FanFic.nl

Little Hemmings {Pauze}

Hoofdstuk 3

''Mammie! Mammie! Mammie !'' roept Hope vrolijk, ik schrik wakker en zie haar de kamer inrennen. ''Hope Shht. Mama slaa-... Hey Mel.'' zegt Luke, die achter haar aanrent. ik ga rechtop zitten, ik ben vast in slaap gevallen toen Luke en ik op de bank knuffelden. Hope klimt op de bank en gaat op mijn schoot zitten. Luke komt naast ons zitten. ''Mammie de sneeuw is weg.'' zegt Hope en begint te huilen, ze verbergt haar gezicht in haar kleine handjes. ''Wat is er, lieverd?'' vraagt Luke, maar Hope reageert niet. ''Hope wat is er?'' vraag ik. ''Pappie gaat weg.'' zegt ze huilend. Ik kijk naar Luke's gezichtsuitdrukking. pijn. ''Hope je kan toch nog naar papa gaan in het weekend.'' zeg ik. ''nee, pappie moet bij ons blijven.'' zegt ze. ''Euhm. Papa kan bij ons wonen als hij wil.'' zeg ik. 'Echt?'' vragen Luke en Hope tegelijk. ''Ja.'' antwoord ik en zet Hope op Luke's schoot. Ik pak Hope ze spulletjes, knuffeltjes en speeltjes en doe ze in haar tas terwijl Luke met haar speelt. Ik ga op de bank zitten en zet My Little pony aan op tv. ''Pony!'' zegt Hope vrolijk. ''Ze gaat nu nergens meer op reageren hoor.. Dat is meestal als ze een leuk programma kijkt, maar als het is afgelopen is het weer over.'' Vertel ik aan Luke "Mel vertel me alles over Hope.'' zegt hij. ''Euhm, nou ze houdt van bijna alles wat beweegt,is dol op barbies. ze vroeg, voor we jou tegenkwamen, altijd als we op straat liepen en ze een jongen tegenkwam of het haar vader was of als we een gezin tegenkwamen of ze ook wel een vader had. Ze is bang voor alles waar kinderen bang voor zijn en vooral om alleen te zijn, dat haat ze. Ze kan koppig zijn, ze is slim en lief voor iedereen, heel sociaal en vriendelijk.'' vertel ik. hij knikt. ''Wanneer kan ik intrekken bij jullie?'' vraagt hij. ''Morgen.'' antwoord ik. Het programma is afgelopen en de jongens komen samen met Tamara en 2 andere meisjes naar binnen. Een van de meisjes loopt hand in hand met Michael, Nicky . Het andere meisje loopt met Ashton, Lindy ''Ik ben hope.'' zegt Hope en loopt naar Lindy toe. Lindy gaat op haar knieën voor Hope zitten. ''Hallo Hope. Ik ben Lindy, Ashton's vriendinnetje.'' zegt ze glimlachend. Hope glimlacht ook en loopt naar Nicky. ''Hey ik ben Nicky.'' zegt Nicky en Hope glimlacht. ''Ik ben hope.'' antwoordt Hope. ''Hey ik ben Melina.'' zeg ik en glimlach naar de meiden. Ze glimlachen ook en we praten een tijdje voor we teruggaan naar ons huis. Iedereen besloot om mee te gaan naar ons huis.

Als het rond 8 uur 's avonds is besluiten de jongens en meiden terug te gaan naar hun eigen apartementen. Dar

Hope begint hard te huilen dit is de eerste keer dat ik haar zo hoor huilen. het breekt mijn hart. Ze slaat haar armen om Luke's been. Luke's gezichtsuitdrukking wordt weer pijnlijk en hij kijkt me aan smeekend om er iets aan te doen. ''Papa slaapt hier.'' zeg ik ineens. De jongens die net in de deuropening waren draaien om en kijken verrast. ''Echt?'' vragen Hope en Luke weer tegelijk. ''Ja.'' antwoord ik. De jongens en meisjes gaan weg en Luke, Hope en ik gaan naar boven. ''Hope, slaap je in je eigen bedje? of bij ons?'' vraag ik aan haar. Luke kijkt me vragend aan. ''Ze had bijna elke nacht een nachtmerrie dus sliep ze meestal bij mij.'' vertel ik hem. ''Bij jullie.'' zegt ze en glimlacht naar Luke. 'Laat je kamer maar aan papa zien.'' zeg ik tegen haar, ze pakt Luke's hand en neemt hem mee naar haar kamer. Ik loop de trap af en pak Hope's rugzak. Ik neem hem mee naar de wasmachine en doe haar vieze kleren in de wasmachine. Ik vul hem en zet hem aan, daarna loop ik weer naar boven, maar Luke en Hope zijn niet in haar kamer. Ik loop naar mijn kamer en zie ze allebei al slapend op bed liggen. Luke op zijn zij met zijn arm om Hope heen. Ik kleed me zachtjes om en loop de kamer uit naar het kleine zoldertje. Ik loop naar de grote stapel dozen. Ik pak de doos met 'Best Thing I ever had.' De doos met Luke's spullen, zoals foto's van hem of van ons, dingen die ik van hem heb gehad en kleding die ik nooit heb teruggegeven. Ik pak er een paar foto's uit en kijk ernaar. Een van ons kussend in de regen, eentje die Ashton had gemaakt toen we lagen te slapen, een eentje knuffelend. Ik doe alle foto's terug in de doos en pak er een joggingsbroek uit en shirt. ik ga naar de wasmachine en stop hem, ik gooi het shirt en de broek erbij en zet hem weer aan. Ik doe beneden de lichten uit en loop de trap op. Op de muur hangen allemaal foto's van Hope, van ons samen en van familie. Ik loop mijn kamer in en hoor Luke praten aan de telefoon. Hij is vast in de badkamer die aan mijn slaapkamer zit. ''Wat?!'' hoor ik hem zeggen, hij is vast boos.''Waarom heeft ze het wel tegen mijn eigen moeder verteld maar niet tegen mij?!'' zegt hij kwaad. Hij is met Liz, zijn moeder aan het praten. Shit. Ik heb alles aan Liz vertelt en ze heeft nooit iets tegen Luke gezegd over Hope of dat ze me nog steeds zag.

''Ja. Doei.'' hoor ik hem zeggen. Ik kijk naar Hope. Ze slaapt met haar konijnenknuffel in haar armen. Luke komt de kamer inlopen en ziet me op het bed liggen naast Hope. ''Waarom heb je het wel tegen mijn moeder gezegd? en niet tegen mij verteld.'' ''het spijt me, als ik alles over kon doen zou ik niet eens met je gedate hebben. Dan was dit allemaal niet gebeurd, dan hadden we nooit ruzie hoeven maken of had ik nooit-.'' Ik onderbreek mezelf voordat ik iets ga zeggen waar ik spijt van zal krijgen en ga verder, ''Maar ik zou Hope niet kwijt willen.'' zeg ik.

"Hoe bedoel je had ik mezelf nooit? Wat heb je gedaan?'' vraagt hij. als hij weer naast Hope gaat liggen. ''Niks.'' zeg ik en sluit mijn ogen. ''Je zal het toch ooit moeten vertellen. Weet mijn moeder ervan?'' vraagt hij. ''ja. maar ze heeft beloofd dat ze het tegen niemand zeggen.'' antwoord ik. Hope wordt wakker en ik open mijn ogen. ''Mammie, ben je boos op pappie?'' vraagt ze. ''Nee, heb je gedroomd?'' vraag ik. Ze knikt. ''Waarover?'' ''Jullie hadden ruzie.'' zegt ze en kruipt tegen mij aan. ''Mammie wil je dat liedje zingen?'' vraagt ze. Oh shit. ''Euhm oke. to be somebody

''I was born to be somebody

Aint nothing that's ever gonna stop me

I light up the sky like lighting

I gonna rise above

Show em what im made of

I was born to be somebody

I was born to be

And this world would belong to me''

''nee die andere.'' zegt ze. ''oke.''

California king bed

''Chest to chest

Nose to nose

Palm to palm

We were always just that close

Wrist to wrist

Toe to toe

Lips that felt just like the inside of a rose

So how come when I reach out my fingers

It feels like more than distance between us''

Luke begint mee te zingen en ik glimlach naar hem.

''In this california king bed

We're ten thousand miles apart

I've been california wishing on these stars for your heart for me

My california king Eye to eye

Chee, to cheek

Side by side

You're was sleeping next to me

Arm to arm

Dusk to dawn

With the curtains drawn

And a little last night on these sheets

So how come when I reach out my fingers

It seems like more than distance between us

In this california king bed

We're ten thousand miles apart

I've been california wishing on these stars for your heart for me

My california king

Just when I felt like giving up on us

You turned around and gave me one last hug

That made everything feel better

And even then my eyes got better

So confused wanna ask you if you love me

But I dont wanna seem so weak

Maybe I've been california dreaming, he, he, he, heee

In this california king bed

We're ten thousand miles apart

I've been california wishing on these stars for your heart for me

My california king

My california king

In this california king bed

We're ten thousand miles apart

I bet california wishing on these stars of your heart for me

My california king

Hope is al in slaap gevallen en ik leg mijn hoofd weer op het kussen en sluit mijn ogen. Luke kust mijn voorhoofd. ''Ik hou van je.'' zegt hij en ik val inslaap.

Reacties: