FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 20

Chapter 20

Het was een chaos van jewelste in de school. Iedereen was in paniek, de dooddoeners vielen nog steeds de leden van de orde aan en de Orde leden hadden het steeds zwaarder. De dooddoeners waren in de meerderheid, Sirius was uitgeschakeld en Remus was niet meer in staat om helder na te denken. Perkamentus was dood en dat ging de school door als een lopend vuurtje. Het moment dat het nieuws van Perkamentus de orde bereikte was het moment dat Bellatrix de hal in kwam gehuppeld "Perkamentus is dood! We gaan!" de dooddoeners die nog hadden staan duelleren met de orde leden probeerde nog extra schade aan te richten door zoveel mogelijk vloeken rond te strooien terwijl ze weg renden terug naar waar ze vandaan waren gekomen.
Het duurde even voor alles wat rustiger was, Kyle was uitgeput en zakte op de grond neer zijn toverstok nog in zijn hand, zijn gezicht zat onder het vuil en zijn gewaad was gescheurd, Dane zag er al net zo gehavend uit er liep een diepe snee over zijn wang en hij zag eruit alsof hij elk moment kon neervallen. De broers keken elkaar even aan en keken toen om zich heen, de gang was half ingestort. Er lagen overal stukken harnas of brokstukken van de muren en het plafond. Pas toen ze keken naar de Orde leden en leerlingen die nog overeind stonden, kregen ze door dat hun vader er niet bij was. Kyle stond direct op en keek paniekerig in het rond "Waar is pap?" vroeg hij met een licht trillende stem. Dane keek ook om zich heen en zag dat Romeo neerknielde bij wat op een hoopje kleding leek, toen Kyle echter beter keek zag hij dat het Sirius was en leek alles om hem heen te vervagen. Naast Sirius, zat Remus die zijn gezicht in zijn handen had verborgen en zich niet verroerde. Kyle stond verstijfd op zijn plek niet wetende wat er was gebeurd, wat hij moest doen of waar zijn moeder was en Amber. Dane was degene die hem uit zijn gechoqueerde staat haalde "Pap!" Dane rende op zijn vader af op de voet gevolgd door Kyle. Remus keek op, zijn gezicht was wat Kyle weer spontaan stil liet zijn. Hij had zijn vader nog nooit zo gezien en hoopte dat hij dat ook nooit meer zou zien. Remus zijn ogen waren rood en zijn gezicht was nat en Kyle wilde er niet aan denken om zijn vader te zien huilen. Sirius lag er roerloos bij, zijn ogen gesloten en Kyle kon niet zien of hij nog ademde of niet. Romeo mompelde enkele bezweringen maar liet na enkele ogenblikken zijn stok zakken en keek Remus aan "Ik kan niets doen. Hij leeft nog maar het is niet goed." Remus knikte kort, stond op en keek naar zijn zoons "Ga jullie moeder zoeken. Zeg nog niet wat er is gebeurd maar zeg dat ze naar het St. Holisto moet komen met Christina en Severus." Dane knikte, waarschijnlijk gedreven door de toon van Remus wiens stem zacht en schor klonk. Dane draaide zich abrupt om, pakte Kyle bij zijn arm en sleurde hem mee de gang uit.

Severus stond stijfjes toe te kijken hoe Christina wanhopig probeerde door de mensenmassa heen te komen die zich had verzameld bij wat Severus wist, het lichaam van Perkamentus was. Hij wist dat er niets meer aan te doen was, Bellatrix had de vloek des doods afgevuurd naar Christina en Perkamentus was het uiteindelijke slachtoffer geworden wat het hele plan van Voldemort was geweest... 'missie geslaagd.' dacht Severus voor hij achter Christina aan liep. De leerlingen weken direct voor hem uit en maakte ruim baan voor hun leraar toverdranken voor wie ze zo bang waren, maar hij werd nu aangekeken met een nieuw soort respect en niet met angst. Severus stond achter Christina toen ze door haar knieën neer zakte naast Perkamentus en ontroostbaar begon te huilen. Hij wist dat hij niets kon doen om haar te troosten of zich beter te laten voelen het enige wat hij kon doen was een patronus naar de andere leden van de orde sturen om hen mede te delen dat Perkamentus dood was. Hij draaide zich om naar de studenten die hem aankeken "Ga naar binnen, zoek jullie vrienden en ga naar de grote zaal." zei hij kortaf. De leerlingen dachten er niet eens aan om hem te negeren of tegen hem in te gaan en druppelde dan ook langzaam af. Severus liep naar Christina toe en legde zijn hand op haar schouder "Kom op Chris." zei hij zacht, Christina schudde heftig haar hoofd "Ik laat hem hier niet achter." zei ze koppig. Severus onderdrukte de neiging om te zuchten, op dat moment echter kwam Alastor Dwaaloog aanlopen. "Ik neem het vanaf hier wel over Severus." zei hij kortaf. Dwaaloog was niet iemand die zijn emoties snel toonde en wel in staat was om te zorgen dat alles geregeld werd. Christina keek met betraande ogen op naar Dwaaloog "Alastor-" zei ze zacht. Dwaaloog knikte kort "Ik weet het. Kyle en Dane zijn naar jullie op zoek." Severus knikte en wist Christina mee te loodsen naar binnen. Melian kwam hijgend aangerend, Melian's haar zat in de war en ze was rood aangelopen. "Wat is er gebeurd ik hoorde-" ze keek naar Severus, zag zijn blik en keek toen naar Christina wie nog steeds zachtjes huilde. Melian trok wit weg "Is het -" "Mam!" Melian draaide zich om toen ze de stem van haar zoons hoorde "Oh god zij dank!" zei ze opgelucht. Haar zoons waren veilig, ze kon niet zeggen dat ze ongedeerd waren. Dane had een lelijke snee in zijn wang en Kyle zat onder het vuil en leek in shock. "Mam, oom Severus, Tante Christina, we moeten naar het St. Holisto." zei Dane snel. Melian fronste en zette toen grote ogen op "Remus-?" "Nee. Pap is ongedeerd.." "Lichamelijk ongedeerd." voegde Kyle bij die een boze blik wierp naar zijn broer. "Hoe bedoel-" "Mam..nu." Severus was degene die als eerste in actie kwam "Perkamentus is dood." zei hij met een frons. Kyle en Dane keken elkaar aan "Weten we." zei Dane zachtjes en beet op zijn lip. "Alastor zorgt daarvoor, wij kunnen naar het Holisto." Severus keek zijn zus en vrouw aan "Wat is er aan de hand? wat is er gebeurd?" eiste Melian die nu in paniek raakte. Weer keken Kyle en Dane elkaar aan, Kyle was degene die als eerste sprak "Het is Sirius... Hij is -" "We weten niet wat er aan de hand is. Hij werd vervloekt en hij word niet meer wakker. Hij leeft nog maar... we weten niet hoe of wat er nu gaat gebeuren." vervolgde Dane. Christina trok zo mogelijk nog witter weg en zelfs Severus scheen even van zijn stuk gebracht. Melian daarentegen was de deur al uit voor iemand met zijn ogen kon knipperen "Waar is Luthien?" vroeg Severus toen "Weten we niet. Zij, Amber en Selene gingen de jongere studenten in veiligheid brengen we hebben ze niet meer gezien verder." "Gaan jullie maar alvast naar het St. Holisto. Ik zoek Luthien en Selene wel." Kyle en Dane knikte en liepen samen met Christina achter Melian aan.

Remus liep door de gang te ijsberen. De helers waren direct met Sirius een kamer in gedoken en voerde nu waarschijnlijk allemaal tests uit maar Remus kon niet tegen wachten. Normaal had hij het geduld van 100 man, nu echter kon hij het niet uitstaan dat hij hier zat te wachten op nieuws. Nou ja ... hij kon niet zitten dus liep hij maar heen en weer bedenkend hoe hij dit had kunnen voorkomen. Als hij Sirius niet alleen had gelaten om naar zijn zoons te gaan was er misschien niets gebeurd, Kyle en Dane hadden laten zien dat ze beiden prima in staat waren om de dooddoeners tegen te houden... Sirius was daar echter ook prima toe in staat maar blijkbaar had een dooddoener het toch van hem gewonnen iets wat normaal nooit gebeurde. Remus keek met een ruk op toen Melian naar binnen kwam gelopen gevolgd door Christina, Kyle en Dane. Melian vloog Remus om zijn hals "Ik ben zo blij dat je niets heb." zei ze opgelucht. Christina echter keek Remus strak aan "Wat is er aan de hand?" Remus bleef naar Melian kijken terwijl hij tegen Christina praatte "Sirius werd geraakt door een vloek, ik kon niet precies zien wat er gebeurde, ik zag alleen dat hij in elkaar stortte. Hij werd niet meer wakker ook niet door verschillende bezweringen van mijzelf en Romeo. De helers hebben hem meteen overgenomen en zijn nu aan het onderzoeken wat er aan de hand is en wat ze kunnen doen." Christina begon nu ook te ijsberen "Sirius verliest nooit een duel. Tegen wie vocht hij?" "Geen idee." Remus zakte neer op een stoel en Melian ging naast hem zitten en hield zijn hand vast. Remus zelf was ook behoorlijk gehavend, er zaten schrammen op zijn gezicht en armen en hij zat ook nog steeds onder het vuil net als Dane en Kyle. Het viel Remus op de een of andere manier op dat Melian echter, geen stofje op haar gewaad had zitten alsof zij het hele gevecht niet had meegekregen. "Wat is er met jullie allemaal gebeurd?" vroeg Kyle ineens aan Christina en Melian. Christina stopte met ijsberen toen Severus ook arriveerde, Luthien stormde langs hem heen en omhelsde haar moeder. Amber stormde juist naar haar ouders toe en Remus trok even een met pijn vertrokken gezicht. "Amber." mompelde Melian. Remus fronste en keek naar Christina die weer begon te huilen en begon te vertellen wat er was gebeurd in de grote zaal met Bellatrix en Perkamentus. Amber draaide zich met een ruk om "Wat?" zei ze alsof ze Christina niet perfect had verstaan. Severus nam het woord over "Perkamentus is dood..." Amber zette grote ogen op en keek naar haar ouders "Maar... het is Perkamentus?!" niemand zei meer iets, ze waren allemaal aan het na lopen wat er was gebeurd. "En waar was jij?" vroeg Remus aan Melian die hem losliet "Chris en ik waren onderweg naar de grote zaal toen er een dooddoener ineens voor onze neus stond. Ik zei tegen Chris dat ze door moest lopen terwijl ik achter bleef om met de dooddoener af te rekenen." ze zweeg maar Remus keek haar afwachtend aan wetende dat dit niet alles kon zijn. "En?" vroeg hij toen het te lang duurde voor ze verder vertelde. "Het was Amycus." zei Melian met een klein stemmetje. Remus werd bleek "En?" vroeg hij verder niet zeker wetende of hij wel wilde weten wat er vervolgens gebeurde. Melian's onderlip trilde en ze keek wanhopig naar Severus voor hulp die een wenkbrauw optrok en haar vragend aankeek. Daar had ze dus ook niets aan... "Melian?" Remus zijn stem was nu niet meer zacht en vragend, eerder dreigend en doodeng "Oh Remus, het spijt me!" Dat was het. Remus keek haar even aan, zijn gezicht stond emotieloos. Melian wilde haar armen om hem heen slaan maar Remus stond op. Severus daarentegen trok zijn wenkbrauwen op "Met Kragge? Echt?" vroeg hij met een schampere blik "Melian...je had dan beter nog met Pippeling naar bed kunnen gaan." Christina hapte geschrokken naar adem en Remus balde zijn handen tot vuisten, keek Severus vuil aan en liep weg niet meer in staat Melian aan te kijken of woorden te vormen. Er gleden tranen over Melian's wangen en ze keek naar Amber die haar met grote ogen aankeek en zich bij haar broers voegde, weg van haar moeder. Kyle en Dane keken echter boos "Dus als ik het goed begrijp.." begon Dane met trillende stem "Heb je, terwijl wij aan het vechten waren tegen de dooddoeners, terwijl Perkamentus werd vermoord door Bellatrix, terwijl Sirius werd vervloekt en god weet wat er met hem gaat gebeuren, terwijl dat alles aan de gang was... heb jij lekker in een leeg lokaal met Amycus Kragge zitten flikflooien." Melian stond op en wilde naar haar zoons toe lopen, Dane liep echter achter zijn vader aan en Amber ging snel tussen Severus en Christina in staan. Kyle keek haar moeder walgend aan "Ik dacht dat je van pap hield." zei hij woedend "Kyle, dat doe ik ook, ik hou van je vader meer dan van wie dan-" "Als je zoveel van pap houd zou je niet hebben gedaan wat je deed.. het is een dooddoener, Sirius is gewond, Perkamentus is dood en er zijn studenten gewond en vermoord. We hebben allemaal gevochten voor ons leven. Hoe kon je mam." en weg was Kyle. Hij liep dezelfde kant op als zijn vader en verdween uit het zicht.

Luthien had alles maar met een half oor gevolgd, ze was zich er vaag van bewust dat Remus wegliep, toen Kyle en dat Melian nu op haar knieën zakte en begon te huilen. Amber stond stilletjes naast Severus maar Luthien keek echter strak naar de deur waar Sirius achter nu helemaal door de molen werd gehaald om uit te vinden wat er aan de hand was. Het moment dat er een heler uit de kamer kwam gelopen maakte Luthien zich los van haar moeder, die net als haar naar de heler toe liep. "En? Hoe gaat het met hem? Komt het goed?" vroegen Luthien en Christina tegelijk. De Heler keek hen beiden aan "U bent hier voor Sirius Zwarts?" vroeg ze rustig alsof er niets aan de hand was "Ja, ik ben zijn zus." zei Christina snel. De heler liet haar blik over de overige aanwezigen gaan. "En de rest?" wat maakte het nou uit wie de rest was? Wat was dat nou weer voor achterlijke vraag? Dacht Luthien nijdig "Ik ben zijn nichtje, dat is mijn vader, en mijn nichtje,neef en tante. Mijn oom en neefje zijn hier ook nog ergens." zei Luthien nijdig. Ze had hier geen zin in ze wilde gewoon weten hoe het met Sirius was. De heler keek haar even berekenend aan en richtte haar woorden tot Christina en Severus "We weten niet welke vloek er is gebruikt. Meneer Zwarts ligt nu in een magisch coma tot we weten hoe we het kunnen behandelen. Op het moment kunnen we niets doen behalve onderzoeken doen." Luthien keek de heler aan alsof ze in het chinees aan het praten was. Christina daarentegen werd boos "Hoe bedoel je, je weet niet welke vloek er is gebruikt?! Hoe bedoel je hij ligt in een magisch coma!?" zei ze zo hard dat overige bezoekers en helers die door de gang heen liepen hen hoorde en bleven staan om toe te kijken. De heler leek zich ongemakkelijk te voelen maar had geen antwoorden op de vragen van Christina die ontplofte "WAT BEN JE VOOR EEN HELER JIJ DRIE DIMENSIONALE GROENE GEIT!" bulderde ze. De heler deinsde achteruit en Severus greep Christina bij haar heupen om te voorkomen dat ze de heler aanviel. Luthien was echter kalm "Kan ik hem zien?" vroeg ze. De heler keek haar aan en knikte en liep hen voor naar de kamer. Luthien schoot de heler voorbij zodra die de deur open had gedaan en bleef aan het bed van Sirius verstijfd stil staan. Magisch coma.. juist. Het enige waardoor je nog kon zien dat Sirius leefde was een monitor waar z'n hartslag op te zien was. Verder lag hij erbij alsof hij dood was, lijkbleek, onder het vuil en ogen gesloten. Luthien zakte neer terwijl ze naar het roerloze lichaam van Sirius staarde. Severus stond al snel achter haar, Christina was waarschijnlijk nog aan het afkoelen ergens met Amber en Dane die haar in de gaten hielden, daar dacht Luthien op het moment echter niet aan.

"Pap! PAP!" Kyle rende zijn vader achterna die ergens voor hem liep en door bleef lopen. Kyle wist niet eens zeker of zijn vader wel doorhad waar hij precies heenliep. Remus reageerde echter niet op Kyle's gebrul en bleef stug doorlopen. Kyle begon te rennen, gevolgd door veel boze blikken van helers die hij negeerde. Hij had zijn vader in no-time ingehaald en ging voor hem staan zodat Remus gedwongen was te stoppen en zijn zoon aan te kijken "Kom op pap. We moeten naar Sirius..." zei Kyle die besloot dat het waarschijnlijk niet de meest intelligente zet zou zijn als hij aan zijn vader zou vragen of het wel goed met hem ging of om het over zijn moeder te gaan hebben. Remus sloot zijn ogen even, haalde een paar keer diep adem en knikte toen kort "Is je moeder daar nog?" vroeg hij kort. Kyle haalde zijn schouders op "Denk het wel... Pap...wat ga je nu doen?" Remus was zelf nu over Melian begonnen dus hij kon best doorvragen. Remus schudde zijn hoofd "Ik weet het niet en ik kan daar nu niet over nadenken. Niet nu..-" hij kon de woorden 'niet nu Sirius in levensgevaar verkeerd' zeggen. Kyle knikte ten teken dat hij het begreep en ze liepen samen terug. Het moment dat Kyle en Remus weer in het gezichtsveld van Amber, Dane, Melian en Christina waren, kwam Melian overeind en wilde ze naar Remus toe lopen maar werd tegen gehouden door Dane "Dat lijkt me niet verstandig mam." Melian staakte haar pogingen om door haar zoon heen te lopen en zakte neer op een stoel terwijl Remus doorliep naar de kamer van Sirius. Kyle wierp een blik op zijn moeder maar zei verder niets en liep achter zijn vader aan. "Goed gedaan mam." mompelde Amber sarcastisch "Fantastisch." "Amber-" Maar Amber wilde niets horen. Ze schudde haar hoofd en ging een stukje verderop staan en stopte haar handen in de zakken van haar gewaad waarna ze overal naartoe begon te kijken behalve naar haar moeder. "Dane..." Dane keek zijn moeder aan "Wat wil je dat ik zeg mam? Dat ik niet boos ben? Dat het wel goed komt? Want om eerlijk te zijn, ben ik woedend. En weet ik niet of het goed komt. Pap vertrouwde je zelfs na de vorige keer ... ik weet niet of hij het je dit keer wel kan vergeven." en dat was alles wat Dane erover kwijt wilde en hij voegde zich bij Amber. Christina leek zichzelf weer bij elkaar te hebben geraapt al bleef ze de heler vuil aankijken die op ruime afstand van Christina bleef staan. Ze ging naast Melian zitten en keek haar beste vriendin aan "Waarom heb je het gedaan?" vroeg ze koeltjes "Chris alsjeblieft." zei Melian zachtjes. Christina schudde haar hoofd "Nu of later je zal ooit antwoord moeten geven." zei ze droog. Melian verborg haar gezicht in haar handen "Ik weet het niet. Amycus was daar, ik heb altijd een zwak voor hem gehad. Ik weet niet eens hoe het is gebeurd maar het ene moment stond ik op het punt om hem te vervloeken en het andere moment stonden we in een lokaal te zoenen..." Christina schudde haar hoofd weer "Je had hem moeten vervloeken." "Chris.." "Dat is wat Remus zou zeggen. Je had hem moeten vervloeken. Als Remus hem tegen was gekomen zou hij hem hebben vermoord. Als Remus hem NU tegenkomt, kan Amycus ook beter heel hard wegrennen." Christina stond op "Ik ga kijken hoe het met mijn broer is." en weg was Christina, Melian alleen achterlatend.
Christina kwam de kamer van Sirius binnen en haar hart sloeg een paar slagen over toen ze haar broer zag liggen maar herstelde zich en liep naar het bed toe waar Luthien de hand van Sirius vast hield. Iets wat Christina in eerste instantie niet opviel, maar de manier waarop Luthien naar Sirius keek zat haar al een tijdje niet lekker ze had er alleen nooit bij stil gestaan. Remus zat aan de andere kant van het bed terwijl Severus naast de deur tegen de muur leunde. Kyle stond in een hoekje toe te kijken en had zijn armen over elkaar heen geslagen. Iedereen dacht waarschijnlijk hetzelfde : Zou Sirius ooit nog bijkomen, en als hij bij kwam, zou hij dan nog wel dezelfde Sirius zijn?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.