FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 15

(Artemis pov)
In de dagen die volgden werd er veel over ons gesproken. Draco en ik zijn immers altijd vijanden geweest en nu zag iedereen ons hand in hand naar de klassen lopen. Als we elkaar kusten werd er verbaasd gemompeld. Het deerde me niet, ik was zo gelukkig met Draco dat mijn hoofd er pijn van deed, of was dat door een andere oorzaak. Ik moet wel toegeven dat ik mij de laatste dagen niet zo kiplekker voel als anders. Toch stak ik het op de liefde en de hormonen die met me op de vrije loop gingen. "Artemis, je bent zo mooi als je nadenkt." Fluistert hij speels in mijn oor. Een lach rolt over mijn lippen. "Zwijg, Malfoy." Antwoord ik. Met een neppe pruillip kijkt hij me aan. "Wat moet je?" Vraag ik hem. "Ik wil jou, in de room of requierment, naakt." Fluistert hij heel zacht als antwoord. Rillingen gaan door mijn onderbuik en ik moet er zelfs van giechelen. "Perv." Zeg ik stilletjes terug. "I know." Wiebel met zijn wenkbrauw. Al lachend draai ik met mijn ogen. " Drijf het niet te ver jongetje." Waarschuw ik hem dan nep-serieus. "Oké, ik zal mijn mannelijke kant proberen te temmen schoonheid." Hij geeft me een knipoog. "Laat die schoonheid ook maar achterwegen slijmbal." Ook al vond ik het stiekem wel heel erg fijn dat hij me zo noemde. "Ai ai, Captain!" Hij zegt het iets te luid zodat Snape ons een vieze blik toewerpt. Malfoy is gelukkig het lievelingetje van hem, hierdoor krijgt hij geen nablijven. Zachtjes proesten we het uit maar voor de rest van de les zijn we braaf en stil.

(Draco pov)
Voel jij je eigenlijk wel goed? Je ziet er nogal bleek uit, liefje." Vraag ik haar bezorgt wanneer we terug in de gang staan. "Ik denk dat ik gewoon een beetje moe ben. Maak u maar geen zorgen." Antwoord ze met een glimlach. "Ga dan maar eens vroeg naar je bedje vanavond." Zeg ik met een beetje dwang in mijn stem. "Wie is nu de captain hè?" Merkt ze lachend op. Een grijns verschijn op mijn mond. Eigenlijk kon ik nog altijd niet geloven dat we samen zijn. Het was ook zo raar gelopen allemaal. Met een gelukzalige zucht neem ik haar zachte hand in de mijne. "Je moet niet overdrijven. Ik zeg het voor je bestwil." Zeg ik terwijl ik lichtjes in haar hand knijp. Met haar prachtige ogen kijkt ze me aan. Ik buig naar haar toe, en geef een zachte kus op haar lippen. " Weet ik wel." Fluistert ze na onze kus. "Kom mee, ik laat je iets zien." Zeg ik dan omdat ik net het beste idee ooit heb. "Jij moet altijd zo mysterieus doen." Antwoord ze een beetje nors waardoor ik moet grinniken. "Sorry, daar zal je gewoon aan moeten worden." Zeg ik, en voordat ik haar meetrek, kus ik haar lippen nog eens teder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.