FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 09~

Ruth Pov.

Langzaam kom ik weer bij bewustzijn. Ik voel iets zachts onder me. Het licht in de ruimte schijnt door mijn oogleden heen. Ik open mijn ogen en zie mijn kamer. Ik zucht en ga rechtop zitten, maar als ik kracht zet op mijn linker pols, gaat er een pijnscheut doorheen. Snel stop ik en sluit mijn ogen. Ik bijt op mijn lip, in de hoop dat het stopt. Als het weg is, open ik mijn ogen weer, om naar mijn pols te kijken, maar er zit verband op. Ik schrik. Wat heb ik gedaan? Maar dan herinner ik me alles weer. Ik kan mezelf wel slaan! Hoe heb ik het zover laten komen? Ze willen me vat en zeker nooit meer zien! Die… Die Sophia! Zij heeft ze vast en zeker laten geloven dat ik niets waard ben! Let maar op! Ze brengen me vast en zeker terug naar het adoptie centrum! Mrs. MCcartny komt erachter, en ze zet me op straat, en ik zal voor altijd op straat leven! Waarom? Waarom heb ik dit gedaan? Ik begin te huilen. Waarom was ik bang voor papa? Hij… Hij was dronken! Hij wist niet wat hij deed! Hoe ik dit weet? Ik kan dan nog niet lezen of schrijven, maar er is me veel geleerd door mensen, zoals mensen in het ziekenhuis, en de medewerkers van het adoptie centrum. En eigenlijk zou ik al kunnen lezen, maar ik ben nooit naar school geweest… Eigenlijk wel, maar ik had zo erg mijn eigen bange wereldje dat ik vaak ben blijven zitten. Hoe moet ik nu eigenlijk naar school? Niet dat ik graag naar school zou willen gaan… ik droog snel mijn tranen als ik voetstappen op de trap hoor. Stiekem hoop ik dat papa komt. Ik wil het goedmaken met hem. Maar, ik wil hem ook een knuffel geven. Een zachte klop op de deur, haalt me uit mijn gedachten. Ik wil iets zeggen, maar durf niet.
‘Ruth?’ De schorre stem van papa klinkt gedempt aan de andere kant van de deur. Het lijkt of hij heeft gehuild. Alsof hij gebroken, of bang is.
‘Ja.’ Zeg ik misschien een beetje te zacht. Ik hoor dat papa een beetje opgelucht, maar trillerige zucht laat horen. Daarna open hij zachtjes de deur. Ik stap uit bed en loop naar hem toe.
‘Nee, Ruth.. Ga nie-.’ Ik geef hem een knuffel. Hij gaat op zijn knieën zitten zodat hij zijn armen ook om mij heen kan slaan.
‘Ruth, Baby, Het spijt me zo! Ik had niet dronken mogen worden!’ Zegt hij, en ik voel iets op nats op mijn schouders vallen. Ik weet niet wat ik moet zeggen, of doen.
‘Het is niet erg….’ Ik sla mijn armen sterker om hem heen. ‘Het spijt mij meer.’ Zeg ik dan.
‘Ik snap het, Ruth. Het is allemaal mijn schuld. Ik had nooit, maar dan ook nooit dronken mogen worden.’
‘Het was niet jou schuld. Ik weet niet wat me bezielde….’ Ik denk terug, naar dat moment. Zal ik hem alles vertellen? Ik laat hem los, en kijk hem aan. Ik zie nu pas hoe slecht hij er eigenlijk uit ziet. Zijn ogen zijn donker, met rode lijntjes. Alsof hij niet meer heeft geslapen en alleen heeft gehuild. Zijn wangen hebben geen kleur meer, en het lijkt gewoon alsof hij ziek is.
‘Voel je je wel goed?’ Vraag ik.
‘Ik ben blij dat je wakker bent.’ Is zijn antwoord. Ik kijk hem aan.
‘Wat is er?’ Vraagt hij dan.
‘Hoelang heb ik hier-?’
‘3 uur.’ Ik bijt op mijn lip.
‘Wil-.’ Hij kucht. ‘Wil je vertellen, wat er gebeurde… Straks?’
‘Niet boos worden.’ Smeek ik bijna.
‘Ik beloof het.’ Ik haal even diep adem.
‘Toen je langsliep, voelde ik me schuldig. Ik wilde niet dat je boos op me was, wat ik ook zeker wist dat je het was, toen je me zo boos aankeek. Ik moest mezelf snijden, van mezelf. Toen ik het mes had, vergat ik alles om me heen. Alles wat ik wilde, was pijn. De pijn die ik voelde, voelde zo opgelucht, maar het was niet fijn, want ik wist dat jij er verdrietig van wordt. Ik wilde dieper en dieper, maar toen het teveel pijn begon te doen, viel het mes op de grond…..’ Ik kijk naar de grond. Het is een tijdje stil.
‘Heeft.. Sophia stomme dingen over me gezegd?’ Vraag ik verlegen. Papa zucht, maar glimlacht zwakjes.
‘Trek je maar niets aan van Sophia. Ze is gemeen tegen iedereen, die met me omgaat, behalve die daar nu onder zitten. Ze heeft iets tegen me, maar ze wilt niet zeggen wat.’
‘Waarom ga je dan niet weg?’
‘Dat zou kunnen, maar dan laat ik de andere in de steek, ook al zouden ze het begrijpen.’ Ik geef hem weer een knuffel.
‘Ik zou je ook niet kunnen missen.’ Mompel ik dan. Papa laat me los en kijkt me een beetje verbaasd aan.
‘Als ik hier wegga, neem ik je mee.’ Ik glimlach.
‘Misschien heb je wel gelijk. We moeten een weekendje weg.’ We staan op.
‘Ik ga heel even de laptop pakken. Ga maar alvast op het bed zitten.’ Ik en loop naar het bed, ondertussen dat papa zijn laptop haalt. Als hij terug komt, gaan w op onze buik liggen, en bekijken een aantal hotels, of huisjes.
‘Zou je naar Nederland willen?’ Vraagt papa.
‘Is dat hier ver vandaan?’
‘Met het vliegtuig is korter aks met de auto, maar als je niet durft te vliegen, gaan we wel met de auto.’
‘Ik heb nog nooit een vliegtuig van dichtbij gezien. Ik wil het wel eens proberen…’
‘Zeker weten? Er zijn veel andere mensen, die je controleren voor je erin stappen.’ Ik denk even na.
‘Als jij bij me blijft? Gaan de bodyguards mee?’
‘Nee, de bodyguards gaan niet mee. Maar ik beloof, dat ik de hele tijd bij je blijf.’ Ik glimlach.
‘Oké.’ Vervolgens zoeken we naar een mooi hotel. Ondertussen wordt de deur geopend.
‘Hey.’ Ik en papa kijken op. Niall staat tegen de deurpost geleund.
‘Hee.’ Antwoordt papa.
‘Hoe gaat het?’ Niall kijkt me aan.
‘Het gaat wel.’ Antwoord ik zo aardig mogelijk.
‘Mooi. We maakten ons erge zorgen… Ik ben blij dat je weer wakker bent. De andere trouwens ook.’ Ratelt hij.
‘Wat zijn jullie aan het doen?’ Nu komt hij dichterbij.
‘Tja uuhh.. Niall, ik en Ruth, uuhh gaan een weekendje naar Nederland.’
‘Oh, gezellig! He, in dat hotel zijn we vorig jaar geweest. Wat een prachtig ding is dat! Ik gun jullie een prachtig weekend! Gaan jullie met het vliegtuig?’
‘Ik dacht al dat ik het hotel kende. Ja, het vliegtuig is korter, en misschien wel goedkoper. Niet dat het uit zou maken. Maar toch.’
‘Ik zou van tevoren wel vertellen over Ruth, voor dat je allerlei domme vragen krijgt.’
‘Dat ga ik zo meteen doen. Dan zet ik de foto op instagram.’
‘Zal ik anders een foto van jullie alleen maken? Dan kun je die er ook op zetten.’ Papa knikt. Hij geeft zijn telefoon aan Niall. Vervolgens zet hij me op zijn schoot.
‘Uhmm, moet er niet iets over de pyjama ofzo? De rode vlek is duidelijk te zien.’
‘We doen gewoon alsof we het koud hebben.’ Papa grinnikt en pakt de deken. Hij slaat ze om ons heen. Hij geeft me een zoen op de wang en ik glimlach. Ik hoor dat Niall een foto maakt.
‘Awhh, die foto is zo cute! Die moet je echt op twitter zetten, bro!’
‘Thanks.’


Harry Pov.

Ik boek het weekendje, met de tickets en tweet de foto. Morgenvroeg vertrekken we al. Ruth weet het wel, maar ik heb het gevoel dat ik haar langer de tijd zou moeten geven om zich voor te bereiden. Als zegt ze dat het allemaal oké is.. We zitten nu beneden, bij de anderen aan tafel te lunchen. Ook zij weten dat ik en Ruth weggaan, en natuurlijk moest Sophia -die bitch- er weer irritant commentaar op geven. Het wordt tijd dat Liam dat ook inziet, maar als hij zo ongelooflijk blij van haar wordt, zoals die zegt, moet ik het maar accepteren. Ik merk dat Ruth snel 2 boterhammen naar binnen werkt.
‘Heb je honger?’ Grinnik ik. Ze kijkt me met bolle wangetjes aan. Dan knikt ze en eet vrolijk door. Ik eet mijn omelet op en help dan Zayn met de afwas, aangezien de vaatwasser kapot is..
‘Ik hoop dat jij en Ruth een leuk weekend krijgen. Ik ben blij dat je eindelijk inziet dat je het eigenlijk nodig hebt. Al zolang…. Niet gemeen bedoeld, maar ik denk dat je wel weet wat ik bedoel.’ Ik knik.
‘Ach, het is dat we dan even rust hebben, ik bedoel.. Tja, nou ja…’
‘Ik snap je wel hoor. Geniet er gewoon van.’ Ik glimlach.
‘Dank je. Ik vind het fijn dat jullie het begrijpen. Naast Sophia dan, maar wij mogen elkaar gewoon niet.’
‘Trek je niets aan van haar. Als jullie daar zijn, alleen aan jullie zelf denken. Laat alles los.’
‘Dat zal wel lukken. We blijven 2 nachten, wat Ruth niet weet, maar.. tja, het zal wel lukken. Ik denk dat we ook nog naar Amsterdam gaan..’
‘Misschien moet je naar Limburg gaan! Het zuiden, of als het.. Oh nee, daar is het ook winter, laat maar.’ Zayn richt zich kort weer tot de afwas. ‘Is het daar nu niet dat “sinterklaas” gedoe? Wat we toen eens op youtube zette?’ Ik denk na.
‘Ja volgens mij wel. Ik kijk wel of ik er iets mee doe.’ Mompel ik. Zayn grinnikt en gaat uiteindelijk verder met de afwas. Als we klaar zijn, lopen we naar de woonkamer. Liam, Sophia, Eleanor, en Louis gaan wandelen. Niall, Zayn en Perrie gaan ook weg, ik dacht naar de bios. Maar ach, wat gaat mij dat aan?
‘Wil je dat we onze spullen nu al inpakken?’ Vraag ik aan Ruth. Ze knikt en straat op.
‘Wat nemen allemaal mee?’ Vraagt ze als we boven komen.
‘Alleen kleren, en als je wilt, je knuffels.’ Ze knikt weer.
‘Heb je er echt zin in?’
‘Ja… Ik ben alleen zenuwachtig voor het vliegtuig.’
‘Maak je maar niet druk. Het is maar even. En ik beloof, dat ik bij je blijf.’ Ze glimlacht.
‘Oké.’
‘Kom, dan gaan we kleren uitzoeken.’ We lopen haar inloopkast binnen en zoeken 4 setjes kleren uit. Een setje om morgen aan te trekken, en 2 setjes voor de andere dagen, plus 1 extra setje voor het geval dat er iets zou gebeuren. We pakken nog wat schoenen, ondergoed en iets voor in de haren. We doen de kleren in de tas, en de kleren die ze morgen aan doet, leg ik in de badkamer op de stoel.
‘Papa?’
‘Ja.’
‘Mag ik morgen mijn knuffel inpakken, of moet ik dat nu doen?’
‘Dat mag je morgen doen. Weet je welke je mee wilt nemen?’ Ze knikt.

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

De dag verliep snel. We hebben nog films gekeken (Disney films) en gekeken wat we gaan doen, waar we nog steeds niet uit zijn, dus zien we wel wat we gaan doen. Morgen moeten we om half 11 op het vliegveld zijn, aangezien het vliegtuig dan vertrekt. Ruth vind het spannend, maar is erg benieuwd, ondanks dat ze best bang is dat er iets gebeurd. Ze heeft het me eerlijk verteld, en ik waardeer het dat ze me zo goed vertrouwt. Ik hoop dat het altijd zo blijft, en dat ze me eerlijk kan vertellen als er iets gebeurd. We zijn vroeg naar bed gegaan, zodat we morgen –hopelijk- uitgeslapen zijn. Ik geef een glimlachende zucht en sluit mijn ogen.
Ik druimel in slaap en schrik pas wakker als de wekker gaat.

Ik stap uit bed, en doe een boxer met shirt aan. Ik loop naar de kamer van Ruth, die nog vredig licht te slapen. Eigenlijk wil ik haar niet wakker maken, maar ik ben bang, dat als ik het niet doe, we te laat komen. Ik bijt op mijn lip en loop naar haar toe.
‘Ruth.. Wordt wakker..’ Fluister ik. Ze opent langzaam haar ogen, en kijkt me moe aan.
‘Goeiemorgen.’ Ik glimlach zwakjes.
‘Goeiemorgen.’ Zegt ze zacht.
‘Ga je maar douchen, en klaar maken, dan kunnen we dadelijk ontbijten, en afscheid nemen van de anderen.’ Ze knikt en staat op.
‘Zie ik je zo? Je komt maar weer naar mijn kamer, vind je dat goed?’
‘Oké.’ Zegt ze en loopt naar haar badkamer. Ik loop naar de mijne en zet de douche aan. Ik kleed me uit en stap in de cabine. De warme stralen vallen op mijn lichaam, wat me meteen wakker maakt. Ik zeep mezelf in, en was mijn haren. Als ik klaar ben, zet ik de douche uit, en droog me af. Ik kleed me aan, en doe een bandana op in mijn haar. Ik trek mijn schoenen aan, en loop naar mijn slaapkamer. Ruth is er nog niet. Ik loop naar haar slaapkamer waar ze haar schoenen probeert aan te trekken.
‘Moet ik helpen?’ Vraag ik. Ze kijkt op en knikt. Ik loop naar haar toe om op mijn knieën voor haar te zitten om haar schoenen te strikken.
‘Heb je er zin in?’ Vraag ik. Ze knikt. Voor het eerst in lange tijd til ik haar weer eens op, en loop naar onder.
‘Wat wil je eten?’ Ik laat haar op het aanrecht zitten. Ik pak de boterhammen en een mes.
‘Is er nog nutella?’ vraagt ze.
‘Ik hoop het, anders heeft Niall die met Liam uitgevorkt.’ Ik grinnik. Ik open de kastjes en zie een pot nutella staan, maar er is iets op geschreven. “DIT IS VAN NIALL EN LIAM!!” Staat er mega groot op.
‘Mooi niet.’ Mompel ik en open de pot. Ik smeer de boterhammen vol nutella en geef ze aan Ruth.
‘Dank je, papa.’ Zegt ze en begint langzaam te eten. Ik pak een watervaste stift en schrijf er heel klein “en Ruth” bij.
‘Wat wil je drinken?’
‘Yogho?’ Ik knik en open de koelkast. Ik haal het pak yogho eruit om het vervolgens in een bekertje te schenken. Dan maak ik voor mezelf nog een boterham met kaas klaar en pak wat melk. Ondertussen komen de anderen ook tevoorschijn. Als we klaar zijn, pak ik snel Ruth haar knuffels bij elkaar en prop ze in de tas. Vervolgens pak ik nog wat kleren voor mezelf en doe ook snel in de tas. Ik maak het dicht en loop weer naar onder. Ik kijk op de klok en zie dat we nog 1/5 uur hebben.
‘Gaan jullie?’ Vraagt Liam. Ik knik.
‘Dan hebben we genoeg tijd, weet je wel.’ Ze knikken. Ik kijk naar Ruth.
‘Kom je mee?’ Ze knikt. We lopen naar de gang waar we onze jas aandoen en ruim de tijd nemen om van de anderen afscheid te nemen. Uiteindelijk stappen we in de auto en rij ik naar het vliegveld.



-----


Ik heb besloten om vanaf nu geen links meer te zetten, maar een twitter account aan te maken om daar de setjes op te zetten Maar dat ik pas vanaf dit hoofdstuk duss niet alles staat erop hehe... De twitternaam is; Adopted_Fanfic

Reacties: