Hoofdcategorieën
Home » De Hongerspelen » Peeta & Katniss in de toekomst » Toekomst
Peeta & Katniss in de toekomst
Toekomst
"Mama, niet piekeren!", beveelt Abel me. Ze heeft gelijk, ik ben steeds maar aan het piekeren en piekeren. Niet aan dingen waar mijn leeftijdsgenoten aan denken. Een vriendin van me zegt dat haar leven hard is omdat ze niet kan kiezen naar wat ze kijkt op tv. Dan zeg ik: "Vroeger had je enkel Capitool TV, wees blij dat er nu wel leuke dingen te zien zijn." Je merkt het al, mijn "vriendinnen" zijn nu niet echt mensen waar ik me close ofzo mee voel. Het zijn gewoon een paar mensen die denken dat ze me begrijpen. Die denken dat ze over dezelfde gruwelijke dingen piekeren als ik. Maar dat is niet zo. Denk nu niet dat ik zelfmedelijden heb, dit is gewoon een realistische kijk op mijn leven.
"Waar denk je nu weer aan?", vraagt Peeta.
"Niks hoor, niks....", mompel ik terug
"Soms...heb ik het gevoel dat je echt depressief bent. En op een bepaalde manier begrijp ik dat ook, maar ben je wel gelukkig?"
Ben ik wel gelukkig? Ja, dat ben ik. Ik heb twee prachtige kinderen en Peeta is de enige persoon op aarde die me doet geloven dat het leven écht zin heeft. Mijn kinderen natuurlijk ook maar zij zijn nog te jong om te begrijpen hoe het leven in elkaar zit. Alle mensen zijn even wreed, dat ontdekte ik toen ik bijna toestemde om nieuwe Spelen in te voeren. Maar of ik gelukkig ben? Ik denk het wel, af en toe...
"Ik weet niet waar je je druk om maakt", zeg ik tegen Peeta.
"Ik maak me druk om het feit dat je steeds ontkent dat er niks is, maar je soms wel uren aan een stuk zit te piekeren."
"Laat me gewoon even alleen als het mag, ok?"
"O ja en ik zal weer voor de kinderen zorgen, het is al goed, als je jezelf liever ophangt ofzo, doe maar, maar ik vergooi mijn leven niet!"
Toen was ik alleen in de kamer....
Reacties:
Nice