FanFic.nl

A Trip For Seven ~ Louis Tomlinson [Afgerond]

>H21<

Lina

Ik word wakker en ruik de geur van ei en spek. Ik open mijn ogen en zie Miley aan tafel zitten te wachten op ons, denk ik. Ik ga wat rechtop zitten en zie dat iedereen al wakker is. 'Goedemorgen slaapkop.' Zegt Skyler en ik steek mijn tong uit. Ik sta op en wrijf in mijn ogen en doe mijn haar wat beter.
'Nou, kom zitten, dan gaan we ontbijten.' Zegt Miley en we gaan aan tafel zitten. Ik pak wat te eten en begin te eten.
Na het eten sta ik op en loop naar de badkamer. Ik pak een washandje en maak hem nat. Ik was mijn gezicht en maak hem weer droog. Ik loop weer terug naar de kamer en zie dat Miley alleen is. Ik ga tegenover haar zitten en ze kijkt me aan. 'Wat is er?'
'Nou, het zat me gewoon dwars van gisteravond.'
'Geen zorgen. Ik overdreef een beetje.'
'Maar je kan me vertrouwen, als je wilt dat ik niks zeg, dan doe ik dat ook niet.' Ze twijfelt even en slikt.
'Oké, als er iets gebeurd is het jou schuld.'
'Maakt niet uit wat er gebeurd, het is altijd mijn schuld?'
'Ja.' Samen schieten we in de lach en dan hoor ik dat we ongeveer dezelfde lach hebben. Daardoor lach ik nog harder en Miley ook. Als we uitgelachen zijn staat ze op en omhelst. Wow wacht, even op een rijtje zetten. Ik heb bij dé Miley Cyrus in dezelfde hotelkamer geslapen, ik heb met dé Miley Cyrus een serieus gesprek gehad en ik omhels dé Miley Cyrus. Wauw. Ze maakt zich los en ik sta ook op. De rest komt ook en kijkt ons aan.
'Skyler, jongens, pak snel even je spullen, dan kunnen we gaan.'
Als Skyler en de jongens alle spullen gepakt hebben lopen we het hotel uit. We lopen terug naar mijn huis. Skyler gaat niet naar haar eigen huis omdat ze weggelopen was. Louis heeft zijn arm om me heen en Liam zijn arm om Skyler. Opeens word Louis van me weg getrokken.
'He?!' Roep ik verbaasd en kijk naar Liam.
'Ik heb hem even nodig. Loop maar langzaam door.' Skyler en ik halen even onze schouders op en lopen langzaam door. Ik kijk om en zie Liam en Louis discussiëren. Waar zouden ze het over hebben? Na een paar minuten staan de jongens naar ons toe. Louis kijkt me aan.
'Wat is er?' Vraag ik aan hem. Liam doet hetzelfde bij Skyler.
'We hebben een vraag voor jullie.' Zeggen Liam en ik tegelijk.
'Wat voor vraag?'
'Uhm jullie weten dat wij weer op tour moeten?"
'Ja. Dat vind ik echt niet leuk.'
'Lina, daarom hadden we die vraag. Ik ga je niet achterlaten. Daarom Lina, wil je mee op tour?'
'Natuurlijk wil ik mee. Maar dat zou ik dan eerst moeten vragen aan mijn ouders.' Louis knikt.
'Ga je dat vanavond vragen?'
'Ja. Misschien samen met jullie?' Ik kijk Louis en Liam aan. We komen aan bij mijn huis en ik open de deur.
'Lina ben jij dat?' Mijn moeder kijkt om de hoek van de deurpost.
'Ja ik ben het. Is papa thuis?'
'Ja.' Dan kijkt ze Louis aan. 'Louis Tomlinson is het niet?' Vraagt ze. Louis knikt en slaat zijn arm om me heen.
'Schat. Lina heeft haar vriendje meegenomen.' Samen met Louis loop ik de woonkamer in. Mijn vader kijkt Louis aan.
'Louis Tomlinson van One Direction.'
'Ken jij One Direction?' Vraag ik aan mijn vader.
'Nee, maar ik heb jullie op het journaal gezien.' Ik kijk hem niet begrijpend aan.
'Op het nieuws?'
'Ja, straks komt het acht uur journaal. Dan zien we het misschien nog wel.' Zegt hij. Mijn moeder kijkt me aan met een trotse blik. Mijn vader met een iets wat boze blik. Komt dat door Miley Cyrus? Want als ik op het nieuws was, kan ik niks anders bedenken dat ik gefilmd bent door een paparazzi terwijl ik Miley naar het hotel bracht.
'Waarom wilde je ons allebei spreken?' Vraagt mijn moeder en gaat naast mijn vader zitten. Ik ga zitten en Louis komt naast me zitten.
'Nou meneer en mevrouw,' begint Louis. 'ik heb Lina meegevraagd voor onze tour.'
'Zou ik mee mogen?' Vraag ik daarna. Mijn moeder kijkt wat geschrokken. Waarom?
'Wil jij je zusje achterlaten?' Ik kijk mijn vader aan.
'Ik ga toch geen jaren weg? Misschien 1 jaar.'
'1 jaar is erg lang, Lina.' Zegt mijn moeder.
'Ik zal contact opnemen met jullie via Skype hoor. Ik zal nooit zomaar weggaan zonder afscheid te nemen.'
'Wanneer is die tour?'
'Over een paar dagen.' Zegt Louis.
'Nee!' Roept mijn moeder in paniek en staat op. Ik sta ook op.
'Waarom mag ik niet weg? Wat is er aan de hand?'
,'Als jij echt je zusje en mij achter wilt laten met verdriet ga je gang.' Zegt ze alleen maar en loopt dan naar de gang.
'Ga je echt weg Lina?' Mijn zusje Perrie komt verdrietig aangelopen. Ze blijft een meter voor me stil staan en komt niet dichterbij. De tranen staan in haar ogen en ik verwacht dat er straks tranen over haar wangen gaan. Ze kijkt me zo verdrietig aan.
'Ja waarschijnlijk wel. Maar, ik blijf skypen, net als ik deed in Ibiza. Maar dan moet jij ook elke dag met mij skypen, beloofd?' Ik spreid mijn armen en ze komt rustig naar me toe en klinkt om mijn schoot. Ik leg mijn armen om haar heen en ze slaat de hare om mij heen. 'Hee, doe maar rustig. Je blijft mijn lieve kleine zusje, dat weet je toch?' Ze knikt.
'Ik hou van je Lina.'
'Ik ook van jou Per.' Louis tikt op Perrie's schouder en ze kijkt op.
'Het leuke is, om de drie maanden hebben we een pauze en komt Lina naar huis.' Ik geef Louis een dankbare glimlach en Perrie knuffelt Louis. Het ziet er zo schattig uit! Ze klimt weer naar mij en knuffelt mij.
'Dan zie ik je nog vaker.' Ik knik en ze maakt zich weer los van mij.
'Ík ga even naar boven, praten met mijn moeder.' Zeg ik tegen Louis en geef hem een kus. Hij knikt en ik loop de gang op. Even zucht ik. Waarom is ze nou zo in paniek? Waarom mag ik niet weg? Ik loop de trap op en hoor mijn ouders hard discussiëren uit hun slaapkamer.
'Mike, hoe kun je haar ook laten gaan?'
'Lina wilt heel graag en als zij gelukkig is ben ik dat ook.'
'Lina is dus wel belangrijk? Waarom kan je dat niet overhebben voor al je dochters?'
'Dit is al de vierde keer deze week dat je haar erbij haalt. Ik heb toch gezegd dat ik spijt heb.' Spijt? Waar heeft mijn vader spijt van?
'Dat moet je niet tegen mij zeggen, maar tegen haar. Door jou is ze bij me weggegaan en nu gaat mijn tweede dochter ook weg. Doet het je dan helemaal niks?'
'Dat Lina weggaat doet me heel veel pijn oké. Maar ik weet dat ze niet gelukkig zal zijn als ze niet weg mag. Met Nola was het anders.' Nola? Wie is Nola? Ik heb die naam eerder gehoord.
'Nee want waarom Nola wegging weten we allebei! Ik laat niet zomaar nog een dochter weggaan.'
'Schat denk aan Lina. Ze word echt niet gelukkig als je haar niet laat gaan.'
'Ja maar als ik haar laat gaan ben ik twee kinderen kwijt. Ik weet het, het is maar voor een jaar, maar alsnog. Ik wil niet nog een kind verliezen.'
'Je raakt Lina niet kwijt. Dat je Nola kwijt bent dat is mijn schuld, dat weet ik. En wat ik haar heb aangedaan was onterecht, maar nu moet je aan je andere dochter denken. Lina is gelukkig met Louis, dat zie jij toch ook wel?' Dan schrik ik. Mijn moeder begint te huilen.
'Ik had gewoon zo graag gewild dat Nola hier nog was. Dat ik haar kon vasthouden, kon knuffelen en in kon stoppen. Ik had haar laatst aan de telefoon.'
'En?'
'Ze wilde niks van me weten. Toen ik zei dat ik haar miste en haar zo graag bij me wilde hebben zei ze dat ik daar eerder aan had moeten denken. Dat ik acht jaar te laat was en dat is ook zo. Ik heb haar teleurgesteld, ze zal het me nooit vergeven dat ik alleen maar gekeken heb.' Wie is Nola en wat is er tussen haar en mijn ouders gebeurd? Ik snap er niks van. Moet ik nu nog naar binnen of juist niet? Ja, ik moet gewoon naar binnen. Ik heb de naam Nola te vaak gehoord en dus moet ik nu weten wie het is. Ik open de deur en geschrokken kijken mijn ouders me aan.
'Lina schat.' Zegt mijn vader en wilt naar me toekomen.
'Nee. Ik heb jullie gehoord en nu wil ik een keer de waarheid. Wie is Nola?' Vragend kijk ik de twee aan.
'Nola is je zus.' Zegt mijn vader na een paar minuten. Wat?! Ik heb een zus? Maar hoe? En waarom weet ik dan niks meer van haar?
'Wie is ze dan en waar is ze?'
'Je zus is weggelopen van huis.'
'Waarom?'
'Dat is niet belangrijk. Jij gaat met je vriendje op tour en je denkt niet meer na over je zus.' Zegt mijn vader.
'Hoe kan je zo naar over je eigen kind praten en waarom is ze bij ons weggegaan? Wat heb je met haar gedaan?' Mijn vader kijkt me verbaasd aan. 'Ja jij zei dat het jou schuld was dat ze weggegaan is. Dat je haar iets aangedaan had, wat heb je gedaan?'
'Lina hou op met je vragen. Je zus heeft een beter leven nu. Ze denkt vast niet eens meer aan ons.' Ik kijk mijn ouders verbaasd aan. Ze hebben nu gezegd dat Nola mijn zus is, maar ik heb toch recht op meer informatie. Waar is ze nu dan? Waarom is mij niet op komen zoeken? Ik word boos dat ze me niks meer vertellen.
'Ik ben blij dat ik mee mag op tour, ik hoef jullie even niet meer te zien. Jullie willen me niet eens vertellen waar mijn zus is! Ik wil haar leren kennen, dat begrijpen jullie toch wel?'
'Je hebt haar al gezien en met haar gepraat.' Zegt mijn moeder opeens.
'Ach welnee. Ik zou mijn eigen zus toch wel herkennen! Verzin geen smoesjes. Ik ga met Louis mee, tot over drie maanden! Bedankt voor de informatie.' Ik gooi de deur hard dicht. Ik weet dat ik niet goed bezig ben maar ik ben boos en in de war. Ergens op de wereld heb ik mijn zus lopen. Hoezo heb ik haar al gezien en gesproken? Wat kraamt ze toch onzin uit. Als ik met mijn zus gepraat heb en gezien heb, dan zou ik haar toch meteen herkennen...toch?


Reageren=Melding

Reacties: