FanFic.nl

[SA's]

all beauty must die

Ik huiver en trek mijn muts verder over mijn oren wanneer er een koude windvlaag mijn gezicht streelt. Ik stap zo rap als mijn bevroren voeten mij toelaten. Een onveilig gevoel maakt zich meester van mijn lichaam,ik voel me bekeken. Zenuwachtig kijk ik om me heen, maar zie niemand. Als ik stop om mijn handschoenen uit mijn rugzak te halen, krijg ik een schop in mijn knieholtes. Met een harde klap val ik op het ijzige asfalt,vanaf nu gebeurt alles in een stroomversnelling. Een man met lang bruin haar neemt me bij mijn armen en benen, en sleurt mij in de koffer van een grijze Honda. Ik ben te overdonderd om iets te kunnen zeggen , laat staan om hulp te schreeuwen. Rustig bindt hij mij vast met een wit lint dat verschrikkelijk schuurt aan mijn benen en polsen. Mijn rugzak neemt hij met zich mee naar voren. Het rinkelen van mijn GSM brengt mij terug naar de realiteit, adrenaline stroomt met een sneltempo door mijn aderen. Ik begin te schreeuwen en schop in het wilde weg, ik zal hier uitgeraken. Als ik zijn grijnzend gezicht zie van macht in de achteruitkijkspiegel, stop ik meteen. Dat geluk gun ik hem niet.

Na wat voor mij uren leek, stoppen we. Een huivering gaat langs mijn ruggengraat als ik een groot, grijs verlaten gebouw zie. Als ik hem hoor uitstappen, doe ik alsof ik slaap. “Volg mij”� gromt hij. Ik geef geen kick. “Volg mij, zei ik godverdomme!”� Hij trekt mij uit de koffer en geeft mij een klap in mijn gezicht. Ik wend mijn hoofd weg voor de opwellende tranen. “Volg mij.”� Deze keer voer ik zijn opdracht gewillig uit. Hij houdt de deur voor mij open.
“ Ladies first”� grijnst hij met ontblote tanden.
“ Ha-ha”� onhandig spring ik naar binnen. Het geluid van de dichtvallende deur is als een steek in mijn hart. Hij pakt me mee naar de kelder en gaat de eerste deur rechts binnen. De angst is van mijn gezicht te lezen als ik twee vuilniszakken in een plas bloed op de grond zie staan. In het midden van de kamer zie ik een stoel staan, ik weet nu al dat die voor mij bestemd is. Zoals verwacht dumpt hij mij erop, en maakt mijn armen vast aan de rugleuning van de stoel. Fluitend loopt hij naar de kast in de linker hoek. Angst bekruipt mij als hij er twee slagersmessen uithaalt. Ik heb er nooit bij stilgestaan hoe ik dood zou gaan. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat er een dag na vandaag zou zijn, en nu… En nu staat de dood in een wit hemd en zwarte broek voor mijn ogen wapens te slijpen. Het gezicht van mijn zusje Adeline verschijnt voor mijn ogen. Tranen wellen op bij de gedachte dat ik haar negende verjaardag volgende week niet zal meemaken, dat ik haar zonder afscheid achter gelaten heb. Ik word uit mijn gedachte gehaald wanneer ik voetstappen hoor. Ik durf hem niet aan te kijken , bang voor wat er zou komen. Hij zingt een liedje, bijna onhoorbaar.

Storm clouds hanging over head.
Offer not the slightest bit of comfort for the first time in days.
I wait to discover disasters that I've slept though while I felt so alive.
So we say goodbye, so we say goodbye.
Heartstrings severed just as quick as they were discovered.
So we say goodbye, so we say goodbye.
I'll break my own fall, to keep you picture perfect.
Just don't wake me up now..

So say goodbye, close your eyes for the last time,
questioning everything that went wrong..


So say goodbye, close your eyes for the last time.

Tot mijn verbazing herken ik het … Jonathan zong het ook altijd, als hij boos was op iets of iemand. Jonathan, mijn Jonathan. Was hij maar hier, dan zou hij de tranen kunnen wegkussen zoals hij vroeger altijd deed. Vroeger. Ik begin al in verleden tijd te denken.

Ik voel een koud mes op mijn voorhoofd. Ik ril wanneer hij mijn lange blonde lokken, waar ik zolang voor heb moeten sparen, stuk voor stuk afsnijd. Daarna trekt hij mijn bloes en broek uit en begint mij helemaal te wassen, alsof hij wil dat ik proper ben. Hij begint met mijn make-up af te wrijven, en eindigt met het afknippen van mijn nagels. En dan, heel onverwachts, steekt hij het mes door mijn hart. Ik voel geen pijn. Alleen het warme bloed dat uit de wonde gutst.Ik voel zijn warme adem op mijn gezicht , en het laatste dat ik hoor , voordat ik mijn laatste adem uitblaas, is zijn gefluister: “all beauty must die.”�

Reacties: