FanFic.nl

Stand alone's

Lindy's SA (LindjeX1DX)

Hoi, ik ben Lindy Lancaster. Nu jij je gaat afvragen; wie? Nou, ik ben een beginnend zangeres en ik zit in de tourbus van 5 seconds of summer. Ik ben bevriend geraakt met de jongens van 5 seconds of summer toen ik een maand geleden tegen Luke aanbotste op het Bondi Beach. Eigenlijk klikte het meteen tussen mij en de jongens en dan vooral tussen mij en Ashton. In de afgelopen maand zijn we alleen maar bij elkaar geweest en hebben we elkaar echt heel goed leren kennen. Mijn gevoelens voor Ashton zijn verdubbeld. Vanaf het begin voelde ik al meer een klik met hem dan met de andere jongens. Het enige probleem wat ik nu heb, is dat ik Ashton niet durf te vertellen wat ik voor hem voel. Ik wil onze vriendschap niet verpesten en ik weet ook helemaal niet of het wederzijds is. Misschien voelt hij wel iets voor me, maar uit dat zich meer uit naar een broer en zus relatie, dan naar een echte relatie. Ik kijk opzij naar de jongens die zang oefeningen aan het doen zijn. Ik glimlach even en als Ashton in mijn ogen kijkt, kijk ik snel weg omdat ik merk dat ik rood word. Ik kijk uit het raam en allerlei mooie gebouwen komen voorbij, ik dwaal met mijn gedachten af naar vanavond. Vanavond hebben de jongens hun eerste concert en ik mag voorprogramma zijn. Ik heb er zoveel zin in!
,,Hé, gaat het wel?” De lieve stem van Ashton hoor ik naast me en ik draai gelijk mijn gezicht om zodat ik in zijn mooie ogen kijk.
,,Ja, ik ben alleen een beetje zenuwachtig.”
,,Waarom?”
,,Nou, het is wel mijn eerste tour en tja, het is spannend.” Hij pakt mijn hand en de vlinders die gevangen zaten in mijn buik, bevrijden zichzelf en vliegen nu als een gek rond.
,,Je hoeft echt niet zenuwachtig te zijn, je zingt hartstikke goed en ik weet zeker dat onze fans je zullen waarderen en ook fan van je gaan worden.”
,,Ja, wij zijn al fan van je.” Zegt Calum en glimlacht naar me.
,,Dank jullie wel. Hoe lang is het nog rijden?”
,,Ik denk nog een uur.” Luke is net zo zenuwachtig als dat ik ben en dat is logisch, want voor de jongens is dit ook hun eerste concert. Ashton heeft nog steeds mijn hand vast en dat voelt zo goed. Waarom durf ik hem nou niet te zeggen wat ik voor hem voel? Waarom ben ik zo bang? Misschien veranderd er wel helemaal niets en is Ashton ook verliefd op mij. Ik weet dat ik het gewoon moet zeggen, maar wat ik al zei, ik kan het niet. Als ik het zeg, verpest het onze vriendschap en deze tour en dat wil ik niet voor de jongens verpesten.
,,Ga anders wat zingen, dan ontspan je ook.” Zegt Michael en de jongens kijken me lief aan.
,,Oké.” Zeg ik en begin 'Amnesia' te zingen. De jongens kijken me even aan en zingen af en toe mee. Het is geweldig, ik zing gewoon samen met de jongens van 5 seconds of summer en ik ga met ze op tour. Kan het nog beter? Net als ik weer wil inzetten, horen we opeens een grote claxon en begint de tourbus te slingeren. Ashton laat mijn hand los en gaat terug op zijn plaats. Meteen vult een teleurgesteld gevoel mijn lichaam. Ik kijk de jongens angstig aan. Wat gebeurd er? Ik kijk uit het raam en schrik. Ik zie twee grote koplampen dichterbij komen en ik sta op. Ik probeer zo snel mogelijk naar de jongens te gaan, aan de andere kant van de tourbus om daar te zitten, maar ben te laat. Ik hoor een enorme klap en glas breken. Voordat ik het in de gaten heb, lig ik op de grond en niet veel later word alles zwart.

Ik open mijn ogen. Wat is er net gebeurd? Ik voel aan mijn hoofd, het doet pijn. Ik kijk om me heen. Luke staat op en heeft last van zijn been, Michael heeft een schram op zijn arm en Calum ligt half in het pad. Ik sta zachtjes op en voel me gelijk wat duizelig. Wat is er gebeurd? Ik probeer terug te denken. Ik zat naast Lindy met mijn hand in haar hand, totdat de bus begon te slingeren. Ik had haar losgelaten en ze zat daar... Ik kijk naar de plek waar Lindy zat. Waar is ze?
,,Luke, waar is Lindy?” Luke kijkt ook naar de plek. Hij staat op en haalt wat spullen weg en dan schrik ik. Ik zie haar been. Ik sta op en haal de laatste spullen weg. Mijn hoofd bonkt als een gek, maar ik moet weten hoe het met haar is!
,,Lindy?!” roep ik en even schudt ik haar heen en weer, maar ze blijft liggen zoals ze ligt. Ik draai haar op haar rug en ze heeft haar ogen gesloten. Ik leg mijn handen op haar wangen. ,,Lindy, word wakker alsjeblieft!” Ik sla mijn armen om haar heen, maar nog steeds word ze niet wakker.
,,Ik bel een ambulance.” Zegt Calum en legt even zijn hand op mijn schouder. Is het mijn schuld dat Lindy hier nu ligt? Omdat ik haar hand losgelaten had? Ik trek haar tegen me aan en zie dat zij het glas over zich heen gekregen heeft. Als ik zie hoe erg ze er aan toe is, ontsnappen er een aantal tranen die meteen op haar gezicht vallen. ,,De ambulance komt eraan.” Hoor ik Calum zeggen.
,,Het spijt me zo.” Zeg ik zachtjes tegen Lindy. Het voelt alsof het mijn schuld is voor wat er gebeurd is en misschien is dat ook wel zo. Ik heb haar hand losgelaten, ik had haar mee moeten trekken naar mijn plaats en haar bij me moeten houden, maar nu ligt ze er zo bij. De tranen gaan over mijn wangen en ik blijf haar vasthouden. Dan hoor ik sirenes en komen er twee mannen naar binnen. Ze hebben een brancard bij zich en tillen Lindy daarop. Ik sta op. ,,Ik ga mee.” zeg ik tegen de ambulance-broeder.
,,Uhm, ik denk dat je beter ook even je hoofd kan laten nakijken.” zegt hij. Ik knik en stap dan de tourbus uit. Buiten staan de andere jongens al en ook de chauffeur. Meteen loop ik naar de chauffeur.
,,Hoe kon dit gebeuren? Wat is er eigenlijk gebeurd?”
,,Het spijt me Ashton. Het was donker en ik verloor de macht over het stuur.”
,,Hoe dan? Lette je niet op?”
,,Ik had er niet op gerekend dat het glad zou zijn. Het heeft hier geregend en het wegdek is glad, het spijt me. Ik verloor de macht over het stuur toen er een vrachtwagen aankwam van rechts.” Nu schrik ik helemaal. Heeft Lindy een klap gehad van een vrachtwagen?! Ze zat aan de rechterkant en dat glas was helemaal stuk.
,,Ash, kom je mee naar het ziekenhuis?” Luke kijkt me aan en ik knik. Ik moet hier gewoon weg, dit is een plaats delict en ik meen nog steeds dat ik denk dat het mijn schuld is. Ik denk het niet alleen, het is zo. Als ik Lindy's hand niet had losgelaten, maar haar bij me had laten zitten, lag ze er nu niet zo bij! Ik stap in de ambulance, naast de brancard van Lindy en pak haar hand. Daarna sluiten de ambulance-broeders de deuren en rijden ze met loeiende sirenes naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.


Ik zit aan het bed van Lindy. Ze ligt nu al één maand in coma en de dagen verstrijken steeds langzamer. Waarom word ze nou niet wakker? Hoort ze me? Voelt ze me? Mijn ogen zijn moe, ik heb nauwelijks gegeten of geslapen. Het enige wat ik wil is dat Lindy wakker word en weer het vrolijke meisje word van voor het ongeluk. Het meisje waar ik smoorverliefd op ben, maar nooit durfde te vertellen. Zou dat te laat zijn? Gaat ze dood? Ik kan niet ontkennen dat ik niet alles opgezocht heb over een coma op internet. De meeste komen er helemaal niet meer uit en als ze toch ontwaken zijn ze verlamd of hebben ze geheugenverlies. Of in het ergste geval, gaan ze dood. Ik kijk naar Lindy en begin weer te huilen. Ik mis haar lach, ik mis haar grapjes, ik mis haar stem...ik mis alles. Misschien denk je; dat schuldgevoel is wel weg, maar nee. Het is mijn schuld dat Lindy hier nu zo bij ligt, tot het tegendeel is bewezen. Oftewel, totdat Lindy zelf zegt dat het niet mijn schuld is. Oh, ik wil zo graag dat ze wakker word! Ik knijp even in haar hand en voel twee tranen landen op mijn hand. Ik moet wat zeggen tegen haar, als ze me kan horen tenminste. Lindy haatte het altijd als ik niks tegen haar zei, dan kon ze boos worden. Ik haal even diep adem.
,,Lieve Lindy, ik heb er geen woorden voor hoe blij ik ben dat jij in mijn leven gekomen bent. Vanaf het eerste moment hadden wij al een klik. Jij bent speciaal en wat ik altijd al zocht, waarmee ik kan lachen en huilen, tegen wie ik alles kan zeggen, iemand die een tikje gek is en altijd vrolijk. Als ik aan iemand denk, dan denk ik aan jou. Elke ochtend, elke middag en elke avond...elke dag zie ik je gezicht verschijnen en ik hoop dat die nooit zal verdwijnen. Jou gezicht is zo mooi en prachtig. Elke dag denk ik na over hoe het zou voelen als ik je zou zoenen, zal er dan vuurwerk ontstaan tussen ons? Ik kan niet meer zonder je, laat me alsjeblieft niet achter. Je betekend zoveel voor me. Als jij iets liefs over mij zegt, voel ik me blij en gevleid. Als ik boos ben vrolijk jij me altijd weer op, als ik verdrietig ben, troost je me en sla jij je armen om me heen. Dat doet echt van alles met me, dat weet je niet omdat ik het je nooit durfde vertellen.” Even kijk ik naar mijn hand die nu helemaal nat is van mijn tranen. Dat ik dit nog kan zeggen door al mijn tranen heen, vind ik knap van mezelf. Nu moet ik het zeggen tegen haar en ik kijk weer naar haar gezicht. ,,Lieve Lindy, ik ga je wat opbiechten wat ik misschien veel eerder had moeten zeggen. Ik ben gek op je. De blik in mijn ogen als je me aankijkt is pure geluk. Ik ben zo blij dat jij bij ons gekomen bent en ik droom elke avond weg met zoveel liefde voor jou. Ik hou van je en ik wil je niet kwijt! Word alsjeblieft wakker, ik hou van je!” Nu gaan de tranen sneller over mijn wangen en leg ik mijn hoofd op mijn armen, terwijl ik mijn armen laat rusten op het bed en in huilen uitbarst. Ik wil niet dat ze doodgaat, dat mag gewoon niet!


Ik open mijn ogen, ik ben weer in slaap gevallen bij Lindy. Ze ligt nu één maand en een paar dagen in coma en ik zie het somber in. De jongens ook hoor, maar ik geef niet op. Als moet ik hier voor de komende twintig jaar blijven zitten, ik doe het. Dan gaat de deur open en komen de jongens binnen.
,,Hoe gaat het met haar?” Calum legt zijn arm om mijn schouders. Hij weet het antwoord al, maar vraagt het toch. Ik haal mijn schouders op.
,,Heb je wel wat gegeten?” Luke kijkt me bezorgd aan en ik schudt mijn hoofd.
,,Geen trek.” Ik laat Lindy's hand niet los en kijk de hele tijd naar haar. Ik wil nu zo graag zeggen dat ze moet wakker worden en dat ik zielsveel van haar hou, maar dat kan ik nu niet doen aangezien de jongens er zijn.
,,Goedemorgen.” Een dokter komt naar binnen.
,,Goedemorgen. Is er al nieuws over mevrouw Lancaster?” Luke kijkt de dokter aan.
,,Gaat ze ontwaken?” Calum en Michael kijken de dokter nu ook aan. Ik durf het gewoon niet te vragen, bang voor een slecht antwoord.
,,Tja, ik heb niet zo'n goed nieuws,” begint de dokter. Zie je wel! ,,ik heb overlegd met mijn mede collega's en we zijn er samen over eens. Wij zijn bang dat mevrouw niet meer gaat ontwaken uit haar coma en we willen de stekker eruit halen.” Versteend blijf ik zitten. Nee! Ik val huilend op het bed. De jongens bedanken de dokter en ik voel twee armen op mijn schouders komen.
,,Ash, de dokter heeft wel een punt.” De handen zijn van Luke. ,,Lindy ligt al veel te lang in coma, het is onmogelijk om te geloven dat ze er nog uit komt. Het spijt me heel erg, ik wist dat je om haar gaf. Ze was voor ons ook een goede vriendin en het doet ons ook heel veel pijn om haar op te moeten geven.”
,,Dit voelt niet goed.” Zegt Michael. Ik kijk hem aan. Wilt hij niet opgeven? ,,We kunnen onmogelijk de stekker eruit halen zonder dat we een lied voor haar gezongen hebben, ze hield er zo van als wij voor haar zongen.” Waarom praat hij nu al in verleden tijd? De stekker is er nog niet uit! Ik kan niks zeggen en kijk Lindy met betraande ogen aan. Wat kan ik doen zodat ze ontwaakt? Niks, ik kan toch niks doen? Uit een coma moet de patiënt zelf komen. Ik hoop zo dat Lindy sterk is en ontwaakt! Ik heb nog steeds haar hand vast en wrijf over haar hand met mijn duim.
,,Laten we dan iets voor haar zingen.” Calum kijkt me aan.
,,Wat dan?” komt er bij mij uit.
,,Haar lievelingsnummer natuurlijk.” Ik kijk weer naar Lindy. Zou ze daarvan ontwaken? Ik geloof niet dat het helpt, maar toch knik ik. Voordat we de stekker eruit halen, moet ze nog één keer onze stemmen horen!



Wat er dan gebeurd kan ik bijna niet bevatten. Ik stop met zingen en de jongens ook, omdat ze niet begrijpen waarom ik stop. Ik daarentegen heb alleen maar oog voor wat er gebeurd. Lindy beweegt haar hand en haar ogen gaan langzaam open. Ongelooflijk! Het heeft geholpen! De jongens merken het ook op en samen met de jongens geven we Lindy voorzichtig een groepsknuffel. Nog even zeggen de jongens wat tegen Lindy en daarna lopen ze de kamer uit. Ik zit helemaal alleen met Lindy in de kamer en dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben zo blij dat ze wakker is. Ik glimlach naar haar.
,,Hé.” zeg ik zachtjes.
,,Hé.” Haar stem geeft me kippenvel.
,,Ik ben zo blij dat je wakker bent geworden, ik heb je zo gemist.”
,,Ik jou ook. Ik was in een soort tussenwereld en woonde daar in een houten huisje in het bos en ik had een husky.” Ze glimlacht even. Ik omhels haar opnieuw, maar dit keer langer. Ik wil haar zo graag vast houden!
,,Lindy, ik moet je wat vertellen.” Zeg ik en kijk haar aan. Ze kijkt me aan, heel lief. ,,Ik ben verliefd op je. Ik had je het eerder moeten vertellen, dat weet ik, maar ik was bang dat het onze vriendschap zou verpesten en dat jij niet hetzelfde voor mij zou voelen.”
,,Ash, ik was ook bang dat er wat tussen ons zou veranderen. Ik ben ook verliefd op jou, al best lang.” Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht en voordat ik er erge in heb, liggen mijn lippen al op die van haar. Ze glimlacht tegen mijn lippen aan en zoent me vol overgave terug.
,,Lindy, wil je verkering met me?”
,,Ja, heel graag.” Ik glimlach en zoen haar weer. Niks kan mijn dag nog verpesten. Lindy is wakker en ze is nu mijn vriendinnetje!


Ja hoor, daar zit ik weer. Ik zit weer in de tourbus van 5 seconds of summer, maar dit keer op de schoot van mijn vriendje Ashton Irwin. We hebben nu alweer een jaar verkering met elkaar. Ik was zo blij dat hij zei dat hij verliefd op me was. Vanaf het moment dat ik naar huis mocht, zijn de jongens heel beschermend over mij. Ik woon in hetzelfde appartement, zodat ik elke dag en nacht bij Ashton ben en ik ga met elke tour mee. Natuurlijk ook omdat ik hun voorprogramma ben. Ze willen zelfs niemand anders als hun voorprogramma. Dat zegt toch iets en ik ben dan ook best trots op mezelf.
,,Gaat het nog?” Ashton kijkt me aan.
,,Ja, ik heb alles wat ik maar wil. Ik ben zangeres, voorprogramma voor jullie en ik heb het allerliefste vriendje van de hele wereld.” Zeg ik en leg mijn lippen op die van Ashton.
,,Ahw!” hoor ik Luke, Michael en Calum zeggen en ik glimlach even. Ik voel me veilig in de armen van Ashton, ik heb het gevoel dat me niks kan overkomen. Natuurlijk zit het ongeluk nog in mijn hoofd, maar dat vervaagd als ik in de mooie ogen van Ashton kijk.
,,We zijn er.” Zegt de chauffeur en stopt de tourbus. Meteen stap ik uit en trek Ashton mee. We staan voor het grote stadium en hij slaat zijn armen om me heen. We lopen naar binnen en gaan rechtstreeks door naar de kleedkamer van de jongens. Ik kleed me eerst om en ga op het podium staan en zing wat nummers. Ik ben ongeveer een uurtje bezig als ik de jongens omgekleed aan de kant zie staan. Ik zing mijn laatste liedje en ga dan van het podium af. De jongens gaan het podium op en geven een geweldig concert van twee uur. Als het laatste liedje afgelopen is, vragen de jongens mij terug het podium op. Ik heb geen idee waarvoor, maar ik doe het anders sta ik voor al die fans voor schudt. Ik ga bij Ashton staan. Hij gaat recht voor me staan en pakt mijn handen vast.
,,Wat doe je?” vragend kijk ik hem aan. Hij is nerveus, dat zie ik gewoon aan hem. Waarom is hij zo zenuwachtig?
,,Lieve Lindy, ik hou zo ontzettend veel van je en ik ben blij dat jij mijn vriendin bent. Ik ben blij voor alle mooie momenten die we het afgelopen jaar gehad hebben en ik hoop dat er nog vele mooie jaren aankomen.” Ik zie Ashton op één knie gaan zitten en een doosje uit zijn zak haalt. Mijn mond valt meteen open. Nu weet ik wat hij aan het doen is. ,,Lindy, ik wil voor altijd bij je zijn. Ik kan en wil niet meer zonder jou. Wil je met me trouwen?” Het publiek is stil en wacht geduldig mijn antwoord af.
,,Ja, ik wil heel graag met je trouwen.” Zeg ik en ik omhels hem. Het publiek begint te juichen als Ashton mij de ring om mijn ringvinger geschoven heeft en mij volop mijn mond zoent. Ik dacht dat ik niet gelukkiger kon zijn, maar dat had ik mis. Ik ga trouwen met Ashton en blijf dus voor altijd bij hem!

Reacties: