FanFic.nl

Can i be saved (AF)

=Chapter XXIX=

Mijn hoofd ligt op Jake zijn borstkas en ben ik blij als ik mijn ogen goed open. Jake ligt naast me, ik lig niet alleen. Jake ligt nog te slapen en zachtjes sta ik op. Ik moet omkleden want ik wil niet te laat komen. Als ik net aangekleed ben voel ik twee armen om me heen. Ik kijk op en kijk in de ogen van Jake.
,,Goedemorgen schatje." Zegt hij en geeft me een kus in mijn nek. Precies op het plekje waar ik het het lekkerste vind. Ik sluit mijn ogen en bijt even op mijn lip. Dit kan ik niet nu nog doen, dat moet wachten tot vanavond.
,,Goedemorgen." Ik draai me naar Jake toe en geef een kus op zijn mond. ,,Ik heb niet lang, ik moet zo weg." Jake kijkt me aan met een blik die niemand wilt zien. ,,Jake, ik moet wel. Het is mijn werk en ik kom na het werk gewoon weer thuis."
,,Ja dat weet ik. Ga maar en niet te laat komen!" hij geeft me nog een kus en ik loop naar beneden waar ik snel nog even wat eet. Vandaag maar weer wat kopen, ik heb geen zin en tijd om brood te smeren. Als mijn ontbijt op is, pak ik mijn sleutels en loop de deur uit.


Ik kijk Lindy na en voel die brok weer in mijn keel. Daar gaat het meisje die ik helemaal geweldig vind! Ik loop naar de badkamer en wil mij omkleden als ik zie dat mijn hand wat rood is. Bloed, alweer? Een pijnscheut gaat door mijn lichaam. Wat gebeurd er? Heel zachtjes kleed ik me aan, maar mijn shirt is al snel meer rood dan wit. Het is mijn wond die ik gekregen heb door mijn vader, hij is weer open. Ik loop naar mijn nachtkastje en pak mijn mobiel. Het shirt word steeds roder. Ik moet er een drukverband op leggen, anders kan ik niks meer straks. Ik loop naar de badkamer, maar mijn zicht word steeds waziger. Ik ben duizelig, maar ik zal dat drukverband erop krijgen. Ik open de EHBO doos en pak het drukverband. Ik leg het erop. Nu is het een kwestie om hem vast te blijven houden. Ik ga tegen de badrand aan zitten en pak mijn mobiel met de hand die ik nog vrij heb.
Jake. Het was erg gezellig gisteren. Jammer dat je weggegaan bent. Hoor ik Kevin zeggen.
Kevin kan je hierheen komen?
Wat is er? Je klinkt alsof je ieder moment neer kan vallen.
Ik denk dat ik dat ook zo ga doen. Mijn wond is open en het wilt niet stoppen met bloeden. Lindy is aan het werk en ze mag van niks weten oké?
Oke. Ik kom er gelijk aan. Ik bel ook gelijk een ambulance, dit kan niet goed zijn.
Dankje. Zeg ik en ik hang op. Ik kijk naar mijn wond met het drukverband erop. Het drukverband is ook rood in plaats van wit, maar het helpt wel. Het bloed gaat niet meer langs mijn shirt. Ik moet naar beneden, dan kan ik de deur open doen. Ik sta op, maar dat had ik beter niet kunnen doen, want alles draait en ik kom weer op de grond terecht en daarna is alles zwart.

Als ik weer wakker word zie ik dat ik in het ziekenhuis ben. Kevin zit naast me.
,,He Jake. Als je aandacht wilt, kan je dat ook gewoon vragen hoor." Zegt Kevin en steekt zijn tong uit. Ik moet lachen. Altijd in voor een grapje.
,,Jake." Ik kijk op.
,,Mam." Ze komt aan de andere kant naast me zitten.
,,Kevin heeft me gebeld. Ik ben meteen vanuit mijn werk hierheen gekomen. Is het die wond die je door je vader hebt?" Ik knik.
,,Het bleef maar bloeden."
,,Kon Lindy je niet helpen? Die woont toch min of meer bij je?"
,,Die is aan het werk."
,,Heb je haar al gebeld?"
,,Nee en dat wil ik ook niet. Straks komt ze wel en dan word ze ontslagen en dat is dan mijn schuld. Ze heeft die baan net en ze is er zo blij mee, ik wil het niet voor haar verpesten."
,,Meneer Reynolds?" De dokter kijkt me aan. ,,Komt u even mee?" Ik knik en sta op. Samen met Kevin en mijn moeder loop ik een kamertje in. ,,We hebben u wond bekeken en we moeten het hechten. Er komt niet een grote hechting omdat de wond zelf niet echt groot is." Ik kijk hem aan. De wond is niet groot, maar hoe kan het dan dat het zo bloedde? De vraag die in mijn hoofd zit, word aan de dokter gevraagd door mijn moeder. ,,De wond is eerder behandeld. Dat heeft u goed gedaan meneer Reynolds, als u dat niet gedaan had was de wond groter geweest en had u zelfs dood kunnen bloeden." Dus eigenlijk heeft Lindy mijn leven gered? Ik kijk mijn moeder aan en zij mij. ,,Als u meeloopt, kunnen we gelijk beginnen." Ik knik en loop achter de dokter aan een ander kamertje in.


Ik vind het heel moeilijk om Lindy niet te bellen. Zij is toch zijn vriendin? Waarom wilt hij niet dat ze het weet? Ik typ een berichtje naar Sophie: Soof, niet schrikken. Jake is nu in het ziekenhuis. Je moeder en ik zijn bij hem. Zijn wond die hij van zijn vader kreeg was open en bleef bloeden. Ze gaan nu hechten. X K. Die zal zo snel mogelijk wel komen.
,,Kevin bel Lindy maar." Ik kijk op en kijk de moeder van Jake aan.
,,Maar Jake wilt dat niet."
,,Lindy heeft zijn leven gered. Zonder haar zorg was hij nu misschien wel dood geweest. Dus ze moet het wel weten." Ze heeft wel gelijk. ,,Ik wil ook wel bellen." Ze steekt haar hand uit en ik geef haar mijn mobiel. Ze zoekt het nummer van Lindy en belt dan.
Hi Lindy. Bel ik gelegen?
Hi ik heb net pauze. U heeft mazzel. Maar waarom belt u eigenlijk?
Vanwege Jake. Hij is in het ziekenhuis. Zijn wond was bij hem thuis gaan bloeden en bleef maar bloeden. Hij is bij strandhuis opgehaald door ambulance en nu is hij met de dokter mee om te hechten.


Vanwege Jake. Zijn wond was bij hem thuis gaan bloeden en bleef maar bloeden. Hij is bij strandhuis opgehaald door ambulance en nu is hij met de dokter mee om te hechten. Even ben ik er stil van. Was zijn wond zo erg?
Ik kom er nu aan.
Moet je niet werken dan?
Jawel, maar ik regel wel iets. Tot zo doeg. Voordat ze kan reageren hang ik op. Ik ren naar binnen en zoek mijn baas Colinda. Al snel heb ik haar gevonden.
,,Lindy. Is er een probleem?” vragend kijkt ze me aan.
,,Eigenlijk wel ja. Mijn vriend is vanochtend naar het ziekenhuis gebracht en ze zijn hem nu aan het hechten. Zijn moeder belde me net en mijn vraag was of ik erheen mocht gaan? Als je wilt haal ik mijn uren nog in, beloofd.”
,,Natuurlijk mag je gaan. Familie en geliefden gaan altijd voor. We hebben toch genoeg mensen vandaag. Wens hem maar beterschap.” Ik knik en pak mijn spullen. Wat heb ik een relaxte baas. Ik ren de winkel uit naar het ziekenhuis.

Als ik er ben stuur ik een bericht naar Jake's moeder. Als ik zie welk nummer het is, zie ik dat het Kevin's nummer is. Dan maar naar Kevin een berichtje. Lindy: Hee Kev. Waar zijn jullie? Ik ben nu bij het ziekenhuis. X L. Al snel heb ik een berichtje terug. Kevin: Derde verdieping. Kamer 345. X K. Ik prop mijn mobiel in mijn rugtas en ren naar de lift. Het is raar om in het ziekenhuis te zijn en er niet voor Nola te zijn. Ik druk op het knopje en de liftdeuren gaan dicht. Als ik boven ben zoek ik de kamer. Ik ben de hele gang door gerend en aan het einde zie ik de kamer. Ik storm naar binnen en Kevin en Jake's moeder draaien tegelijk om.
,,Hé, ik ben meteen gekomen. Waar is Jake?”
,,Ze zijn hem nu aan het hechten. Wil je wat water? Je bent uitgeput.” Zegt Jake's moeder. Ik knik en ga zitten. Ik pak het bekertje water aan en neem een slok.
,,Hoelang zijn ze al bezig?”
,,Net tien minuten.” Ik knik en neem weer een slok. Na een kwartier word Jake naar binnen gebracht door de dokter. Even schrikt hij en glimlacht hij naar me. Waarom zou hij schrikken? De dokter gaat weg en hij gaat een beetje rechtop zitten.
,,Lindy. Wat doe je hier? Ik had je toch niet gebeld?”
,,Nee maar je moeder belde.” Hij kijkt zijn moeder aan.
,,Waarom belde je? Ik zei toch dat niet hoefde.” Even schrik ik. Is hij boos op me?
,,Jake, waarom zou ze niet mogen bellen?”
,,Ik was bang dat je niet weg mocht en dan ontslagen werd en dan was het mijn schuld.”
,,Ik heb een hele relaxte baas en ik mocht gaan omdat je mijn vriendje bent.” Hij glimlacht even. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel en een kus. Ik ga langs het bed zitten en pak zijn hand.
,,Weet je, je hebt mijn leven gered.” Zegt Jake. Ik kijk hem aan.
,,We laten jullie wel even alleen.” Zegt Kevin en hij en Jake's moeder lopen weg. Ik kijk weer naar Jake.
,,Hoezo?”
,,Nou de dokter zei dat als ik de wond niet had behandeld gisteren dat ik misschien wel dood had kunnen bloeden. En aangezien je me hielp gisteravond, heb jij mijn leven gered.” Ik bloos even en geef hem een kus.
,,Ik had echt niet zonder je kunnen leven.”
,,Ik ook niet zonder jou. Wil je naast me komen liggen? Ik heb het koud.” Hij kijkt me aan met een pruillip. Ik lach even en ga voorzichtig aan de kant waar zijn wond niet zit liggen. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn borst.
,,Hoe ziet het er eigenlijk uit?”
,,Kijk maar.” Ik trek zijn shirt aan de andere kant van zijn lichaam en stukje omhoog en bekijk zijn hechting.
,,Niet zo groot. Mooi.” Hij knikt en ik ga weer terug liggen. Ik ben blij dat het goed met hem gaat en ik hem niet ben kwijt geraakt. Wat als hij doodging toen ik sliep? Dan had ik zonder hem moeten leven. Dat kan ik echt niet! Ik hou te veel van hem!

Om vijf uur komt de dokter binnen.
,,Het spijt me, maar ik moet u vragen om de kamer te verlaten. Ik moet de wond van meneer Reynolds onderzoeken.” Ik knik en verlaat de kamer. Ik loop naar beneden en ga naar de kantine. Ik koop en broodje gezond en loop weer naar boven. Aan het einde van de gang ga ik op de stoel buiten de kamer zitten en begin te eten. Een halfuur later gaat de deur open en komt de dokter naar buiten. ,,De wond is in orde, maar het bezoekuur is afgelopen. U kunt hier niet de hele nacht blijven.” Even schrik ik. Moet ik alleen naar huis, zonder Jake? Alleen in zijn bed liggen, zonder dat ik op zijn borstkas lig met mijn hoofd? Dat kan ik helemaal niet! ,,Tenzij u familie van hem bent, dan kan het wel.” Idee!
,,Maar ik ben zijn nichtje.” Lieg ik.
,,Oh dan mag u blijven. Fijne avond nog.” Hij loopt weg. Geloofde hij dat nu echt? Ik lach er even om en loop dan naar binnen.
,,Hé neef.” Jake kijkt me verbaasd aan. ,,De dokter denkt dat ik je nichtje ben en anders mocht ik hier niet blijven slapen. Ik kan niet nog een nacht zonder je.” Hij glimlacht en ik ga weer naast hem liggen. ,,Wanneer mag je naar huis?”
,,Morgen.” Ik knik en hij slaat zijn arm weer om me heen. Al snel val ik in slaap.

Reacties: