FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 08~

Ruth Pov.


Waarom zou ik me geen zorgen om papa hoeven maken? Oké, misschien vindt hij het raar om aan zijn 6 jarig dochtertje te vertellen, wat er aan de hand is, maar toch.
‘Ga maar slapen.’ Papa legt me op mijn rug.
‘Ik durf niet.’ Ik ga weer rechtop zitten. ‘Wat nou als ik weer nachtmerries krijg?’ Ik kijk naar het voeteinde van het bed. ‘Ik wil ze niet meer.’ Zeg ik zacht.
‘Hoelang heb je ze dan al?’
‘Zolang ik me kan herinneren.’
‘Je weet toch wel, dat je nu veilig bent?’ Ik knik.
‘Maak je maar geen zorgen, oké? Ik ben bij je, en ik zal hier blijven tot je weer wakker bent.’
‘Oké.’ Zeg ik na een tijdje. Wachtend tot alles tot me door is gedrongen. Voorzichtig, maar twijfelend legt hij mijn hoofd op zijn schoot. Hijzelf zakt ook een stukje onderuit, en ik sluit mijn ogen. Ik voel dat papa met zijn vingers door mijn haren aait. Als hij stopt, voel ik dat hij mijn hand vastpakt, maar dan ga ik naar dromenland.
Ik droom over dombo. Je weet wel. Die olifant, met die hele grote oren. Ik kon op zijn rug zitten, en hij flapperde met zijn oren, toen hij wegvloog. Naar de regenboog. Daar zag ik mama. Ze was zo vrolijk en blij…..
‘Wakker worden!’ Ik schrik wakker van mensen die op bed springen. Ik open mijn ogen en zie Sophia, Louis, Perrie, en Niall.
‘Wat zijn jullie aan het doen?’ Eleanor komt naar binnen gerend.
‘We maken ze wakker voor ontbijt.’ Grijnst Louis.
‘Het is half 8 in de ochtend. Wat gaat er door jullie hoofd? Laat ze verdomme slapen!’ Moppert ze.
‘Het is oké El.. We zijn al wakker.’ Mompelt papa en komt ook rechtop zitten. Ik begin te gapen en het lijkt alsof ik alweer in slaap val, maar open snel weer mijn ogen. We lopen met zijn alle naar onder en gaan in de keuken zitten.
‘Wie gilde er vannacht eigenlijk zo hard?’ Vraagt Perrie.
‘Eleanor! Ze kwam klaar.’ Grijnst Sophia. Wat is ze gemeen..
‘Nietwaar! Het was Ruth.. Ze had een nachtmerrie.’ Zegt Eleanor boos.
‘In dat geval.. Niet zo hard gillen als je er weer een hebt. Het is echt irrit-.’
‘Soph, alsjeblieft. Ruth kan er niets aan doen. Je moet er maar aan wennen.’ Liam komt de kamer in gelopen.
‘Begin jij je nu ook al tegen me op te zetten?’
‘Nee, maar denk je nu echt dat Ruth er iets aan kan doen?’
‘Misschien moet je haar mond dicht tapen.’
‘Kom op, laten we het nog een beetje gezellig houden.’ Zegt papa.

*3 daagjes later*

Het gaat steeds beter met me. Ik ben minder bang, en krijg minder nachtmerries. En omdat ik nu bijna geen nachtmerries meer heb, kan ik alleen, in mijn eigen bed slapen. Papa was blij voor me, maar was ook best opgelucht, wat ik snap. Papa en Sophia in tegendeel, maken de hele tijd ruzie. Ik vind het zielig voor papa. Hij heeft Sophia toch nooit iets gedaan? Het is nu laat in de avond. Ik lig in bed, na te denken wat voor datum het is. 30 november, als ik het goed heb. Dus morgen is het december… Bijna kerst, en nieuwjaar. En Louis is volgens mij ook bijna jarig… Ik stap uit bed en loop naar mijn balkondeur. Ik haal de gordijnen een stukje uit elkaar, en kijk tussen het spleetje door, naar buiten. De straat wordt verlicht door lantaarnpalen, en af en toe rijdt er een auto langs. Onder klinkt geschreeuw. Er is duidelijk ruzie. Ik had vandaag per ongelijk gehoord dat ze deze avond dronken zouden worden. Daar ben ik best wel bang voor. Stel je voor, iemand wordt zonder reden boos op me en gaat me slaan! Misschien wel veel meer dingen. Ik trek een vies gezicht als ik eraan denk.
‘What the hell probeer je nu met mijn vriendje te flirten met die domme batman rok van je!’ Roep Sophia. Sorry, maar ze is een jaloerse bitch! (A/N sorry als jullie haar mogen. Ik heb niet echt iets tegen Sophia, maar ik vind haar een beetje arrogant )
‘Ik wil helemaal niet met hem flirten! Ik heb Zayn al!’ Roept Perrie. Zo gaat het geschreeuw door. Maar dan komen en jongensstemmen tussen, en dan stopt het. Ik ga snel in bed liggen, als ik voetstappen hoor.
‘Truste iedereen, ik ga nog even bij Ruth kijken.’ Hoor ik papa –die ook dronken is- zeggen. Nee! Nee! Niet naar hier! Ik weet dat ik papa kan vertrouwen, maar als iemand dronken is, ben ik gewoon bang. De deur gaat open.
‘Ruth, open je ogen, ik weet dat je wakker bent!’ Zegt hij, en voel zijn krullen tegen mijn wang. Ik doe wat hij zegt en kijk hem bang aan. Ik wil iets zeggen, maar papa legt zijn hand op mijn mond. Hij hangt boven me, en leunt met zijn benen aan elke kant van mijn lichaam. Ik wordt alsmaar banger, maar zodra hij aan mijn pyjama begint te frummelen, bijt ik op zijn hand. Verslagen trekt hij zijn hand weg van mijn mond en ik begin te schreeuwen en om me heen te spartelen. Maar papa houdt me met zijn andere hand stevig vast.
‘Hier ga je voor boeten, bitch!’ Sist hij in mijn oor. Ik schud hevig mijn hoofd en begin nog harder te gillen.
‘Hou je kop!’ Roept hij en ik voel iets op mijn wang. Hij sloeg me! De tranen stromen over mijn wangen. Dan zwaait de deur eindelijk open en Liam komt naar binnen gerend.
‘What the hell!’ Roept hij en komt op me af. Hij trekt papa van me af, en ik weet hoe snel ik hier weg moet. Ik stap uit bed en ren naar de gang, de trap af.
‘Ruth wacht! Kom hierheen!’ Hoor ik Zayn roepen. Ik sta stil, maar kijk niet op of om.
‘Kom maar hier. Ik ben niet dronken.’ Uiteindelijk draai ik me om en loop naar hem toe. Ik knuffel hem, en huil uit.
‘Shh, het is al goed. Kom je met mij mee? Perrie slaapt toch al.’ Ik twijfel heel even, maar knik dan. Als we terug naar boven, hoor ik papa tegen Liam schreeuwen. Ik slik. We lopen de kamer van Zayn in.
‘Waar moet ik gaan slapen?’ Vraag ik onzeker.
‘Wacht.’ Hij loopt door een deur, en niet veel later komt hij terug met een matras in zijn handen. Hij legt het naast zijn bed en gooit er een deken op.
‘Vind je dit goed?... Het is maar voor een nacht.’
‘Ik vind het prima.’ Zeg ik. Zayn glimlacht liefjes, en gaat onder de dekens in zijn bed liggen.
‘Slaap lekker, Ruth.’
‘Slaap lekker.’ Mompel ik en ga ook onder de dekens liggen om vervolgens nog 5 nachtmerries te krijgen.

Die ochtend, loop ik met Zayn naar onder, waar papa, Eleanor, Louis, Sophia en Liam in de keuken zitten. Er ontstaat een brok in mijn keel, en wil wegrennen, maat Zayn pakt me vast. Papa staat op en loopt naar me toe.
‘Harry nee! Ga zitten.’ Waarschuwt Liam.
‘Ik wil gewoon mijn excuses aanbieden, maar nee! Dat mag ook niet meer!’ Roept hij boos en komt nog dichterbij. Ik deins weg, maar hij loopt langs me, en geeft me een boze blik. Als hij weg is, begin ik spontaan te huilen. Ik wil niet bang zijn voor papa! En al zeker niet huilen! Ik wil niet dat hij boos op me is! Ik bedenk me geen moment en ren naar boven, mijn badkamer binnen. Ik doe de deur op slot en pak mijn doosje waar ik mijn mes uit haal. Ik haal mijn pyjama truitje omhoog en begin mezelf te snijden. Het doet zoveel pijn, maar het lucht zoveel op! Het bloed druipt van mijn pols op de grond. Maar dit keer, laat ik mijn gedachten niet winnen, en de snee wordt alleen maar dieper. Ik begin zwart voor mijn ogen te zien, maar dan geef ik het op. Ik laat mijn mes vallen en zak tegen de muur naar beneden. De snee blijft bloeden en prikken, maar ik let er al niet meer op. Ik kan nu allen nog voor me uit staren en denken. Wat zou het leven mooi zijn als mama nog leefde. Ik werd niet geslagen door papa. Ik hoefde niet naar het adoptie centrum. Ik werd niet geadopteerd en ik had gewoon een zorgeloos leven! Ondertussen heeft het bloed dat uit mijn snee komt, al een grote vlek in mijn pyjama gemaakt. Het maakt me eigenlijk niet meer uit. Dat ik maar leeg bloed. Wie boeit het nu nog? De deur wordt open geramd, en Niall valt letterlijk naar binnen. Ik kijk hem emotieloos aan. Ik zie zijn mond bewegen, en er komen meer mensen naar binnen, maar het dringt niet tot me door, wie er komt, of wat ze doen. Ik sluit mijn ogen en laat alles gewoon op me af komen. Ik voel, en merk nu helemaal niets meer, en het lijkt alsof ik dood ben. Zou het?

Harry Pov.

Fuck! Wat heb ik in godsnaam gedaan? Wat ging er door mijn hoofd? Ik wil echt nooit meer dronken worden! Ik ben zo boos dat ik niet eens de kans krijg om mezelf te verontschuldigen! Ik stampt naar de woonkamer en ga in de stoel zitten om vervolgend boos voor me uit te staren. Ik hoor Ruth huilen, maar ik moeite doen om niet naar haar toe te rennen om haar te troosten. Vanuit mijn ooghoek, zie ik dat ze naar boven rent. Dit is mijn kans. Ik sta op en loop achter haar aan. Ik hoor dat ze haard badkamerdeur op slot doet. Fuck! Ik hoor haar huilen. Het lijkt niet tot haar door te dringen dat ik op de deur bons. Dan komen de anderen ook tevoorschijn.
‘Wat is er?’ Vraagt Zayn.
‘Ze heeft zichzelf opgesloten, en ik maak me ongelooflijk veel zorgen.’ Zeg ik, en realiseer me nu pas hoe erg ik in paniek ben.
‘Is ze soms…’ Niall haalt zijn wenkbrauw op. Ik weet meteen wat hij bedoelt.
‘Ik vergeef het mezelf nooit als ze dat doet!’ Roep ik.
‘Rustig nou! We rammen die deur wel in.’ Zegt Niall. Hij neemt een aanloopje en ramt de deur in. Hij valt letterlijk de badkamer binnen.
‘Shit nee! Ruth!’ Roept hij. Ik twijfel geen moment en ren naar binnen. Ruth zit tegen de muur met een rode vlek in haar pyjama.
‘Nee!’ Roep ik hysterisch. Haar ogen sluiten zich en ik ren op haar af. Ik pak haar pols waar een snee in zit. Hoe kan het zo hard bloeden? Heeft ze een ader geraakt?! Ze heeft een fucking ader geraakt! Ik druk de snee met mijn vingers dicht zodat het niet meer kan bloeden. Ik voel tranen op mijn hand vallen.
‘Dit is allemaal mijn schuld!’ Mompel ik boos tegen mezelf.
‘Nee, Harry, luister naar me! Het komt goed, We verzorgen de snee, en ze komt weer bij!’ Zayn probeert me moed in te spreken.
‘En toch is het mijn schuld!’ Roep ik.
‘Laat die wond eens zien?’ Voorzichtig haal ik mijn vingers weg die onder bloed zitten.
‘Er is geen ader geraakt, maar hij bloed wel hard.’ Mompelt Liam. Wat?
‘Weet je het zeker?’ Vraag ik. Liam knikt.
‘Moeten we geen eerste hulp ofzo iets bellen?’ Vraagt Zayn.
‘Nee. We moeten de wond ontsmetten en verbinden. Sophia, wil je even de verbanddoos halen?’
‘Uhh..-.’
‘Alsjeblieft?’
‘Oké dan.’ Ze loopt weg. De tranen stromen over mijn wangen. Ik voel twee armen om me heen die me omhoog trekken om me vervolgens een knuffel te geven. Ik merk dat het Eleanor is. Langzaam sla ik mijn armen om haar heen, en verstop mijn gezicht in haar trui. Ik voel meerdere armen om me een en er vormt een groepsknuffel. Als ik op kijk, zie ik dat Sophia de verbanddoos bij Liam neerzet, en hij gelijk de snee begint te verzorgen. Ik wring me uit de groepsknuffel en ga bij Liam zitten.
‘Moet ik helpen?’ Vraag ik voorzichtig.
‘Als je wilt, mag je zo de rest doen. De pleister en verband.’ Ik knik. Als Liam klaar is, geeft hij me een pleister en een rolletje verband. Voorzichtig plak ik de pleister op haar pols. Ik doe er een paar laagjes verband omheen zodat ze het niet weg kan halen, en extra bescherming. (A/N ik denk dat het daarvoor is…. GEWOON FANTASIE!!!!)
‘En nu?’ Vraag ik.
‘In bed leggen en wachten tot ze wakker word?’ Zegt Louis. Het klinkt aarzelend. Ik knik en til haar op. Ik leg haar in bed, en we lopen met zijn alle naar onder.

Reacties: