FanFic.nl

Het levende wapen

Wakker worden op een onbekende plaats

Lyra

Langzaam open ik mijn ogen, ik verwacht het huis van mijn broer Hepheastus te zien maar in plaats van dat lig ik in een onbekend bed in een witte kamer. Haastig ga ik rechtop zitten, er zit een jongen op de stoel naast mij. De jongen die ik heb gered, hij draagt een zwart vest, zwart T-shirt met een doodshoofd erop en om zijn ringvinger zit een zilveren doodshoofd ring.

Hij kijkt mij met zijn donkere ogen geschrokken aan. Ik probeer uit bed te klimmen maar mijn duizeligheid houd mij tegen. ‘activeer WH1’ denk ik, en ik verander met mijn beetje kracht in een metalen wolf. ‘We proberen je alleen te helpen, rustig aan!’ roept hij. ‘deactiveer WH1’ denk ik en mijn pak verdwijnt. ‘Waar ben ik?’ vraag ik, ‘een veilige plek voor halfbloeden’ antwoord hij. Technisch gezien ben ik geen halfbloed, maar doordat mijn moeder een god is en ik toch sterfelijk ben noem ik het maar zo.

Voordat ik meer vragen kan stellen komt een centaur binnen. ‘goedendag’ zegt hij. Ik zeg niets, ‘Ik ben Chiron, leider van het kamp’ zegt hij. ‘Hallo’ zeg ik zacht. ‘Wat is jou naam?’ vraagt hij, ‘Lyra’ antwoord ik. ‘Heb je ook een achternaam?’, ik schud nee. ‘Ik zie dat je Nico ontmoet hebt’ hij wijst naar de jongen met zwart haar, ik knik. ‘Ik neem aan dat je al weet van het bestaan van de Goden’ zegt hij, ‘ja, dat weet ik’ zeg ik voorzichtig. ‘Weet je ook wie jouw goddelijke ouder is?’ vraagt hij, ‘Ja, maar ik zie haar niet als familie, alles behalve’ snauw ik.

Zijn vier benen bewegen onrustig, ‘Zou ik het mogen weten, Lyra?’ zegt hij, ik knik. Nico staat op, ‘jij mag wel blijven als je wilt’ zeg ik tegen Nico. Hij gaat onzeker weer zitten, ik vertel het verhaal over Hera en haar kind, Hepheastus die mij heeft opgevoed en mij heeft gemaakt tot wie ik nu ben. Aan het eind van het verhaal kijken ze beiden verbijsterd, ‘dus jij bent opgevoed in Olympus?’ vraagt Nico, ‘inderdaad’ zeg ik.

De brandende kaars naast mij op het nachtkasje flikkert door een wind die naar binnen komt via het open raam. Nico staat op ‘ik moet nog wat…. Dingen doen’ en loopt uit de ruimte. Chiron kijkt Nico na als hij uit de deur loopt, ‘heeft Nico mij hier naartoe gebracht?’ vraag ik, hij knikt. ‘Misschien ziet hij er niet zo uit maar hij heeft een goed hart’ zegt hij.

'Als je je beter voelt kan ik Percy vragen of hij je een rondleiding wilt geven’, ik knik. De pijn is al bijna weg, de nectar heeft zijn werk gedaan. Vroeger toen ik mij bezeerde toen ik klein was gaf Hepheastus mij ook altijd wat nectar, de herinneringen komen pijnlijk voorbij. Als geroepen komt Percy uit de deur waaruit Nico net is vertrokken. ‘Heei, ik was benieuwd hoe het ging, na jeweetwel 3 dagen buiten bewust zijn’. Vragend kijk ik Chiron aan, 3 dagen?! Ben ik zolang buitenwesten geweest? Chiron zegt: ‘Het gaat beter met Lyra, ik vroeg mij af of je haar een rondleiding wil geven in het kamp?’, ‘tuurlijk, kom maar mee Lyra’.

Als we buiten zijn kijk ik mijn ogen uit, overal zie ik halfgoden trainen. Ik besef dat als ik hier zou blijven ik mij nooit meer zou hoeven verbergen voor Hera.

‘Kijk dit is onze klimmuur’, met grote ogen kijk ik naar de lava die eronder kookt.

Er komt een ouder meisje aangelopen, waarschijnlijk een dochter van Ares, ‘Clarisse’ hoor ik Percy zeggen. ‘Hee, ben jij de nieuwe camper? Ik heb al wat over jou gehoord van één van mijn luistervinkjes, jij met je almachtige moeder HAHA, wat ben jij een liegbeest!’. ‘Stop het’ hoor ik Percy zeggen, ‘laat het’ zeg ik duister tegen Percy. ‘Haha, heb je al een vriendje? Moet ik dat tegen Annabeth zeggen Percy?’. Percy zie ik als alles behalve een vriendje. ‘Ik hoorde ook dat je zogenaamd bent opgevoed door die lelijk kop’.

Ik druk mijn hand tegen haar borstkast en druk haar naar achter, in de modder. Percy kijkt verbijsterend met zijn zee groene ogen naar mij, hij dacht vast dat ik een klein hulpeloos meisje was.

Mensen om mij heen lachen haar uit, ‘dit… Dit zet ik je betaald bleekkop’. ‘Ik denk dat het tijd is om verder te gaan’ hoor ik Percy zeggen.

Aan het eind van mijn rondleiding is de zon al bijna onder. ‘We hebben twee opties, je mag slapen in de Hermes cabin of de tent die daar staat’ vraagt Percy, hij wijst naar een grijze tent onder een grote boom. Daar hoef ik geen twee keer over na te denken, ‘tent’ zeg ik snel. Vroeger heb ik wel eens gekampeerd in het bos naast de werkplaats van Hepheastus. ‘We hebben nog één tent staan dus je hebt geluk, ik zie je zo bij het eten. En euh, ik zou echt oppassen voor Clarisse’. Ik knik en loop naar de grijze tent aan het eind van het veld, als ik de rits open doe zie ik dat er een bed, slaapzak en een hoopje kleren voor mij is klaargelegd.

Ik ga op mijn bed zitten, en probeerde het allemaal even te verwerken. Een kamp voor halfboeden? Ugh dit is raar. Ik ben benieuwd wat mijn broer nu zou denken, zou hij bezorgd zijn? Zou hij voor mij zoeken? Of zou hij denken dat ik dood ben…

Buiten hoor ik mensen richting het grote gebouw lopen voor het avondmaal.

Ik trek snel het oranje kamp shirt aan en de zwarte spijkerbroek, het shirt en de broek zijn een paar maten te groot maar ik vindt het toch aardig dat ze eraan gedacht hebben.

Als ik klaar ben stap ik uit de tent en meng mij in de menigte, ik probeer niet op te vallen.

We stoppen bij een plek met veel tafels waarop bestek, legen borden en bekers liggen. Iedereen gaat zitten, voorzicht loop ik naar een lege tafel aan de rand. Ik zie Nico naar mij toe lopen gevold door Percy hand in hand met een meisje met blond haar, een latino jongen met elfen oren en een sater.

Nico

Ik zie Lyra in haar eentje aan een tafel zitten. Ik loop naar haar toe gevolgd met Percy, Annabeth, Leo en Grover. Ze heeft nieuwe kleren aan, en wat staat die zwarte broek haar goed. Ik ga tegenover haar zitten, ‘Hoi’ zegt ze, ik groet haar terug. ‘Heei Lyra’ zegt Percy, ‘dit is Leo, Annabeth en Grover’ en hij wijst naar de jongen, het meisje en de sater. Hij begint een discussie over het beste wapen terwijl ik afwezig naar mijn gouden bord staar, ik besluit om niets te vragen over haar metalen wolf vorm. ‘Bedankt dat je mij hiernaartoe hebt gebracht’, zegt Lyra en ik kijk op en zie haar paarse ogen mij aankijken. ‘Bedankt voor het redden van mijn leven’ zeg ik terug. Haar paarse ogen vloeken bij haar oranje shirt. ‘He Lyra’ zegt Leo, Lyra draait zich geschrokken naar Leo. ‘Je moet gewoon denken wat voor eten je wilt hebben en het verschijnt op je bord’ hij doet het voor, hij drukt zijn ogen overdreven dicht. Lyra probeert het zelf, maar houdt haar ogen gewoon open. Op haar bord verschijnt een stoofpot met zwarte dingen erin. Leo kijkt walgend naar haar bord. ‘Dit maakte mijn broer vroeger voor mij’ zegt ze als antwoord op Leo gezichtsuitdrukking. Op mijn bord verschijnt pizza en in mijn glas warme chocolade melk.

'Als ik vragen mag, wie is je goddelijke ouder?’ vraagt Annabeth en ze kijkt Lyra aan. Lyra legt haar mes en vork voorzichtig neer en begint aan haar verhaal, ze vertelt bijna hetzelfde als ze bij mij en Chiron heeft gedaan, ze laat alleen een paar dingen weg. Aan het eind van haar verhaal keken Percy, Annabeth, Leo en Grover haar aan met open mond. ‘Dat is bijzonder…’ zegt Grover zacht, ik knik.

Als iedereen klaar is met eten verlaten wij de tafel en lopen gezamenlijk terug onze slaapplekken. Vanuit mijn cabin kan ik Lyra zien kruipen in haar donkere tentje.

Lyra

Ik kruip in mijn slaapzak, volgens Percy was dit een oud tentje van de Hunters van Artemis. Wat ik vooral snap is dat het oud is, het ruikt namelijk behoorlijk muf. Mijn ogen glijden dicht.

Ik wordt wakker gemaakt door de rits van de tent, verbaasd ga ik rechtop zitten. Ik heb mijn kampshirt en broek aangelaten. Iets uit het donker pakt mijn blote voet vast en sleurt mij naar buiten, ik stribbel tegen maar er zijn teveel mensen. Een zaklamp gaat aan en ik zie het gezicht van Clarisse voor mij. Met één hand drukt ze mijn handen boven mijn hoofd, en met haar andere hand vormt ze een vuist en stompt in mijn gezicht.

Transformeren in WH1 kan alleen als niemand mij aanraakt, en dat was nu niet het geval. Ze stompt mij nog een keer, ik ruk mij los. Ik proef bloed. Ik loop naar achter, ‘ben je bang?’ vraagt Clarisse lachend. ‘Activeer WH1’ denk ik en verander in de door Hepheastus gemaakte wolf. ‘Nee’ grom ik haar toe, de gezichtsuitdrukking van Clarisse verandert. De mensen om mij heen kijken geschokt.

Als Clarisse haar moed heeft verzameld en op mij af komt rennen, snij ik gemakkelijk met mijn klauw in haar been. Ze valt op haar knieën.

De mensen achter haar beginnen te gillen maar ze kijken niet naar mij of Clarisse. Voorzichtig draai ik mij om en sta oog in oog met Hydra, Hydra is een monster, een veelhoofdige slang met het lichaam van een hond, gemaakt door Hera om Hercules te doden. Dit had ik vroeger gelezen in één van mijn broers boeken. Clarisse schreeuwt en rent om het monster af, maar ze wordt vast gegrepen door een van de slangen koppen. Ze hakt het hoofd af, ‘Nee!’ schreeuw ik, ‘als je één kop afhakt groeien er twee terug!’. Voordat ze het weet wordt ze in haar schouder gebeten door de linker kop. Ik ren op Hydra af, ik probeer de koppen te ontwijken. Ik moet het honden lichaam zien te raken. De laffe omstandigers van net zijn weggerend. Ik druk mijn rechter klauw in het honden lichaam, de slangen koppen sissen boos in mijn richting. Een van de koppen heeft mijn metalen achterpoot te pakken en trekt mij ruw naar achter, met mijn klauw nog steeds in het honden lichaam.

Uit mijn ooghoek zie ik een groep halfbloeden op ons afrennen, met Nico voorop. Ze schreeuwen dingen naar elkaar maar ik kan het niet horen door de pijn die door mijn oren ruist. Mijn voet wordt bijna uit de kom getrokken maar ik hou mijn klauw in het lichaam. De groep helden proberen de koppen van de Hydra vast te binden met touw. Iemand trekt de slangen kop los van mijn voet en ik maak de grootste wond die ik kan krijgen in het honden lichaam.

Het monster wordt vastgebonden op de grond, en wordt in het hart gestoken door Percy met zijn zwaard.

Alle helden draaien zich om naar mij, ik herken Leo, Annabeth, Percy en Nico maar van de rest weet ik de naam nog niet. ‘Deactiveer WH1’ denk ik, en ik verander in mijn mensen vorm. ‘Holy Hepheastus, ik wist niet dat jij dat kon?’ Roept Leo. Zijn gezichtuitdrukking veranderd, ‘Wat is er met je gezicht gebeurd?’. ‘Hydra’ zeg ik terug’, ‘dat ziet er niet zo uit’ zegt Nico zacht. Ik beweeg mijn hand voorzichtig naar mijn hand mijn gezicht voelt pijnlijk en blauw aan, ik trek mijn hand naar beneden en zie dat er allemaal bloed op zit.


[/b][b][/b][b][b][/b]

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.