FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 16~

Ruth Pov.

Perrie neemt me mee naar het raam.
‘Kom, zwaai naar Harry!’ Zegt ze als hij in het zicht komt. Ik zwaai naar hem als hij naar ons kijkt. Hij glimlacht terwijl hij terug zwaait. Daarna stapt hij in de auto en rijdt weg.
‘Gaan we een spelletje spelen?’ Vraag ik in het algemeen.

“Waar is je papa nu, hé?”


Ik negeer het.
‘Ik ga de bordspellen halen!’ Roept Niall en rent weg.
‘Wil je wat drinken, Ruth?’ Ik knik.

“Zeg maar vaarwel tegen al die mensen om je heen!”


Ik leg mijn handen voor mijn oren. Ik sluit mijn ogen probeer de stem weg te duwen.

“Luister naar me!”


Ik schud mijn hoofd.
‘Ruth, wat is er?’ Ik kijk op en zie Louis bezorgd naar me kijken.
‘Ik... Ikuhmm...’ Ik schud mijn hoofd en loop naar boven.
‘Ruth kom terug.’

“Luister niet naar hun! Kom naar boven!”

Ik raak ik paniek. Wat moet ik doen?

“Ik zweer je! Als je nu niet naar me toe komt, ben je er niet lang meer!”

Stop!

“Maak je geen zorgen.. Bij ons ben je veilig. Je vader kan je niets doen. Hij is een geest.”

Ik voel twee armen om me heen. Ik schrik en probeer uit de grip te komen.
‘Nee! Laat me los! Alsjeblieft!’ Roep ik.
‘Doe eens rustig.. Wat is er aan de hand?’

“Ben je zo slap? Kom op!”

Ik ruk me los van Louis en ren naar boven.
‘Denk nu maar niet dat je naar onder mag komen. Ook niet als Harry er is!’ Roept hij me na. Ik schrik, maar wat boeit het? Als papa er is, heeft hij ook wel weer iets anders te doen. Ik loop naar papa's slaapkamer waar ik naar het raam loop. Ik doe de gordijnen een beetje opzij en kijk naar buiten. Even later hoor iedereen onder alweer lachen. Maken ze zich geen zorgen?

“Natuurlijk niet! Wie maakt zich nou zorgen om jou?”

Ik kijk verschrikt naar achteren. Ik zie mijn echte papa. Hij zweeft langs de kast. Ik slik. Ik hoor de voordeur open gaan, dat betekend dat papa er is.

“Hier blijven!”

Roept de geest. Hij komt op me af en ik duik in elkaar.
‘Laat me met rust, alsjeblieft.’ Smeek ik. De tranen stromen over mijn wangen. Ik hoor papa praten. Hij klinkt zo boos, maar ik hoor niet precies wat hij zegt.

Dan hoor ik voetstappen op de trap. Ik wil opstaan en ernaartoe gaan maar zodra ik opkijk zie ik mijn echte papa.

“Hoor je niet wat ik zeg?”

Opeens verandert hij is een eng en lelijk monster. Helemaal onder bloed en zijn ogen zijn zo eng! Hij duwt me in een hoekje tegen de deur. Het voelt niet meteen als handen, maar eerder een windvlaag. Een hele koude windvlaag. Van pijn krimp ik in elkaar en een luide snik verlaat mijn mond.

“Houd je mond!”

De deur gaat open en de geest verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik zie het niet, maar hoor en voel het.
‘Hey, Ruth, wat is er?’ Ik krijg nu pas in de gaten dat ik tril. Ik kijk op en zie papa. Hij komt naar me toe. Ik kijk om me heen of de geest niet stiekem ergens zit. Ik zie hem in de spiegel.

Hij heeft een mes vast. Een mes vol bloed. Hij veegt het weg met een doekje en kijkt me dan aan met een vieze grijns. Dan verdwijnt hij. Ondertussen zit papa voor me schreeuwt naar me. Niet boos. Maar bezorgd. Ik kijk hem aan en knuffel hem dan.
‘Wat is er gebeurd? Waarom ben je hier alleen boven?’ Ik sluit heel even mijn ogen en probeer te stoppen met huilen. Papa tilt me op en loopt naar het bed waar hij me neerzet. Hij doet de deur op slot en gaat tegenover me zitten.
‘Vertel maar.’ Zegt hij rustig.
‘Toen je wegging, ging Niall bordspellen halen. Ik hoorde mijn echte papa weer tegen me praten, en toen vroeg Louis wat er was en toen wilde ik naar boven gaan. Louis riep dat ik terug moest komen maar mijn echte papa zei dat ik naar boven moest. Hij begon te dreigen en ik raakte ik paniek. Toen pakte Louis me op en raakte nog meer in paniek dus rukte ik me los en rende naar boven. Toen zei hij dat ik niet meer naar onder mag komen. Ik ging hierheen en toen zag ik mijn echte papa bij de kast staan.’

Ik wijs ernaar.
‘Ik hoorde dat je terug kwam en wilde naar je toe maar de geest kwam naar me toe en duwde me in het hoekje. Hij veranderde in een monster met overal bloed en toen kwam jij en toen ging hij weg. En toen zag ik hem in de spiegel mes een mes helemaal vol met bloed wat hij wegveegde en toen naar me keek en toen ging hij weg.’
Ik kijk naar papa die boos voor zich uit staart.
‘Kom maar mee. Dan geef ik je wat te drinken.’

Hij tilt me van het bed en pakt mijn hand.
‘Maar ik mag niet naar onder.’ Zeg ik zacht.
‘Natuurlijk wel. Kom maar.’ Papa opent de deur en we lopen naar de keuken, waar Eleanor en Louis zijn. Papa reageert er niet op en zet me op de tafel. Hij vult een glas met yogho en heeft het aan mij.
‘Afgekoeld?’ Vraagt Louis die me met een opgetrokken wenkbrauw aankijkt. Ik wend mijn blik van hem af.
‘Louis houd je mond.’ Zegt papa.
‘Nou ja.... Luister, ik snap dat-’
‘Louis, je weet niet eens wat er met Ruth was! Je laat haar toch niet zomaar alleen boven, of ligt het aan mij?’
‘Ze wilt het toch niet vertellen? Hoe moet ik het dan weten! En ze was niet alleen boven want Niall was bij haar!’
‘Niet waar, toen ik aankwam zat ze alleen in een hoekje te hyperventileren.’ Opeens kijkt Louis bezorgd in plaats van boos.
‘Wat.’
‘Waar is Niall dan?’ Vraagt Eleanor.
‘Ja weet ik veel, ik dacht dat hij op de wc was.’ Ze schudden hun hoofd.
‘Hij ging bordspellen halen op de zolder maar kwam niet terug, dus dachten we dat hij bij Ruth was.’ Papa en Louis rennen terug naar boven. Eleanor loopt naar me toe.
‘Wil je nog wat?’ Vraagt ze als ze ziet dat mijn glas leeg is.
‘Mag ik dat zelf doen?’ Vraag ik. Ze knikt en pakt het pak yogho uit de koelkast. Ze opent het pak en geeft het aan mij zodra ik het glas naast me heb neergezet. Met 2 handen pak ik het vast en schud het voorzichtig in het glas.

‘Goed zo!’ Complimenteert Eleanor me vrolijk. Ik glimlach tevreden en begin te drinken.

‘Ellie! Eleanor... maak een theedoek nat, en een glas water pakken, wil je.’ Louis komt buiten adem de trap afgerend.
‘Waar is papa?’ Vraag ik.
‘Wacht hier maar even, papa komt zo.’ Ik knik. Eleanor geeft Louis de natte vaatdoek en hij rent weer naar boven.


Harry Pov.

Bij de zolderdeur aangekomen, probeert Louis het te openen.
‘Het lukt niet! NIALL!’
‘Shht... Het komt goed, waarschijnlijk zit hij ervoor.’ Probeer ik, maar ik ben er ook niet zo zeker.
‘Niall, Niall hoor je ons... Open de deur.’ Ik bons op de deur. Het is een tijdje stil, maar dan hoor je hem om hulp roepen. Het lijkt alsof hij het al heel lang probeert.
‘Harry.. Ik krijg de deur niet meer open.’
‘Rustig Ni... Ga zoveel mogelijk aan de kant, zodat we de deur kunnen inrammen.’ Je hoort aan zijn stem dat hij behoorlijk in paniek is. En aangezien hij claustrofobie heeft (A/N dat je niet in kleine ruimtes kan zijn… voor de mensen die het niet wisten…) snap ik het wel.
‘Oké.’ Louis en ik rammen tegen de deur tot hij open vliegt. Ik ren naar binnen en kijk op me heen voor de licht schakelaar. Als ik die heb gevonden, maak ik snel het licht aan en kijk naar Niall die bezweet en happend naar adem op de grond zit. Ik kniel naast hem neer.
‘Ni, rustig, hoor je me. Alles komt goed.’ Hij knikt en kijkt me aan.
‘De.. Deur hij..’
‘Shh.. Kom. Kun je opstaan?’ Ik sta op en ondersteun Niall.
‘Lou, wil je even een natte theedoek en een glas water halen, alsjeblieft? Wij gaan nu naar zijn kamer.’ Louis knikt en sprint naar onder. Niall en ik lopen naar zijn kamer en ik laat hem in de stoel zitten.
‘Wat gebeurde er?’ Vraag ik als ik het krukje onder zijn bureau pak en voor hem ga zitten. Hij haalt nog even diep adem en begint dan te vertellen.
‘Ik liep naar de zolder om die bordspellen te halen, maar ik kon ze niet vinden, dus ik begon te zoeken. Ik was heel even aan het zoeken, maar toen vloog de deur opeens dicht en het licht ging uit. Het was alsof er een geest was, en geloof me, hij was er, Harry! Hij was er! Anders ging de deur niet zo hard dicht, en ging het licht niet uit!’

Hij kijkt me met grote ogen aan.
‘Shh... Het is oké.’ Zeg ik en Louis komt de kamer ingelopen. Ik pak het glas water van hem aan, en bied het aan aan Niall.
‘Hier, misschien helpt het een beetje.’ Met trillende handen pakt hij het glas dat hij voorzichtig naar zijn lippen brengt. Met de natte theedoek veeg ik het zweet op zijn voorzichtig hoofd weg.
‘Wat gebeurde er toen?’ Vraag ik als hij het glas half op heeft. Ik pak het glas weer aan en luister aandachtig.
‘Ik wilde naar de deur lopen, maar ik struikelde over iets. Ik begon ik paniek te raken dus begon ik voor me uit te tasten tot ik de deur had gevonden. Ik begon erop te slaan en te roepen, maar waarschijnlijk hoorde niemand me. Ik raakte nog meer in paniek en kreeg geen adem meer. Ik viel tegen de muur en moest toen maar wachten tot jullie kwamen.’

Hij fronst.
‘Is verder alles goed?’ Vraagt Louis. Niall knikt.
‘Ga je nog mee naar onder of-’ Nog voor ik mijn zin heb afgemaakt staat Niall op. Ik zet het krukje terug onder het bureau en we lopen naar onder. In de keuken zie ik Ruth diep in gesprek met Lieke. Louis en Niall lopen naar de woonkamer terwijl ik naar de keuken loop.
‘Ben je nu mijn mama?’ Vraagt ze. Ik zie Lieke twijfelen.
‘Hey babe.' Ik loop naar Ruth en knuffel haar. Lieke zucht opgelucht.
‘Blijf je eten, Lieke?’
‘Als jullie het goed vinden.’ Ze glimlacht zwakjes. Ik knik.
‘Wil je dadelijk Liam en mij helpen met koken?’ Ik kijk naar Ruth die hevig knikt.
‘Ga maar vragen.’ Ik zet haar op de grond en ze huppelt naar de woonkamer.
‘Ze is echt lief!’ Zegt Lieke.
‘Hoe zijn jullie op het idee gekomen om iemand te adopteren?’ Ik haal mijn schouders op.
‘Weet ik niet. Zayn kwam met idee.’ Lieke knikt.
‘Ze vroeg of ik haar moeder was nu we een “relatie” hebben.’
‘Weet ik, maar ik denk van niet aangezien we na een tijdje toch weer uit elkaar moeten.’ Ze knikt.
‘Ik wist niet wat ik moest zeggen.’
‘Maakt niet uit.’

We lopen naar de woonkamer.
‘Ga maar zitten, ik moet even bellen.’ Zeg ik zacht tegen Lieke en loop naar de gang. Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van mam.

“Hey babe.” Antwoordt ze haar telefoon.
‘Hey, hoe was je dag?’
“Oh goed hoor... Ik wachtte al op je telefoontje. Goede reis terug gehad?” Eigenlijk krijg ik nu pas door dat ik doodmoe ben.
‘Het ging goed. Ruth heeft eigenlijk de hele vliegreis geslapen. Maar dat kwam omdat ze vannacht niet kon slapen. Maar toen we eindelijk in London waren was ze zo blij dat ze alleen nog maar kon springen.’
“Ach, dat is fijn. Maar waarom kon ze niet slapen?”
‘Dat vertel ik als we bij jullie zijn.’
“Is goed hoor. Wanneer heb je tijd?”
‘Uuhh... Ik denk misschien van vrijdag op zaterdag?’
“Natuurlijk! Ik zou het geweldig vinden! Ik kijk even of Gemma dan ook komt.”

Ik glimlach. Ik verheug me er nu al op!
“En uuhh... Komt die Lieke ook?” Fuck.
‘Moet ik even kijken. En mam... Het is geen echte relatie. Weet je wel.’ Ik hoor mam mee instemmen.
“Het komt goed, Harry.” De deur wordt geopend wat me laat opkijken. Ruth rent met haar hand op haar mond naar de wc met Perrie er achteraan.
‘Wacht heel even mam.’ Zeg ik en sta op.
“Wat is er?” Hoor ik haar nog vragen. Ik leg mijn telefoon op het kastje en loop de wc in.

Ruth zit weer over de wc gebogen en zit weer over te geven.
‘Kom maar.’ Ik pak de haren van Ruth losjes vast terwijl ik achter haar op mijn hurken ga zitten. Ik wrijf voorzichtig over haar buikje.
‘Papa...’ Ze begint te snikken, maar al snel begint ze weer over te geven.

‘Shh...’ Ik probeer haar te troosten, maar tevergeefs.
‘Perrie, wil je even mijn telefoon pakken, alsjeblieft?’ Ze knikt en geeft mijn telefoon.
‘Mam, ben je er nog?’
“Ja, wat is er aan de hand?”
‘Ruth is aan het overgeven.’
“Ach arme. Heeft ze koorts?” Ik voel voorzichtig aan haar voorhoofd wat bijna kookt.
‘Ja.’
“Leg haar maar op bed met een kommetje soep. Dat helpt misschien.”
‘Dank je.... Ik sms straks misschien nog even.’ Ik hoor mam glimlachen.
“Oké. Doei.”
‘Ik hou van je.’ Ik hang op.

‘Is het klaar?’ Vraag ik aan Ruth, die knikt.
‘Wil je naar bed?’ Ze knikt weer. Ik til haar op en spoel de wc door.

‘Gaat het?’ Vraagt Perrie. Ik knik en loop naar de keuken waar ik Ruth een glas water geef wat ze gulzig opdrinkt.
‘Papa.?’ Ik kijk haar aan.
‘Blijf je bij mij?’
‘Dat gaat niet, baby. Ik moet nog heel veel dingetjes doen.’ Bedroefd kijkt ze naar onder.
‘Wat nou als de geest weer komt?’

Oh shit.

‘Dan mag je bij mij blijven... Maar dan ga je wel slapen.’ Ze knikt liefjes. Ik loop naar boven en geef Ruth haar nieuwe onesie die ik al een tijdje geleden had uitgepakt. Langzaam kleed ze zich om en pakt haar lievelings knuffel. Ze kijkt me afwachtend aan.

We lopen terug naar onder en ga in de woonkamer op de bank zitten. Ruth legt haar hoofd tegen mijn borst en maakt zich zo klein mogelijk terwijl ze haar ogen sluit.
‘Heeft ze griep?’ Vraagt Sophia.
‘Ja.’ Antwoord ik en kijk naar Lieke.
‘Moet ik je na het eten naar huis brengen.’
‘Uuh.. Graag.’ Ik knik.

‘Nu zal Ruth wel niet mee willen helpen met koken.’
‘Misschien... Hele kleine dingetjes zou ze niet erg vinden.’ Zeg ik snel. Liam glimlacht. Na een tijdje was Ruth weer wakker geworden van de misselijkheid. Nu ligt ze al een tijdje tegen me aan tv te kijken. Het liedje van blues clues speelt al een tijdje in mijn hoofd. Mijn hand ligt op haar buikje. Dan staat Liam op.
‘Ruth, wil je mee koken?’ Ze knikt voorzichtig en staat op. Ik sta ook op en met zijn drieën lopen we naar de keuken.Ik zet Ruth op het aanrecht, direct naast de koelkast.
‘Wil je de schil van de uitjes halen?’ Ik leg 4 uien naast haar neer. Ze knikt en pakt één ui. Ze haalt de schil er vanaf en legt het terug. Na een half uur hebben we een heel gerecht klaar. Ik maak voor Ruth nog een klein kommetje soep, en dek dan de tafel.
‘Wil jij iedereen halen?’ Vraagt Liam aan Ruth. Ze knikt en stop heel kort met de tafel dekken om haar van het aanrecht te tillen. Ze loopt naar de woonkamer en komt al snel weer terug met iedereen achter haar aan. We schuiven aan tafel en scheppen ieder voor zich op.



Voor de mensen die het geesten gedoe eng vinden, geen zorgen, ik stop er binnen 7 hoofdstukken mee Voor de mensen die het nog niet wisten, mijn Punk Louis verhaal staat ook online en ik post het eerste hoofdstuk als er 6 reacties zijn Ik geef geen reclame ofz en ik dwing je ook niet om het te lezen... Maar dit is weer een heel ander verhaal als deze dus als je ook eens iets anders wilt van mijn "Oohhh zo'n goed talent" (so nottt) is een ractie altijd welkom haha

Xxx Nanette

Reacties: