Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Bleed Forever » Chapter 23
Bleed Forever
Chapter 23
Chapter 23
De week die erop volgde probeerde Melian elke keer met Remus te praten, hem te laten inzien dat ze wist hoe fout ze zat en hoe veel spijt ze ervan had gehad maar hij wilde er niets van weten. Elke keer als Melian ook maar in zijn buurt kwam draaide hij zich om en liep hij de tegenovergestelde richting in. Melian wist dat niets wat ze zou zeggen zou helpen maar misschien als hij zag hoeveel ze eronder leed dat hij dan in elk geval een gesprek met haar aan zou gaan. Ze had geen idee wat ze nu moest doen maar was erover uit dat ze Remus beter maar even met rust kon laten... Het was ongelooflijk moeilijk om niet naar hem toe te lopen en te proberen te gaan praten, of om hem alleen maar te omhelzen alsof er niets was gebeurd. Haar kinderen herinnerde haar er echter aan dat er wel degelijk iets was gebeurd. Elke keer als ze haar kinderen zag wierpen die haar vuile blikken toe of negeerde haar ook. De enige die weer enigszins normaal deed was Dane die haar op de hoogte hield van hoe het met zijn vader ging, niet dat ze van die nieuwtjes veel vrolijker werd maar ze wilde weten hoe het met hem ging...alsof ze dat niet wist. Ze wist dat ze zijn hart in een miljoen stukjes had gebroken en dat er heel wat moest gebeuren wilde ze ooit zijn vertrouwen nog terug winnen als dat al mogelijk was. "En?" vroeg Melian toen Dane haar nieuwe kantoor binnen kwam. Remus had al duidelijk gemaakt dat hij zijn kantoor niet meer wilde delen met haar en had Anderling om een nieuw kantoor gevraagd. Anderling had haar een nieuw kantoor gegeven zonder echt met haar te praten. "Nou, pap geeft gewoon les. Zoals altijd hij is zijn gewoonlijke fanatieke zelf tijdens het les geven hij is alleen wat sneller boos. Hij weigert echter over andere dingen te praten dan lesgeven en huiswerk." Melian sloot haar ogen "Nog iets?" "Hij praat ook amper met ons dus meer kan ik er niet over zeggen mam. Meer wil ik er ook niet over zeggen. Ik laat pa met rust. Hij wil er niet over praten en ik ga er niets over vragen ook. Ik hou teveel van mijn leven om het te riskeren." "Je vader zal jullie nooit wat doen hoe boos hij ook is." "Dat weet ik maar het betekend niet dat ik zijn boosheid over me heen wil krijgen. Kyle heeft daar waarschijnlijk meer succes mee dan ik." zei hij schouderophalend en hij draaide zich om en liep het kantoor weer uit op naar zijn volgende les. Melian wilde Kyle spreken, misschien kon hij haar meer info geven over Remus maar ze wist dat Kyle ook boos op haar was. Bozer dan Dane en Amber.
Toverdranken. Als er iets is waar Luthien geen zin in had op het moment was het de les van haar vader. Ze had de afgelopen week toverdranken weten te vermijden maar Dane sleepte haar nu mee. Ze had buiten het kantoor van Melian staan wachten tot hij terug zou komen en sjokte nu chagrijnig achter hem aan. Ze wilde haar vader niet zien, ze wist namelijk precies wat er zou gebeuren. Hij zou vragen of ze nog even na de les kon blijven zitten en dan zou het gesprek komen. Severus zou haar waarschijnlijk proberen over te halen om verder te kijken naar andere mannen en Sirius te dumpen of iets als hij ooit nog wakker zou worden maar dat ging mooi niet gebeuren. Ze haalde even diep adem voor ze het toverdrank lokaal binnen stapte. Haar vader zat al achter zijn bureau en keek op toen Dane en Luthien binnen kwamen. Zijn ogen volgde haar tot aan haar plaats toen de rest ook binnen kwam. Niemand zei een woord maar wachtte gespannen af tot Severus zou beginnen met zijn les. "Goed. Pak jullie bloek en sla hem open op pagina 231." zei hij zacht. Iedereen sloeg direct zijn boek open en keek naar de toverdrank die op de pagina stond "Vocht van de levende dood." zei Severus zacht "Dit zal op jullie P.U.I.S.T examens een belangrijk deel zijn. Jullie hebben deze drank vorig jaar ook gemaakt en de resultaten waren...bedroevend." hij vond eigenlijk elk cijfer dat onder een uitmuntend was bedroevend maar dat zei hij maar niet hardop. Luthien rolde met haar ogen en bladerde een beetje verveeld door haar boek, ze hoorde de woorden van haar vader niet eens ze lette totaal niet op. Dane keek haar aan en schudde zijn hoofd terwijl hij wel oplette naar wat Severus allemaal zei. "Goed. Pak de ingrediënten en begin. Jullie krijgen 1 uur." Severus ging zitten terwijl de leerlingen zich naar de voorraadkast begonnen te bewegen. Dane stond ook op en pakte voor hem en Luthien de benodigde ingrediënten en plofte weer naast haar neer "Hier. Laten we beginnen." zei hij en Luthien haalde haar schouders op. Ze keek even boos naar haar vader die haar geen seconden los liet met zijn blik en ze begon lukraak de ingrediënten in haar ketel te gooien tot Dane ineens haar arm vast pakte "Uhm Luth...doe maar niet. Ik wil niet opgeblazen worden." zei hij waarschuwend. Luthien gromde zacht, legde wat ze in haar hand had neer en pakte een ander ingrediënt wat ze ook zomaar in de ketel gooide. De inhoud van haar ketel begon te borrelen en roken en Dane keek er behoedzaam naar. Severus kwam ook overeind die had duidelijk door dat het niet helemaal goed ging met de toverdrank van zijn dochter iets wat Luthien alleen maar bozer maakte. "Luthien. Wat heb je met je toverdrank gedaan?" vroeg hij zacht zodat niemand op hun lette. Luthien keek hem uitdagend aan "Hoezo? Verlaat je mam weer als ik het heb verprutst?" Severus haalde scherp adem en trok wit weg "Luth-" "Heb je al geaccepteerd dat ik en Sirius bij elkaar blijven?" vroeg ze en Dane sloeg zichzelf voor z'n hoofd en mompelde iets wat op 'we gaan dood' leek. Luthien hoorde het amper en keek haar vader boos aan. Ondertussen waren de andere leerlingen zich bewust van de ruzie tussen vader en dochter "Luthien, het is je ..." "Ik weet wat hij is." siste Luthien boos voor Severus zijn zin kon afmaken "En dat interesseert me niets!" ze lette niet meer op de ketel die erger begon te roken en borrelen. Severus kneep zijn ogen tot spleetjes "Luthien, blijf na de les even zitten." zei hij zacht en dreigend "Nee. Ik heb niets gedaan en ik wil je niet zien of spreken." Luthien wilde opstaan en precies op dat moment vatte de inhoud van de ketel vlam, Luthien deinsde achteruit net als Dane en Severus pakte zijn toverstok om de vlammen te laten verdwijnen. De hele onderkant van de ketel was doorgebrand en er zat een gat in de tafel "Nu blijf je zeker zitten na de les." zei Severus zacht. Hij was niet eens meer boos maar hij moest haar spreken zonder alle starende blikken van de andere leerlingen "Ik heb je niets te zeggen..Professor." Severus keek alsof hij een klap in zijn gezicht had gekregen "Luthien ik ben je vader-" "Nee. Je bent dood voor mij." Ze stond op en liep weg, Dane's mond was open gevallen net als die van enkele andere leerlingen "Iedereen...eruit. De les is afgelopen." dat liet niemand zich geen tweede keer zeggen. Iedereen pakte zijn spullen snel in en verdween Dane bleef heel even achter en keek naar zijn oom "Ze draait wel bij Oom." zei hij. Severus kneep zijn ogen weer samen "Misschien. ga naar je volgende les Dane." en Dane verdween ook.
"Kyle! Kyle wacht even!" Melian liep snel naar haar zoon toe die haar lokaal had willen verlaten. Hij bleef langzaam staan bij de deuropening en knikte naar Selene die hem vragend aankeek. Ze liep door en zou waarschijnlijk op de gang buiten het lokaal op hem wachten. Hij draaide zich langzaam op naar zijn moeder die nu voor hem stond en sloeg zijn armen over elkaar maar zei geen woord "Kyle, alsjeblieft praat met me... ik kan het er niet bij hebben dat jij ook nog eens doet alsof ik niet besta. Ik ben je moeder." Kyle trok een wenkbrauw op "Echt? Ik denk niet dat je daaraan dacht toen je met Amycus bezig was of wel?" vroeg hij en Melian slikte "Kyle, ik weet dat ik een grote fout heb gemaakt. Ik wil alleen maar weten hoe het met je vader gaat. Dane kan er weinig over zeggen, hij heeft niet zo'n band met je vader als jij." Kyle snoof "Hoe denk je dat het met papa gaat ?" vroeg hij wat vijandiger dan de bedoeling was. Kyle was regelmatig langs zijn vader's kantoor gegaan om te kijken of het nog goed ging maar meestal zat Remus gewoon rustig achter zijn bureau huiswerk na te kijken. Kyle kende zijn vader echter beter dan dat en wist dat hij afleiding zocht en probeerde zoveel mogelijk Melian uit zijn hoofd te houden. "Dane is wat meer vergevingsgezind dan ik ben omdat Dane niet tegen ruzies kan. Ik daarentegen heb er totaal geen problemen mee om nog even boos te blijven na wat je hebt gedaan mam. Hoe kon je?" Kyle keek haar vragend aan en Melian haalde haar schouders op "Ik weet het echt niet meer Kyle. Ik heb het jullie al eens uitgelegd, er is iets met Amycus waardoor ik ... het lijkt wel alsof ik mezelf niet kan tegenhouden." Kyle rolde met zijn ogen "Dan moet je hem vervloeken of vermoorden. Als