FanFic.nl

Can i be saved (AF)

=Chapter XXXIX=

,,Ik heb echt zin in school.” zegt Nola.
,,Waarom dan?”
,,Omdat jij met me mee gaat. Ik kan de hele dag bij jou zijn.”
,,Dat is wel een positief punt ja, maar straks moet ik naar mijn klas waar ik niemand ken.”
,,Hé, het komt wel goed. Als iemand vervelend tegen je is, gaan Jake en ik wel even met hem praten.”
,,Dank je Nola.” Ik ga verder met mijn ontbijt.
,,De chauffeur is ook klaar.” Ik draai me om en Jake komt de keuken in. Hij loopt rechtstreeks naar mij en geeft me een kus.
,,Ga zitten, dan krijg je een pannenkoek.” Zegt Nola en Jake gaat zitten. ,,Hoe gaat het met je wond?” Nola kijkt Jake aan en legt een pannenkoek op zijn bord.
,,Het heelt niet snel, maar het is niet meer opengegaan sinds het gehecht is.”
,,Dat gebeurd hopelijk ook niet.” Zeg ik en ik pak zijn hand.
,,Geen zorgen schat, er gebeurd echt niks.” Zegt hij en ik haal even adem. Ik wil echt niet dat er iets met hem gebeurd. De woorden van de dokter zitten nog in mijn hoofd; 'Als de wond opengaat, kan hij doodbloeden', en dat mag nooit gebeuren! Ik baal wel dat de wond niet goed heelt, ik wil niet meer met deze angst leven. Ik wil gewoon dat Jake bij me blijft en blijft leven. Niet te veel aan denken, Lindy. Dat is niet goed.
,,Zullen we gaan?” vraagt Nola. Jake en ik knikken. Jake pakt zijn autosleutels en loopt voor ons uit. Nola springt letterlijk achterin, terwijl Jake mijn deur openhoudt en me helpt instappen. Jake gaat achter het stuur zitten en niet veel later rijden we van het strandhuis weg, richting school.

Als we op school aankomen, worden Nola, Jake en ik meteen begroet door Mischa, Emma, Jensen, Ryan en Eva.
,,Meneer Groen gaat zo zeggen hoe het dit schooljaar gaat.” Zegt Mischa.
,,Er zijn een hoop veranderingen, volgens de geruchten.” Zegt Emma.
,,Veranderingen?” Nola kijkt ze verbaasd aan. Ze knikken.
,,De geruchten zijn dat we met onze klas mee moeten en dus niet meer bij elkaar mogen blijven.” zegt Jensen.
,,Wat...?!” Roepen Nola en ik tegelijk uit.
,,Dat is belachelijk!” Roept Nola boos, maar ik kan niks zeggen. Moet ik straks van Nola en Jake weggaan om met mijn klas mee te gaan? Dat ga je niet menen! Jake pakt mijn hand en trekt me naar zich toe.
,,Ik moet straks van je weg.” Zeg ik tegen Jake en de eerste traan gaat al over mijn gezicht.
,,Laten we hopen dat het maar een gerucht is schat.” Zegt hij en wrijft troostend over mijn rug.
,,Jongens en meisjes, mag ik even jullie aandacht?” Iedereen loopt naar het podium waar meneer Groen staat. ,,Ten eerste is het gerucht waar. Er zijn dingen veranderd omdat er vorig jaar teveel gebeurd was, wat niet door de beugel kon. Daarom hebben het bestuur en ik besloten dat iedereen gewoon met zijn eigen klas mee moet, dus willen de eerstejaars aan de linkerkant komen staan?” Ik heb nog steeds mijn armen om Jake heen geslagen. Ik wil hem niet loslaten en Jake mij ook niet. We willen bij elkaar blijven. Ik wil niet mijn eerste schooldag zonder hem beginnen.
,,Jij ook Lindy.” Zegt Emma en maakt me los.
,,Nee!” roep ik en wil me lostrekken, maar door mijn verdriet lukt dat niet. Ik zie Jake de directeur met een dodelijke blik aankijken, die krijgt het nog wel te horen. De tranen gaan over mijn wangen. Het lijkt wel alsof we uit elkaar gedreven worden.
,,Sshhh Lindy. Ik ben het ook niet eens met de regels nu, maar het moet anders word je uitgeschreven van de school. Wil je dat?” Ik schudt mijn hoofd. Ik wist niet dat het hier zo streng was. Ik moet met de groep meelopen en zie dat Jake en Nola moeten wachten totdat wij binnen zijn. Nu voelt het echt alsof ik niet bij hen mag zijn. We lopen een lokaal in, waar andere leerlingen al zijn gaan zitten.
,,Lindy, wat leuk! We zitten bij elkaar in de klas.” Eva komt naar me toe en omhelst me. ,,Waarom huil je?”
,,Ik werd net gescheiden van Jake en Nola.”
,,Ai, die nieuwe regels. Ja, dat is echt heel vervelend, maar ook niks aan te doen. Over twee uur hebben we pauze, dan kan je Jake en Nola weer zien, dat is de enige manier voor nu.” Ik knik en ga zitten.
,,Hallo Lindy.” Ik verstijf. Hoor ik dat nu goed? Ik draai me om en ja hoor, daar zit hij. Daniel. Zit ik bij hem in de klas?! Ik draai me langzaam terug en schuif zo ver mogelijk naar voren met mijn stoel. Waarom moet nou juist hij in mijn klas zitten? Ik veeg snel de tranen weg en kijk de leraar aan.

