FanFic.nl

De Grote Vijf

Elsa

Elsa P.O.V.

Ik schrok op toen de deur van mijn kamer opengegooid werd. Mijn neefje en nichtje kwamen naar binnen stormen. Ze sloten de deur achter zich en keken me enthousiast aan.
‘Tante Elsie, tante Elsie!’ schreeuwde het meisje met rood haar dat in twee staartjes was gebonden en grote bruine ogen. Ze sprong op mijn bed en gaf me een stevige knuffel, daarna keek ze me aan met bange, maar ook speelse uitdrukking. ‘Amina, wat is er aan de hand?’ vroeg ik met een glimlach. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar haar twee jaar oudere broer met blauwe ogen en blond haar gaf al antwoord.
‘Mamma! Mamma is het monster, en is ons aan het pakken! Je moet ons helpen!’
‘Keirran, dat zou ik zeggen!’ schreeuwde Amina boos naar haar broer.
Ik lachte. Keirran is vier en Amina is twee, maar soms lijkt het wel alsof Amina de oudste is van die twee.
‘Waar zijn mijn twee boefjes!’ zei iemand met een zangerige stem vanuit de gang. Angstig keken Amina en Keirran naar de deur, die nu nog dicht was. ‘Elsie je moet ons helpen!’ fluisterde Keirran. Ik keek de kamer rond en zag toen mijn kast. Ik zou er niet in passen, maar die twee wel.
‘Kom! Ik weet wel een plek.’ Ik tilde Amina op en Keirran pakte mijn hand. Ik liep naar de kast en opende hem. ‘Ga er maar in, ik leid het monster wel af.’ Ze sprongen bijna de kast in. Ik sloot de kastdeuren en ging weer op mijn bed zitten. Net op tijd, want op het moment dat ik neer kwam, werd mijn deur weer open gegooid. Dit keer was het mijn zusje.
Anna stond in de deuropening. Haar haar was in twee vlechten gevlochten en hingen over haar schouder heen. Ze had een groen jurkje aan die tot haar knieën kwam, met daaronder een lichtgroene, bijna witte, panty. Haar schoenen waren uit.
Ze keek me aan en vroeg: ‘Heb jij mijn kleine monstertjes gezien?’ vroeg ze op speelse toon. ‘Nee, sorry,’ zei ik terug, maar met mijn ogen keek in naar de kast. Ze lachte en liep op de kast af.
‘Oh nee? Oh, jammer. Dus ze zitten ook niet hier in de…’ toen trok ze de kast deuren open, ‘kast!’
Amina en Keirran kwamen gillend de kast uit rennen, maar Anna had ze al te pakken. Ze begon ze te kietelen en de kamer vulde zich met een luid gegiechel. Ik en Anna lachte met ze mee. Na vijf minuten was iedereen een beetje uitgelachen.
Keirran keek me aan met zijn bruine ogen en rende naar me toe.
‘Elsie, zullen we een sneeuwpop maken?’ vroeg hij aan me. ‘Als het van mamma mag,’ zei ik met een vragende blik naar Anna. ‘Awh mammie! Mogen we alsjeblieft een sneeuwpop maken?’
‘Ja! Sneeuwpop maken met tante Elsie,’ voegde zijn zusje eraan toe.
Anna knikte en zei: ‘Tuurlijk, maar wel eerst schoenen aan doen, en handschoenen!’ Giechelend rende Amina en Keirran de kamer uit om hun spullen te pakken.
Anna zuchtte. ‘Wat is er?’ vroeg ik.
‘Ik ben gewoon een beetje moe…’
Ik wou nog wat zeggen, maar toen kwamen de kleintjes weer naar binnen stormen. Ze rende op me af en trokken me mee de kamer uit.

Ze lagen eindelijk te slapen. Anna stond vanuit de deuropening naar ze te kijken. ‘Ze zijn zo lief,’ zei ik tegen haar. Ze glimlachte. ‘Als ze slapen ja.’
Ik gaf haar een knuffel en liep terug naar mijn kamer.
Toen ik de deur van mijn kamer gesloten had liep ik naar de spiegel. Even keek ik naar mezelf. Ik wou net mijn vlecht los maken toen ik iets op de balkon van mijn kamer zag staan.
Ik draaide me om en liep naar het balkon. Toen ik de deuren opende waaide een koude wind me tegemoet. Terwijl ik genoot van de koude wind zag ik in de hoek van mijn ooghoek wat bewegen.
Met een razend tempo draaide ik me om en zag iemand staan in de schaduwen.
‘Kom… kom tevoorschijn! Nu meteen!’
Hij zwaaide met iets in zijn hand. ‘Maak je geen zorgen, ik kom je geen kwaad doen.’ Hij stapte het licht in en ik schrok. Hij was groot, en had overal haar. Het dingetje in zijn hand was een boemerang. Hij keek me aan. Wacht? Is dat een konijn? Nee, het is een haas.
‘Jij gaat even met mij mee.’ Met die woorden tikte hij twee keer met zijn poot op de grond. En voordat ik nog iets anders kon vragen, verscheen er een gat onder me, en binnen één seconde, was ik weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.