FanFic.nl

Lily Cullen

19.

‘Kom love, Renesmee moet nu slapen!’ zeg ik terwijl ik Edward bij zijn arm pak en de kamer uit trek. ‘Renesmee kusje!’ hoor ik Renesmee roepen. ‘Blijf!’ zeg ik tegen Edward terwijl ik grinnik. Ik loop terug naar Renesmee en geef haar een kusje en loop weer terug naar Edward. Ik spring bij hem op z’n rug en hij loopt naar de woonkamer. ‘Lily, ben je te lui om te lopen?’ grinnikt Alice. ‘Ja en nee!’ antwoord ik met een glimlach. Alice kijkt me vragend aan. ‘Ik ben lui en ik moet bij Edward in de buurt blijven, anders gaat hij op zoek!’ antwoord ik. ‘Dus ga je maar op zijn rug zitten?’ antwoord Alice lachend. Ik knik en laat me van zijn rug afglijden. Ik loop naar de bank en laat me daar neerploffen. Edward sneakt weg. Ik zie dat hij de kamer ingaat waar mijn jurk ligt. Ik sta op en ren achter hem aan. ‘Edward!’ roep ik; ‘Doe even normaal! Dat je nou nieuwsgierig bent, oké. Maar dat je dan ook echt op zoek gaat..’ Als ik rood zou kunnen worden had ik dat nu gedaan. ‘Love, doe even rustig!’ zegt hij, verontschuldigend. ‘Nee, ik ben het zat! Doe eens even normaal! Ik ga toch ook niet naar dingen zoeken die jij geheim wilt houden?’ roep ik. Mijn handen beginnen van woede te trillen. Ik voel een hand op mijn schouder maar ik schud deze af. ‘Nee..’ begint hij. Maar ik wil even niet meer naar hem luisteren. Ik draai me om en loop weg. Ik loop het bos in. Ik ben zo boos dat ik me maar even afsluit voor elke gave. Opeens hoor ik een grom achter me. Ik blijf stil staan en draai me woedend om. Ik zie een wolf. Ik grom ook. Opeens valt hij mij aan. Hij komt boven op mij te liggen en ik kan me niet meer bewegen. ‘Laat me gaan!’ gil ik; ‘Ga van me af!’ ‘Nee, ik laat je lekker niet gaan!’ hoor ik hem denken. ‘Oh ja wel! Laat me los, ga van me af!’ gil ik nog harder. ‘Hoor je mij?’ vraagt hij, denkend. Ik knik. ‘Mooi, communicatie. Waarom ben je hier? Wat doe je hier?’ vraagt hij, denkend. ‘Ruzie met mijn verloofde.’ grom ik. De wolf gaat van me af en laat zich terug veranderen. ‘Waarom?’ vraagt hij. ‘Hij gaat oh zo nieuwsgierig doen naar mijn jurk, voor 24 juli. Dan trouwen we. Hij zoekt er ook naar, ook naar de jurk van ons dochtertje.’ fluister ik. Ik ga zitten. De jongen doet hetzelfde. ‘Oh wat oneerlijk.’ antwoord de jongen; ‘maar, je zei, dochtertje?’ Ik knik. ‘Maar je bent een vampier, dat kan niet!’ zegt hij. Ik knik weer en zeg: ‘Het kan inderdaad niet. Maar ik was zwanger van Edward voordat ik een vampier werd. Ik ben bijna dood gegaan door d’r, maar Edward transformeerde mij!’ Het blijft even stil. ‘Ik ben Jaimy!’ zegt hij dan opeens. ‘Lily!’ antwoord ik terwijl ik zucht. Ik zie Edward aan komen en sta op. ‘Hij komt er aan!’ grom ik. Ik loop weg. ‘Lily! Wacht nou!’ hoor ik Edward roepen. Ik reageer niet en loop door. Dan voel ik een hand op mijn schouder. Het is Edward, want de hand is niet warm. ‘Wat is er nou?’ gil ik tegen hem. ‘Het spijt me!’ zegt hij. ‘Dat zei je gisteren ook, maar nu ga je ook gewoon weer door!’ grom ik. Ik draai me om. Ik zie aan zijn gezicht dat hij er echt spijt van heeft en dat dit hem pijn doet. ‘Ik wil even alleen zijn!’ grom ik. Ik draai me weer om en loop weg. Edward blijft staan. Ik hoor dat hij op zijn knieën in de sneeuw zakt. Ik blijf even staan. Ik zucht en draai me weer om. Ik loop naar Edward toe. Hij heeft nog niks in de gaten. Ik zak voor hem op mijn knieën. ‘Sorry!’ fluister ik. Hij antwoord weer niet. ‘Edward. Het spijt me!’ zeg ik. Het doet me pijn om te zien dat hij pijn heeft. Als hij dan nog niet reageert laat ik me recht voor hem in de sneeuw vallen. Met mijn gezicht naar de grond. ‘Sorry!’ roep ik nog een keer in de sneeuw. Het klinkt raar, omdat de sneeuw mijn stem tegen houdt. Ik hoor dat Edward ook in de sneeuw zakt. ‘Sorry!’ zegt hij, ook in de sneeuw. Ik kruip tegen hem aan. ‘Niet meer zo nieuwsgierig zijn. Oké?’ vraag ik hem. Ik ga weer rechtop zitten. Edward doet hetzelfde. Hij schud zijn hoofd. ‘Ik zal niet meer nieuwsgierig zijn naar jullie jurken!’ fluistert hij. Ik knik. ‘Ben je niet meer boos? Want anders moet ik daar toch eens even wat aan doen!’ fluistert hij met een gemene glimlach. ‘Ja, ik ben nog héél erg boos!’ zeg ik, gemaakt boos. Hij legt zijn handen tegen mijn kaken en drukt zijn lippen tegen de mijne. Ik kan mijn evenwicht niet houden en ik val achterover, Edward boven op mij. ‘Hoe kan ik je laten zien hoeveel ik van je houd?’ vraagt hij dan. ‘Nou, dan moet je mij en Renesmee mee op vakantie nemen, op huwelijksreis, als we getrouwd zijn!’ fluister ik in zijn oor. ‘Dat vind ik een goed idee!’ zegt hij harder. Hij staat op en helpt mij opstaan. We lopen terug, terug langs Jaimy. ‘Bedankt voor het gesprek Jaimy!’ zeg ik tegen hem. Edward slaat zijn arm om mijn middel en trekt mij mee. Hij drukt een kus boven op mijn hoofd. Esme staat bij de deur. ‘Wat was er?’ vraagt ze geschrokken. Edward legt uit wat er gebeurd is en we lopen verder naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.