Hoofdcategorieën
Home » 5 Seconds Of Summer » Tomorrow never dies ~ Ashton Irwin » 002~ Visitors
Tomorrow never dies ~ Ashton Irwin
002~ Visitors
Fetus Ash!! He is so cute! <3
Hope you like this chapter + pic :)De deurbel galmt door het appartement. Ze zouden toch later komen? Ik loop de trap af en nog een trap tot ik in de hal kom. Ik open de deur en wordt geplet door twee armen om me heen. “OMG! Wat woon je hier geweldig! Wie is die knappe jongen achter de balie? Heb je z’n nummer? Ik moet echt..” verder komt ze niet, want ik knuffel haar plat en leg daarna mijn vinger op haar lippen.
“Rustig, Melina. Je bent er pas net en ik moet eerst mijn appartement nog laten zien, Smartie” Melina, mijn beste vriendin sinds weet ik veel wanneer, is altijd al druk geweest en vraagt altijd te veel. Soms denkt ze ook niet super goed na en noem ik haar Smartie. Wil je weten waarom? Het is een lang verhaal hoor, maar hier komt het.
Flashback:
Ik zit op de glijbaan tussen de benen van mijn vader. “zwaai maar naar mama” fluister hij in mijn oor. Ik begin heel hard te zwaaien en mijn moeder zwaait terug. “Daar gaan we dan!” en mijn vader zet zich af, waardoor we van de glijbaan afglijden. We komen in het zand terecht en ik gooi een handje zand naar hem. “Niet doen, Lindy” zegt mijn vader streng, maar mijn vader kan niet heel goed streng zijn, dus hij begint al snel te lachen. Ik zie dat de schommel vrij is en ren er naar toe. Als ik er eenmaal op zit, duwt een meisje, die denk ik drie jaar ouder is, mij er van af. Ik kijk met grote ogen naar het meisje die haar tong uitsteekt. “Dat is niet aardig! Geef die schommel terug!” hoor ik een hoog meisjes stemmetje roepen. Ze rent op het meisje af en duwt haar. Het meisje schrikt er blijkbaar van en valt er af. Ze loopt boos weg.
“Dank je wel!” ik geef het meisje dat me geholpen heeft een knuffel. “Ik ben trouwens Lindy en jij?” Het meisje met de bruine haren en de grote, groene ogen lacht even.
“Ik ben Melina” ik lach even en mijn moeder komt aangerend.
“Lindy, alles goed met je? Wat een gemeen meisje was dat zeg”
ik knik even
“Melina heeft me geholpen”
Melina pakt mijn hand vast en we kijken elkaar lachend aan.
“Willen jullie een doosje Smarties?” vraagt mijn moeder. We knikken allebei heel hard. Mijn moeder lacht even en geeft ons allebei een doosje. Melina krijgt haar doosje niet open en als ze hem open heeft, vallen alle Smarties op de grond. Zo is een nieuwe vriendschap geboren en een leuke bijnaam ontstaan.
Einde flashback
Als Melina al bij de trap staat, zie ik pas mijn ouders bij de deur staan met hun handen vol koffers, tassen en mijn schommelbank. “Hoi mam, hoi pap. Geef mij maar een paar spullen”
Mijn moeder lacht even en geeft mij twee koffers. Melina heeft al een koffer in haar handen. Samen lopen we de trap op.
Melina loopt achter mij en als we in de woonkamer staan, worden haar toch al zo grote, groene ogen nog groter dan ze al waren. “Lindy, dit is echt awesome!”
Ik lach even.
“Dan heb je het dakterras nog niet gezien” zeg ik lachend.
We bekijken de keuken nog even en lopen daarna verder naar boven.
We komen aan in de slaapkamer en Melina laat zich op bed vallen. “Dit kan ik uren volhouden” zegt ze lachend. We lachen allemaal even mee en lopen verder naar de badkamer en Melina blijf maar kreten slaan, zoals “OMG!” of “Awesome!”
We lopen de badkamer uit, lopen door de slaapkamer en lopen het trapje op richting het terras.
Mijn ouders komen naar me toegelopen, terwijl Melina nog even van het uitzicht geniet.
“Lindy, we hopen dat je het naar je zin gaat hebben en dat je veel vrienden gaat krijgen hier. Die jongen beneden ziet er veel belovend uit” zegt mijn moeder met een knipoog.
“Mam!” sis ik haar lachend toe en begin te blozen. Mijn ouders lachen even en Melina komt er nieuwsgierig bij staan.
“Wat is er zo grappig?”
“Lindy is volgens mij verliefd” grapt mijn moeder.
“Jij hebt veel uit de leggen, jonge dame!” Melina springt op me af en begint me te kietelen.
“Niet doen!” gil ik terug en ik begin haar ook te kietelen. Helaas kan zij er wel tegen.
“Volgens mij is het tijd om te gaan” zegt mijn vader.
“Mijn oma is naar haar zus in Melbourne en Marco is bij een van zijn vrienden, dus die is waarschijnlijk laat thuis” zegt Melina. Ik heb met haar te doen. Ze is als klein meisje haar ouders verloren tijdens een auto-ongeluk waar ze zelf bij was. Sinds dien woont ze met haar tweelingbroer Marco bij haar oma in huis.
“Blijf dan hier slapen” stel ik voor. Melina krijgt een ondeugende twinkeling in haar ogen.
“Slaapfeestje!” roepen we tegelijk en geven elkaar een High-Five. Samen volgen we mijn ouders de trap af.
We lopen door de tuin richting het hoofdgebouw. Ik kan het niet wagen om even een blik te werpen op de balie om te zien of Lennert er staat. Helaas staat hij er niet. “Girl, you have to tell me something” fluister Melina en geeft mee knipoog . We zwaaien mijn ouders gedag en lopen richting de deur die naar de tuin leidt.
“Wie er als eerst is!” roep ik en trek een sprint.
Ik kijk achterom om te zien waar Melina is. Zo te zien is ze niet ver van me verwijderd. Ik versnel mijn pas tot ik tegen iets aanbots en twee armen om mijn middel voel. “Wow, Lindy. Alles goed?”
Ik kijk omhoog en kijk in Lennarts grijze ogen. Ik glimlach even.
“Nu je mij overeind gehouden hebt, is alles nog goed” zeg ik half lachend/ half flirterig.
Melina komt naast mij tot stil stand. “
“Wie is je vriendin?” vraagt Lennart.
“Ik ben Melina, de beste vriendin van Lindy” Lennart knikt even naar haar en Melina glimlacht flirterig naar hem.
“Sorry, dames, maar ik moet helaas weer aan het werk. Spreek jullie later!”
Hij loopt verder richting het hoofdgebouw en Melina en ik stappen mijn appartement binnen.
“Die Lennart is zo knap!” roepen we allebei te gelijk en lachend lopen we de trap op richting de keuken.
Reacties:
Superleuk xx