FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 12~

Ruth Pov.

‘Daddy? Can I take my fluffed animals with us?’ Papa kijkt om het hoekje.
‘Of course babe!’ Ik glimlach. Hij komt de kamer weer ingelopen. ‘Are you ready?’ Vraagt hij dan. Ik knik. We pakken de sleutel en lopen weer naar de informatie balie, waar we hadden afgesproken met Paul. Hij staat er al.
‘Hey guys.’ Zegt hij.
‘Hi.’ Zeg ik.
‘Are you hungry yet?’ Ik knik.
‘Common, I searched on the internet for a restaurant and found a beautiful one!’ We glimlachen.
‘Can I take your hand?’ Vraagt Paul. Ik pak zijn hand en loop tussen papa en Paul in naar het restaurant.
‘Hello! 3 persons?’ Vraagt een mevrouw bij het restaurant als we binnen komen.
‘Yes, I reserved on Higgins.’ De vrouw kijkt op een blaadje.
‘Oh here it is! Follow me, I’ll bring you to your table!’ We lopen achter haar aan en gaan zitten aal een tafeltje.
‘Do you want something to drink?’
‘A Coke for me!’ Antwoordt Paul.
‘Me too.’ Zegt papa.
‘And for the little girl?’
‘What do you want to drink baby?’ Vraagt papa.
‘Is here some chocolate milk?’ Vraag ik en kijk de mevrouw aan.
‘Of course here is! Do you want that?’ Ik knik. De vrouw geeft ons nog menu kaarten… Nou ja… Papa en Paul dan. Ze kijken wat ze willen eten.
‘Ruth, what do you want?’ Vraagt papa.
‘I don’t know.’
‘Maybe a kids menu, It’s with fries and a snack.’
‘Sounds good.’ Papa glimlacht. We wachten op de vrouw die ons drinken komt brengen en neemt de bestelling van het eten op. Je hoort papa’s telefoon trillen.
‘Hi Liam!’ Zegt hij als hij oppakt.
‘Yeah, we’re doing good here. How are you?’
‘That’s fine to hear…’ Hij kijkt me aan en glimlacht.
‘Oh yes we had. One of them did beat Ruth on her back.’ Ik wend mijn blik van papa. Eigenlijk wil ik niet dat hij het iedereen vertelt, ondanks dat toch heel de wereld erachter komt. Zal ik ooit wel iets voor mezelf kunnen hebben zonder dat iemand erachter komt? En ik ben bang, dat papa ook de dingen vertelt over mijn échte papa. Ik wil dat al helemaal niet! Zal ik nu nog wel gewoon over straat kunnen lopen zonder dat er fans komen, of mensen met die camera’s? Ik kijk weer naar papa.
‘Yes, she’s okay now. She’s running around our room and laughing. Do you want to speak her?’ Hij kijk me aan.
‘Do you wanna talk to Liam?’ Vraagt hij aan me. Ik knik. Papa houdt zijn mobiel aan mijn oor en ik hoor Liam praten.
‘Hi Ruth! Do you like Holland?’
‘Yes. I wish I could stay here forever.’ Zeg ik met een heel klein beetje sarcasme in mijn stem.
‘I’m glad to hear that. Do you know what you’re gonna do tomorrow?’
‘We’re going to Amsterdam.’
‘Nice!’
‘Can you say to everyone there, I miss them?... Again?’
‘Of course. We miss you too.’ Ik bloos en frummel aan mijn broek.
‘Bye, Ruth.’
‘Bye.’ Antwoord ik en papa haalt zijn telefoon bij mijn oor weg. Hij glimlacht liefjes naar me. Hij belt nog een tijdje met Liam, ondertussen dat ik en Paul praten.
‘Are you excited for the tour soon?’ Vraagt hij.
‘Yes.’ Ik luister weer naar papa.
‘No, no, no, Listen. We came out of the Mc Donald’s and there were a lot of fans there. I didn’t know what to do, but then, Paul called me he was waiting for us. So we walked between the fans, but someone hit her, but I don’t know with what.’ I wend mijn blik af. Waarom?
‘Yes she has. Alright, I have to go. Bye.’ Een beetje geïrriteerd hangt papa op. We wachten op ons eten terwijl papa en Paul over dingen praten, die ik niet snap.

*DIE AVOND*

‘Here is your pyjama.’ Papa gooit mijn pyjama.
‘Thank you.’ Mompel ik en loop naar de badkamer. Ik sluit de deur waarna ik me voorzichtig uitkleed om vervolgens mijn pyjama aan te trekken. Ik kijk in de spiegel en zucht. Ik voel me vreselijk. Rond mijn blauwe ogen zitten kringen dat duidelijk laat zien dat ik moe ben. Ze stralen niets geen vrolijkheid uit. Ik voel me verdrietig. Ik wil met papa knuffelen, en slapen, maar we zijn nu pas net terug in het hotel. We waren nog gaan wandelen door bossen, en na 2 uur lopen werd ik moe. Papa heeft me gedragen tot we terug kwamen, maar blijkbaar was ik in slaap gevallen. Paul maakte me per ongelijk wakker toen we bijna bij het hotel waren. Papa had me nog naar boven gedragen en nu sta ik moe voor de spiegel. Mijn wangen zijn wit in plaats van roze en mijn lippen zien er misvormd uit doordat ik zo moe ben. Ik loop terug naar papa die op bed zit.
‘Just try to sleep, okay?’ Ik knik. We gaan onder de dekens liggen. Ik verstop mijn hoofd in papa’s trui met mijn handen als vuisten onder mijn kin. Ik sluit mijn ogen en luister naar de ademhaling van papa.


Ik loop over straat. Het is donker, en het stormt. Alleen de straatlichten geven een beetje licht. In de verte zie ik papa. Ik ren naar hem toe, maar hij blijft weg. Alsof hij wegzweeft.
‘papa!’ Probeer ik, maar hij verdwijnt. Gewoon.. Uit het niets. Ik kijk in paniek om me heen, geen idee waar ik ben. Ik hoor gegil. Ik kijk naar rechts en zie meisjes op me af rennen. Ik bescherm mijn hoofd en val op mijn knieën zodra ik overal pijn voel. Waar is papa toch? Waarom helpt niemand me?


Gillend word ik wakker. Ik raak in paniek als ik een hand voor mijn mond voel. Ik probeer hem weg te halen maar hij is te sterk.
‘Ruth, stop crying! It’s just me!’ Fluistert papa.
‘Don’t scream.’ Zegt hij en haalt mijn hand weg.
‘What happend?’ Vraagt hij, maar ik schud mijn hoofd en kijk naar het voeteneind. De tranen stromen geluidloos over mijn wangen, maar af en toe snik ik.
‘Was it a nightmare?’ Ik knik.
‘Where was it about?’ Ik probeer het onderwerp te veranderen.
‘What time is it?’ Vraag ik.
‘Don’t change the subject Ruth!’ Sist hij boos.
‘I’m sorry.’ Van mijn handen maak ik een kommetje en leg mijn hoofd erin.
‘It was you.’ Zeg ik zacht.
‘Shh, it’s okay. You can tell me.’
‘There was a storm, and I was alone outside. I saw you, but you were so far away from me. I treid to run to you but you were gone. I heard girls screaming and running towards me. They started punching me but then I woke up.’ Vertel ik voorzichtig.


-------------------


Sorrry voor het kleine mini pukkel hoofdstuk! Ik heb atm een HUGE writers block!

Ik begin nu aan een nieuw verhaal over mezelf. Ik heb andere namen + uiterlijken, maar ik ben officieel de hoofdpersoon. Het gaat over - Zoek maar het staat op ons profiel en het heet; life of a directioner....
ik waardeer het erg als jullie het doenn.

Xxx Nanette

Reacties: