FanFic.nl

FF's Schrijfuitdaging.

A summer of breaking free.

De stilte van de ochtend gonsde door het grote landhuis. De hond in de bijkeuken sliep nog, net als zijn baasjes, meneer en mevrouw Wandering. Maar de dochter van meneer en mevrouw was al wel wakker. Ze lag nog in bed, al zou dat niet lang meer duren. Ze was er net achter gekomen dat ze de enige was die wakker was.
Muisstil zwaaide ze haar lange benen over de bedrand en trok daar al zittend haar sokken, bh, topje en blouse aan. Vervolgens stond ze op en trok een verbleekte jeans op, een zware riem voorkwam dat hij van haar heupen zakte.
Stil pakte ze haar rugtas, al volgepropt met haar benodigdheden. Kleren vooral, maar ook een paar boeken, cd's, toiletartikelen en een vergeelde foto. Op sokken sloop de zeventienjarige tiener naar beneden, krakende treden op de trap vermijdend. Niemand, en dan ook niemand in dit huis mocht ontdekken dat ze er vandoor ging. Beneden pakte ze haar gitaar, stopte hem in een koffer en liep naar de gang. Hier zette ze de spullen neer. Tijd voor het bereiden van eten voor onderweg. Het eten en drinken bestond uit water, drie appels, twee boterhammen en een rol biscuits. Terug in de gang trok ze haar spijkerjack aan, pakte de tassen en de gitaar op en liep met haar donkerrode Docter Martens naar de garage, liet alles in de auto vallen en haalde toen de auto van de handrem. Heel behoedzaam begon ze haar auto de garage uit te rijden. De deuren van de garage gingen automatisch open en het steile pad naar de straat lag open. Met al haar spieren gespannen, liet Rigan de Chevy truck uit 1980 de uitrit afrollen. Eenmaal op de straat stapte ze uit en stuurde de auto zodat hij op de weg bleef en de straat uit ging. Het koste haar wat kracht en moeite, maar uiteindelijk lukte het haar. En op het kruispunt aan het einde van de weg startte Rigan de appeltjes groene truck en reed kalm het dorp uit.
Nu ze veilig het vijfhonderd inwoners tellende dorp achter zich had gelaten schonk de zwartharige jongvolwassene aandacht aan haar omgeving, een prill ochtendzonnetje kwam over de nabij gelegen heuvels heen en verdreef de ochtendmist die laag boven de aarde dreef als een uiteen getrokken wattendeken. De bomen waren vol van groene bladeren die glinsterde in de vroege ochtend. Normaliter zou Rigan nog ruim zes uur in haar bed blijven, aangezien het zomervakantie was. Maar voor deze stunt, die wat haar betrof voor altijd was, had ze de wekker om vijf uur gezet. Nu de digitale tijd op haar autoradio de tijd liet verspringen naar kwart voor zes gaf de accountantsdochter gas en stoof met ruim honderd kilometer per uur de verlaten wegen over.
Haar vrijheid tegemoet.

Hoewel het pas tien uur 's ochtends was, had de temperatuur al haar hoogte punt bereikt. Maar Rigan negeerde dat en reed met hoge snelheid door. Hoe verder weg ze kwam van haar geboorteplaats, hoe gelukkiger ze zou zijn.
Ze zouden haar missen, in de klas, die op één september zou beginnen, thuis, waar ze ongeveer een uur geleden wakker waren geworden, haar vrienden, die zich zouden afvragen waar ze gebleven was.
Rigan wist dat er een zoektocht op touw gezet zou worden, en als ze haar zouden vinden, zouden ze haar aan de haren mee terug slepen naar het dorp. Voor haar een reden te meer om met ruim vijfendertig graden in de auto te gaan zitten en weg te scheuren van alles wat vertrouwd was, maar waar ze niettemin een gloeiende hekel aan had.
Bij een verlaten benzinepomp remde ze af, checkte haar tank en schoot de benzinepomp op. Nadat ze de auto geparkeerd had, sprong ze uit de auto en negeerde de drie mannen die op plastic tuinstoelen naar haar keken alsof ze een alien was en vulde de tank. Nu ze stil stond, merkte ze de hitte van de zomer pas op.
Het desolate landschap rondom de benzinepomp was vergeeld en stoomde dampend in de hitte. Een verdwaalde vogel zocht tevergeefs naar voedsel in de dorre aarde. De ramen van het gebouwtje stonden wagenwijd open in de hoop voor een briesje van de niet bestaande wind. Een strak blauwe lucht leek als een verstikkende deken op de aarde neer te drukken.
De tank was vol en tevreden hing Rigan de slang terug. Ze pakte haar handtas, sloot de auto af en liep kalm naar het gebouwtje om te betalen.
Het gebouwtje had geen toilet, alleen het winkeltje en een opberghok. In het winkeltje kocht ze stoutmoedig een pakje sigaretten en een nieuwe fles water, rekende af en verliet het gebouw weer.
De mannen floten haar na, tevreden stak ze haar middelvinger op en scheurde weg, de mannen in extase achterlatend.
Stof woei langs haar truck en maakte soms de weg onzichtbaar. Maar Rigan minderde geen vaart. Pas toen ze bij een wat groter dorp kwam, minderde ze vaart en stopte voor een kiosk. Even bleef ze zitten en luisterde naar de radio tot het nummer voorbij was. Toen stapte ze uit en liep de kiosk in.
"We zijn gesloten." Een norse en barse mannenstem klonk vanaf de kassa. Rigan glimlachte pakte een kaart van Noord-Amerika, een aansteker en een pakje toffees en legde ze op de toonbank en keek naar de man die nors opkeek, ze glimlachte vrolijk.
"Hi,"
De man groette niet, maar sloeg de bedragen aan op een verouderde kassa. Rigan betaalde drie dollar meer dan het oorspronkelijke bedrag.
"Laat de rest maar zitten," grijnsde ze met een knipoog en met de spullen verliet ze de kiosk weer. De hitte was hier in het dorp niet minder dan op de open vlakte. Maar de omgeving leek er niet onder te lijden. Een paar mannen te paard reden voorbij, allen gekleed in kleren die bestendig waren tegen de temperatuur. Rigan keek ze even na, stapte weer in haar geliefde truck, stak een sigaret aan, gaf gas en reed kalm het westerndorp uit. De mannen te paard voorbij scheurend zodra ze het plaatsje had verlaten.
De zomerse vrijheid tegemoet.


Mevrouw Wandering stond in de keuken te koken toen haar man in de woonkamer een luide kreet slaakte. Haastig zette ze het vuur uit en spoedde zich naar haar echtgenoot toe.
“Wat is er?”
Hij wees zwijgend naar de televisie. TMF stond aan en even trok mevrouw Wandering een zuinig gezicht, ze hield niet van de popmuziek. Maar toen ze zag wat er op het beeld verscheen, viel haar mond open. Op de televisie was een live concert te zien van een jong meisje, nauwelijks achttien jaar, en vier jongens met hun instrumenten. Het meisje zong een liedje en terwijl de tekst tot haar ouders doordrong, zwaaide ze naar de camera en schoot verder over het podium, het publiek aanmoedigend tot het meezingen van de tekst.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.