FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 15~

Harry pov.

Ik zit aan het tafeltje met een hand op mijn voorhoofd. De pen tussen mijn tanden en mijn ogen gericht op mijn dagboek.

What a day. Is it too much if I ask for a chill life? No worries? No fans who know how I really am?

Er is een meisje. Ze heeft verschillende twitter accounts. Aan een account te merken zie ik dat ze Nederlands is. Maar ik kan haar alleen volgen op mijn secret account. Ik heb het gevoel dat ik haar niet mag volgen op mijn echte account. Op een account vraagt ze altijd aan me of ik echt depressief ben. Of ik mezelf ook echt snijd. En zoveel dingen die waar zijn, maar ik niet kan vertellen. Ze weet zoveel over me en neemt het altijd voor me op als ze foto’s ziet van fans die me schattig vinden aan het feit dat ik bang ben voor vuurwerk of als ik net wakker ben door de irritante fans die voor de tourbus staan te schreeuwen. Maar ik kan het haar niet vertellen. Ze is ten eerste pas 14 en ik mag het ook niet vertellen van mezelf en anderen. Wat nu als ze het doorverteld? Ik kan toch geen fans vertrouwen? Misschien is het wel zo iemand die dat doet en dan opeens zo hatelijk tegen me doet. Maar zo is ze denk ik niet. Ik lees vaker haar tweets. Ze komen zo depressief over, dat ik het gevoel heb, dat ik echt haar leven heb gered, zonder dat ik haar in het echt ken, wat ik me totaal niet kan voorstellen. Ze zegt het altijd tegen me en vraagt me zelden om me te volgen. Behalve als het haar verschrikkelijk tegen zit. Ik wil haar zo graag volgen. Ik wil ook zo graag haar nummer! Maar ik wil zoveel.. Teveel.. Maar ook zo weinig. Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet eens meer wat ik nodig heb. Mijn telefoon begint te trillen. Ik pak hem van de tafel en zie een onbekend nummer. Zou het dat ene meisje van twitter zijn? Ik wil zo graag opnemen, maar ik durf niet. Ik leg mijn telefoon weer neer en zucht. Ooit zal ik opnemen en vragen of ze het ene meisje van twitter is. Achter me hoor ik Ruth huilen. Verschrikt draai ik me om en zie dat ze een nachtmerrie heeft. Dat is dus al de 3e keer vannacht!

Ik sta op en loop naar haar toe. Ik til haar in bride style op en ga op de rand van het bed zitten. Ik begin tegen haar te sussen in de hoop dat ze het hoort, ondanks dat ze nog altijd slaapt. Ik heb ergens gelezen dat je nooit iemand moet wakker maken als diegene een nachtmerrie heeft, dat geld ook voor degene die slaapwandelt. Best wel raar eigenlijk. Haar handjes grijpen naar mijn sweater die ik aan heb en knijpt er stevig in. Ik trek haar nog dichter tegen me aan en leg mijn hoofd in haar nek holte. Ik blijf wiegen tot ze wakker schrikt.
‘Daddy.’ Zegt ze met een trillende stem.
‘Shh, It’s okay.’ Fluister ik.
‘No. I… Did I woke you up?’ Ik schud mijn hoofd.
‘I already was. Don’t worry. Just go back to sleep. I’m here.’

Ik ga onder de dekens liggen en trek dicht tegen me aan. Haar ogen aar eigen handelingen. Ik voel dat haar vingers mijn krullen voorzichtig vastpakken en mee spelen.
‘I like your hair.’ Fluistert ze.
‘Your hair is beautiful. I’m jealous of it.’ Glimlach ik. Ze giechelt en begint nu mijn haar te aaien. Ik geef haar een kus op de wang en sluit mijn ogen. Ik voel dat Ruth stopt met mijn haren en aan mijn trui begint te friemelen. Als haar grip verslapt, weet ik dat ze in slaap is gevallen. Nu kan ik dus ook met een gerust hart in slaap vallen.

‘Daddy! Daddy.. Wake up.’ Ik zucht en open mijn linkeroog.
‘What is it?’
‘Someone’s knocking on the door.’ Fluistert ze. Ik ga rechtop zitten en wrijf in mijn ogen.
Ik sla de dekens van me af en loop naar de deur waar ik eerst door het gaatje kijk. Maar ik zie alleen fans staan. How the hell komen ze aan mijn kamer nummer?! Ik loop me een vaartje naar de tafel waar mijn telefoon op ligt en bel de balie op.
‘goodmorning, how can I help you?’ Antwoordt een lieve stem de telefoon.
‘Yea.. Hi, we just woke up because people were knocking on our door. I saw it were fans, but how the hell did they know my room number?’ Ik ben te geïrriteerd om echt aardig te doen zoals altijd.
‘We didn’t say anything mister Styles. I am very sorry! I’ll take them away there.’ Ze hangt op. Ik glimlach opgelucht en kijk hoelaat het is.

Half acht. En om tien uur vertrok ons vliegtuig. Dus eigenlijk kwam het wel een beetje uit…
Ik draai me om naar Ruth en glimlach naar haar.
‘Do you want shower first?’ Vraag ik en ze knikt. Ik glimlach en loop met haar mee naar de badkamer. Ik zet voor haar de douche aan en loop de deur uit nadat ik haar nog een kusje had gegeven.

Na 10 minuutjes hoor ik dat ze de douche uitzet. Ik wacht nog rustig tot ze klaar is en verdoe mijn tijd om alles alvast in te pakken.
‘Daddy, I’m hungry..’ Zegt ze als ze de kamer in komt gelopen. Ze heeft haar handdoek mee genomen,
‘I’ll call room service if we’re both ready, is that okay?’ Ze knikt. Ik zet haar voor me op het bed en droog haar haartjes af. Daarna borstel ik het tot ze weer helemaal uit de knoop zijn.

‘Can I play a game on your phone while you’re in the shower?’ Ze kijkt me smekend aan.
‘Of course babe!’ Ik glimlach liefjes naar haar en geef mijn telefoon. Ik geef haar een knuffel en ga me snel douchen.
Daarna kleed ik me aan en doe mijn haren. Ik loop terug naar de kamer en zie Ruth geconcentreerd naar het schermpje van mijn telefoon kijken.
‘Do you like it babe?’ Vraag ik en ga achter haar op het bed zitten. Mijn armen binden zich rond haar bolle buikje, en mijn benen liggen langs de hare. Ze knikt en gaat door.

Als ze voor de 3e keer verliest kijkt ze me verdrietig aan.
‘I’m losing all the time!’ Zegt ze met een pruillipje.
‘It’s not an easy game babe.’ Ik glimlach.
‘But you’re a good player. Even when you lose.’ Vul ik aan. Ze glimlacht dankbaar naar me.
Ik pak mijn telefoon en bel de roomservice. Zodra ik ophang, kijk ik naar Ruth. Ze heeft haar aandacht naar de vetertjes van haar schoenen gericht.
‘Do you know when’s your birthday?’ Ze knikt.
‘It’s the 7th of March.’ Ze kijkt me aan.
‘And yours?’
‘1st of February. That’s soon. But Zayn and Louis’ birthday are sooner.’ Ze knikt.
‘So.. We have a party soon?’
‘Yea… Louis’ birthday is the first Christmas day. And Zayn on the 12th of January.’
‘Wow. How do you know that? I didný even know my birthday before I came in the adoption centre. Mrs MCcartny told me that.’
‘Didn’t your dad told you that?’
‘No.’ Ik bijt op mijn lip. Woahh…

Een klop op de deur haalt me uit mijn gedachten.
‘Do you want to open the door?’ Ruth knikt en kruipt van het bed.

Ze opent de deur en glimlacht naar de man die de room service geeft.
'Everything alright?' Vraagt hij waarna ik knik.
'Thank you.' De man wenst ons nog een goede dag verder en loopt weg.
'In half an hour we need to go to the airport, Ruth.' Ze knikt en begint snel met eten.

Als we alles op hebben, poetsen we nog heel snel onze tanden en controleren of we niets zijn vergeten.
'Ready?' Vraag ik.
'Yes daddy.' Ze pakt haar rugzakje en we lopen de deur uit om bij de balie uit te checken. Als dat is gebeurd wachten we in de stoel op Paul.
'Did you have fun babe?'
'Yes, but I'm glad we can go back because I missed all the boys.' Ik glimlach.
'That's true babe.' Paul komt de hoek om gelopen en schenkt ons een lieve glimlach.
'Goodmorning guys. Ready to go?' We staan op zodra Paul heeft uitgechekt en lopen naar zijn auto die ons naar het vliegveld zal brengen.

'We're here!' Ik schrik wakker.
'Did I really fall asleep?' Vraag ik terwijl mijn ogen weer bijna dicht vallen. Ik kijk naar Ruth die blijkbaar op mijn schoot is gekropen en daar in slaap is gevallen. We stappen uit de auto, en aangezien ik Ruth vastheb, zal Paul de helft van onze tassen moeten mee nemen. Ach... Daar is hij bodyguard voor.

We zoeken de goede gate op en doen wat we moeten doen. En half uur later zitten we netjes in het vliegtuig. Ruth is val al het gedoe niet wakker geworden, wat ik eigenlijk zo wil houden.
'What about your car, Paul?' Vraag ik.
'Don't worry, it'll come im London.' Ik knik een beetje opgelucht. Ondertussen komt Ruth langzaam in beweging. Er ontstaat een frons tussen haar wenbrauwen zodra ze mijn jas vastpakt. Ik leg mijn hand op haar rug. Ze opent voorzichtig een oog en kijkt me vragend aan.
'Are we home?' Vraagt ze. Ik grinnik.
'No.' Zeg ik zacht en duw haar hoofd weer tegen mijn borst.
'Go back to sleep. I'll wake you up when we're there.' Ik geef haar een kus op haar lipjes.

'Ruth... Ruth baby, wakker worden.' Fluister ik in haar oor.
'We zijn ik London baby.' En zoals verwacht vliegen haar ogen stralend open. Ze kruipt van mijn schoot en begint juichend in het rond te springen.
'Kom!' Roept ze en grijpt mijn hand. Ze trekt me mee het vliegtuig uit, en als ik haar niet had gezegd dat we onze spullen moesten pakken was ze naar buiten gerend.
'Papa, waar zijn onze spullen?' Vraagt ze als we bij de lopende band wachten.
'Ga maar kijken of je ze op de lopende band vind.' Zeg ik. Ze knikt en huppelt naar de band. Ze gaat er overheen hangen, tot ze erop valt. Ik schiet in de lach.
'Wat is zij nou aan het doen?' Vraagt Paul verbaasd als haar hoofdje weer tevoorschijn komt.
'Onze tassen zoeken.' Lach ik en loop naar haar toe.'
'Ik zei dat je onze tassen moest zoeken, niet op de lopende band gaan zitten.' Grinnik ik en haal haar ervanaf.
'Ik vond het wel leuk.' Glimlacht ze vrolijk.

Ze draait zich weer om en wacht ongeduldig tot ze in de verte onze tassen ziet.
'Daar zijn ze!' Roept ze en rent ernaartoe. Ik loop haar lachend achterna en pak een aantal tassen. Paul pakt de zijne ook en we lopen naar buiten. Ik zet Ruth in de auto en stap daarna zelf achter het stuur. Ik kijk via de achteruit kijk spiegel naar Ruth en glimlach.
'Blij dat je weer bijna thuis bent?' Ze knikt hevig.
'Laten we gaan dan!' Ik start de auto en rijd naar huis.

10 minuten larer rijd ik de oprit op.
'Jeey!' Ruth begint weer te juichen als ik het portier open. Ze maakt haar gordel los en pakt een paar tassen. Ze rent via de garage naar binnen, maar struikelt halverwege. Geschrokken loop ik met mijn tassen naar haar toe.
'Gaat het?' Maar haar prer kan niet op en staat op. Ik haal opgelucht adem en sluit snel mijn auto af voordat ik weer achter haar aan loop. Vanuit de kamer klinkt edn vreugde kreetje. Ik glimlach en loop door waar ik Ruth bij Niall op schoot aantref.
'Harry!' Ik draai me om en zie Louis op me afrennen. Ik glimlach en open mijn armen uitnodigend.
'Alles goed?' Vraag ik zacht. Hij knikt en legt zijn hoofd in mijn nekholte. Ik voel nog 2 armen die zich van achteren me omhelzen.
'Fijn om je weer te zien, Harry.' Hoor ik de stem van Zayn lachen.
'Hey.' Antwoord ik.

Uiteindelijk onstaat er een groepsknuffel van ons allemaal, behalve met Ruth, die er een beetje ongemakkelijk bij staat. We laten elkaar los en gaan op de bank zitten. Ik geef een snelle blik op de klok en zie dat het al half 1 is.
'Hoelaat moest je ook alweer naar Modest, Hazz?' Vraagt Sophia.
'3 uur moet ik er zijn, dus half 3 vertrekken is tijd genoeg.' Ze knikt.
'Mag ik dan met je mee, papa?' Ik schud mijn hoofd.
'Het is maar eventjes, en misschien willen de jongens en de meiden wel een spelletje met je spelen, goed?' Ik glimlach als ze knikt. We praten over hoe het in nederland was, en we leggen alles uitgebreid uit. Behalve de nachtmerries en het geesten gedoe. Helaas gaat de tijd veel te snel voorbij en is het nu al half 3.

Ik sta open neem afscheid, maar net voor ik de deur uit wil lopen, komt Ruth aangerend.
'Wat is er baby?' Vraag ik. Ze knuffelt me stevig en begint te snikken.
'Ik wi met je mee papa.' Snikt ze zachtjes.
'Dat gaat niet, baby. Maar ik beloof, dat ik snel terug ben. Oké?'
'Gaan we dan een spelletje spelen?' Ik knik.
'Pinky sweer.' Ze laat me los en steekt haar pinkje omhoog, waar ik de mijne omheen haak. Ze glimlacht tevreden.
'Tot strakjes baby.. Vraag maar of de andere een spelletje met je willen spelen.' ze knikt en ik geef haar nog een kusje. Ik sta weer op en loop naar buiten. Ik kijk naar het raam van de woonkamer waar Perrie met Ruth staan te zwaaien naar me. Ik zwaai liefjes terug en stap in de auto waarna ik snel wegrijd.

Bij Modest aangekomen loop ik naar binnen en meldt me aan.
'Goedemiddag.. Ze wachten op je in kamer 9.' Meldt de receptionist. Ik bedank hem en loop naar de goede kamer. Ik klop op de deur en wacht op het antwoordt.
'Is open.' De norse stem irriteert me nu al. Ik doe de deur open en loop naar binnen.
'Goeiemiddag Harry, hoe was het in Nederland?'
'Geweldig! Ik heb me erg vermaakt!' Zeg ik terwijl ik mijn jas uitdoe en in de absoluut niet uitnodigende stoel. De man knikt.
'Laten we gelijk beginnen. We hebben een opdracht voor je.' Ik zucht. Er wordt een andere deur geopend en er komt een meisje tevoorschijn. Haar kleding passen eigenlijk best perfect rond haar lichaam. Ik schat haar rond de 19 jaar en is eigenlijk best wel knap.
'Dit is Lieke. Jullie hebben vanaf nu een relatie. Het is leuk voor fans, maar ook voor Ruth.' Ik wil zo hard schreeuwen. Dit kan gewoon niet! Waarom doen ze me dit aan?
'Voor hoelang?' Vraag ik.
'Dat ligt eraan. Als we jullie moe zijn, laten we het wel weten.' Ik knik, maar wil die man zo hard voor zijn gezicht slaan!
'Nou, dan zijn we klaar voor vandaag... En zorg ervoor dat het geloofwaardig is.' Waarschuwt hij me nog.
'Zal we lukken. Fijne dag verder.' Zeg ik en loop met Lieke naar buiten.
'Denk nu maar niet dat ik je echt ga mogen.' Sis ik als ze de deur heeft gesloten.
'Alsof ik hiervoor heb gekozen!' Ze kijkt me verdrietig aan.
'Sorry.' We lopen naar mijn auto.
'Vertel maar wat meer over jezelf, misschien helpt dat.' Mompel ik als ik de auto start.
'Nou, mijn naam is Lieke. Ik ben 19. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 jaar oud was en uhh... Ik woon sinds een maand op mezelf eigenlijk.'
'Waar woon je dan?'
'Ohh gewoon op kamers hier in de buurt ergens.'
'Je kunt, en moet eigenlijk ook wel, bij ons intrekken.'
'We zien wel. Wil je nog meer weten?'
'Hoe ziet je leven eruit?' Ik zie haar twijfelen.
'Laat maar zitten als je het niet wilt vertellen.'
'Sorry... Het is nogal ingewikeld.' Ik haal mijn schouders op.
'Ik gamisschien ook een beetje te snel.'

Er breekt een pijnlijke stilte aan. Ik haat dit. Ik doe maar gewoon alsof ik haar een beetje mag.. Thuis aangekomen stappen we uit de auto en lopen naar binnen. Ik gooi chagrijnig de sleutels op het kastje en loop de woonkamer binnen. Ik ga op de bank zitten en leg mijn hoofd in mijn geïmproviseerde kom van mijn handen.
'Oh hey.' Hoor ik Liam zeggen, duidelijk tegen Lieke.
'Uhh.. Hoi.' Zegt ze zenuwachtig.
'Ik ben Lieke.' Vult ze aan. De jongens en meiden weten genoeg.
'Waar is Ruth?' Ik kijk op. Iedereen haalt hun schouders op.
'Weten jullie niet waar Ruth is?' Boos sta ik op.
'doe rustig, waarschijnlijk is ze gewoon op haar kamer.' Met een grom sta ik op en loop naar boven.

Reacties: