FanFic.nl

Schrijfwedstrijd.

Wild night

Het liep tegen de middag toen de twee jongens beide gewekt werden door een deurbel. De zon werd gereflecteerd door het wit van de pas geplaatste badkamer, die er niet meer zo nieuw uitzag als de avond daarvoor. Nog geen minuut daarna, werd de badkamerdeur open gegooid. "Verdomme. Wat doen jullie hier nog? Maak dat jullie weg komen!" schreeuwde het meisje dat in de deuropening verschenen was. De jongens kregen niet de tijd om zich te realiseren wat er die avond daarvoor gebeurd was. Of waarom ze naakt waren.
Ze kregen niet eens de tijd om zich aan te kleden. Hun 'vriendin' gooide ze het huis uit voor ze ook maar een woord konden tegenspreken. Hun kleren werden achter hen aan geslingerd. Gelukkig stonden ze in de achtertuin, het tafereel zou allemaal nog veel erger zijn geweest als ze samen, naakt, op de straat stonden. In een buurt waar nota bene iedereen hun, en hun ouders kende.
Nadat ze zich hadden uitgekleed en de tuin waren uit gevlucht zijn ze maar samen naar het park gegaan, waar ze alle twee met een sigaret op een bankje zijn gaan zitten.
Mike, de jongste, staarde angstig voor zich uit.
"Waarom zo'n angstig gezicht?" vroeg de ander, die toevallig Mike's beste vriend was. "Waarom? Andy, herinner je gisteravond niet? Als ze erachter komen zijn we dood!" schreeuwde Mike bijna. "Roep het nog even wat harder." suste Andy hem. Mike's gezicht zag er nog wanhopiger uit toen hij zich realiseerde wat hij zojuist had gedaan. "Zolang jij je mond dicht houd komt niemand erachter." zei Andy terwijl hij zich relaxt achteruit liet zakken en nog een hijs van zijn sigaret nam. "Heb je dit al vaker gedaan?" vroeg Mike onzeker. Aan de ene kant hoopte hij op een 'nee', omdat dat veel mooier zou zijn. Dan was hij zijn eerste keer, en andersom.
Andy knikte en blies rook uit. Dit verbaasde Mike niet, zijn vriend was nogal ervaren op met dit soort dingen. Hij wist dat hij het meer dan eens had 'gedaan' met een paar meisjes uit hun klas, maar hij had nooit geweten dat Andy zo ervaren was.
"Het komt wel goed dude. Doe gewoon relaxt."
Mike zuchtte en leunde achterover, om vervolgens ook weer een hijs te nemen van zijn sigaret. Andy had negen van de tien keer altijd wel gelijk. En als hij het vaker had gedaan, waar zou Mike zich dan nog zorgen over maken?
Hij realiseerde zich dat pas toen hij thuis kwam.
Hij wist al dat er iets fout was toen hij de deur dicht geslagen had en het hele huis stil was. Moeder en vader stonden tegenover elkaar en het zag er sterk naar uit dat ze in een ruzie verwikkeld zaten. Mike probeerde relaxt te blijven, ondanks het idee dat ze het wisten door zijn hoofd speelde.
"Verdomme, Micheal! Waar ben jij de hele nacht geweest?" Moeder liep schreeuwend op hem af, en Mike werd nog banger. "Ik was op een feestje, dat had ik jullie toch al verteld?" zei hij nerveus. "Je was verdomme de hele nacht weg!" Hij zuchtte en liep de woonkamer in. "Ja en? Mag ik niet van mijn leven genieten?" vroeg hij terwijl hij drinken uit de koelkast pakte. "Heb je een leuke avond gehad? Kun je ons er nog wat over na vertellen?" vroeg vader voor moeder weer tegen Mike begon te schreeuwen. "Het was heel gezellig. En ik kan jullie alles na vertellen." Dat was het enige antwoord dat hij gaf. Hij liep de woonkamer opnieuw in en ging op een van de banken zitten. Toen hij zijn glas op de tafel wou zetten viel zijn oog op een foto. Vader zag dit. "Dan kun je ons vast ook vertellen wat deze foto inhoud." Even stond Mike's hart stil, en wist hij wat er ging komen. Na een hele lange stilte deed hij zijn mond open. "We speelden truth or dare," gaf hij als antwoord. "Het was maar een stom grapje." Hij raakte in paniek. Vader stootte een kort lachje uit. "Denk je dat we dat geloven jongen? Hoe durf je tegen ons te liegen?" Het laatste zei hij terwijl hij zijn hand op de tafel sloeg. "Sorry." fluisterde Mike zonder zich er bewust van te zijn. "Is het waar?" vroeg moeder, die al een hele tijd niks gezegd had. Hij schudde zich hoofd. "Het was maar een keer, en we waren dronken. En het zal nooit weer gebeuren," beloofde hij. De tranen begonnen over zijn wangen te rollen.
"Mijn huis uit." zei moeder abrupt. Mike keek geschrokken op. "W- wat?" stotterde hij. "Vooruit! Je hoorde wat ik zei!" zelfs vader stond even versteld, maar leek het er niet mee oneens te zijn. Mike stond voorzichtig op en keek zijn ouders een voor een bang aan. "Mijn huis uit!" schreeuwde moeder nu ongeduldig. Mike wist niet hoe snel hij het huis uit moest komen.
En hij wist niet of hij er nog ooit in zou komen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.