Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » I_love_you°°° » Dinsdag
I_love_you°°°
Dinsdag
Dinsdag
Dit was het, ik wist het onmiddellijk. Dit was wat Edward had meegemaakt toen hij mij de eerste keer rook. Ik balde mijn vuisten, stopte met ademen en duwde mijn winkelkarretje snel vooruit. Ik wou de winkel uitrennen, maar dat kon niet. Gelukkig had Renesmee willen meegaan, ze weerhield me ervan stomme dingen te doen. Maar ik ging het niet meer lang kunnen tegenhouden.
“Mama, waarom zo snel, ik wil hier nog even kijken voor een nieuwe shampoo,”¯ zei Renesmee met een verwarde blik op haar gezicht.
“Kom, snel!”¯ mompelde ik met het laatste restje lucht in mijn longen. Renesmee keek me raar aan maar liep me toen snel achterna. Ik baande me een weg door de vele mensen die ook Kerst inkopen aan het doen waren. Vanuit mijn ooghoeken zag ik enkelen naar ons gluren, waarschijnlijk verbaasd waarom we opeens zo een haast hadden. We liepen samen naar de kassa, en rekenden snel af. Ik probeerde wat te kalmeren, maar de geur van het jonge meisje zat nog vers in mijn geheugen. Ik voelde die vreselijke drang om terug de winkel binnen te lopen en het meisje mee te lokken. Maar ik volgde Renesmee naar de auto, wetende dat dat het juiste was om te doen. Ik ging aan het stuur zitten van de donkerblauwe BMW die Alice ons had gegeven omdat we vorige maand precies 5 jaar getrouwd waren. Ik stak het sleuteltje zonder enige moeite in het contact en duwde op de gaspedaal. Ik stoof weg in de richting van ons huis. Ik haalde voor het eerst weer diep adem toen we de stad uit waren, zo een 3 minuten later. Normaal zou je er 10 minuten over doen maar ik wilde zo snel mogelijk weg. Ik zag Renesmee naar mij kijken, haar ogen vol angst.
“Het is ok, schat”¯ zei ik. Ik probeerde haar wat te kalmeren. Wat niet zo simpel was omdat ik bij mezelf geen enkel spoortje kalmte kon ontdekken. Ik was in shock. Kon een vampier in shock zijn? Dat zou ik eens aan Carlisle moeten vragen.
“Gaat het?”¯ vroeg ze bezorgd. Ze bracht rustig haar hand naar mijn nek.
Was ik dat? De vrouw die Renesmee me toonde, dat kon ik niet zijn. Dit was een bloeddorstig monster. Geen ‘goede’ vampier die gewend was om bij mensen in de buurt te zijn.
“Wat was er?”¯ Renesmee ging het duidelijk niet hierbij laten, ze wou een geldige uitleg voor mijn gedrag. Ik wilde graag dat ze alles wist, maar dit kon ik misschien beter voor mezelf houden. Ik wilde niet dat ze mijn zwakke kant zag, alhoewel ze het waarschijnlijk wel zou begrijpen, ze was niet achterlijk. Ik ging er toch eerst even met Edward over praten.
“Niks erg, maak je geen zorgen.”¯ loog ik. Ik loog niet graag tegen haar, maar op momenten als dit was het waarschijnlijk nog niet zo slecht dat ik stukken beter kon liegen dan in mijn korte mensenleven. Niet dat ik nu feilloos kon liegen, want ik zag aan Renesmee’s blik dat ze me niet geloofde. Ze twijfelde even om iets te zeggen, maar besloot toen dat ze het onderwerp wel even ging laten rusten. We reden verder weg van de bewoonde wereld. Ik nam de afslag naar het huis en zuchtte diep toen ik Edward naar buiten zag lopen. Hij leek in paniek. Hij had alles waarschijnlijk gezien in Renesmees gedachten. Ja, dat moest er ook nog bijkomen. Ik rekte mijn schild uit, over Edward (ik was hier veel beter in geworden, alles bij elkaar duurde dit nog geen 2 seconden) en beval hem dat hij moest zwijgen voor Renesmee. Hij veranderde zijn blik naar neutraal en hielp ons uitladen. Aangezien we zo opeens terug naar huis waren gekomen, hadden we maar de helft van wat we nodig hadden, of van wat Alice nodig had.
“Renesmee, waarom ga jij anders niet even op bezoek bij Jake,”¯ stelde Edward haar voor. Jacob was mee verhuisd met ons, en had samen met Esmé een klein huisje opgeknapt naast het onze. Volgens hem wilde hij ons niet ten laste zijn, maar Edward had me eens gezegd dat hij er tegenop zag hele dagen door te brengen in een huis vol ‘stinkende’ vampiers.
“Ok, ik ben terug tegen etenstijd,”¯ zei ze, en weg was ze. Ik snapte niet echt hoe ze aan het woord ‘etenstijd’ kwam, maar ik kon het wel raden. Als je met ‘mensen’ optrok die nog elke dag rond halfzeven avondeten aten dan gebruikte je dat woord wel eens. Edward nam men hand en trok me mee, het lege huis in. Rosalie, Alice en Esmé waren pakjes gaan kopen. Carlisle was aan het werk en Jasper en Emmett waren iets verder van huis gaan jagen nu de vrouwen toch gingen shoppen. Ik had geen zin gehad om mee te gaan, ik had mijn cadeaus al. Edward was dus ook maar thuis gebleven bij mij en Renesmee. We liepen door naar onze kamer en hij ging op ons bed zitten en trok me op zijn schoot.
“Gaat het al een beetje beter?”¯ vroeg hij, zijn stem klonk bezorgd als altijd, maar ik hoorde ook pijn, trots en opluchting. Pijn omdat ik nu wist wat hij al die tijd had doorgemaakt en trots en opluchting omdat ik haar niet gewoon had meegelokt en gedood. Ik had eigenlijk geen zin om erover te praten, maar ik moest hem geruststellen. Ik duwde men schild dus over hem heen en herhaalde alles in mijn gedachten, dit ging beter dan praten. Hij luisterde aandachtig terwijl hij met zijn vingers zachtjes patronen tekende op mijn armen. Sinds ik even hard en koud was als hem voelde zijn huid natuurlijker aan, zelfs zacht en warm. Ik draaide me om zodat ik in zijn ogen kon kijken, ze keken me vol liefde en lust aan. Ik kuste zijn zachte lippen en duwde hem neer op het bed. We moesten er maar van profiteren dat er niemand was.
“Renesmee is hier binnen 2 minuten,”¯ fluisterde Edward teder in mijn oor. Was het al zo laat?! Edward begon zich zachtjes los te maken uit onze knoop en trok zijn kleren aan. Ik grabbelde naar het stuk stof dat onder het bed lag. Het was eens een T-shirt geweest maar Edward had hem een beetje te enthousiast willen uitdoen en daardoor in tweeën gescheurd. Hij lachte toen hij me zag sukkelen om er iets van te maken.
“Hier, trek dit aan,”¯ zei hij tussen 2 giechels door toen hij een vers T-shirt en mijn broek op het bed gooide. Ik keek hem boos aan omdat hij nog steeds lachte.
“Je bent zo schattig,”¯ fluisterde hij terwijl hij me oppakte en van de trap droeg. Hoewel ik perfect zelf benden kon geraken vond ik het toch fijn dat hij me droeg. Ik voelde me veilig, daar tegen zijn veel te perfecte borst. Hij plantte me neer in de zetel en schakelde de televisie aan en kwam naast me zitten. Juist op tijd want ik hoorde Renesmee al aankomen, ze was niet alleen.
“Ik ben terug,”¯ zei Renesmee lachend. Ze zag er extreem vrolijk uit, het deed me plezier te weten dat mijn dochter gelukkig was. Jacob liep rustig achter haar aan, zijn veel te grote hand omsloot haar - in vergelijking - kleine hand. Edward glimlachte.
“Euh, mama, papa mag ik iets vragen?”¯ vroeg Renesmee aarzelend. Ik was nieuwsgierig zeker nu Edward glimlachte en haar een knipoog gaf en Renesmee een kreetje slaakte. Jacobs glimlach werd ook breder en Renesmee sprong enthousiast in zijn armen. “Het mag!”¯
“Zou ik ook even mogen weten wat er mag? Ik heb duidelijk nog geen toestemming gegeven”¯ zei ik gemaakt streng om toch een beetje als mama over te komen. Ik was een goede mama voor Renesmee, toch volgens de rest van de Cullens, maar ik had dan ook niet zo een moeilijke job, Renesmee was een droom van een dochter. Ik was op dit moment meer een vriendin, want lichamelijk scheelden we maar 4 jaartjes meer.
“Wel ik was aan het klagen over hoe saai mijn kamer wel niet is,”¯ zei Renesmee blozend,”¯en Jacob had een goed ideetje om ze wat op te vrolijken. Hij heeft op school ooit leren graffiti spuiten en is er verrassend goed in. Hij heeft het me getoond. We kunnen dus mijn kamer samen spuiten!?”¯
“Njah, jij doet ermee wat je wil, het is jouw kamer. Onthoud wel dat je er dan enkele dagen niet kan in slapen,”¯ zei ik bedenkend. Och ze was oud genoeg om dit zelf te beslissen.
“Mogen we morgen spuitbussen gaan kopen?”¯ vroeg Renesmee, ze stuiterde bijna van opwinding. Ik knikte.
“Ik kom je morgen om halftien oppikken, dan gaan we samen de stad in. Ik ga nu naar huis, ik moet nog wat slapen, als ik morgen de hele tijd bij jou moet blijven. Je bent zo vermoeiend, maar ik heb het er graag voor over. Tot morgen, slaap lekker,”¯ zei Jake terwijl hij Renesmee een kusje op haar voorhoofd gaf. Hij liep de deur uit en juist op dat moment stopte een auto voor de deur.
Alice kwam binnengehuppeld ze droeg wel 5 grote zakken.
“Wat gaan jullie met Nessie’s kamer doen”¯ vroeg ze nieuwsgierig.
“Wat heb je gezien,”¯ vroeg ik, “want Jake helpt dus kan je het toch niet zien.”¯
“Nee, maar ik zag Renesmee met mij een bed kopen. Ik mag dus meehelpen!”¯ ze gilde bijna van opwinding, ze was al even opgewonden als Renesmee was geweest.
Renesmee vertelde haar plannen tot in de kleinste details aan Alice. Ik zag ze samen naar de computer lopen. Alice slaakte af en toe kreetjes en klapte in haar handen van plezier. Ze zaten daar een uur te giechelen. Rose, Esmé en ik hadden ondertussen de auto uitgeladen en alles naar de juiste kamers gebracht. Alice en Rose hadden hun duidelijk uitgeleefd en Esmé had ook haar best gedaan. Carlisle kwam thuis, en hij en Esmé gingen jagen. Rose was haar pakjes gaan inpakken en verstoppen, Emmett was nogal een klein kind als het op pakjes aankwam, hij zocht ze altijd! Edward ging piano spelen, ik had hem onlangs een boek gekocht met de mooiste (en moeilijkste) stukken van Mozart. Hij speelde het waarschijnlijk beter dan Mozart zelf.
“Renesmee, ga jij dan naar bed? Het wordt morgen waarschijnlijk een lange dag en donderdag zul je er ook niet vroeg inzitten,”¯ zei ik terwijl naar haar toeliep. Ze zat nog steeds met Alice aan de computer.
“Ok,”¯ ze sprong op en liep naar Edward, “slaapwel papa, slaapwel mama.”¯ We kregen beide een kus en Renesmee verdween naar haar kamer. Edward stopte met het ingewikkeld menuet van Mozart en begon onze dochter haar slaaplied te spelen. Alice sprong opeens recht en verdween naar boven.
“Waar gaat die zo opeens naartoe?”¯ vroeg ik aan Edward.
“Jasper en Emmett komen eraan en Alice haar kerstcadeautjes zijn nog niet verstopt, en je kent Emmett.”¯
“Mmm, ja,”¯ antwoordde ik terwijl ik naar garage liep om de slingers die ik vandaag had gekocht bij de Kerstboom te zetten. Alice zou ze wel ophangen. Het verbaasde me dat ze er nog niet naar gevraagd had. Ze had het waarschijnlijk te druk gehad met de plannen voor Renesmee’s kamer. Ik hoorde de auto in de garage rijden en Alice en Rosalie kwamen naar beneden ‘gehuppeld’. Jasper en Emmett kwamen de woonkamer binnen. Rose sprong op Emmetts rug en hij begroete ons en liep daarna, met zijn geliefde nog steeds op zijn rug, de trap op. Die gingen we voorlopig niet meer zien. Alice gaf Jasper een kus en liep naar de Kerstboom en bukte zich om de slingers op te hangen. Jasper kwam bij Edward en mij zitten.
“Euh Bella, waar zijn de andere slingers, ik had er toch meer gevraagd?”¯ vroeg Alice.
“Euh…”¯ ik wist niet helemaal of ik het haar wel wou vertellen. Edward glimlachte naar mij en antwoordde in mijn plaats.
“Bella moest vroeger naar huis komen en heeft dus niet alles kunnen meebrengen. Wij gaan morgen wel om de rest.”¯ Ik voelde me schuldig omdat ik me had laten doen door een mens. Ik wilde zo graag tegen Edwards borst kruipen en alles eruit huilen. Ik moest me sterk houden.
“Bella, is alles ok?”¯ Oeps, Jasper had duidelijk gemerkt dat ik me slecht voelde. Ik knikte. Alice ging verder met versieren en Jasper hielp haar toen ze de buitenverlichting ging ophangen. Edward nam mijn hand en we wandelden naar onze kamer. Ik kleedde me uit en ging op het bed liggen. Edward kwam naast mij liggen en sloot me in zijn armen. We moesten niet slapen, maar iedereen in de familie ging toch bijna elke avond naar zijn/haar kamer. Ik hield van deze momenten, alleen met Edward in bed. Gewoon, liggen in zijn armen, ik zou daar voor altijd kunnen blijven liggen. Ik voelde zijn warme adem in mijn nek, maar ik was nogal gespannen. Ik dacht nog steeds aan het meisje in de supermarkt, ze had de dood in de ogen gekeken zonder het zelf te beseffen.
“Ontspan je Bells, trek het je niet aan,”¯ fluisterde Edward zachtjes in mijn oor. Ik voelde mezelf wat ontspannen toen hij me naar zich trok en me zachtjes op mijn lippen kuste. Ik was op slag al mijn zorgen vergeten. Ik klampte me vast aan hem. Ik voelde hoe zijn handen langs mijn hals naar mijn rug zakten.
“Ik hou van je’”¯ fluisterde ik nog voor we ons helemaal lieten gaan.
dit was het voor nu
als jullie het mooi vinden post ik nog een vervolg...
COMMENT!!!!
Reacties:
MOMENTJE....
zijn bella en Alice GETROUWD???? oh, wacht even.. bella en Edward zijn vijf jaar getrouwd... Oops.
ohja, wie is Renesmee? (je weet het, ik ben pas bij boek 2!)
@earlinde:
oké, die zin van dat trouwen is inderdaad een beetje raar maar het zijn inderdaad bella en edward die zijn getrouwd =)
antwoord op je vraag
als je het wilt weten
anders niet lezen =)
SPOILER!!!!
Renesmee is hun dochter en ze trouwen in Breaking dawn waarna ze ook Nessie (renesmee) krijgen =)