FanFic.nl

Piraat van zijn hart?

1.

Ik stond gebogen over de tafel met kaarten. ''Kaptein.. Dat is een veel te lange reis'' zei ik. James kwam naast me staan en keek naar mijn berekeningen. ''We zitten ruim twee tot vier maanden op open zee, hoe wil je dat regelen met proviand? We komen echt geen schepen tegen die we kunnen plunderen'' zei ik. ''Ik wil terug naar Engeland, jij moet als stuurman regelen dat het kan.. Zoek maar een kortere weg via spanje ofzo'' zei hij. Ik rolde mijn ogen, hij had duidelijk de hersens van een varken.. Ik wist dat ik dat niet mocht denken van mijn eigen kapitein maar dit was te gek voor woorden. ''Ten eerste, Spanje ligt een hele andere kant op. Ten tweede, Dit is mijn vijfde berekening al'' zei ik. ''Ik wist wel dat het een slechte zaak was je aan boord te halen, je bent net als alle andere vrouwen'' zei hij. Ik ging recht staan, keek hem aan en gebruikte niet meer dan mijn ogen om duidelijk te maken dat wat hij zei, geen goede woord keuze was. ''Als je het zo stelt James'' zei ik en ik begon vervolgens de kaarten op te rollen. ''Heb je mijn adviezen niet meer nodig'' zei ik. Toen alles opgerold was, pakte ik het bij elkaar en liep richting de deur. ''Grapje Ariana'' zei James nog voor ik bij de deur was.
Ik draaide me om en keek hem aan, nog altijd niet erg vrolijk. ''Ik wordt jouw grapjes een beetje zat James'' zei ik. ''En ik jouw gezwets Ariana, je moet blij zijn dat ik je een kans heb gegeven'' zei James. James was best vriendelijk, voor een piraat en hij had op zich wel gelijk. Ik was alleen te trots om dat ooit hardop toe te geven. Ik zuchtte diep en keek hem aan. ''Ik doe alles wat ik kan om je te helpen.. Deze reis is alleen te lang, en de enige schepen die je tegen zou kunnen komen, zijn de marine schepen.'' zei ik. ''En jij zegt dat je de reis al vijf keer hebt gekeken?'' vroeg hij. ''Ja, al vijf keer'' zei ik. ''Oké.. Dan gaan we eerst richting Curaçao, en ik wil geen tegen woord dit keer'' zei James. Ik keek hem geshockt aan. Dit meende hij niet. ''James?'' vroeg ik. ''Nee Ariana, ik wil wel eens zien waar jij vandaan komt en waarschijnlijk ken je daar genoeg mensen die ons van proviand kan voorzien zodat we alsnog die reis kunnen maken'' zei hij. ''En nu weg, ik wil even rust'' zei hij nog voor ik iets kon zeggen. Ik liep de deur uit en deed deze niet zachtjes dicht. ''Laat mijn deur heel!'' riep James en ik gromde zacht. De eikel!
Onderweg naar mijn hut, mijn gezicht op donder, probeerde ik te bedenken hoe we weg konden blijven van Curaçao. Dit was niet goed! Echt niet goed! Mensen zouden me kunnen herkennen en ik zou opnieuw vast gezet worden in de villa van mijn ouder.. James zou alleen maar blij zijn, hij was me liever kwijt. Ik zuchtte en ging op mijn bed zitten. Dit was verschrikkelijk.. Maar ik kon niet in paniek raken. Die ratten van een bemanning zouden het ruiken en extra lastig doen. Ik liet me achter over vallen en sloot mijn ogen, plotseling was ik heel moe.



Ik zat op mijn bureau naar buiten te kijken, het schip waar ik op aangesteld was als kapitein was onderweg naar Curaçao. Vijf jaar geleden was ik daar al eerder geweest, een reis van bijna vier maanden en daarvan zeker drie tot drie en een halve maand waarin je alleen maar water zag. Eigenlijk was het verschrikkelijk, maar ik was hier met een missie. Een diplomatieke, en een persoonlijke. Vijf jaar geleden had ik een meisje geholpen door haar belager knock out te slaan, sinds dien had ik haar nooit meer gezien. Ondanks dat ik veel van het mannelijk schoon hield, waren vrouwen nog steeds heel interessant en ik kon haar maar niet vergeten. Ondanks dat ik haar niet eens echt goed had gezien.
Ik wist niet wat het was, maar ik wilde haar weer zien. Hoopte dat ze het beter had nu en niet meer hoefde rond te zwerven over het eiland. Het was een prachtig eiland maar het kon ook enorm gevaarlijk zijn, veel delen waren nog begroeid met jungle-achtig gebied waar nog veel wilde dieren liepen. Maar ze had er niet uit gezien als een onschuldig meisje, misschien kende ze het eiland al. Schuddend met mijn hoofd stond ik op en verliet mijn hut. Het zou nog een paar dagen duren en ik moest eerst met de landheer van de grootste stad een contract opstellen. Daarna kon ik zoeken naar dat meisje, een meisje die ik niet goed had gezien, geen naam van wist en niet eens wist of ze nog wel leefde. Wat hopeloos leek mijn zoektocht eigenlijk, toch zou ik het niet opgeven.
''Kapitein Lambert?'' vroeg een van de stuurmannen, ik keek hem aan, een beetje verward maar wist toen weer waar ik was. Ik piekerde te veel! ''Ja Tom?'' vroeg ik. ''Ik wilde u net komen vertellen dat we over ongeveer een dag of twee aankomen op Curaçao'' zei hij. ''Dankjewel Tom'' zei ik en zag dat hij moe was. ''Neem wat rust jongen, ik neem de leiding wel weer over'' zei ik en liep naar het dek. Ik keek om me heen en liep toen naar de man die achter het roer stond en nam het over. In de verte zag ik de contouren van het eiland, maar het leek nog heel ver. Gelukkig was er een stevig windje, dat betekende dat we er sneller zouden zijn.
Ik kon niet wachten tot ik kon beginnen, beginnen met een zoektocht naar de prinses van de nacht. Mijn prinses van de nacht.

Reacties: