FanFic.nl

The Rise of the Dark Lord

Proloog

Tom keek naar de stenen muur voor hem. De eerste keer dat hij hier doorheen liep, was alweer een paar jaar geleden. Tom was nu een 6e jaars student aan Zweinstein en dat betekende dat hij nog maar 1 jaar verwijderd was van complete vrijheid. Dan hoefde hij niet meer terug naar dat achterlijke weeshuis waar ze geen idee hadden van zijn kracht, zijn plannen of ook maar iets van de toverwereld. Hij wilde daar echter verandering in gaan brengen. Het werd tijd dat de Dreuzels eens hun plaats in de wereld leerden en hij was van plan ze die te laten zien. Tom tikte met zijn toverstok op de verschillende stenen in de muur die langzaam maar zeker opende en een doorgang vormde naar de Wegisweg. Hij pakte even snel zijn boekenlijst uit zijn zak en keek naar welke boeken hij voor dit jaar nodig zou hebben en ging vervolgens op weg naar Klieder & Vlek.
In de boekenwinkel was het, zoals altijd, ongelooflijk druk. Volgestampt met studenten die zijn of haar boeken ook kwamen halen voor het nieuwe jaar. Tom keek rond om te zien of hij toevallig een van zijn ‘vrienden’ zag. Nou ja… vrienden. Volgers eigenlijk. Hij had geen vrienden en hij wilde geen vrienden. Vrienden zouden je alleen maar in de weg lopen en je tegen houden. Nee zijn volgers waren slim, sluw, hadden connecties en waren machtig maar niet zo machtig als hij zelf. Hij had mensen om zich heen nodig die dingen voor elkaar kregen zoals Orion Black, die Tom bij de Verweer tegen de Zwarte Kunsten boeken zag staan. Hij liep naar de zwartharige jongen toe en tikte hem op zijn schouder, toverde een glimlach tevoorschijn toen Orion zich omdraaide en groette de jongen. “Orion.” “Hey Tom. Goed je te zien. Fijne vakantie gehad?” Tom snapte nog steeds niet waarom dat elke keer werd gevraagd aan hem. Alsof het wat uitmaakte hoe zijn vakantie was geweest. Het had geen enkele toegevoegde waarde maar hij gaf antwoord zoals elk jaar; “Zoals altijd. Saai.” Orion keek hem aan en glimlachte flauw “Hm nog goede boeken gelezen?” en dit was waarom Tom, Orion mocht. De jongen wist alles van iedereen. Niet alleen dat, hij had ook nog eens een machtige familie en veel connecties die hem later misschien van pas zouden komen. Tom glimlachte nu echt. “Ik heb enkele goede boeken gelezen inderdaad. Ik zou je er straks graag meer over vertellen. Ik moet echt nog van alles halen.” Orion knikte en keek om naar zijn ouders die stonden af te rekenen. “Ik zie je dan later wel weer of anders in de Zweinstein expres volgende week.” Orion en Tom namen afscheid en Tom begon zijn inkopen te doen.
Nadat hij zijn boeken, nieuwe gewaden en toverdrank ingrediënten had gehaald, wilde hij nog even rondhangen om te kijken of hij nog meer van zijn volgers zag. Maar in plaats daarvan zag hij iets veel beters. Elena Cooper en Charlus Potter liepen samen met hun ouders net het Zwerkbal paleis uit, Elena had duidelijk een nieuwe bezem weten te bemachtigen. Tom snapte niet wat er zo boeiend was aan Zwerkbal. Een beetje een bal naar elkaar over gooien in de lucht op bezems en proberen ze door de ringen te gooien van de tegenpartij. Het enige leuke aan het spel vond hij dat er beukers bij betrokken waren die mensen behoorlijk konden verwonden. Toch gebruikte hij liever zijn toverstok dan zo’n primitief ding. Zijn ogen vernauwden zich tot spleetjes, Elena en Charlus waren beste vrienden en Griffoendors, normaal zouden ze niet zijn opgevallen voor hem. Iedereen bleef of bij hem uit de buurt omdat ze bang voor hem waren of hing aan zijn lippen omdat ze van hem hielden. Elena en Charlus daarentegen waren de enigen van wie hij wist dat ze hem absoluut niet mochten en niet vertrouwden ook al had hij hen nooit iets aangedaan...voor zover hij wist. Elena keek hem altijd walgend aan als ze langs liep en Charlus was altijd vast besloten te doen alsof hij niet bestond, zo ook nu. Dit keer echter, stond Tom op en liep naar hen toe. “Juffrouw Cooper. Meneer Potter.” Zei Charlus met een charmante glimlach tegen de twee Griffoendors die abrupt bleven staan en hem aankeken. De ouders van de twee vrienden keken hem ook aan “Riddle. Wat wil je?” vroeg Cooper enigszins bot “Elena! Waar zijn je manieren?” haar moeder keek haar streng aan en Cooper trok een wenkbrauw op naar haar terwijl Potter moeite deed niet te grijnzen “Ik wilde alleen maar vragen of jullie een goede vakantie hadden gehad en dat ik jou, Potter, wilde feliciteren dat je bent benoemd tot aanvoerder van het Zwerkbal team van Griffoendor.” Potter keek omlaag naar de aanvoerders badge die op zijn borst zat “Bedankt.” Zei hij niet bepaald vriendelijk. Cooper had haar armen over elkaar heen geslagen en weigerde antwoord te geven “Kunnen we gaan mam? Char en ik hebben nieuwe gewaden nodig.” Zei ze snel en haar moeder knikte. “Leuk je ontmoet te hebben meneer Riddle.” Zei ze vriendelijk tegen hem en Tom maakte een kleine buiging “Het genoegen was geheel wederzijds mevrouw Cooper. U heeft een bijzonder getalenteerde slimme dochter.” Mevrouw Cooper keek haar dochter aan die deed alsof ze moest overgeven wat resulteerde in een strenge blik van haar moeder maar een brede grijns van Potter die dat wist te verbergen voor zijn ouders. Tom knikte nogmaals naar de ouders van de vrienden en liep toen met een tevreden glimlach weg. Hij ging zitten bij Florian Fanielje en pakte een boek erbij maar was niet echt aan het lezen. Tom had verschillende plannen voor dit jaar die hij allemaal wilde uitvoeren. Ten eerste moest hij erachter zien te komen wie van zijn ouders nou echt degene was geweest van wie hij zijn magie had, hij dacht nog steeds dat het zijn vader was. Dat moest haast wel. Hij was naar zijn vader vernoemd en als zijn moeder magie had beheerst zou ze niet zijn dood gegaan en hem hebben achtergelaten in het weeshuis. Nee het moest zijn vader zijn. Verder wilde hij de geheime kamer vinden, als erfgenaam van Zwadderich moest hij erachter zien te komen waar de kamer was en zo de school vrij maken van modderbloedjes en dan was er nog 1 ding dat hij wilde weten, maar dat zou makkelijk zijn. Dat kleine stukje informatie wat hij miste om te krijgen wat hij wilde. Hij hoefde daar vrij weinig voor te doen, behalve de beste man in een goed humeur weten te houden en zorgen dat hij nog steeds het lievelingetje was. Professor Slakhoorn wilde namelijk niets te maken hebben met idioten en slappelingen.

”Wat was dat nou weer?” fluisterde Elena die snel dichter bij Charlus ging lopen zodat ze met hem kon praten zonder dat hun ouders hun gesprekken konden horen. Charlus haalde zijn schouders op “Geen idee. Dit is de eerste keer dat hij ons direct aanspreekt behalve dan als hij ons strafwerk probeert te geven.” Elena snoof “Hoe professor Waffelaar HEM klassenoudste heeft kunnen benoemen vorig jaar-“ “Vergeet niet dat iedereen denkt dat hij een aardige charmante slimme jongen is die altijd goede cijfers haalt en nooit iets verkeerds doet. Niet waar zij van op de hoogte zijn in elk geval.” Onderbrak Charlus haar en Elena moest hem helaas gelijk geven. Ze wist niet precies wat het was met Tom Riddle maar ze vertrouwde hem totaal niet en ze kreeg de rillingen van de jongen. Zijn ogen leken altijd boosaardig te schitteren alsof hij net iets had gedaan wat niet mocht maar ervan had genoten. Het zat haar niet lekker. “Vergeet hem voor vandaag. Volgende week gaan we naar Zweinstein. Eens zien of hij dan nog eens naar ons toe komt. Ik denk dat hij onze ouders gewoon probeerde te charmeren.” “Nou dat is dan mooi gelukt.” Elena wierp een blik over haar schouder naar hun ouders die vrolijk aan het praten waren over wat een charmante knappe jongen die Tom Riddle wel niet was. “Is dat geen leuke jongen voor jou Elena?” vroeg haar moeder ineens aan haar, wat resulteerde in Elena die bijna over haar eigen voeten struikelde en tegen werd gehouden door Charlus voor ze helemaal op haar gezicht lag. “Pardon?” vroeg ze beleefd aan haar moeder die haar verbaasd aankeek “Het is een knappe charmante jongen.” Elena snoof nogmaals “Ja, buiten dat is hij gluiperig, arrogant en een Zwadderaar. Nee, dank je mam. Al zou hij de laatste man op aarde zijn.” Haar moeder keek haar streng aan “Dat het een Zwadderaar is, betekent niet meteen dat hij niet deugt jongedame!” “Misschien niet. Maar Riddle is echter geen uitzondering op de rest van die afdeling. Hij mag dan slim en knap zijn, maar dat betekent nog niet dat hij niet iets in zijn schild voert. Iedere leerling van Zwadderich kust de grond waar hij op loopt en ik weet toevallig dat elke meid hem wil daten en elke jongen wil hem zijn-“ “uh-“ “Behalve jij Char, ik weet het.” Charlus grijnsde en Elena keek hem geamuseerd aan. De discussie Tom Riddle was gesloten en Elena was ook niet meer van plan het onderwerp omhoog te brengen. Ze wilde nu gewoon haar spullen halen en nog even een potje Zwerkbal spelen met Charlus en haar broer die vanavond ook sociaal zou gaan doen in plaats van met zijn neus in de studieboeken zitten. Elena wist dat Wesley er alles aan wilde doen om te slagen voor de schouwers opleiding, maar je moest zo op zijn tijd een beetje lol hebben.

Reacties: