Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Naamloos... » Hoofdstuk 18
Naamloos...
Hoofdstuk 18
‘Hier! Hier ligt het!’
Tops en Sam stonden midden in Dijkman’s Super Fop Winkel, in een Dreuzelstad. Sam zwaaide blij met een klein rood zakje waar ‘Geweldig Kleurend Kleurpoeder - Rood’ op stond.
‘Goed. Hoeveel kleuren hebben ze?’
‘Vijf maar. Groen, geel, blauw, rood en zwart.’
‘Neem er van allemaal maar een.’
‘Een maar? Kleurt dat wel genoeg?’
‘Vast wel. Kun je eigenlijk mengen met dat spul?’
Sam haalde zijn schouders op en liep naar de kassa.
‘Ehm - meneer?’
‘Ja?’
‘Kun je deze kleuren ook mengen?’
‘Jazekers, jongen.’
‘Oké, dan wil ik deze vijf.’
‘Dat is dan vijf pond en 10 pence.’
Sam keek Tops even aan en grabbelde toen in zijn zak. Tops had hem Dreuzelgeld gegeven en had hem uitgelegd wat wat was. Sam gaf de man een groezelig papieren briefje, dat volgens hem eigenlijk geen enkele waarde had, en een klein zilveren muntje.
‘En bedankt. Tasje d’r om?’
‘Nee, bedankt.’
Sam en Tops liepen de winkel uit, waarna Sam snel de zakjes in zijn zak propte. Snel liepen ze terug naar Zweinsveld, waar Tobi en May hun al opwachtten.
‘Hebben jullie het?’
‘Ja!’ Sam zwaaide voor May’s ogen met een zakje kleurpoeder.
‘Super!’
‘Kan jij die spreuk nou al?’
‘Een beetje,’ zei May en ze stak haar toverstok in de lucht. Daarna mompelde ze de spreuk. Er liep een klein straaltje water uit haar stok, maar niet genoeg om iemand nat mee te maken.
‘Ja… Het lukt nog niet echt, maar -’
‘Ach, komt wel goed.’
May knikte en ze liepen weer terug naar school.
‘Open je boek op pagina tweehonderddrieënzestig!’
Tops zuchtte. Toverdranken. Wacht maar! dacht ze. Volgende les zouden ze haar plan eindelijk uitvoeren. May moest nog oefenen, maar ze had Tops, Sam en Tobi ervan overtuigd dat ze het over vier dagen echt zou kunnen. Niet dat ze het nu niet goed kon, alleen was het water dat ze tevoorschijn toverde een beetje ijzig, en dat zou Sneep voelen. Dan zou hij het waarschijnlijk merken, en ze moesten ervoor zorgen dat dat niet gebeurde. Tops zuchtte nog een keer en bladerde door tot de goede pagina.
Zo vrolijk als een mens maar kon zijn liep Tops vrijdag naar hun toverdrankenlokaal. Ze werd gevolgd door May, die zachtjes grinnikte, Sam, die breed glimlachte en Tobi, die een vrolijk liedje floot en met zijn hand door zijn haar ging, wat het nog warriger maakte dan het al was. Tops stopte en draaide zich om.
‘Luister,’ fluisterde ze, ‘alles moet goed gaan. Sam, zorg ervoor dat je dat op tijd gooit. May, let op je timing. Je moet je spreuk tege - Aaah!’
‘Gaat het?’
Tops lag op de grond. Snel sprong ze overeind.
‘Ja, het gaat. Waar was ik? O ja, May; spreek je spreuk tegelijk uit met Sneep, oké?’ May knikte. ‘En jij Tobi, doe je dan van dat spul in je toverdrank zodat het groen wordt?’
‘Wat? Gemalen Flubberwurm? Ja, doe ik.’
Dat laatste hadden ze pas op het laatst verzonnen. Zo wist Sam precies welke kleur hij nodig had en hoefde er niets gemengd te worden. De andere vier zakjes kwamen misschien later nog van pas. Met z’n vieren liepen ze het lokaal in en gingen ze op hun gebruikelijke plaatsen zitten. Tops tikte May op haar rug en fluisterde ‘succes!’. May glimlachte even en knikte. Sneep kwam binnen.
‘Boeken open op bladzijde tweehonderdvijfenzestig!’
Tops kon niet stoppen met glimlachen, dus verborg ze haar gezicht achter haar ketel. Een paar mensen stonden op om ingrediënten uit de kast te halen, maar de meesten, zoals Tops, hadden zelf alle nodige spullen. Ook Tobi stond op, niet omdat hij niets had gekocht, maar voor de gemalen Flubberwurm. Tops begon snel met haar toverdrank. De tijd leek heel langzaam te gaan, maar eindelijk ging Sneep rondjes lopen om te kijken hoe het ging. Hij liep gewoon door bij Tops heldergele toverdrank, al had iedere normale leraar haar wel een complimentje gegeven. Toen kwam hij bij Tobi.
‘En wat stelt dit voor?’
‘Slinksap, professor.’
‘Dat hoort geel te zijn, niet groen. Gooi dit weg. Het is nutteloze troep.’
‘Professor, kunt u het niet laten verdwijnen?’
‘Waarom zou ik?’
‘Nou, ik vind het altijd zo knap van u, hoe dat doet. Ik moet altijd zo lachen als u dat van haar wegtovert.’
Nu past viel het Tops op dat Sneep bedekt was met een dunne laag groen poeder - het was helemaal niet opvallend als je er niet op lette.
‘Dus jij wilt dat ik dit wegtover?’
‘Nou, u kunt het zo goed.’
Sneep glimlachte en trok zijn toverstok. May deed het zelfde. Sneep’s mond bewoog, en die van May ook. Plotseling was Sneep bedekt met groen spul. Het droop van hem af en bleef op de grond liggen. De keten van Tobi was leeg.
‘Eh - professor - volgens mij heeft u net mijn toverdrank over uzelf heen gegoten…’
Het was geweldig. De hele klas lachte terwijl Sneep daar in het midden stond. Met een zwaai van zijn toverstok verdwijn het groene spul - en meteen was iedereen stil.
‘Er valt hier niets te lachen! Kom op - ga door met jullie stomme toverdrank!’ riep Sneep boos en hij liep kwaad de deur uit.
Reacties:
zo goed Ik denk dat ik Teddy in mijn serie ook iets zou moeten laten uithalen.
Met sneep kan dat natuurlijk wel niet.
whaaaahoeeee! geeeeeenieeeeeeeaaaaaaaaaaaal! yeeeaaah
zie je morgen!