wereld is waar ik nu liever zou zijn.”� Weer verraste hij me met zijn perfecte antwoord. Het was als een soort gave hoe hij steeds op het juiste moment het juiste kon zeggen. Even later kwamen er geen meteoren meer en stonden we op, Bill pakte mijn hand -in een flits dacht ik terug aan het paint ballen- onze handen waren nu in elkaar verstrengeld en ik liep wat dichter tegen Bill aan. Hand in hand stapten we over het gras, de stilte die er tussen ons bestond was niet onbehagelijk, maar toch verbrak Bill hem. “Je hebt nog niets gezegd op mijn antwoord van de laatste vraag...”� begon hij. “Eum Bill..ik ...euh...ja...”� wat was ik weer aan het klungelen, ik kon niet verwoorden wat ik wou zeggen. Ik besloot het anders te doen, ik stopte waardoor Bill ook stopte en keek hem diep in zijn ogen. Ik zag een lieve, oprechte jongen waarbij ik me goed voelde, en die me deed zweven op een bepaalde manier, ik zag de jongen waar ik verliefd op was. Onze hoofden kwamen dichter bij elkaar en er ging een aangename rilling door me wanneer zijn zachte lippen de mijne raakten.
Bills pov: Ik had lang naar het perfecte afspraakje gezocht, iets origineels, iets wat Nele zeker leuk zou vinden. Toen ik op het nieuws zag dat er vandaag een meteoorregen kwam, wist ik meteen dat dit het was wat ik zocht. Het spelletje dat ze had voorgesteld om te spelen, was ook de perfecte gelegenheid om haar te vertellen wat ik voor haar voelde, maar toen de eerste lichtflits aan de hemel verscheen, was ze dat even helemaal vergeten. Ik had haar er voorzichtig weer doen aan denken, bij de manier waarop ze begon met de woordjes ‘eum Bill’ zakte de moed me al in de schoenen. Het klonk niet veelbelovend, maar ze stopte, kwam voor me staan en keek in mijn ogen alsof ze mijn gedachten probeerde te lezen en nu voelde ik haar lippen op de mijne. Ik legde mijn armen om haar middel en zij die van haar rond mijn hals terwijl we zachtjes kusten.

Reacties: