FanFic.nl

Broken Eyes

[26.]

Ik wil weg, weg van hier. Weg van deze plek, die me alles doet herbeleven. De momenten die me nooit zullen loslaten, die nooit zullen vervagen. Snel loop ik weer al die trappen af. Net voordat ik m’n kamerdeur bereik, pakt iemand m’n pols vast. ‘Wacht!’ Ik staar in de vragende ogen van Bill. ‘Je hoeft het niet uit te leggen, maar loop nu niet weg van me. Toe, Lisa!’ Dit valt helemaal niet uit te leggen. Ik kan het niet vertellen, niet tegen iemand die mij niet kent. Niet tegen iemand die haar niet kent. Ik hou van hem, maar hij zal nooit Sharon kunnen vervangen. ‘Ik loop niet van jou weg, ik loop weg van mezelf.’

Door de ogen van Bill:
Ik kan haar nu niet laten gaan, niet nu ik haar net gevonden heb. ‘Lisa, wacht!’ Ze draait zich om, voor de tweede keer kijk ik in haar gebroken groene ogen. Ze piepen van onder haar kortgeknipt zwart stekelhaar. Gisteren had ze nog die prachtige lange lokken, vandaag pieken de centimeter lange haren alle kanten uit. Moest ik haar gekwetste ogen kunnen wegdenken, had ze vast iets schattig gehad. Ze wil zich weer omdraaien maar ik hou haar tegen. ‘Lisa, luister na me. Laat me hier nu niet alleen staan. Niet zo. Laten we opnieuw beginnen. Vergeet daarnet, vergeet het dak.’

Door de ogen van Lisa:
Bill, moest het allemaal maar zo gemakkelijk zijn, m’n leven zou er véél beter uitzien. Ik zou er véél beter uitzien. Maar het is nu eenmaal niet zo, nooit of te nimmer zal ik het dak kunnen vergeten. Het is de plek waar m’n gehele leven veranderde, waar ik de ernst van de zaak inzag. Waar ik de dood in de ogen heb gekeken. Waar Sharon me bijna meesleurde. Bill toch, hij moest eens weten dat Sharon me op die plek verliet. En al het goede uit m’n leven met zich meenam.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.