FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 2

30 oktober 1997

(Artemis pov)

Wanneer ik mijn ogen open, voel ik het gewicht van verjaardagscadeau's al op mijn bed. Automatisch rol ik met mijn ogen. Een voor één maak ik de pakjes open. Het zijn bijna allemaal cadeau's van jongens die probeerde mijn hart te veroveren, tevergeefs. Nog nooit was ik verliefd geweest en dat zou ook nooit meer gebeuren. Mijn hart voelt zou koud als ijs. Vrienden heb ik wel, maar de liefde gaat nooit dieper dan tolerantie. De cadeaus vliegen al snel in de vuilbak, Dan blijft er nog 1 over. Bijna wil ik het gewoon zo in de vuilnisbak gooien, maar iets houd me tegen. Heel voorzichtig open ik het. Wat ik dan zie laat mijn mond open vallen. Wat nu voor me ligt is de mooiste armband die ik ooit gezien heb. Hij is zilverkleurig en in de vorm van twee slangen die je uit elkaar moet trekken om de armband aan te krijgen. Hun lichamen zijn versiert met mooie patronen. Er zit geen enkel briefje of kaartje bij. Verbaasd staar ik naar dit mooie cadeau. Van wie zou het toch zijn? Nog nooit heeft iemand me zo nieuwsgierig gemaakt, en ik haatte het.....

Met een glimlach plof ik neer naast Mirelle. Een paar ogen aan de Slytherin tafel worden op me gericht, maar ik schenk er geen aandacht aan. "Mirelle, je moet eens kijken naar wat er deze morgen in één van mijn cadeau's zat." Zeg ik trots terwijl ik haar mijn armband laat zien. "Wauw! Van wie heb je dat gekregen?" Fluit ze bewonderend. "Geen idee, er stond geen naam bij." Zeg ik schouder ophalend. "Dan heb je een geheime aanbidder!" Zegt ze enthousiast. "Ik heb genoeg aanbidders. Echt, Mirelle, ik heb er echt niet nog één nodig. Het is natuurlijk wel handig. Deze armband is werkelijk het prachtigste sieraad dat ik ooit gezien heb." Zucht ik tevreden. "Ben jij morgen niet jarig? Dan is het toch pas Halloween?" Hoor ik een ijzige stem zeggen. Als ik opkijk zie ik twee stormachtige grijze ogen die me giftig aankijken. Mijn humeur is op slag naar de haaien. "Hou je mond, Malfoy." Antwoord ik met zoveel haat in mijn stem als ik kan. Hij opent zijn mond om nog iets te zeggen maar dan "RAAAA! RAAAA!" Corvus, mijn zwarte raaf land uitgeput op de grote tafel. Aan zijn poten is een groot pak gebonden. De letters op het papier ken ik maar al te goed, het is het geschrift van mijn grootvader, Albus. Snel maak ik het pak los van de poten van mijn raaf. "Sorry Corvus, op het moment heb ik geen stukje vlees. Kom je beloning vanmiddag maar halen." Mompel ik tegen mijn trouwe huisdier. Met een laatste "RAAAA" vliegt hij tevreden terug naar buiten. Het papier scheurde ik van het cadeau en wat ik dan zie is buiten de armband mijn beste cadeau aller tijden. De allernieuwste bezem, net in de winkel, ligt nu op mijn tafel, deze quidditch match zou niet fout kunnen gaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.