FanFic.nl

Can i be saved (AF)

=Chapter XXVII=

Ik zit met Lindy op de bank en ze ligt tegen me aan. Ik voel mijn mobiel trillen en pak hem uit mijn zak. Ik had een bericht van Kevin verwacht maar in plaats van dat belt Zayn mij. Ik frons mijn wenkbrauwen even maar neem dan op.
Met Jake.
Zayn hier. Nola vraagt of je het volgende bezoekuur wilt komen.
Natuurlijk. Hoe laat is dat?
Zeven uur. en hij hangt op. Dat was bot.
,,Wie was dat?” vraagt Lindy.
,,Zayn. Ik moet om zeven uur naar Nola. Ik weet niet of je mee mag van Nola, dus blijf maar voor de zekerheid thuis.” Ze knikt en staat op. Ze loopt naar de keuken en begint met het eten te maken. Ik loop naar haar toe en ga haar helpen.

Als we ons eten op hebben kijk ik op de klok en zie dat het bijna zeven uur is.
,,Ik moet gaan. Ik kom terug als het voorbij is.” Ze knikt en ik geef haar een kus op haar mond. Ik loop de deur uit en naar de liften. Eenmaal het complex uit, loop ik door naar het ziekenhuis. Ik loop naar binnen en naar Nola's kamer. Precies om zeven uur klop ik op de deur.
,,Binnen.” Ik open de deur en Nola glimlacht. Ik ga zitten op de stoel naast het bed. ,,Fijn dat je kon komen. Had Zayn je gebeld?”
,,Ja, hij zei dat je wilde dat ik kwam. Dus, wat is er aan de hand?” Ik zie haar even slikken maar praat dan toch.
,,Zayn zei dat het jou schuld was dat ik hier lig. Ik zei dat ik er niks van geloofde. Waarom zou hij zoiets zeggen? Ik vroeg dat dus aan Zayn en hij zei dat je vervelende opmerkingen maakte over dat je me niet meer wilde zien. Hij zei dat het met ene Rachel had te maken en dat ze weg is gegaan. Dus ik was even in de war. Kan jij het even goed uitleggen?” Ik schrik even. Kent ze Rachel niet meer? Weet ze überhaupt wel wat er gebeurde voor dat ze in coma raakte?
,,Ja dat kan ik. Uhm...” Ik haal even diep adem en begin met praten. ,,Ik had een relatie met Rachel.”
,,Ho stop. Eerst even iets anders. Wie is Rachel?"
,,Rachel was een meisje die bij ons nieuw op school kwam. Je vond haar in het begin helemaal niks, maar uiteindelijk werden jullie zelfs vriendinnen. Rachel en ik hadden een onenightstand stand en dat liep uit tot een relatie. Maar met die nacht, had ik haar zwanger gemaakt. Ik wilde de baby niet houden maar zij wel. Uiteindelijk zei ze dat ze over ons wilde nadenken maar dan wel in Australië. Oftewel, het was uit. Ze ging weg en ik was verdrietig. Je kwam naar me toe omdat je vond dat ik te weinig aandacht aan je schonk en meer bij Rachel wilde zijn. Ik werd gefrustreerd en viel uit tegen je. Ik zei dat ik je nooit wilde zien, maar daar had ik later spijt van. Je had thuis een brief geschreven met dat je weg ging. Je had een overdosis XTC genomen met de bedoeling om zelfmoord te plegen, maar je belandde in coma. En nu zijn we hier.” Ik zie wazig door de tranen in mijn ogen. Het is nog steeds moeilijk om het te geloven dat het zo ging.
,,Wauw. Dat is nogal wat.” Ik knik.
,,Ben je boos op me?” Vraag ik zacht. Ze schudt haar hoofd van nee.
,,Ik ben boos op Rachel. Zij heeft het uitgemaakt en jou gefrustreerd gemaakt. Dus ben ik niet boos op je.” Ik zucht even van opluchting.
,,Oké, maar je moet wel weten dat ik echt vreselijk spijt van mijn actie heb. Het was niet mijn bedoeling zo tegen je uit te vallen.”
,,Excuses aanvaard.” Ik geef haar een knuffel. De dokter komt weer binnen en geeft aan dat het bezoekuur weer voorbij is. Ik knik. ,,Wanneer kom je terug? Samen met Lindy?” Ik ben blij dat ze Lindy herkent.
,,Uhm. Waarschijnlijk van de week. Morgen moet Lindy werken en ik ga met Kevin de stad in.” Ze knikt en ik loop de kamer uit. Ik loop het ziekenhuis uit en loop terug naar het strandhuis.

Daar aangekomen, open ik de deur en al snel komt Lindy naar me toe en legt een kus op mijn mond. Ze loopt in haar tanktop en joggingbroek naar de bank en klopt op de bank als teken dat ik daar kan gaan zitten.
,,Hoe ging het?”
,,Goed. Ik heb moeten uitleggen hoe het ging en ze is niet boos geworden. Nou, tenminste niet boos op mij maar op Rachel en ik geef haar wel gelijk.”
,,Heb je je excuses aangeboden?” Ik knik en ze glimlacht. Ik zie Lindy even gapen.
,,Ahw je bent moe." Zeg ik en ik til haar op. Ik loop met haar in mijn armen naar boven. Voorzichtig leg ik haar in het bed van Nola, ze merkt niet eens meer waar ik haar neerleg. Ze is al bijna vertrokken. Ik stop haar in en geef haar een kus op haar wang. Daarna sluit ik de deur en loop weer naar beneden. Ik ben nog niet echt moe en dan kan ik niet even een kopje thee drinken voordat ik ga slapen. Dat deden Nola en ik altijd samen en ik hoop dat we dat snel weer kunnen doen. Ik zet de waterkoker aan en doe alvast een zakje earl grey in een glas. Ik ben blij dat Nola wakker geworden is en ik hoop dat ze snel weer thuis komt. Na een tijdje kijk ik op de klok. 01:00, laat ik nu maar gaan slapen. Ik zet het glas in de vaatwasser en loop heel zachtjes naar boven, nadat ik alle deuren op slot heb gedaan. Even loop ik naar Nola's kamer en kijk naar Lindy. Ze is altijd zo lief als ze slaapt! Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht en zachtjes sluit ik de deur weer. Die is heel ver weg. Ik hoop dat het goed gaat op haar werk morgen. Ik loop naar mijn slaapkamer, maar op de een of andere manier voelt het anders. Normaal ligt Lindy naast me in mijn bed, maar aangezien zij zo moe was heb ik haar zo snel mogelijk in een bed gelegd. Nola's bed is dichterbij de woonkamer dan de mijne, vandaar. Ik kleed me om en ga in bed liggen. Oké, dit voelt echt raar. Normaal voel ik het hoofd van Lindy op mijn borstkas. Toch moet ik het even zo doen. Ik kijk nog even naar de foto van Nola, lachend voor de camera. Gelukkig heb ik die lach vandaag weer gezien! Ik sluit mijn ogen en dan val ik in slaap.

Reacties: