FanFic.nl

Can two different races fall in love?

H1. She doesn't see me at all.

Frodo's pov:

De slag van Bijwater.

Mijn mond viel open van verbazing.
Saruman had zijn sporen duidelijk achter gelaten.
Overal, door heel het Gouw lagen dode lichamen.
Hobbits en Half- Orks.
Onze Gouw was aangetast door de vergiftigde handen van Saruman.
Zijn haat had onze Gouw vergiftigd door de lichamen van Orks.
Langzaam en trillend op onze benen liepen we verder.
Op zoek naar bekende gezichten tussen al deze puinhoop.
'Is er iemand hier?' Sam schreeuwde uit alle macht, in de hoop nog levende hobbits te vinden.
Langzaam doken er een paar op achter de kleine huizen.
Angstig om hun heen kijkend.
Angstig of er nog meer wezens op zouden duiken.

'We moeten hier wat aan doen'
De meeste stemde in.
'Maar wat? Wraak kunnen we eigenlijk niet nemen' zei Pepijn terwijl hij rustig nog een slok van zijn pint nam.
Fronsend en niet begrijpend keek ik hem aan.
'Maar eerst, wil ik graag weten, wat er precies gebeurd is'
Ik was nieuwsgierig en bang tegelijk.
'Er zijn negentien doden gevallen en er zijn 30 gewonden, die worden nu verzorgd'
'En de andere partij?'
'Zeventig doden. Zowel mensen als Orks. Er zijn twaalf gevangene. En er gaan geruchten dat zowel Saruman als de Ork leider ook dood zijn'
'De geruchten zijn waar' zei Merijn.


De nacht was koud en zwart.
Kleine sterren schenen zwak licht.
De hele nacht lag ik wakker.
Dus er was een slag, een strijd geweest.
Nu moesten we onze wraak nemen.
Maar kunnen we dat wel alleen?
Of moeten er meerdere komen?
Ik sloot mijn ogen en dacht aan haar.
Wat zou het fijn zijn als ik haar weer zou zien.
Maar ik mocht er niet aan denken, ik moest na denken over hoe we onze wraak konden nemen, alleen de mist slierten die haar silhouet deden vervagen maakte zich meester van mijn brein. Ik kon niet meer helder na denken.
'Sam' riep ik.
Ik had hem nodig.
'Frodo'?
Sam keek me bezorgd aan.
'Sam, hoe kunnen we onze wraak nemen'?
Hij keek bedenkelijk en stak zijn pijp aan.
'Misschien de andere om hulp vragen'
'We hebben de andere al in problemen gebracht'
Weer dacht ik aan haar.
Waarom zou het fijn zijn om haar weer te zien.
Doordat ik die Ring had...
'Frodo'?
Sam verstoorde mijn gedachten.
Ik trok mijn wenkbrauwen op als teken dat ik niet wist, wat hij gezegt had.
'Waar dacht je aan'?
'Aan de problemen die ik veroorzaakt heb met de Ring'
'Dat was niet uw schuld. Maar wraak... eigenlijk. Op wie nemen we wraak. Saruman is dood. Pepijn en Merijn hebben hem zien sterven!'
'Hebben ze het echt goed gezien'? 'Ze leken nogal dronken net'
'Ze weten het zeker, ze zeggen zelfs dat Aragorn het kan bevestigen'
Dan moest er toch iets anders zijn.



Opeens maakte een harde klap me wakker.
Ik zag verschillende hobbits weg rennen en vuur brandde de huizen plat.
Was dit een droom?
Was dit een droom waar ik niet uit kon ontsnappen?
Was dit een droom waarin ik de hitte kon voelen van de kronkelende vlammen.
Vlammen die dichter bij kwamen.
'Frodo, U moet hier weg'
Sam schudde me hardhandig door elkaar.
Het was geen droom het was echt.
We rende weg naar een veiligere plek.
'Saruman was toch dood'?
Maar het leek ook niet op Saruman.
De persoon op de de Nazgul was donker en groot.
Zoals de Witch King, maar toch anders.
Wie het was wist ik niet.
Maar dat er iets moest gebeuren wist ik wel.

De volgende dag waren we bezig met het opruimen van de smeulende resten.
Heel Hobbiton was niet meer herkenbaar.
Heel 't Gouw was weg.
'Sam, we moeten de andere om hulp vragen. Maar, we weten niet waarvoor, of voor wie precies'
'Of wel'! Pepijn kwam aanrennen.
Een brief, getekend en gezegeld.
'Getekend, Telfagoron'?
'Wie'? Merijn en Sam keken vol verbazing naar de brief.
'Geen idee wie het is, maar we weten waarvoor we strijden'

En een paar dagen later waren er een paar oude bekende hier, in de overgebleven resten van 't Gouw.
'Wat is hier gebeurd'? Voorzichtig liep Aragorn rond.
Voor hem was het moeilijker. Hij was groter.
Maar net op het punt toen ik hem wilde antwoorden, kwam Sidhlairiel aan.
Sidhlairiel, gevolgd door Findemaxa en Legolas.
Alleen Haldir was er niet bij.
Mijn schuld.
Finde en Legolas kwamen naar me toe.
'Wat is hier gebeurd'?
Ook Finde stelde de vraag.
Haar ogen gingen de langs de afgebroken en platgebrandde huizen, langs de verbrandde bomen, en de smeulende resten van waar ooit gewassen stonden.
'Slag van Bijwater. Saruman's sporen. En een nieuwe Telfagoron'
'Hij is hier ook geweest'?
Sidh stond er nu ook bij.
'Wij kennen hem al' zei Legolas
Meteen keek Sidh weg.
'Telfagoron heeft ook al schade aangericht in Zuid Aarde, en andere delen van Midden Aarde' en Finde vulde Legolas aan.
'Oh'
Finde en Legolas liepen naar Aragorn toe en ik bleef achter met Sidh.
'Sorry' het flapte er gewoon uit.
'Waarvoor' haar stem vol verdriet.
'Haldir'
Alsof ik haar hart met een dolk geraakt had.
'Dat was niet jou schuld'
'Wel, ik had toch die Ring, door mij is toch die oorlog begonnen'?
'Hij was niet dood. Niet na Helms Diepte'
Even bleef het stil.
'Elrond krachten, dat moet jij weten'
'Oh'
'Maar... waarom is hij nu niet hier'?
'Omdat Telfagoron hem het leven heeft afgenomen'
'Oh'
Weer dat stomme antwoord en weer een stilte.
'Kom op kleine man, laat me die brief eens lezen'
Kleine man. Dus ik was niet meer dan een kleine man.
Ze had voor iedereen een liefkozend woord en ik was maar een kleine man.
Voor haar was ik dus misschien niets meer dan een kind.
Maar ik zal haar laten zien, ik zal haar laten zien wat deze kleine man allemaal kan doen.

Reacties: