FanFic.nl

The second line • The Avengers

Chapter 1

Penny Rogers POV
De wind snijdt bruut in mijn twaalf jarige gezicht als papa de snelheid van zijn motorfiets versnelt. Ik druk mijn gezicht tegen zijn gespierde rug aan en verstevig mijn greep rond zijn middel. We zijn op weg naar huis, het is vakantie en we hadden vandaag een motorrit gemaakt. Ik kan ons huis al zien, en niet veel later stap ik stijfjes van het voertuig. Papa trekt de sleutel uit het voertuig en stapt ook af. Hij opent de deur, en samen lopen we naar binnen. "Wat drinken en dan naar bed?" Vraag ik aan mijn vader, Steve Rogers -ook wel Captain America. Hij knikt, en samen lopen we naar de keuken. "Ah, Captain Rogers. Wat fijn dat u eindelijk terug bent." Zegt een mannelijke stem. Een beetje bang kruip ik achter mijn vader, die de man aankijkt. De man staat op en loopt naar mij en papa toe, en hij steekt zijn hand uit. Papa schudt hem, en de man zegt: "Agent Jared O'Shea." Papa kijkt me kort aan en dan weer de man, die dus Jared O'Shea heet. "Steve Rogers." Zegt papa dan. Jared steekt zijn hand naar me uit, en voorzichtig schud ik zijn hand. "Penny Rogers, Sir." Zeg ik verlegen. Jared glimlacht en laat mijn hand los, waarna hij mijn vader weer aankijkt. "Mister Rogers, u en uw dochter worden door Fury opgeroepen. Jullie moeten met mij meekomen." Zegt Jared terwijl hij zijn telefoon pakt. Hij begint te bellen, en papa draait zich naar me om. Hij zakt door zijn benen om op ooghoogte te komen.
"Penny, ik wil dat je mijn schild en jou... Ding pakt. Begrepen liefje?" Zegt hij zacht tegen me. Ik knik en draai me om, waarna ik naar mijn vaders kamer loop. Ik open de deur en stap de kamer binnen. Ik zoek de sleutel van de glazen kast waar papa's schild in ligt, en ik vind het kleine ding in een van de bureau lades. Ik open de kast en pak het schild, dat verbazingwekkend licht aanvoelt. Ik kijk in de spiegel. Het grote, ronde schild met blauw, wit en rood, met daarachter een meisje van normale lengte.
Mijn donkerblonde haren -die als ik het los heb hangen tot aan mijn middel valt- heb ik in een paardenstaart gebonden. Mijn blauwe ogen kijken met een verlegen blik rond. Ik draai me om en loop de kamer uit. Ik zet het schild tegen de muur en loop naar mijn eigen kamer. Ik open de deur en de geur van vanille dringt mijn neus binnen. Ik loop naar de kist die in een hoekje van de kamer staat, en ik open hem. Ik zoek naar mijn wapens: Twee lange messen. Ik vind ze en bind ze aan mijn riem. Ik loop weer naar de hal en pak mijn vaders schild op, waarna ik naar beneden loop. Jared is verdwenen en ik zie papa staan. Ik geef hem zijn schild en hij tilt me op de tafel. "Luister Penny. We zijn opgeroepen voor The Avengers. Heb ik je daar al wat over verteld?" Zegt hij. Ik knik. "Meerdere malen." Zeg ik kortaf en ik kijk papa's blauwe ogen in. Hij grinnikt en zegt: "We moeten weer verzamelen. Op de Helicarier." Mijn mond valt open van verbazing, en ik stamel: "E-echt? Maar wat moet ik dan zeggen als..." "Zeg maar dat je twaalf bent. Want dat ben je toch ook?" Vraagt papa. Ik rol met mijn ogen. "Kan ik er wat aan doen dat toen ik klein was ontvoerd ben door de Red Skull en daardoor ook in het ijs ben gekomen?" Mompel ik. Papa drukt een kus op mijn wang. "Je was drie. Je kon er niets aan doen." Zegt hij lief. Ik schud mijn hoofd. "Gelukkig heb ik het overleefd door het Supersoldatenserum dat ook in mijn bloed zit..." Mompel ik terwijl ik van de tafel af spring. Samen met papa loop ik naar buiten, waar ik een grote zwarte auto zie staan. Op de zijkant zie ik het logo van SHIELD staan.
Een beetje bang blijf ik staan, terwijl ik zie dat Jared uitstapt en een portier opent. Ik voel een zacht duwtje in mijn rug, en ik stap voorzichtig in. De crème-kleurige bekleding voelt zacht aan, en ik doe mijn gordel om, terwijl papa ook instapt. Ik kijk uit het raam als Jared in de auto stapt. Niet veel later zijn we op weg naar de Helicarier, iets wat nog behoorlijk spannend kan gaan uitpakken...

Reacties: