FanFic.nl

Piraat van zijn hart?

2.

Het was totaal mislukt, mijn plan om het schip om te laten vragen was op een zandbank gestrand zou je kunnen zeggen. Ik zuchtte terwijl ik mijn tas aan het inpakken was, James had mijn 'verraad' ontdekt en wilde dat ik op Curaçao mijn eigen pad zou volgen. Ik wist dat ik herkent zou worden, ook al liet ik rond in mannenkleding, mijn haar was nog steeds lang, midden blond en krullend en mijn ogen waren ook niet van kleur veranderd, nog steeds zee blauw, wat heel erg afstak op mijn natuurlijk licht bruine huidskleur. Ik zuchtte, als ze me zouden vinden zou ik alsnog worden gedwongen te trouwen met de verloofde die vijf jaar geleden al op me wachtte. Ik had die man nooit gezien, hij had de avond van het verlovingsfeest moeten aankomen vanuit Engeland. Of te wel, een of andere bekakte arrogante aristocraat die dacht mij te kunnen binden aan zijn regels is wat mijn ouders voor me hadden geregeld. Ik zuchtte en er werd op mijn deur geklopt. ''Ariana, je moet je melden op het dek, Curaçao is in zicht en Kapitein James wil dat jij als eerste de plank af loopt'' zei J.J. Ik rolde mijn ogen, niemand wist waarvoor de twee J's stonden maar ik noemde hem meestal Jut-Jul en dat vond hij nooit prettig. ''Ja ja Jut-Jul, ik kom er aan'' zei ik, ik deed mijn tas dicht en opende de deur, kijkend in een paar boze ogen. Ik keek emotieloos terug en hij deed een stap opzij, zijn voet uitstekend in de hoop dat ik zou struikelen. Ik zette mijn hak op zijn tenen en hij begon te vloeken. ''Oeps, het spijt me J.J'' zei ik poes lief en liep toen naar het dek. J.J en ik hadden nooit een goede band gekregen in de drie en een half jaar dat ik op dit schip had rond gelopen.

Op het dek aangekomen stond de hele bemanning me op te wachten. Ik keek hen allemaal aan en wist dat ze het me kwaleik namen, ondanks dat ik een top stuurvrouw was en vele me ook respecteerde voor dapperheid was het schip de verkeerde kant op leiden bijna hetzelfde als muiterij of de rum van de Kapitein op drinken. James stond op me te wachten en ik keek hem aan. ''Jammer Ariana, je was zo goed'' zei hij toen ik bij hem stond. ''Ja, alleen heb je me nooit naar mijn motief gevraagd'' zei ik zacht genoeg dat alleen hij het kon horen. ''Oh, maar je hebt ook niets willen zeggen toen ik je naar je reden vroeg'' zei James. Ik rolde mijn ogen, ik kon moeilijk zeggen dat een van de machtigste mannen op het eiland waar we nu aan het aanleggen waren, mijn vader was. ''Je weet niet wat je weg gooit James'' fluisterde ik hem toe en toen het schip echt vast lag, liep ik als eerste de plank af. James kwam achter me aan en net toen ik mijn laatste stap wilde zetten trok hij me terug, draaide me om en drukte zijn lippen op de mijne. Ik schrok en werd daarna overspoeld door een golf van walging en woede, geen goede combinatie in mijn geval. Ik legde mijn handen op zijn borstkas en net op het moment dat hij me in zijn zak had, gaf ik hem een harde duw. Hierdoor wankelde hij even en ik sprong net op tijd weg voordat hij mij mee trok het water in. ''Tot ziens James, hou je taai'' zei ik. Ik draaide me om en liep weg. Het eiland op, het eiland waar ik helemaal niet wilde zijn, maar nu ik hier was. Moest ik er wel het beste van maken.

Reacties: