FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 25

“Er zijn de laatste tijd steeds meer dementor aanvallen.” Zei Dane terwijl ze in de kamer van hoge nood bij elkaar zaten. Hij had een gesprek opgevangen tussen Christina en Remus de voorgaande avond in de ziekenzaal nadat hij van zijn bezem was geslagen door een beuker. Het was een wedstrijd tegen Zwaderich geweest dus hij had kunnen verwachten dat ze hem en Kyle het meeste zouden pakken wat ze ook hadden gedaan alleen was Kyle er heelhuids vanaf gekomen en had hij de grond ineens erg snel dichtbij zien komen. Ze zaten met z’n allen in de kamer van hoge nood, de band was weer begonnen en dit was hun eerste repetitie nadat ze waren gestopt en het was erg goed gegaan ondanks alles wat er was gebeurd. Revius knikte “Ja ik hoorde ook zoiets voorbij komen in de gangen. De zwadderaars praten er behoorlijk veel over. Ze hopen dat Jeweetwel ze specifiek op dreuzeltelgen af stuurt.” Zei hij geïrriteerd. Kyle en Amber snoven tegelijk boos en Luthien rolde met haar ogen “Ik neem aan dat de orde er iets tegen probeert te doen?” vroeg ze aan Dane die zijn schouders ophaalde. Luthien was weer soort van aan het praten met haar vader, nadat hij mee was gegaan op bezoek bij Sirius had Luthien met hem gepraat maar ze was nog steeds boos op hem over dat hij had gelogen over het dooddoener zijnde en dat hij haar moeder toen had verlaten. Anna was de hele avond al erg stil geweest, zij en Dane hadden nog steeds ruzie en Anna was zich ervan bewust dat haar vader in de weg stond van haar leven… het was 2 weken nadat Remus had aangegeven een scheiding te willen en sindsdien hadden Melian en Remus amper een woord gesproken tegen elkaar alleen als het echt nodig was. Melian kon het nog niet aan om bij Remus in de buurt te zijn en Remus wilde gewoon niet in de buurt van Melian komen voor het geval hij zich zou bedenken en zichzelf alleen maar in een situatie zou zetten waar hij haar zou vergeven met het risico weer hetzelfde te moeten doormaken. Kyle was het met zijn vader eens geweest dat hij wilde scheiden, Dane had er niet echt een mening over gehad en vond dat hun ouders dat maar moesten uitzoeken als ze hun er maar niet in zouden betrekken en Amber was des duivels geweest en had tegen Remus geschreeuwd dat hij ook wel fouten gemaakt zou hebben en het volledig onterecht was dat hij hun moeder nu zoveel pijn had gedaan. De situatie van Sirius was nog niet veranderd en hoe langer het duurde voor hij bij kwam, hoe minder waarschijnlijk het werd dat hij uberhaupt bij zou komen… al met al hadden ze tot nu toe een rot jaar en het zag er niet naar uit dat het erg veel beter zou worden, niet met al die dementor aanvallen. “Ik denk, dat maar weinig leden van de orde er iets aan kunnen doen.” Zei Kyle ineens “Ik bedoel er zijn maar weinig leden die een patronus op kunnen roepen behalve Romeo en Dwaaloog en de leden die het wel kunnen zitten hier op Zweinstein en moeten hier de boel beschermen. Als hun er ineens vandoor gaan om tegen dementors te vechten, wie zorgt dan voor de extra bescherming van de school. Ieder lid van de orde heeft zijn eigen taak en nu Perkamentus er niet meer is, is iedereen nodig op school.” Revius knikte even bedachtzaam “Wie zijn de orde leden die wel een patronus op kunnen roepen dan verder?” vroeg hij nieuwsgierig. Een patronus oproepen was erg geavanceerde magie en eigenlijk konden alleen buitengewoon goede tovenaars en heksen er een produceren die ook daadwerkelijk een duidelijke vorm had. “Professor Lupos kan het.” Zei Anna zachtjes. Iedereen behalve Dane keek haar aan “Hoe weet je dat?” vroeg Amber met een frons “Hij zei dat hij binnenkort ons gaat proberen te leren hoe je een patronus oproept. Ik nam aan dat, dat betekende dat hij er een kan oproepen.” Zei ze met een rood hoofd en een snelle blik op Dane. “Klopt. Remus kan een patronus oproepen, net als Melian en mijn ouders.” Zei Luthien toen maar gezien niemand anders antwoord gaf. Amber en Kyle waren ook niet bijzonder blij met Anna maar wisten wel dat zij weinig invloed had op de acties van haar vader en dat ze er geheel buiten stond. “Professor Sneep ook?” vroeg Revius verbaasd. Luthien trok een wenkbrauw op en keek hem uitdagend aan “Ja mijn vader ook hoezo?” “Nou nee niets maar hij lijkt me niet het type om een patronus op te roepen. Een patronus komt tevoorschijn als je aan iets heel gelukkigs denkt en als ik je vader zo zie in de les lijkt hij niet bepaald vrolijk.” Zei Revius droogjes. Luthien’s ogen schoten vuur “Ben je vergeten dat mijn vader getrouwd is met goh … uh mijn moeder? En ze een dochter hebben genaamd Luthien? Oh hee krijg nou dat ben ik!” zei Luthien en ze keek even alsof ze zelf heel verbaasd was en Revius grijnsde schaapachtig “Ik zeg alleen maar dat hij niet erg vrolijk lijkt als hij voor de klas staat.” “Zou ik ook niet zijn als ik met een stelletje imbecielen in een lokaal zit opgesloten die niet kunnen lezen wat er op het bord of in het boek staat en niet in staat zijn een normale toverdrank te brouwen. Buiten dat lijkt het me ook niet erg spannend om huiswerk na te kijken. Hij moet handschriften ontcijferen, door inktvlekken heen lezen en dan erachter komen dat het opstel echt voor geen kant klopt omdat iedereen te incapabel is om een normaal opstel te schrijven.” Zei Luthien vrolijk en Kyle en Dane schoten in de lach door Revius zijn gezicht. “Maar-“ “Tut-tut!” zei Luthien en ze hield haar vinger omhoog om hem het zwijgen op te leggen “Mijn vader is gelukkig met mijn moeder en dat is alles wat hij nodig heeft.” “Nou, als jullie het niet erg vinden ga ik ervandoor. Ik moet namelijk nog een opstel schrijven wat professor Sneep waarschijnlijk zo bedroevend slecht gaat vinden dat hij de volgende les weer even gezellig voor de klas zal staan.” Zei Anna die overeind kwam. Iedereen lachte even en Revius stond ook op “Ik ga met je mee, ik moet hetzelfde bedroevende opstel schrijven.” Verzuchtte hij dramatisch en ze liepen beiden druk pratend weg. Dane leek ineens te ontspannen nu Anna niet meer in de buurt was en Kyle rolde met zijn ogen “Je bent een idioot weet je dat ?” zei hij tegen zijn oudere broer die hem verontwaardigd aankeek “Hoezo ben ik – maar zij…wat?” pruttelde Dane en hij keek naar Luthien voor hulp die haar handen omhoog hield “Hee niet naar mij kijken ik ben het met Kyle eens je bent een idioot.” Dane keek boos “Hoezo ben ik nou weer een idioot?” “Dat je nog steeds boos op haar bent en niet normaal met haar praat. Zij heeft niets te maken met de acties van haar vader en het was niet haar idee dat haar vader een dooddoener werd. Vergeet niet dat haar moeder is vermoord door Voldemort en dat haar vader onder dwang van Voldemort de helft van haar familie heeft moeten vermoorden anders zou hij Anna omleggen.” Dane keek ineens beschaamd naar de grond, dat was hij eerlijk gezegd inderdaad vergeten. Kyle stond op “Je hebt haar jaren lang leuk gevonden en zitten kwijlen als een verloren puppy als ze in de buurt was en nu heb je om iets wat mama en haar vader hebben gedaan haar weg geschoven. Dus ja je bent een idioot. En gezien ik geen idioot ben en WEL achter het meisje aan ben gegaan waar ik wat voor voelde, heb ik nu een vriendin die waarschijnlijk op me zit te wachten in de leerlingenkamer. Dus excuseert u mij, ik ga naar Selene toe.” Kyle pakte zijn gitaar op “Wacht even!” zei Amber snel die ook opstond “Weet je of pap de scheidingspapieren al heeft?” Kyle keek zijn zusje aan “Nee nog niet. Gezien het ministerie in handen van Voldemort is denk ik niet dat er nu nog heel erg veel word omgekeken naar scheidingen en alles en al helemaal niet naar Orde leden…” zei hij “Pap maakt het eigenlijk weinig uit zolang de papieren er maar komen en zolang mam ze maar tekent, hij hoopt alleen wel dat het snel achter de rug is als ze er eenmaal zijn en dat Mam geen scene gaat schoppen.” Zei Dane die ook overeind kwam “Ik denk niet dat tante Melian een scene zal schoppen. Als ik het zo zie, heeft Melian alle hoop op een goed einde opgegeven. Ze lijdt er behoorlijk onder …” zei Luthien die het voorbeeld van haar neefjes en nichtje had gevolgd en ook overeind was gekomen “Ja mam is een beetje depressief geworden. Ze verlaat haar kantoor vrijwel niet en laat eten naar haar kamer komen door de huiselven. Verder komt ze alleen naar buiten als ze les moet geven en zelfs dat gaat niet altijd even goed.” Zei Amber die Kyle bestraffend aankeek alsof het zijn schuld was dat hun moeder zo depressief was hij keek terug met een opstandige blik “Denk je dat papa het makkelijk heeft?” vroeg hij boos “Nou hij lijkt er anders een stuk minder mee te zitten.” Kyle en Dane begonnen beiden tegen Amber in te gaan tot Luthien ineens haar stem verhief en schreeuwde dat ze hun koppen moesten houden “Jullie willen niet dat jullie erin meegesleept worden, die hele scheiding van jullie ouders maar als ik het zo hoor bemoeien jullie je er zelf mee. Amber, Remus lijdt er behoorlijk onder hij laat het alleen niet zien. Hij is een stuk beter in het verbergen van zijn gevoelens dan Melian. Die gave heeft mijn vader gekregen.” Zei Luthien voor ze weer allemaal tegen elkaar begonnen te schreeuwen “Dane, jij moet je mond houden over relaties gezien jij de meid die je leuk vind aan de kant heb geschoven en haar pijn heb gedaan dus ga eerst je eigen liefdesleven redden voor je, je met die van je ouders gaat bemoeien.” Dane keek haar verontwaardigd aan maar zei niets meer, net als Amber die boos haar armen over elkaar had geslagen, als laatste wendde Luthien zich tot Kyle die haar net zo opstandig aan keek als dat hij Amber net aan had gekeken maar Luthien was niet onder de indruk, je was van vrij weinig onder de indruk als je vader Severus Sneep was. “Ik snap dat je, je vader wilt beschermen en dat het niet zijn schuld is wat er is gebeurd maar je moeder zou zich beter voelen als je met haar praat en normaal tegen haar doet. Het is niet alleen vanwege Remus dat ze depressief is maar ook door jou omdat jij net als je vader weigert met haar te praten.” Kyle trok een wenkbrauw op “Best. Ik zal normaal tegen haar doen. Maar dat betekend niet dat ik niet meer boos ben.” “Is je vader nog boos?” “Nee…” “Waarom jij dan wel?” Daar had Kyle niet echt een antwoord op “Dat bedoel ik.” Luthien hees haar tas over haar schouder “Laten we gaan eten, als het goed is gaan we vanavond met z’n allen naar het St. Holisto.” Zei ze met een trieste glimlach. Luthien, haar moeder en Remus gingen elke avond bij Sirius langs ongeacht of er iets was veranderd of niet, toch waren ze er elke avond en af en toe gingen Kyle en Dane mee. Nu gingen ze met z’n allen. De kerst vakantie zat eraan te komen en er was de vraag of ze naar huis gingen of niet. Dane, Kyle en Amber waarschijnlijk niet tenzij een van hun ouders naar huis zouden gaan maar dat zagen ze niet gebeuren. Luthien ging misschien wel maar dan met haar moeder. Severus bleef op school op verzoek van Anderling ze vond het niet prettig dat er ineens minder orde leden op de school zouden zijn ook al zouden er ook minder leerlingen zijn en was de kans dat ze nu nog eens werden aangevallen nihil toch wilde ze het risico niet nemen. Als Christina naar huis zou gaan zou Luthien mee gaan, vanaf daar was het makkelijker naar Sirius te gaan.

Die avond gingen ze met z’n allen naar het St. Holisto, zelfs Melian ging mee al liep die zo ver mogelijk bij Remus vandaan met Amber. Amber was niet meer boos op haar vader maar bleef toch liever bij Melian ook meer omdat Melian er dan anders min of meer alleen voor stond. Chris was ook niet boos meer op Melian maar had wel gezegd dat het haar eigen schuld was dat er nu een scheiding aan zat te komen. Melian had besloten er maar niet teveel met Christina over te praten, ze had immers zelf ook genoeg aan haar hoofd. Dwaaloog en Romeo waren nu op Zweinstein totdat hun terug kwamen ter bescherming, normaal zou Dwaaloog op Zweinsveld rondlopen bij de broer van Perkamentus, en behoorde Romeo de dreuzel premier te beschermen maar hij had besloten dat Zweinstein belangrijker was en de taak van het beschermen van de premier overgedragen aan Dedalus Diggel die er heel enthousiast over was geweest. Romeo had hem nog gewaarschuwd dat het saai werk was vooral s’avonds maar dat scheen Dedalus niet erg te vinden, dan kon hij weer eens een goed boek lezen, had hij gezegd. Het was erg druk in het St. Holisto, er was weer een aanval geweest door de dooddoeners en dementors in hartje Londen en dit keer waren het niet enkel heksen en tovenaars maar ook dreuzels die slachtoffer waren geworden van de aanvallen en de Kus. Hier en daar zaten mensen in elkaar gezakt, kwijlend en nietszeggend voor zich uitstarend op de grond en waren er helers die hen triest aankeken. Tegen de Kus van een dementor was geen geneesmiddel en het was ook niet terug te draaien. Het was een chaos dus was het maar goed dat de groep wist waar ze heen moesten om bij Sirius te komen. Ze lieten de drukke lobby achter zich en het was meteen een stuk rustiger. Luthien en haar vader waren aan het praten over de dooddoeners die steeds brutaler werden, Christina had het met Melian over de dementors die nu volledig onder de controle van Voldemort waren en dat Azkaban was leeggelopen, en Remus, Kyle en Dane hadden het over wat leukere dingen “Hoe gaat het met je hoofd en schouder Dane?” vroeg Remus die uit alle macht probeerde niet te denken aan de zielloze mensen die hij zojuist in de lobby had gezien. “Ja gaat prima ik voel er niets meer van Madame Plijster is briljant.” Zei Dane vrolijk en om te laten zien dat hij niets meer aan zijn schouder voelde gooide hij zijn arm een beetje in het rond “Met zijn schouder is niets aan de hand maar ik denk dat de klap op zijn hoofd een of andere hersenbeschadiging bij hem heeft veroorzaakt die Madame Plijster niet kon herstellen.” Zei Kyle met een grijns. Dane keek hem vernietigend aan en Remus lachte en zag uit zijn ooghoeken dat Melian een blik op hem wierp die hij negeerde en luisterde naar het gekibbel van Kyle en Dane, die vond dat hij helemaal geen hersenbeschadiging had opgelopen en dat hij zou zorgen dat Kyle straks geen hersens meer had. Remus rolde met zijn ogen “Oke genoeg nu jongens.” Beiden heren stopte met praten. Dane leek beledigd en Kyle geamuseerd net als Remus die blij was dat zijn zoons in elk geval nog steeds zich als broers gedroegen zelfs na alles wat er was gebeurd.
Zoals verwacht was er geen verandering in Sirius zijn toestand, natuurlijk hadden ze dat allemaal gehoopt zoals elke dag maar elke keer werden ze weer teleurgesteld. Sirius lag er nog net zo roerloos bij als de afgelopen 4 weken en de hartmonitor had ook geen een keer iets anders gedaan dan regelmatig gepiept. De helers wisten niet meer wat ze nog meer konden doen om uit te vinden wat er aan de hand was maar gaven niet op en zouden proberen helers uit het buitenland te laten komen die er misschien meer verstand van hadden. Echter, gezien de recente aanvallen en het feit dat Voldemort het ministerie in hadden had, maakte dat veel helers uit het buitenland liever ook daar bleven, ver weg van Voldemort en alle problemen. Luthien was natuurlijk uit haar vel gesprongen en had luid geprotesteerd en ruzie gemaakt met de heler die hen het nieuws was komen vertellen en Christina had zelf nog geprobeerd helers te bereiken maar tevergeefs en dus, ging het wachten en hopen verder.

Severus was samen met Melian, Kyle, Dane en Amber weer terug naar de wachtkamer gegaan terwijl Remus, Chris en Luthien nog binnen waren. Het bezoekuur was bijna voorbij en Severus wilde het liefste zo snel mogelijk terug naar Zweinstein. Hij had het niet op ziekenhuizen, puur omdat de herinnering van Christina die half dood lag te bloeden na de geboorte van Luthien omhoog kwam en dat een van de vele herinneringen was die hij uit alle macht probeerde te verdringen. Kyle, Dane en Amber waren met elkaar in gesprek en Melian staarde een beetje nietszeggend voor zich uit, zoals de slachtoffers van de kus alleen dan zonder het gekwijl. Het duurde niet lang of Remus, Christina en Luthien kwamen de kamer van Sirius uitgelopen en voegde zich bij hen klaar om terug te gaan naar Zweinstein. Maar nog voor iemand van hen z’n mond open kon doen om te vragen of ze er klaar voor waren om terug te gaan barste de hell los. Er kwamen gillende mensen door de deuren naar binnen, andere die hun toverstok in hun hand hadden en achteruit deinsde in de poging een patronus op te roepen maar enkel een zielig wolkje produceerde en de rest wist direct wat er aan de hand was. De Dementors waren gearriveerd om het klusje af te maken wat ze waren begonnen eerder vandaag met de aanval. Severus en Remus waren de eerste die hun toverstok in hun hand hadden en richting de lobby renden, ze werden op de voet gevolgd door de rest die ook hun toverstokken in de aanslag hadden. In de lobby zweefden zo’n 9 dementors als Severus ze goed telde en als dat alles was. “Hoe zijn ze binnen gekomen?” vroeg Melian die haar toverstok stevig beet had en haar ogen niet van de wezens af haalde “Iemand moet ze binnen hebben gelaten. Vergeet niet dat Bellatrix nu minister van toverkunst is en overal zo haar mensen heeft lopen.” Zei Christina die vanuit haar ooghoeken zag dat een van de dementors die zich had losgemaakt van zijn vriendjes, naar een klein kind toe zweefde en hoe het kind begon te trillen als een rietje “Expecto Patronum!” zei Christina wiens patronus uit de punt van haar toverstok schoot en vervolgens recht op de Dementor af vloog die snel achteruit zweefde en zich bij de andere voegde die hen nu ineens een stuk interessanter vonden. Remus was de volgende die zijn patronus had opgeroepen en nu stonden er een vos en een wolf naast elkaar. Dane had wat moeite met het produceren van zijn patronus, de dementors kwamen dichterbij en twee patronussen zouden zo’n groep niet tegenhouden. Kyle’s patronus was de volgende die zich bij de andere twee voegden, Kyle’s wolf was wat kleiner dan die van Remus maar alsnog een wolf. Het kwam niet erg vaak voor dat mensen dezelfde patronussen hadden. Amber was echter helemaal nog niet in staat een patronus op te roepen, Remus had het Kyle en Dane geleerd toen ze 15 waren terwijl het onderwerp pas in hun 7e jaar aan bod zou komen, hij had altijd gezegd dat hij ervoor zou zorgen dat zijn kinderen voor hun S.L.I.J.M.B.A.L examens een patronus zouden kunnen oproepen. Luthien kon het ook, die had hij samen met Dane het geleerd en haar patronus was dus de volgende die zich liet zien, het was een kleine draak, ongeveer even groot als Kyle’s wolf maar krachtig genoeg om in elk geval haar te beschermen. De dementors kwamen dichterbij en Severus produceerde ook zijn patronus die hetzelfde was als die van Christina, een vos. Remus had zo’n 5 seconden om te zien dat Severus en Christina dezelfde patronus hadden en moest toen ingrijpen met zijn eigen patronus die hij een paar stappen naar voren liet zetten zodat de dementor die zich los had gemaakt van de groep, niet dichterbij kon komen, zijn wolf werd echter zwakker naarmate er meer dementors dichterbij kwamen en Remus moest zich concentreren om zijn patronus te behouden. Dane’s patronus, een beer bood versterking en Dane en Kyle werkte samen, lieten hun patronussen rond de lobby rennen zodat de patiënten, bezoekers en helers beschermd waren. De enige die niet in staat leek te zijn haar patronus op te roepen was Melian. Ze probeerde en probeerde maar het enige wat ze kreeg was een zielig wolkje zoals ze net hadden gezien bij de mensen die in paniek weg waren gerent. Remus keek snel naar haar om te zien of het haar toch lukte en keek toen naar Severus die samen met Christina ervoor zorgde dat de Dementors werden omsingeld door hun patronussen. 9 dementors, was echter teveel en ze konden makkelijk doorbreken. Een van de lelijke wezens, kwam naar voren en stak een rottende hand uit naar Melian die lijkbleek werd, Remus hoorde Severus iets roepen, vervolgens Christina in paniek Melian’s naam roepen maar Remus reageerde instinctief en schoot voor Melian en nam zijn patronus met zich mee die met zijn poten tegen de borst van de dementor aan sprong. Het wezen werd met zo’n kracht achteruit geduwd dat hij tegen zijn mede rottende wezens aankwam. “Melian, Focus. Denk aan de kinderen.” Zei Remus snel voor de volgende aanval hun kant op zou komen. Melian keek hem aan, haar ogen verlieten die van hem niet en ze wist nu wel haar patronus te produceren. Remus wist niet wat hij had moeten verwachten, maar haar patronus was nog steeds hetzelfde als dat het altijd was geweest, een wolf, net als die van hem. Ergens had hij verwacht dat hij veranderd zou zijn vanwege wat er was gebeurd maar dat was niet het geval. Hij keek haar nog even aan, ze was nog steeds lijkbleek, tegen het groen aan eigenlijk, maar wist zijn blik van haar af te wenden om te kijken waar Amber was. Amber had zich achter Christina en Luthien verscholen dus die was tot nu toe veilig. “Als er meer mensen zijn die in staat zijn een patronus op te roepen ben je welkom om te helpen!” riep Christina sarcastisch terwijl ze zich ook nog eens concentreerde op de dementors die werden omsingeld door de twee vossen die om hen heen schoten. Er kwamen een paar mensen overeind die hun toverstok pakte en het voor elkaar kregen een patronus te produceren, weliswaar niet zo krachtig als die van de andere maar dat maakte niet uit. Hoe meer hoe beter. Op een gegeven moment was de lobby fel verlicht door alle patronussen die rond rende dat ze hun ogen moesten samen knijpen om iets te kunnen zien maar de dementors werden weggedreven en verdwenen uit het zicht. Remus liet toen hij er zeker van was dat de dementors weg waren zijn toverstok zakken en de rest volgde al snel. Christina en Severus gingen snel kijken of er slachtoffers waren gevallen, Luthien rende terug naar Sirius, en Dane en Kyle ontfermden zich over Amber die ook bleek was en stond te trillen als een rietje “Geef haar chocola jongens en neem zelf ook wat.” Hij gooide een paar stukken chocola naar Dane en Kyle die knikte en Amber meenamen naar een stoel waar ze ging zitten en dankbaar de chocola van haar broers aannam.
Remus wendde zich tot Melian die nog net zo bleek zag als voor ze haar patronus had weten op te roepen en Remus haalde nog een stuk chocola uit zijn zak – hij heeft altijd wat bij zich voor het geval dat. Leraar verweer tegen de zwarte kunsten gewoonte- en reikte haar het stuk. Ze nam het trillend maar dankbaar aan en ging op de grond tegen de muur aan zitten terwijl ze voor zich uit staarde en bedachtzaam op haar chocola begon te kauwen. Remus twijfelde even of hij moest doen wat hij wilde doen maar besloot toen toch maar op zijn gevoel af te gaan en ging naast haar tegen de muur aan zitten. Zo zaten ze een tijdje zwijgend beiden in gedachten verzonken en niet wetende wat ze moesten zeggen tot Remus een ingeving kreeg “Waarom lukte het niet om je patronus op te roepen?” vroeg hij zonder haar aan te kijken. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Melian haar hoofd draaide en hem aankeek “Ik weet het niet. Normaal lukt het me wel maar vandaag… ik hoorde iets anders dan dat ik normaal hoor als de dementors in de buurt komen.” Remus bleef weer even stil en verwachtte niet dat Melian nog verder ging maar dat deed ze wel “We weten dat Christina het moment dat Severus haar verliet herbeleefd, Severus het moment dat hij dacht dat Chris dood zou gaan toen Luthien werd geboren en dingen uit onze jeugd, de kinderen weet ik niet…voor Luthien is het waarschijnlijk nu het moment waarop ze hoorde dat Sirius in coma lag of iets in die richting.” Begon ze te ratelen en Remus moest onwillekeurig flauw glimlachen. Melian begon altijd te ratelen als een bezetene als ze nerveus was of zich ongemakkelijk voelde. “En jij herbeleefd de dag dat je werd gebeten, dat je hoorde dat James, Lily en hun zoontje waren vermoord, en … “ ze stopte met praten. Ze wisten beiden wat het laatste was wat hij moest herbeleven als er een dooddoener in de buurt kwam daarom had hij er zojuist voor gezorgd dat de dementors niet te dicht bij hem in de buurt konden komen door zijn patronus naar voren te laten gaan. Hij wilde echter niet terug denken aan die enkele seconden dat hij onbeschermd voor Melian was gaan staan en de dementor recht voor zich gehad had, zijn patronus was er snel bij maar niet snel genoeg. Remus verdrong die gedachten en keek haar nu ook aan “En jij?” vroeg hij niet zeker wetende of hij hier spijt van zou krijgen of niet. Melian keek weg en staarde naar het stuk chocola in haar handen “2 weken geleden.” Mompelde ze zo zacht dat hij niet eens zeker was of hij het wel goed had verstaan maar met zijn verscherpte gehoor als weerwolf en de volle maan die eraan zat te komen zorgde dat hij toch wel zeker was van wat hij gehoord had. “2 weken geleden wa-“ en toen drong het tot hem door. Het moment dat hij haar had verteld dat hij een scheiding wilde. Hij keek weer voor zich uit en er verscheen een frons in zijn voorhoofd. Was dat werkelijk wat ze had moeten herbeleven ? Hij klemde zijn kaken even op elkaar en stond op om weg te lopen zoals hij al bijzonder vaak had gedaan, om bij Melian uit de buurt te komen toen ze ineens zijn naam zei op zo’n toon dat Remus dead in his tracks bleef staan en zich omdraaide. Melian was overeind gekomen en keek hem aan haar gezicht stond neutraal maar hij kon zien dat ze moeite had met zichzelf bij elkaar houden. Ze liep naar hem toe totdat ze vlak voor hem stond en keek weer naar hem op. Remus keek op haar neer, eigenlijk moest hij nu weglopen maar het leek net of hij aan de grond was vastgelijmd met super weerwolf bestendige lijm ofzo. Melian ging op haar tenen staan en gaf hem zacht een kus op zijn lippen en hij keek haar even verbaasd aan maar deed verder niets. Ze keek hem nog even aan “Ik hou van je.” Mompelde ze voor zij dit keer van hem wegliep Remus verbaasd en verward achterlatend.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.