FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 14

(Draco pov)

Ik zie haar weg rennen als een speer. Mijn lippen branden nog aangenaam van haar kus. teleurstelling is een pijnlijke emotie, het kan je verpleterren. Volg haar dan stomme kluns dat je bent! Roept een stemmetje in mijn hoofd,maar mijn voeten lijken aan de grond genageld. Een traan loopt uit mijn ooghoek. Wie had ik wat wijsgemaakt? Ze zou me heel haar leven haten. Na wat een halfuur lijkt, wandel ik verslagen het verboden bos terug uit richting het meer. "Draco!" Hoor ik haar plots roepen. Wanneer ik naar het meer kijk, zie ik haar staan. Ze wenkt dat ik moet komen. Dit kan maar twee dingen betekenen. Of ze had zich bedacht, of ze ging me verzuipen. Natuurlijk hoopte ik op het eerste. Met grote passen loop ik naar haar toe. Wanneer ik in haar prachtige donkere ogen kijk zie ik de strijd die zich daar afspeelt. "Wat is er?" Vraag ik zacht. Na enkele seconden springt ze me omver en kust ze me alsof haar leven er van af hangt. Lustig kus ik haar terug terwijl we samen door het gras rollen. Pas nu besefte ik hoe hard ik naar haar verlangd had. Geen enkel ander meisje had dit ooit klaargespeeld. Me geil maken, ja. Maar mijn hart veroveren? Nee.

(Artemis pov)

Toen Draco me gekust had, was alles veranderd. Mijn hart leek te kloppen voor de eerste keer en het voelde geweldig. Mijn lichaam vulde zich met kriebels van verlangen. Wie had ooit gedacht dat de persoon die ik het meest haatte hiertoe in staat kon zijn? Als ik de kus verbreek, begin ik heel hard te lachen. Draco kijkt me aan met opgetrokken wenkbrauw. "Hoe heb jij me betovert?" Lach ik nog steeds. Ik kon niet stoppen, er zat plots teveel geluk in mijn lijf en ik moest lachen of ik zou open barsten. "Je bent gek." Antwoordt hij met een brede grijns. Deze grijns zorgde er voor dat mijn hart een salto deed in mijn borstkast. Tranen lopen over mijn wangen van het lachen. "En jij niet zeker? Je leven wagen." Proest ik uit. "Dat doe je automatisch hoor. Liefde zorgt ervoor dat je alles op alles zet om niet te verliezen." Zegt hij op een serieuze toon. "Hoe lang voel je u al zo dan?" Vraag ik nieuwsgierig. "Dit jaar is het pas tot me doorgedrongen hoe leuk je eigenlijk bent. Misschien als we elkaar niet zo haatte dan had ik misschien al gevoelens gekregen vanaf het begin." Antwoordt hij met een lieve glimlach. Ik kon me niet bedwingen, ik moest hem gewoon nog eens kussen, mijn lichaam smeekte erom. Hoe heerlijk dit allemaal ook was, er klopte iets niet. Ergens in mijn lichaam begon nog iets anders in werking te treden, iets duisters. Op dit moment duwde ik het nare gevoel makkelijk aan de kant. Draco gaf met zo'n geweldig gevoel, dat ik het nare na een paar seconden niet eens meer opmerkte. Ik verlies me volledig in onze kus, en voorlopig wilde ik mezelf ook niet terug vinden.

Reacties:

Redhead zei op 11 juli 2015 - 17:53:
Het gif, duh.

narcissa zei op 1 okt 2014 - 20:56:
Ik vind dit echt leuk.
Wat mij alleen wel op valt is dat je steeds van tijd veranderd. Dit is erg verwarrend om te lezen. Maar verder vind ik het echt een heel erg leuk verhaal. nu ga ik snel verder lezen want ik wil weten wat dat duistere gevoel is.