FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 13

(Artemis pov)

Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om nog eens te dansen, maar als ik moest kiezen tussen dat of praten met Ron over zijn gevoelens... "Oké. Jij je zin. Als je één keer op mijn tenen trapt dan ben je er geweest." Zeg ik uitdagend terwijl ik zijn hand vast neem. Voordat hij me weg leidt wil ik nog een blik op Ron werpen. Ik merk dat hij verdwenen is. "Wie ben je?" Vraag ik hem dan. Deze keer wilde ik niet voor verrassingen te staan komen. "Ik ben je prins op het witte paard." Antwoord hij simpelweg. "Wel een rare prins, zo zonder hoofd en zonder naam." Lach ik. Door één of andere reden voelde ik me redelijk op mijn gemak. Wel een beetje gefrustreerd dat hij zo mysterieus deed. Ook hij lachte. "Oké, ja daar heb je een punt, en mijn paard is onzichtbaar." Samen proesten we het uit. Dan legt hij voorzichtig zijn armen om mijn middel en we zwieren de Great Hall door alsof we al jaren met elkaar geoefend hebben. "Wow, waar heb jij zo leren dansen?" Fluister ik bewonderend. "Ik heb verplichte lessen moeten nemen van mijn ouders, en jij?" Antwoord hij. "Ik ook. Om de twee dagen in de vakantie. Het is wel leuk, maar met je vader als danspartner is het best vermoeiend. Hij is zoveel eisend." Zucht ik. "Ouders zijn altijd veel eisend." Antwoord de jongen. Het liedje is gedaan en we stoppen met dansen. Opeens hoor ik een luid applaus en gejoel. Als ik opkijk zie ik dat iedereen naar ons kijkt. Ik had er niks van gemerkt, de jongen was eventjes de enige andere persoon, buiten mij, op aarde geweest. "Buig. Dan verberg je je schaamte." Zegt hij subtiel. Meteen doe ik wat hij zegt en inderdaad, ik voelde dat mijn kaken terug minder rood werden. "Kom we verlaten de Great Hall." Fluistert hij. Hij neemt mijn hand en zo lopen we naar buiten. De frisse herfst lucht diep inademend, wandelen we verder naar het eerste deel van het verboden bos. De bladeren dwarrelen om ons heen als kleurrijke regen. "De herfst is echt zo mooi." Zucht de mysterieuze jongen. "Is dat ook jou lievelingsseizoen?" Vraag ik verbaasd. "Het jouwe ook dan? Raar, de meeste mensen haten de herfst." Lacht hij. "Ja inderdaad, dat is wat ik ook dacht." Lach ik blij. "We hebben precies veel gemeen. Had ik dat eerder geweten..." Zegt hij en ik denk dat hij erbij glimlacht. "Maak u geen illusies, ik word nooit verliefd. Daar doe ik niet aan mee." Lach ik. "Ik ga jou van het tegendeel bewijzen. Doe je ogen dicht." Beveelt hij me. "Op één voorwaarde." Zeg ik streng. "En dat is?" Vraagt hij met een lachje. "Beloof me dat, als het je toch lukt om me verliefd te krijgen, je niet de asehole gaat uithangen en mijn hart gaat breken. Ik heb zo'n meisjes gezien en dat ziet er echt niet gezond uit." Zeg ik op een serieuze toon. "Beloofd." Hij zegt het zo vurig dat ik niet anders kan dan hem geloven dus ik doe mijn ogen dicht. Het maakte me bang dat ik het toestond. Vroeger was ik er al lang vandoor gegaan maar ik was echt veranderd. Plots voel ik zachte lippen op de mijne. De jongen kust me teder en hij smaakt naar kersen en een vleugje kaneel. Eerst kus ik vurig terug, mijn lichaam reageert spontaan op zijn mond. Maar dan staat mijn lichaam plots precies in vlam en mijn ogen springen open. Kolkende grijze ogen kijken terug. Verschrikt duw ik Malfoy van me af en ik loop weg, weg van deze plotse verleiding die brandt in mijn aderen.

Reacties: