FanFic.nl

Stand Alones

Overal bloed {Schrijfuitdaging Oktober}

Ik kijk omhoog en zie mijn perfecte vriendje Gabe liggen. De grond ligt iets te hard en het enige licht wat we hebben is onze zaklamp. Die hangt in het midden van de tent. Afgelopen week besloten we dat we gingen kamperen, dus nu. Het is nogal donker buiten en je ziet maar een stuk of tien sterren. De uilen maken geluid en de wind raast door de bomen. De bladeren maken een ruisend geluid en de tent beweegt door de wind. Het enige wat voor mij uitmaakt is Gabe. Ik geef hem een kus en de zaklamp knippert. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik best bang.
'Rustig maar, de batterij is leeg. Ik haal even nieuwe uit de auto.' Ik knikt en hij geeft me een kus. Wat we niet weten, is dat dit onze laatste kus was. Hij staat op en rits de tent open. Een koude windvlaag komt binnen en ik ril. Ik trek een deken over me heen maar het heeft geen nut. Nog steeds is het koud. Na een tijdje begin ik me toch zorgen te maken. Gabe blijft al lang wel. Ik pak mijn mobiel en druk op zaklamp. Een zwak licht komt uit mijn flitser en ik sta op. Ik stap uit naar buiten. 'Gabe?' roep ik door het donkere bos. Ik hoor gedrup en draai me naar de tent. Er druppelt iets op de tent. 'ik zei toch dat het regende' fluister ik tegen mezelf. Maar waarom voel ik dan niks op mijn huid? Ik dip mijn vinger in het zogenaamde water en voel iets heel anders. Ik schijn er met mijn lamp uit en slaak een gil. Het is bloed. Het doek van de tent is bedekt met bloed. Oké, niet bang worden, het kan ook gewoon een beest zijn die is vermoord door een ander beest. Ik neem diep adem en draai me weer om. De auto staat een hele eind weg, maar zo lang zal hij er toch niet over doen. Ik loop richting het westen, richting de auto. Of stond ie richting het noorden? Wacht, wat? Waar stond de auto nu? Ik schijn even rond het bos en zie een reflector verschijnen. Daar is de auto. Ik loop erheen en op elke tak waarop ik ga staan, breekt. Het geeft een akelig geluid in mijn oren. Ik loop door en zie maar weinig. De lamp van mijn telefoon moet maar eens gemaakt worden denk ik. 'GABE?' Geen reactie. Ik begin toch banger en banger te worden. Ik begin snellere passen te nemen en kom al snel bij de auto terecht. Gelukkig. Ik loop om de auto heen en kijk naar binnen. Waar is Gabe? Ik draai me om en zoek om me heen. 'GABE? Waar ben je?' Geen reactie, alweer. Ik begin in paniek te raken en loop naar de achterkant van de auto. Ik hoor achter me een geritsel en met een schok draai ik me om. Ik zie niemand. Ik ben aan de achterkant van de auto aangekomen, maar daar is niemand. Ik hoor een wolf en geritsel achter me en draai me om. Ik zie helemaal achterin het bos een schaduw van een wolf. Het was dus gewoon een wolf. Maar waar is Gabe dan? Ik draai me terug naar de auto en slaak een gil. Gabe ligt achterin de truck met twee tandenbijten in zijn hoofd. Bloed drupt naar beneden en zijn ogen zijn open. Ik ga langs zijn wang met mijn hand en een traan loopt over mijn wang. Een traan van verdriet maar ook van paniek. Wat is er aan de hand? Ik ren naar de bestuurders kant en probeer de deur open te maken. Op slot. Ik ruk er aan zonder succes. Ik hoor iets achter me en raak nog meer in paniek. Ik draai me om en een zwarte schaduw staat voor me. Hij komt dichterbij terwijl ik de deur open probeer te rukken. Zonder succes nog steeds. De schaduw is een paar meter van me verwijderd. Ik begin te rennen in een richting. Geen idee welke. Ik ren alleen maar. Weg van deze plek. Weg van de schaduw. Weg van alles. Maar ik struikel en val neer. Ik draai me om en kijk omhoog. Een gil verlaat mijn wond en een zwarte schaduw valt om me neer, met zijn tanden in mijn nek.

Reacties: