FanFic.nl

A new life

18) TERUG BRUINE OGEN

Met Nele op mijn schoot zat ik in de stoel naast Toms bed. We waren weer 2weken verder, ik was samen met Nele en Tom lag nog steeds roerloos naast ons. Na onze kus in het park waren we onafscheidelijk geweest, ze was constant bij me en als het niet zo was stuurden we sms’jes alsof ons leven er van af hing. Ik had nu pas beseft hoe erg ik haar miste als ze er niet was, haar fonkelende ogen, haar lieve lach, alles. Ik hield van haar en zij van mij, dat wist ik, ik zag het aan de blik in haar ogen als ze me aankeek, de manier waarop ze me een knuffel gaf of een zachte kus op mijn lippen drukte. Ze was zo lief. Wanneer ik gewoon bij Tom wou zijn, gewoon om te zitten en kijken hoe hij daar lag, respecteerde ze dat, ze respecteerde mijn band met Tom en ze gaf me de vrijheid die ik nodig had. Dat was ook omgekeerd zo, we voelden elkaar perfect aan en - al zeg ik het zelf - we pasten echt goed bij elkaar. Ik keek naar Tom, hij had een andere uitdrukking op zijn gezicht en zijn hand bewoog eventjes...zijn hand bewoog! “Ah, Tom wordt wakker!!”� schreeuwde ik. Mam en Nele schrokken op, ze waren ook in gedachten verzonken. Ik duwde snel op het knopje dat achter Toms bed bengelde om de verpleegster te waarschuwen, we zaten nu alle drie naar Tom te staren die langzaam zijn ogen opende... ** De dokters waren er rap bij geweest, hadden Tom snel onderzocht en waren met de conclusie gekomen dat Tom weer gezond en wel was. Hij zou hier nog een weekje moeten blijven onder toezicht en om verder te herstellen, maar alles zou goed komen. Net zoals we al die tijd gehoopt hadden. We mochten maar heel even bij Tom blijven om hem te knuffelen en moesten daarna weer de kamer uit, Tom moest nu rusten en over een paar uurtjes mochten we weer bij hem. Samen met mam en Nele reden we naar huis om wat spullen van Tom op te halen en daarna langs Gustav en Georg om hen op te halen. Gustav en Georg waren laaiend enthousiast geweest toen ze het hoorden van Tom, ze zaten op 1, 2, 3 in de auto om zo snel mogelijk naar hem te gaan. Bij het ziekenhuis weer aangekomen waren we veel sneller boven dan anders; eerst gingen mam en ik naar binnen, de jongens en Nele wouden ons een beetje privacy geven omdat wij familie waren, maar eigenlijk waren ze alle 3 net zo goed familie. Ik keek nu in de open ogen van Tom, ze waren donkerbruin en bijna een kopie van die van mij, ik had weken gewacht op dit moment. Er verscheen tegelijkertijd dezelfde lach om mijn mond en die van Tom, mijn broertje was terug. Mam was eerder bij hem, sloeg haar armen om haar zoon en huilde tranen met tuiten. Nadat ze was uitgehuild mocht ik mijn broer knuffelen, hij wist niet wat er gebeurd was en we vertelden hem het hele verhaal. Geschokt keek hij in onze gezichten, hij kon het moeilijk geloven dat hij een paar weken in coma had gelegen, dat hij een paar weken van zijn leven had ‘verspild’. Deze keer stonden de tranen in zijn ogen, ik probeerde hem te troosten, maar toen Gustav, Georg en Nele binnenkwamen hield Tom zich weer sterk en lachte hen toe. Tom werd overladen met knuffels en de kamer vulde zich met blije gezichten. Nele kwam naar me toe en nam mijn hand. “Ahja, Tom we moeten je nog iets vertellen.”� Zei ik tegen hem. Ik keek in Neles mooie gezichtje, “Ik ben nu samen met Nele.”� “Wat? Ik heb precies wel heel veel gemist, he?!”� zei hij verbaasd. Is er nog zo iets dat ik moet weten? Is Gustav homo geworden en doet Georg nu aan ballet?”� we lachten allemaal om Toms grapje, wat was ik blij dat mijn broertje weer de oude was.

Reacties: