FanFic.nl

Teenage Wasteland [TC]

10.

Tom
We liggen met ons voorhoofd tegen elkaar aan, en ik geniet met gesloten ogen van zijn vingers die mijn dreadlocks uit mijn gezicht strelen.
‘Wat doen we nu?’ fluistert hij en ik weet wat hij bedoelt.
‘Laten we het voorlopig aan niemand vertellen. Het is ons geheim.’ Hij knikt, dit is de enige juiste manier. Wat kunnen we anders? Wie zou het begrijpen? Ik begrijp het zelf nauwelijks.
‘Ik ga Nicky lozen,’ mompel ik en duw me overeind van het bed. Als ik bij de deur een blik over mijn schouder werp, zie ik zijn grote bruine ogen over de rand van het kussen naar me kijken. Mijn mond glimlacht zonder dat ik er iets aan kan doen.
Op mijn tenen sluip ik naar mijn kamerdeur en duw ze open. Ik ben amper vijf minuten weg geweest maar naar mijn gevoel heb ik rond de wereld gelopen. Nicky gaat met een glimlach rechtop zitten en steekt een hand naar me uit.
‘Eindelijk, daar ben je. Kom nu maar lekker hier liggen en...’
‘Hoor eens, Nicky. Bill is ziek,’ zeg ik snel. Haar glimlach verdwijnt en ze kijkt bezorgd. ‘Hij heeft koorts en hij geeft over. Daarom belde hij me, hij ziet er niet uit. En hij wilde ook niet zomaar binnenlopen terwijl jij hier... Nou ja, je begrijpt het wel.’ Ze knikt langzaam en haar gezicht betrekt.
‘Ik neem aan dat jij dan voor hem moet zorgen.’
‘Inderdaad,’ zeg ik, opgelucht dat ze de leugen slikt en geen keet schopt. ‘Het spijt me vreselijk, maar ik wil hem niet alleen laten in die toestand.’
‘Je hoeft je niet te verontschuldigen. Dat kan iedereen gebeuren.’ Ze vist haar beha op en haakt hem vast om haar rug. Met een vage steek van spijt kijk ik toe hoe dat perfecte lijf weer in haar kleren verdwijnt. Ik ben dan wel verliefd op een jongen, ik blijf natuurlijk nog altijd Tom Kaulitz! Om het beeld niet te erg op mijn netvlies te laten branden, ga ik op zoek naar mijn shirt en trek het over mijn hoofd.
Wanneer ze helemaal klaar is, begeleid ik haar naar de deur. Een beetje onhandig sta ik met mijn armen te zwaaien, deze situatie is ook nieuw voor mij. Normaal laten mijn groupies zichzelf uit, als ik al lekker lig te slapen.
‘Wel, in ieder geval bedankt,’ zegt ze en wil me een zoen geven. Voor ik erover nadenk draai ik mijn hoofd weg. Ze kijkt gekwetst en ik sla mijn ogen neer.
‘Sorry, het is gewoon… een beetje ongemakkelijk. Ik bel je nog wel.’ Ze haalt haar schouders op, geeft me een klapje op mijn arm en loopt naar de gang.
Ik laat de deur dichtvallen en leun er met gesloten ogen tegenaan. Over een pijnlijk moment gesproken. Dan herinner ik me weer dat het liefste wat ik heb op mij ligt te wachten en een pak vrolijker loop ik naar Bills kamer.
Als ik de deur open, ligt hij niet meer op bed. Hij staat op zijn balkon te roken. Ik steek de kamer over, duw de balkondeur open, ga naast hem staan en leun automatisch in exact dezelfde houding over de reling. Beneden zie ik Nicky lopen en zelfs vanop deze afstand is het wiegen van haar heupen hypnotiserend.
‘Spijt?’ vraagt Bill en ik kijk hem fronsend aan. Zijn gezicht staat ondeugend en hij gebaart met de brandende sigaret naar beneden. ‘Spijt dat je haar niet even hebt...’
‘Oh, hou toch op!’ roep ik en geef hem een elleboog. Hij giechelt en schuift me een pakje L&M toe. Ik vis er één uit en wenk hem dichterbij met mijn hoofd. Ik leg één hand op zijn schouder, met de andere duw ik het uiteinde van mijn sigaret tegen de zijne en zuig het vuur erin. Met onze neuzen bijna tegen elkaar blijven we zo even staan, starend en dromend, tot ik plots een volle teug rook recht in zijn gezicht blaas. Hoesten schiet hij achteruit en wrijft door zijn ogen.
‘Eikel, dat prikt!’
‘Sucks to be you.’ Met slecht gespeelde verontwaardigdheid keilt hij zijn peuk naar beneden.
‘Goedmaken,’ zegt hij op de gebiedende toon die ik al ken sinds de kleuterklas. Ik haal de sigaret uit mijn mond en sla een arm om zijn middel. Als ik op mijn tenen sta kan ik net een kus op zijn beide oogleden drukken. Met een blije glimlach neemt hij zijn oorspronkelijke plaats weer in en legt zijn hoofd tegen het mijne aan. Met gesloten ogen adem ik diep in en laat zijn geur mijn hoofd vullen.
‘Nee,’ zeg ik.
‘Wat, nee?’
‘Geen spijt.’ Ik reik naar zijn kin en trek zijn hoofd dichterbij. ‘Ik heb iets veel beters.’ En ik druk mijn lippen op de zijne. Zijn tong glipt langs mijn lippen en ik voel een ijsblokje langs mijn rug glijden als zijn piercing langs mijn gehemelte streelt. Waar heeft die jongen zo leren kussen?
Ik wil mijn armen om hem heen slaan, herinner me gelukkig net op tijd de brandende sigaret en gooi ze over de reling. Dan schuif ik mijn beide handen onder zijn shirt, op zijn gloeiende huid. Hij huivert merkbaar als ik zijn ruggengraat nateken met mijn wijsvinger. Zijn nagels krabben intussen langs mijn onderrug, net boven de rand van mijn broek. Ik hap naar adem en hij grinnikt als hij plots met beide handen mijn kont vastgrijpt.
‘Dat heb je van Georg geleerd,’ pest ik hem.
‘Dat, en nog zoveel dingen,’ vuurt hij terug voor hij mijn piercing tussen zijn tanden neemt. Volledig in elkaar verstrengeld schuifelen we weer naar binnen. Bill schopt nog net de terrasdeur achter ons dicht voor ik me achterwaarts op het bed gooi en hem met me mee trek. We komen in een kluwen neer en ik voel meteen zijn mond tegen de mijne. Broederliefde? Hell yeah.

Reacties: