FanFic.nl

Bianca & Melanie (temporarily)

[Three]

Hé lieve Bianca!
Nog twee weekjes en dan neem ik het vliegtuig naar Berlijn! Je komt me toch wel ophalen, hè?! Dwing je ouders maar
Die Martijn waar je over schreef klinkt erg aardig, en Felix is gewoon een lekker ding. Hij klinkt echt vreselijk leuk. Als ik in Wolmirstedt ben, wil ik ze beiden ontmoeten. We moeten trouwens ook op bezoek bij mijn moeder. (Ja, wij, want ze wil dat ik jou meeneem.)
Ik kijk ernaar uit!
Kus Sam

PS: Ik hoop dat je niet allergisch of bang bent voor poezen, want Cookie komt ook mee.

Ik grijns. Typisch Sam. Deze mail beantwoord ik later wel, nu is het tijd voor cola. Ik sluit de computer af en plof naast Mel en Martijn op de bank. Melanie heeft hem ondertussen ook over de nieuwe leerlingen verteld.
‘Twéé jongens? Nog meer concurrentie!’ klaagt hij. ‘Het is ook niet eerlijk!’
Ik plof bovenop hem en prik hem lachend in zijn zij. ‘Wie weet zijn ze wel helemaal niet knap.’
‘Zitten ze vol puisten,’ zegt Mel grinnikend. ‘Dat hoop ik dus echt niet, ik wil twee hotties in de klas.’
Ik schiet in de lach. Melanies favoriete woord is hottie, ze zegt het zo vaak als ze maar kan. Ik geef haar trouwens wel gelijk; twee knappe jongens in de klas is veel interessanter dan twee nerds. Martijn lijkt het daar echter niet mee eens en kijkt me pruilend aan.
Snel geef ik hem een zoen op zijn voorhoofd. ‘Ah, niet huilen.’ Meteen kijkt hij een stuk vrolijker.
‘Wanneer komen ze eigenlijk?’ vraag ik dan.
‘Volgende week,’ zegt Mel, terwijl ze een chipje in haar mond steekt. ‘Op maandag.’
Ze kijkt me grijnzend aan en ik kan haast haar gedachten lezen. Op maandag hebben we gym. Bij ons op school is het verplicht om dan schoolkleding te dragen, bestaande uit een zwarte gymbroek en een strak zwart, grijs of wit T-shirt. Zogezegd om de ‘teamspirit te verbeteren’. Maar het is voor ons ook makkelijker om de nieuwe jongens aan een grondig lijfonderzoek te onderwerpen.
Volgens mij kan Martijn zien wat we denken. ‘Oh nee toch,’ zegt hij. ‘Jullie gaan ze toch niet de hele gymles bekijken, hè?’
Mel en ik trekken een nog bredere grijns.
‘Oké, oké, ik zie het al!’ Martijn moet nu ook lachen. ‘Arme jongens, en dat nog wel op hun eerste dag!’
Dan gaat de telefoon. Meteen spring ik op, misschien is het Felix wel.
‘Met Bianca!’ roep ik enthousiast in de telefoon.
‘Hoi schatje!’
Oh nee hè, het is mijn moeder.
‘Papa en ik gaan over een uurtje weg, dus we zijn wat laat thuis,’ kwettert ze vrolijk. ‘Je kan wel een pizza bestellen.’
‘Huh? Hoezo zijn jullie laat?’ De laatste keer dat ik het controleerde, werkten mijn ouders gewoon in Wolmirstedt.
‘We zijn in Berlijn,’ vertelt mijn moeder. Oh. Dat had ze wel even eerder mogen zeggen. Nou ja, maakt mij het uit.
‘Oké. Tot vanavond dan.’
‘Dag schatje!’
En ze hangt op.

Reacties: