FanFic.nl

StandAlones.'

My Big Brother.

Tamara Pov.

Happy Birthday To you! Happy Birthday To you Happy Birth- Jaja ik snap het lach ik. Je bent eindelijk 16 jaar Tamaar! Gilt mijn moeder blij. Ik knik naar haar en lach liefjes. Mijn ouders geven mij een dienblad met een ontbijtje en een brief erop. Na dat gegeven te hebben verlaten ze de kamer. Ik eet eerst mijn ontbijt op want ik heb vreselijke honger. Onder het eten staar ik naar mijn kamer vol Louis Posters ik ben een echte directioner en ik droom er al jaren van om ze ontmoeten ik droom al jaren om de vriendin van Louis te zijn maarja fans kunnen dromen het komt toch nooit uit. Soms is het ook pijnlijk om een directioner te zijn maar daar denken we niet aan. Inmiddels is mijn ontbijtje op en pak ik de brief het zit in een zwarte enveloppe. Voorzichtig scheur ik het open in de hoop dat het geld is. Maar inplaats van Geld zit er een brief in voorzichtig open ik hem en begin met lezen.

Tamara Tomlinson,

We hadden je dit liever zelf willen vertellen maar dat kon helaas niet. Je zult nu denken wie zijn jullie en waarom sturen jullie mij een brief, het zit zo mijn naam is Karen, Karen Tomlinson ik ben je echte moeder ik weet dat je nu heel kwaad op mij zult zijn maar ik kon echt geen 2e kind opvoeden jij en Louis zijn een tweeling en ook Louis weet dat hij een zusje heeft hij mist je vreselijk maar hij wilde persee dat we je dit vertelden op je 16e zodat als je zou willen je ook hier mag komen wonen. Natuurlijk snap ik dat je ons er voor haat dat we je weg deden maar dit was voor je eigen best wil. We wilde dat jij ook een goed leven had. Het spijt ons dat we dit zo moeten vertellen maar vergeet niet dat we van je houden.

Liefs Je biologische ouders.

Boos staar ik naar de brief. Hoe konden ze mijn 16e verjaardag verpesten hoe konden mijn ouders dit verborgen houden voor mij. Ik stampvoet de trap af. ,,WAAROM?" schreeuwde ik naar mijn ''Ouders'' Ze keken mij met meelevende maar ook verdrietige gezichten aan. ,,We vonden je zo'n mooi meisje het was niet te geloven we deden het omdat ze geen 2e kind konden opvoeden snap je dat.'' Ik grom boos. Mijn ' Moeder ' Wou op me aflopen en me knuffelen maar ik zette snel 2 stappen naar achteren, Waardoor de tranen in haar ogen sprongen en niet veel later over haar wangen stroomden. ,,Ik wil julie nooit meer zien.'' Gromde ik boos naar ze. Verbluft keken ze me aan. ,,Ik wil het telefoon nummer van Louis.'' Ik keek ze kwaad aan. Ze knikte naar me en gaven me het nummer. ,,Liefje wij houden van je wij zijn je ouders wij hebben je opgevoed.'' Riep mijn vader gefrustreerd. ,,Jullie zijn niets meer van mij.'' Ik keek ze beide kil aan. Ze slikten hoorbaar en ik draaide me om en rende naar mijn kamer. Het briefje wapperde nu zo'n 20 minuten in mijn handen maar ik durf hem niet te bellen. Niet te geloven dat ik bijna 4 jaar een Crush had op mijn broer en eigenlijk heb. Met trillende handen toetste ik het nummer van Louis in. Na even twijfelen drukte ik toch op het groene hoorntje. ,,Met Louis De TommoBoyyyyyy!'' Klonk het vrolijk aan de andere kant. ,,Hallo?'' Zei hij nu wat vragender. ,,L-louis?'' piepte ik. Ik hoorde hem gewoon slikken. ,,Tamara ben jij dit?'' Ik knikte maar bedacht me al gauw dat hij dat natuurlijk niet kon zien ,,J-ja.'' ,,Niet te geloven dat ik eindelijk de stem hoor van mijn zusje.'' En dat is het moment waarop ik brak de tranen stroomden over mijn wangen en er kwamen luide snikken uit mijn mond. ,,Tamara?'' Ik kon niet antwoorden mijn keel was droog mijn telefoon gleed uit mijn handen en ik zakte neer op de vloer er bleven maar snikken uit mijn mond komen. Ik hoorde nog vaak geroep over de telefoon maar ik kon niets zeggen. Ik hoorde vaag iets van een ik kom eraan. Maar het deed me niets na een uur zat ik nog op de grond te huilen toen eropeens op mijn deur werd geklopt. Weer kon ik niets zeggen de tranen bleven stromen en mijn snikken werden zelfs luider. De deur werd opengetrokken en dat was het moment waarop ik Louis voor het eerst zag ,,Louis..'' Piepte ik. Hij zakte neer op de grond en trok me op zijn schoot om me vervolgens heen en weer te wiegen. Hij kon er tenslotte niets aan doen het normale meisje in mij zou nu gaan fangirlen omdat Louis tomlinson mij nu op zijn schoot getrokken had maar het deed me niets ik kon niets anders doen dan huilen. Hij fluisterde lieve woordjes in mijn oor terwijl de tranen maar bleven stromen raken die dingen dan nooit op. ,,L-Louis H-het Snik S-Spijt Me.'' Piep ik. ,,Its okay Love.'' ,,Ik heb je zo gemist'' Fluistert hij in mijn oor. En op dit moment voel ik me veiliger dan ooit in zijn armen. Ik sluit mijn ogen en snik nog even na in zijn borstkas. En voor ik het weet val ik in slaap. Ik schrik wakker van een Telefoon die afgaat. ,,Ik kom zo terug!'' ,,Ja ik kan haar toch niet zo achterlaten?'' ,,Het is mijn zusje paul!'' ,,Ja ja ik kom zo terug.'' Hij hangt op en kijkt me aan. ,,Je bent wakker!'' ,,Louis, moet je weg?'' Hij kijkt me doordringend aan en knikt dan toch maar. De tranen springen weer in mijn ogen. ,,Je mag niet weggaan ik heb je nodig!'' Fluister ik naar hem. Hij slikt hoorbaar hij doet zijn mond open en sluit hem vervolgens weer ,,Ga met me mee.'' Zegt hij opeens. ,,Wat?'' ,,Ga met me mee naar Doncaster.'' Ik knik naar hem en vervolgens spring ik op om mijn koffers in te pakken. Als ik klaar ben pakt Louis 1 koffer van mij en ik de andere. Als we bij de deur staan schreeuw ik een Doei en loop het huis uit waar ik nooit meer terug wil komen. Eenmaal in Doncaster staan we voor het huis van mijn Echte ouders. Ik sta te trillen op mijn benen Louis staat naast me. ,,Wat als ze me niet mogen of of wat als ze niet willen dat ik hierkom?'' zeg ik bang. Louis pakt mijn hand en draait me naar zich toe ,, Ze zullen je geweldig vinden net als ik je bent een deel van onze familie ze houden van je.'' Fluistert hij tegen me. Voorzichtig stap ik naar binnen en mijn neus ademt de geur stevig in. Ik hoor gelach van uit de woonkamer. Louis loopt voorop en trekt de deur open ,,Mam Pap Meet Tamara.'' en met die woorden trekt hij me de kamer in en worden de ogen van mijn echte ouders groot. Al snel rennen ze op me af en trekken me in een stevige knuffel. ,,Meisje toch je bent eindelijk waar je hoort te zijn!'' Roept mijn moeder met de tranen die inmiddels over haar wangen stromen. Met zijn alle knuffelen we elkaar. Op Dit moment voel ik me eindelijk echt geaccpeteerd en Geliefd ik voel me intens gelukkig.

Sorry deze is echt slecht * Had hier niet veel inspiratie voor. x

Reacties: