FanFic.nl

Broken Eyes

[25.]

Door de ogen van Lisa:
Vanwaar de opeens verandering? Ik denk er niet bij na en beantwoord Bill’s zachte lippen op de mijne met plezier. Na een kus die wel eeuwen lijkt te duren laat Bill me los en vraagt of ik even meekom naar buiten. Een fris luchtje scheppen, alles op een rijtje zetten. ‘Ik vrees dat dat niet zo’n goed idee is.’ Antwoord ik met een blik op de tientallen fans bij de ingang. ‘Oh jee, je hebt volkomen gelijk. Wacht, kom mee!’ Achter Bill aan loop ik de trappen op. Het ijl in mijn hoofd wordend negerend. Met moeite kan ik op m’n benen staan, maar ik ga dit niet verknallen. Dit is gewoon te mooi om waar te zijn. Bill, mijn Bill… Bij een andere jongen zou ik nu al aan de echtheid van zijn gevoelens getwijfeld hebben, maar bij Bill is het anders. Ik weet niet hoe het komt. Buitenstaanders vinden ons vast gek, hoe kan je nu een relatie met iemand hebben die je amper kent?, zullen ze wel denken. Het is eigenlijk ook wel gek, als ik het zo bekijk. In totaal hebben we amper een tiental minuten met elkaar gesproken, we weten niks van elkaar. Of hij toch niet. Ik weet wat zijn lievelingsliedje is, zijn lievelingsband, zijn hobby’s. Waarom zijn we in hemelsnaam heel dat eind naar boven aan het rennen? Niet dat ik het erg vind, beweging is goed. Het verbrandt calorieën, vet. Iets waar ik tonnen van heb. Ookal ben ik de enigste die ze ziet. Sofie zei altijd.. SOFIE! Al drie dagen heb ik haar niks van me laten weten. Ik moet haar bellen, haar alles vertellen, over de afgelaste tour, het feestje, Dorien, Bill en dé kus. Als Bill zich naar me omdraait besef ik pas dat we op het hoogste verdiep zijn. Tientallen trappen heb ik zonder dat ik het besef opgestormd. Moest het altijd zo simpel gaan… Bill neemt m’n hand en trekt me mee naar een laatste kleine trap. Langzaam begint er bij mij iets te sijpelen. Lopen, trappen, verdiepingen, lopen, trappen, verdiepingen…

Oh Bill, waarom? Overal mocht hij me mee naartoe nemen. Maar waarom juist dit? Bill, je moest eens weten wat voor een kettingreactie je hiermee veroorzaakt. Bill, elke plaats, maar niet het dak. Niet een dak van een hotel. Niet een dak dat verschrikkelijk lijkt op hét dak. Niet de plaats waar het leven aan een zijden draadje heeft gehangen.

Niet de plaats waar ik mijn Sharon verloor. Of toch het grootste deel van haar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.