pap hem ooit nog eens ziet laat hij geen spaan van hem heel en persoonlijk kan ik niet wachten tot dat gebeurd." Melian moest toegeven dat Remus door het lint zou gaan als hij Amycus zou zien maar of hij Amycus daadwerkelijk zou vermoorden wist ze niet. Remus was niet bepaald een agressief persoon behalve dan tijdens de volle maan of de dag ervoor. "Denk je dat je vader hem zou vermoorden?" vroeg Melian en Kyle lachte "Vermoorden is zacht uitgedrukt mam. Hij vernietigd Amycus." en na dat gezegd te hebben liep Kyle weg "Ik zal kijken of ik een gesprek kan aangaan met pap hierover. Maar verwacht niet teveel." zei hij nog voor hij de deur open deed en het lokaal uit liep naar Selene die op hem stond te wachten. Melian zakte neer op een stoel die toevallig in de buurt stond en kon zichzelf wel voor haar kop slaan met een hamer. Kyle was woedend, Dane had het haar ook nog niet vergeven en ze had heel Amber nog niet eens gezien alsof die haar lessen aan het vermijden was, misschien kon ze met Severus praten? Christina had ook al duidelijk laten blijken dat dit haar eigen schuld en dus ook haar eigen probleem was, zijzelf was bezig met zich druk maken over Sirius en Melian kon het haar beste vriendin niet kwalijk nemen. Ze stond op en liep naar de kerkers waar ze hoopte dat Severus was.
Severus was na de tragische les direct naar zijn kantoor gelopen, Christina was in de ziekenzaal Madame Plijster aan het helpen, er was een duel geweest tussen een aantal Zwadderaars en Griffoendors en er waren wat gewonden gevallen. Hij was dus alleen en daar was hij op het moment wel even blij mee nu kon hij even nadenken. Praten met Luthien zat er niet in voorlopig en wat ze tegen hem had gezegd had meer pijn gedaan dan hij wilde toegeven. Echter, nog voor hij er echt over na kon denken hoe hij dit aan moest gaan pakken kwam Melian binnen, lijkbleek maar duidelijk vastbesloten. Top. Dacht hij lichtelijk geïrriteerd. Hij hield van zijn zusje maar ze had geen slechter moment kunnen uitkiezen om bij hem uit te komen huilen over dat Remus haar nu niet kon luchten of zien. "Zeg alsjeblieft dat jij ook niet boos bent op me?" zei Melian toen ze eenmaal voor hem stond. Severus keek naar haar op en trok een wenkbrauw op "Waarom zou ik boos moeten zijn? Je doet maar waar je zelf zin in heb je bent een volwassen vrouw." zei hij simpel voor hij zich op het huiswerk richtte dat hij voor zich had in de hoop dat Melian zou begrijpen dat hij even geen zin had om te praten over zijn zusjes relatie problemen nu hij zelf problemen had met zijn eigen dochter. "Wat moet ik doen Sev?" vroeg ze bijna wanhopig "Nou, om te beginnen niet bij mij uit komen huilen. Het is je eigen schuld Melian, jou probleem je lost het ook zelf maar op. Ik heb zo mijn eigen problemen als je het niet erg vind." zei hij geïrriteerd. Melian zweeg even "Luthien?" vroeg ze. Waarom vroeg ze het? alsof het niet al glashelder was dat hij en Luthien sinds het incident in het St. Holisto amper een woord met elkaar hadden gewisseld of uberhaupt maar bij elkaar in de buurt wilde komen. "Ik hou me liever bezig met mijn dochter terug krijgen en mijn vrouw steunen nu haar broer in coma ligt dan me bezig houden met jou relatie problemen met Lupos die je zelf heb veroorzaakt Mel." hij stond op "Je kan op z'n minst doen alsof je het erg voor me vind dat Remus zo doet." zei ze een beetje gepikeerd. Severus keek haar echter alleen maar emotieloos aan en liep vervolgens zonder een woord te zeggen weg. Erg? Nee. Hij was het er nooit mee eens geweest dat Melian met Remus was getrouwd hij had er echter niets tegen kunnen doen en hij had zich erbij neergelegd. Hij kon nou niet zeggen dat hij het echt heel vreselijk vond dat Remus zich zo voelde. Tuurlijk het was rot voor Melian maar ze had het zelf veroorzaakt en hij ging haar niet verdedigen voor iets waar ze zelf voor heeft gezorgd. Dat haar kinderen ook boos op haar waren was maar tijdelijk, de ruzie die hij en Luthien hadden zou wellicht nooit meer goed komen als hij niet een manier wist te verzinnen om op de een of andere manier Luthien in te laten zien dat een relatie met Sirius nooit zou werken, of zelf accepteren dat hij er niets aan kon doen, maar daar was hij overduidelijk nog niet klaar voor. Buiten dat was Luthien niet alleen boos op hem omdat hij het niet accepteerde dat zijn dochter en zwager een relatie hadden, maar ook dat hij een dooddoener was en Christina had verlaten.
Dane was zodra hij het toverdrank lokaal had verlaten naar de bieb gegaan. Een week sinds alles weer een beetje normaal was geworden en hij had nu alweer bergen huiswerk. Niet dat hij zich echt heel goed kon concentreren op het maken van het huiswerk .. Sirius in coma, de begrafenis van Perkamentus die vorige week plaatsvond spookte nog rond in zijn hoofd, zijn ouders die mogelijk nooit meer bij elkaar zouden komen en zijn oom en nicht die eerst zo close waren, maar nu niet meer met elkaar spraken en Luthien had eigenlijk min of meer gezegd dat Severus van haar part dood kon neervallen als het aan haar lag. Dane was zo in gedachten verzonken dat hij niet hoorde dat iemand zijn naam riep, meerdere malen. Pas toen hij een hand op zijn schouder voelde schrok hij op uit zijn overpeinzingen en keek om naar degene die hem wakker had geschud "Oh...Anna." zei hij verbaasd en niet bepaald enthousiast. Hij zette een stap achteruit en Anna keek hem verbaasd aan "Hee.. uhm ik wilde vragen hoe het met je ging. Ik heb je al een tijdje niet gezien en de band ligt eigenlijk min of meer op z'n reet. Revius vraagt het zich ook af." mompelde ze een beetje verlegen. Dane keek haar even niet-begrijpend aan en toen schoot het hem weer te binnen. Oh ja... ze hadden een band. Hij was dat door alles eigenlijk vergeten. "Oh.. uh ja nou er is best veel aan de hand op het moment ik weet niet of ik, Kyle en Luthien op het moment ons hoofd erbij hebben om verder te gaan." zei hij snel. Hij zou het wel met Luthien bespreken wanneer ze niet alles en iedereen die ze zag wilde vermoorden... "oh.. ja ik hoorde het van Sirius..." Dane trok zijn wenkbrauw op "Is dat het enige wat je gehoord heb?" vroeg hij. "Nou.. er gaan geruchten de ronde dat je ouders uit elkaar gaan." ze keek naar de grond en Dane snoof "Ja inderdaad. Weet je wiens schuld dat is?" vroeg hij boos. Anna keek hem niet-begrijpend aan "Jou geweldige vader." "Wat? Wat heeft mijn vader te maken met jouw ouders?!" vroeg ze verontwaardigd "Nou de reden dat mijn ouders misschien uit elkaar gaan is omdat mijn moeder vreemd is gegaan met jou vader." zei hij nu nog kwader "Wil je zeggen dat het mijn vaders schuld was dat je moeder zich niet kon beheersen?!" vroeg ze al net zo kwaad. Ze keek hem aan alsof ze hem kon vervloeken "Ik zeg dat als jou vader ook maar een greintje eergevoel had gehad, of uberhaupt echt iets om mijn moeder gaf, hij haar met rust zou hebben gelaten." "Dat is onzin! Mijn vader mag dan fouten hebben gemaakt en verkeerde keuzes hebben gemaakt in zijn leven maar hij zou nooit intentioneel iemands vrouw willen afpakken!" dat was niet geheel waar. Amycus was zich er zeer goed van bewust dat Melian getrouwd was en van Remus hield en van haar kinderen. Als hij haar gewoon met rust had gelaten was er niets aan de hand geweest maar hij had Melian opgezocht. "Ik zeg niet dat mijn moeder onschuldig is. Maar jou vader is hier ook niet onschuldig in." zei hij nijdig. "HA als jou moeder echt van je vader had gehouden zou ze sowieso nooit vreemd zijn gegaan!" Dane's ogen werden groot, zijn mond viel open en hij keek haar aan alsof hij door een beuker was geraakt. Anna besefte wat ze had gezegd en sloeg haar hand voor haar mond "Oh mijn god... Dane.. het spijt me dat meende ik niet-" Dane schudde zijn hoofd en liep weg "Dane?!..DANE!" maar Dane negeerde haar en liep door.
Reacties:
Super! Snel veder!