FanFic.nl

Lily Cullen

18.

Ik weet dat ik nu met mijn gedachten op moet passen, tot 24 juli. Het gaat moeilijk worden, maar het moet wel. Ik wil niet dat Edward mij in mijn jurk ziet voor de bruiloft. Ik sta binnen voor de spiegel, om te kijken of de kleren die ik vanochtend aan heb getrokken wel bij elkaar passen. ‘Is het wel mooi?’ fluistert Edward in mijn oor, terwijl hij zijn armen om me heen slaat en zijn kin op mijn rechterschouder legt. ‘Ja, dat mens in de winkel stond echt zo te kijken van wow! Ze was helemaal jaloers!’ fluister ik terwijl ik me omdraai. Hij grinnikt en zegt: ‘Dan weet ik het al wel! Mag ik wel weten welke kleur die is?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, wacht maar!’ zeg ik met een gemene glimlach. Hij kijkt me met ‘pupy-oogjes’ aan. ‘Aah, schatje, kijk niet zo!’ zeur ik. ‘Ja wel, jij doet ook oneerlijk!’ antwoord hij. ‘Nee, ik doe niet oneerlijk. Je komt er gewoon vanzelf wel achter!’ antwoord ik. Ik loop weg. ‘Schatje, loop nou niet weg!’ zegt hij. Ik word een beetje geïrriteerd van zijn gezeur over die jurk. ‘Hou op! Je ziet het toch wel een keer?’ val ik uit. Het was niet mijn bedoeling om zo te reageren. Hij kijkt me verdrietig aan. Hij loopt naar het bed en laat zich daar op vallen. ‘Schatje? Sorry!’ zeg ik meteen. Hij reageert niet. Ik ga naast hem liggen. ‘Schatje?’ vraag ik weer. Nog geen reactie. Ik ga op mijn buik liggen en leun op mijn ellebogen. Hij kijkt me niet aan. ‘Schatje!’ roep ik dan. Nu kijkt hij. Ik zie dat hij zich gekwetst voelt door mijn uitval. Ik haal mijn ellebogen onder me vandaan en laat me met mijn gezicht in de dekens vallen. Zo blijven we een tijdje liggen, totdat ik opeens een hand op mijn rug voel. ‘Sorry dat ik zo doorzeurde over je jurk!’ hoor ik een stem fluisteren in mijn oor. ‘Sorry dat ik zo uitviel!’ zeg ik, gesmoord door het dekbed. Hij tilt me op. ‘Maakt niet uit, love!’ zegt hij waarna hij me zoent. Ik lig half op heb en zoen hem terug. Dan gaat de deur los. ‘Mama, papa, bah!’ roept Renesmee. Ik schiet in de lach, wat nogal raar uitkomt met onze zoen. Ik klim van het bed af en loop naar haar toe. ‘Nee schatje, is niet bah. Jij ook een kusje?’ zeg ik grinnikend. Ik til haar op. ‘Nee, bah!’ zegt Renesmee. Edward loopt naar ons toen en ik kijk hem aan. Hij snapt wat ik bedoel en we drukken tegelijk een kusje op haar wangetjes. ‘Mama, papa, hou op!’ gilt Renesmee. Ik zet haar weer neer en dan staat Rosalie achter haar. Renesmee begint meteen haar wangen af te vegen. ‘Wat doen jullie dan nou weer?’ vraagt Rosalie grinnikend. ‘Renesmee vind kusjes geven bah!’ roept Renesmee. ‘Doe eens rustig meisje!’ zeg ik tegen haar. Edward begint te grinniken. Rosalie grinnikt, ze snapt het. Dan komt Emmett er aan. ‘Emmett!’ roept Renesmee vrolijk. ‘Renesmee, ga je mee spelen?’ vraagt Emmett. Renesmee knikt en rent achter Emmett aan. ‘Edward, jij moet ook mee!’ zegt Emmett. Edward loopt achter Emmett en Renesmee aan. ‘Zo, hij is weg. Alice, kom maar!’ zegt Rose. Ik kijk haar vragend aan. ‘We moeten nog wat dingetjes bespreken voor de bruiloft. En nog een jurkje voor Renesmee. En ik moest je ook nog van Esme zeggen dat je morgen ook naar school moet. Edward zit bij je in de klas, en jullie zitten bij Alice en mij. Renesmee gaat naar de peuterspeelzaal!’ legt Rosalie uit. ‘Emmett en Jasper zitten een klas hoger!’ zegt Alice die al naast Rose staat. ‘Weet jij de maat van Renesmee? Voor een jurkje?’ vraagt Rosalie. Ik knik en kijk naar de maat in een jurkje wat ze gisteren aan had. Rose en Alice pakken mijn handen vast en trekken me mee naar buiten. ‘Wat gaan jullie doen?’ vraagt Edward nieuwsgierig. ‘Naar de stad!’ zegt Alice. ‘Moet Lily dan geen jas aan? Of denk je dat de normale burgers daar ook in een hemdje rondlopen omdat ze het warm hebben in deze kou?’ zegt Edward grinnikend. ‘Ik haal je jas wel!’ zegt Rosalie terwijl ze wegloopt. Even later komt ze terug met mijn jas, die van Alice en ook haar eigen. Ik trek mijn jas aan en we lopen weg. ‘Mama, mag Renesmee mee?’ vraagt Renesmee. Ik kijk Rose en Alice vragend aan. Ze knikken. ‘Ja, kom maar! Pak eerst maar even je jas!’ zeg ik. Renesmee rent naar binnen en komt dan weer buiten met haar jas. ‘Mama even helpen?’ vraagt ze. Ik knik en help haar met haar jas. ‘Mama tillen?’ vraagt ze terwijl ze haar armpjes omhoog doet. Ik laat haar op mijn rug klimmen en we lopen naar de stad. Binnen 10 minuten zijn we er, want er is bijna niemand op de weg dus kunnen we rennen. We lopen dezelfde winkel weer in als waar we mijn jurk gehaald hebben. ‘Hallo dan, is de jurk niet goed?’ vraagt dezelfde vrouw als die Alice en mij gisteren ook geholpen heeft. ‘Ja, hij is perfect! We komen nu een jurkje kopen voor mijn dochter!’ zeg ik met een glimlach. ‘Oké, loop maar mee!’ zegt de vrouw. We lopen achter haar aan. ‘Mama, die is mooi!’ zegt Renesmee. Ze wijst een lichtblauw met zwart jurkje aan. Ik kijk en zeg tegen haar: ‘Wil je die aanpassen?’ Ze knikt vrolijk. De vrouw pakt het jurkje en geeft hem aan mij. Ik loop met Renesmee het kleedhokje in. Het jurkje past precies, ook bij haar oogkleur, oceaanblauw, en hij lijkt op mijn jurk. ‘En mama?’ vraagt Renesmee blij. ‘Hij staat je perfect!’ zeg ik haar. Ze lacht blij. ‘Kom, laten we het aan tante Alice en tante Rosalie zien!’ zegt ze. Ik knik en pak haar handje vast. Ik maak het kleedhokje los en loop met Renesmee naar buiten. ‘Waaw! Mooi!’ zegt Alice tegen Renesmee. ‘Ja inderdaad, hij past bij d’r ogen!’ zegt Rosalie. Ik knik. Trots sta ik naar mijn dochtertje te kijken. ‘Waarom krijgt Renesmee eigenlijk een jurk?’ vraagt Renesmee aan mij. ‘Dat is voor de trouwdag van papa en mama!’ antwoord ik met een glimlach. ‘Deze?’ vraagt Alice. Ik knik, ook Renesmee knikt. ‘Het lijkt wel een beetje op uw jurk!’ zegt de vrouw tegen mij. Ik knik weer. We rekenen af en lopen naar buiten. Alice en Rosalie willen direct naar huis lopen. Ik loop met Renesmee de andere kant op. ‘Wat doen jullie?’ vraagt Rosalie. ‘Schoenen!’ zeg ik lachend. We lopen naar de dichtstbijzijnde schoenenwinkel. We zoeken schoentjes uit die bij Renesmee’s jurkje passen. Dan gaan we weer naar huis en leggen het in de kast waar mijn jurk ook ligt. ‘Niet denken aan de jurk en de schoentjes, papa mag het nog niet weten!’ zeg ik glimlachend tegen Renesmee. Ze knikt. We gaan naar de kamer, ik leg Renesmee in bed. ‘En, wat hebben jullie gedaan?’ vraagt Edward terwijl hij zijn armen weer van achteren om me heen slaat. ‘Oeh niks! Dat is een geheimpje, of niet Renesmee?’ antwoord ik. Renesmee knikt. Edward grinnikt. ‘Papa mag dat geheimpje toch wel weten?’ vraagt hij. Renesmee schud haar hoofd.

Reacties: