FanFic.nl

Broken Eyes

[29.]

Door de ogen van Lisa:
‘SOFIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’ ‘Lisa! Eindelijk! Ik probeer je al eeuwen te bereiken en net als ik in de douche wil stappen en me moet beginnen haasten omdat ik over een uur verwacht wordt in de studio waar ik eindelijk die langverwachte shoot heb! Net nu moet jij me bellen, is het niet typisch. Net nu moet ik opstaan met gigantische zakken onder mijn ogen -ook wel wallen genoemd- en met ontploft haar, net nu komt het belangrijkste moment van mijn leven, en net nu bel jij mij! Maar meisje, begrijp me niet verkeerd, ik mis je. Ik mis je. Ik mis je. Duidelijk? Ik wou dat je nu bij me was, je weet me altijd op één of andere manier wel weer kalm te krijgen. Terwijl je zelf zo’n stresskip bent. Ik wou dat je hier was, je bent nog maar enkele dagen weg en nu al loopt alles mis. Robin zit met iets wat hij niet wilt vertellen en sluit zich nu al drie dagen op in zijn kamer, Maya loop pisnijdig omdat haar ma er is achter gekomen dat ze volgend jaar niet meer wil doorstuderen. En zelf heb ik het gevoel dat Chris me niet meer moet en..’ En ja, daar gaat Sofie weer, de eeuwige babbeltrien. Tegenover de buitenwereld is ze héél erg schuw en stil maar als ze je eenmaal heeft binnengelaten in haar eigen wereldje, zal je wel rap iets anders denken. Sofie is geweldig en bovenal gelukkig. Ze flipt misschien bij het minste en ziet soms dingen iets té ernstig, maar ze kan niet klagen. En dat weet ze zelf ook wel. Zij heeft het leventje waar ik nog niet eens over durf te dromen. Ouders die nog steeds perfect gelukkig getrouwd zijn, een oudere zus die haar alleen maar vertroeteld, een kast van een villa, een briljant stel hersens, een hart van goud en een perfect uiterlijk. En niets hoeft ze voor dit laatste te doen. Ze heeft lak aan make-up en toch straalt ze altijd. Ze haat sport, maar toch heeft ze hét droomfiguur. Ook hoor iedereen al denken, zijn al mijn vrienden zo prachtig? Ik weet het niet, ze zijn allemaal speciaal op hun eigen manier, wat hen juist zo mooi maakt. Sofie is géén typische schoonheid, het is net daarom dat men haar heeft uitgekozen voor een fotoshoot. Ik kan haar nu zo voor mijn ogen voorstellen, met haar handen in haar lange bruine krullen, zomersproetjes, maar een beetje zichtbaar. Een rode blos op haar wangen door de opwinding. ‘SOOOOFIE; wees eens rustig joh! Ik weet dat alles goed komt, wen maar al vast aan de stress want na deze shoots stromen de opdrachten vast binnen. Ik zou je graag wat vertellen over wat er hier allemaal gebeurd, maar ik neem aan dat je het al te druk hebt, niet?’ Onderbreek ik haar geraas. Met een piepend stemmetje kirt ze dat ze voor mij alle tijd van de wereld heeft. Maar ik zeg: ‘Sofie, ik wil het niet op m’n geweten hebben dat jij te laat komt op het startpunt van je carrière. Ik vertel je later wel alles. Over Bill, en de kus.’ Net voor ik snel toeleg hoor ik dat Sofie een luid gilletje slaakt.

Door de ogen van Sofie:
Lisa; eindelijk. Ik weet niet hoe het komt, maar vanaf het moment dat ze is vertrokken naar Duitsland, verandert alles in onze vriendenkring. We komen nog steeds goed overeen, ik hou nog steeds zielsveel van Chris, maar het is gewoon anders. Als ik eindelijk haar stem hoor - na zo’n 20 berichten op haar voice-mail in de spreken - stroomt alles eruit. Dat het met Robin de foute richting opgaat en zelf met Maya niet wil praten en dat Chris steeds minder belangstelling voor me krijgt. Pas als ze mij onderbreekt dringt het tot me door dat zij zelf nog niks heeft verteld. Ze zit daar potverdomme wél met Tokio Hotel in éénzelfde hotel. Maar ik hoor iets over Bill, een kus, en weg is ze. Vlug typ ik weer haar nummer in, wat ik onderhand al vanbuiten ken.

Door de ogen van Lisa:
Vlug leg ik mijn gsm weg want ik weet wat mijn plotse verkondiging en vertrek teweer zal brengen. En ja hoor, pas na zo’n 15 maal dezelfde beltoon te moeten aanhoren, zwijgt m’n gsm eindelijk. Ik weet dat ik Sofie misschien nog wel meer stress bezorgd, maar ik weet dat het goed voor haar is. Deze stress zal ervoor zorgen dat ze het nog fantastischer gaat doen, als dat mogelijk is natuurlijk. Sofie, wat zou ik toch zonder haar zijn…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.