Na twee uur, dus twee lesuren, gaat de bel en hebben we dus pauze. Eindelijk! Nu kan ik Jake en Nola weer zien! Ik pak mijn spullen, sta op en gooi mijn tas over mijn schouder. Ik loop naar de deur en door naar de gang. Ik kijk om me heen of ik Jake en Nola zie.
,,Kom je? We zitten altijd met de hele groep in de hal aan de grote tafel in de hoek.” Emma en Eva kijken me aan.
,,Ik kom zo, eerst Nola en Jake zoeken.” Ze knikken en lopen pratend van me weg. Nu ben ik bijna alleen. Ik kijk nog een keer om me heen, maar ik kan Jake en Nola niet zo snel vinden. Dan maar naar de hal. Ik wil naar Eva en Emma lopen die even verderop met elkaar in gesprek zijn. Iemand pakt mijn pols, waardoor ik niet kan lopen. Ik durf eigenlijk niet om te draaien, maar toch doe ik het. Daniel kijkt me aan en glimlacht.
,,Waar ga je heen schoonheid?”
,,Naar Emma en Eva.” Zeg ik met een trillende stem. De angst vult mijn lichaam en ik probeer mijn pols los te trekken. Hij pakt hem steviger vast en de pijn schiet door mijn arm. Hij trekt me mee en ergens aan het einde van de gang, ver weg van de hal waar iedereen is, duwt hij me tegen de muur en gaat dicht tegen me aan staan. Ik probeer me los te maken, maar het lukt totaal niet.
,,Weet je zeker dat je wilt gaan? Wil je niet liever bij mij blijven?” Daniel's hand gaat over mijn wang en ik ben echt bang. Bang voor wat hij gaat doen. Ik slik en hij komt dichterbij. Ik ben helemaal alleen met hem, niemand kan me hier zien. In een reflex draai ik mijn gezicht. Met zijn hand pakt hij mijn kin en draait mijn gezicht terug. Hij kijkt me aan met een blik waar iedereen bang van word. Met zijn mond gaat hij naar mijn oor en fluistert: ,,Je kan maar beter niet tegenstribbelen. Dan gaat het pijn doen en dat wil je toch niet?” Ik slik en hij geeft me een kus op mijn wang, op mijn kaak en over naar mijn nek. Gelukkig weet hij niet mijn favoriete plekje te vinden in mijn nek. Ik wil dit niet en probeer me los te maken, maar Daniel is te sterk. Waarom moet dit mij overkomen? De eerste schooldag en hij zit nu al aan me. Nola en Jake hadden dit eerst voorkomen, maar aangezien ze er nu niet zijn, kan hij alles doen. Zijn hand gaat van mijn nek naar mijn borsten. Ik probeer met mijn andere hand zijn hand weg te slaan, maar mijn handen worden tegengehouden door zijn andere hand en zijn lichaam. Dan gaat mijn mobiel af. ,,Laat hem gaan, we zijn bezig. Als het echt belangrijk is, belt diegene straks nog wel een keer.” We zijn bezig? Hij is bezig! Ik wil dit helemaal niet, maar ik kan er niks tegen doen! Hij is te sterk. Hij kneed zachtjes mijn borsten en gaat dan door naar mijn middel. Zijn hand ligt nu op mijn heup. Hij geeft me nog een kus op mijn wang en vanzelf komt zijn mond dichter tegen de mijne. Vlak voor mijn mond, voel ik zijn hand op mijn bovenbeen. Ik draai mijn hoofd weg en kijk de gang in. Emma en Eva staan er nog steeds, die zijn mijn enige hoop. Emma ziet mij, maar voordat ik wat kan zeggen, draait Daniel mijn hoofd terug en glimlacht. Nee, dit wil ik niet!
,,Nee!” roep ik hard met de hoop dat Emma en Eva het gehoord hebben. Hij gaat een stukje naar achteren met zijn hoofd en kijkt me aan.
,,Wat probeer je nou te bereiken schat, als je tegenstribbelt ga ik alleen maar harder.” Hij legt zijn hand weer op mijn bovenbeen.
,,Nee, ik wil dit niet!” roep ik nog een keer. Ik hoor voetstappen aankomen gerend. Zouden dat Nola en Jake zijn?
,,Niemand hoort je, dus werk nou maar mee.”
,,Hé!” Daniel en ik kijken op en ik haal opgelucht adem. Nola en Jake staan naast ons. Ik ben zo blij dat ze zijn gekomen. Daniel's grip verslapt en daar neem ik gebruik van. Ik ruk me los en ren naar Jake toe. Hij geeft me door aan Emma en kijkt Daniel woedend aan.
,,Wat heb je niet begrepen aan de vorige keer op het feest?”
,,Sorry hoor, maar dit wilde ze zelf.”
,,Hou je bek!” roept Jake en duwt hem hard tegen de muur. Nu zijn de rollen omgedraaid. ,,Natuurlijk wilde ze dit niet! Hoe haal je het in je hoofd?!” Jake is woedend, dat ziet iedereen. Nola stapt nu ook naar Jake en Daniel en geeft Daniel een klap.
,,Blijf van mijn zusje af!” Jake trekt hem aan zijn capuchon, zo dat hij bijna stikt. Hij gooit hem op de grond.
,,Raak haar nooit meer aan, maak geen oogcontact en je praat ook nooit meer met haar! Je laat haar gewoon met rust, psychopaat!” Hij slaat hem vier keer. ,,Heb je dat goed begrepen?” Daniel knikt en rent hard weg. Ondertussen ben ik gaan zitten en de angst staat in mijn ogen. Jake en Nola komen naar me toe en komen naast me zitten. Jake slaat een arm om me heen en ik begin te huilen. Gewoon de angst die ik net had, alles komt eruit. Jake trekt me tegen zich aan.
,,Wat gebeurde er nou precies?” vraagt Nola en ik kijk haar aan.
,,Ik liep de klas uit op zoek naar jullie. Eva en Emma liepen naast me en ik had gezegd dat ze alvast naar de hal mochten omdat ik jullie wilde vinden. Daniel pakte mijn pols en ik probeerde me los te trekken, maar dat lukte niet. Toen duwde hij me tegen de muur en zat aan me. Bijna overal.” De beelden schieten weer voor mijn ogen en de tranen worden meer en meer.
,,Rustig maar. Alles komt goed, wij zijn nu bij je.” Jake wrijft troostend over mijn rug en ik word al rustiger.
,,Hoe wisten jullie eigenlijk dat dit gebeurde? We stonden nou niet echt in het zicht.”
,,Emma zag je de hoek om kijken en daarna nee roepen. Meteen haalde ze ons erbij. Ze had niet alles gezien, omdat jullie om de hoek stonden, maar ze kon wel raden dat er iets niet goed was. We zijn meteen naar je toegekomen.” Ik knik en hij helpt me met opstaan. Ik pak mijn tas en we lopen met z'n drieën naar buiten.

Als we buiten staan komen Emma, Eva, Jensen, Shailene, Mischa en Lucy bij ons staan.
,,Is het waar van Daniel?” vraagt Mischa. Ik knik en hij omhelst me.
,,We zijn er voor je Lindy.” zegt Emma.
,,Bedankt.”
,,Hoe ga je het nu verder doen? De pauze is zo voorbij en dan moet je weer naar de klas.” Daar heeft Eva wel een punt. Na een half uur is de pauze voorbij en pakken we onze spullen. Ik loop naar Jake toe en hij slaat zijn armen om me heen.
,,Wat moet ik nu doen?”
,,Niks.” Niet begrijpend kijk ik hem aan. ,,Wacht maar af.” Ik knik en heb geen idee wat er gebeurd. Ik loop naar mijn klas en draai me om zodat ik afscheid kan nemen, maar Nola en Jake trekken me mee de klas in. Huh? Ik ga zitten op mijn plaats en Jake gaat naast mij zitten en Nola voor mij.
,,Dus jullie blijven bij mij?” Ze knikken. Ik geef Nola een onhandige knuffel en Jake een kus. Daniel komt de klas in en kijk angstig naar Nola en Jake. Dat is maar goed ook. Als de leraar de klas inkomt, kijkt hij Nola en Jake raar aan.
,,Jullie zitten niet in deze klas.”
,,Vanaf nu wel.” zegt Jake.
,,Nee, ik vraag jullie nu om deze klas te verlaten en naar jullie eigen klas te gaan.” Even raak ik in paniek. Ze mogen niet weggaan. Dan zit ik hier alleen met Daniel achter me.
,,Nee, we blijven hier.” Zegt Nola en ik zucht. De leraar loopt de klas uit en ik geef Nola en Jake een high-five.
,,Nu mogen jullie toch blijven.” Maar al snel komt de leraar terug met meneer Groen. Onder de tafels pakt Jake mijn hand en houdt hem stevig vast.
,,Jake Reynolds en Nola Miller, ik vraag jullie nu onmiddellijk deze klas te verlaten.” Ze blijven zitten en ik knijp even in Jake zijn hand. Als meneer Groen ze streng aan blijft kijken, staan ze toch op. Jake loopt langs me en mijn hand glijdt uit de zijne. Nola geeft meneer Groen een dodelijke blik en ze verlaten de klas. Nu ben ik helemaal alleen.


Nola en ik zijn net uit de klas van Lindy gestuurd. Ik zag gewoon de angst in haar ogen toen mijn hand uit de hare gleed. Die leraar vergeet helemaal de deur van het lokaal dicht te doen, want hij staat op een kier.
,,U bent echt niet goed wijs!” roept Nola tegen Groen.
,,Sorry?!”
,,Nola heeft gelijk.” Zeg ik.
,,Dit is jullie klas niet. Dat kan gewoon niet.” Nu wordt hij helemaal mooi zeg!
,,Weet je wat niet kan?!” roep ik hard uit. Iedereen kan het horen, maar dat maakt niks uit.
,,Let op je toon, Jake!”
,,Nee. Het is echt niet normaal dat u Daniel ongestraft laat! Hij heeft Lindy net zowat aangerand en omdat Nola en ik haar willen beschermen worden wij nu gestraft? U spoort echt niet!” Ik ben woedend, echt woedend!
,,Jake, die toon tolereer ik niet. Weet je wat? Je hoeft niet meer naar je eigen klas.”
,,Eindelijk!” Roepen Nola en ik en we willen terug naar binnen. Ik doe de deur open.
,,Jake en Nola! Jullie gaan daar ook niet in. Jullie mogen wegblijven vandaag. Wegwezen!” Wtf?! Nola en ik kijken elkaar aan en draaien ons dan om naar Groen.
,,Ik ga nergens heen!” zegt Nola nu boos. ,,Ik heb Lindy beloofd hier te blijven, zodat die klootzak niks meer bij haar doet!”
,,Prima.” Hij pakt Nola bij haar arm en trekt haar mee. Ik ren achter ze aan en trek haar los.
,,Doe normaal!” roep ik nu echt heel boos.
,,Wegwezen!” roept Groen en zet ons de school uit. Ik heb echt trillende handen van woede. Waarom zet hij ons er nou uit? Waar slaat dat op?!
,,Fuck, nu kan Daniel dus alles doen!” roept Nola uit.
,,Dat hoop ik niet voor hem, dan heeft hij straks helemaal een probleem.” Daniel moet niks meer proberen, want ik weet niet of ik kan stoppen als ik hem sla. Ik heb bijna een blinde vlek voor mijn ogen.
,,Hoe kunnen we Lindy nu nog in de gaten houden? We mogen de school niet meer in.” Ik kijk Nola aan en haal mijn schouders op. Ik weet het echt niet. Ik weet niet wat ik moet doen. Lindy zit doodsbang in de les en ik kan niets doen. Die onmacht overtreft me. Fuck! Ik heb nu dus echt mijn belofte gebroken aan Lindy. Ik had beloofd om bij haar te blijven, maar dat ben ik niet. Ik had moeten blijven zitten, gewoon moeten blijven zitten.
,,Ik weet het niet, ik haat die onmacht.”
,,Ja, vertel mij wat. Het idee dat Daniel mijn zusje aanrand...” Nola krijgt een rilling over haar lichaam.
,,We hebben onze belofte verbroken, Nola.”
,,Wat bedoel je?”
,,We hadden beloofd aan Lindy om bij haar te blijven, no matter what en we zijn die niet nagekomen.” Even ga ik zitten en Nola komt naast me zitten.
,,Nola, Jake!” Horen we dan en we kijken om. Omg! We zitten voor het lokaal van Lindy. Ze heeft alles gehoord. Net als ik iets tegen haar wil zeggen, hoor ik de leraar tegen Lindy zeggen dat ze op moet letten. Ik rol met mijn ogen en pak mijn mobiel. Hij heeft het nooit door als iemand met zijn mobiel appt. Nola en ik hebben hem ook gehad, dus we kennen hem goed. Ik klik Lindy aan met whatsapp.

Jake: Het spijt me schatje. Ik ben de belofte niet nagekomen...
Lindy: Geeft niks. Jij kon er ook niks aan doen. Ik was al blij dat ik je eventjes bij me had.
Jake: Gelukkig maar. Geen zorgen over je leraar, die heeft dit echt niet door. Ik voeg Nola en jou in een groep.
Lindy: Is goed.

Lindy is toegevoegd aan de groep
Nola is toegevoegd aan de groep

Jake: Zo dit werkt beter
Nola: Zo zijn we toch nog bij je Lindy <3
Lindy: Dit waardoor ik echt zo! Dank jullie wel!
Nola: Je bent niet voor niets mijn zusje. Ik hou van je, ik doe alles voor mijn zusje.
Jake: Schatje, ik hou zielsveel van je. Ik moet er niet aan denken wat hij je anders aan gedaan zou hebben! Ik bescherm je voor wat of wie dan ook.
Lindy: Hij zit wel de hele tijd naar me te kijken.
Nola: Negeer die gast. Hij is niet belangrijk. Ik begrijp niet dat ik ooit vrienden met hem was.
Jake: Wij allebei Nola. We hebben ons vergist in hem.
Nola: Toch voel ik me verantwoordelijk. Daniel probeerde voor het eerst wat op mijn feest. Als hij Lindy niet had ontmoet daar...
Lindy: Nola, het is niet jou schuld. Jij kon toch ook niet weten dat hij dit bij me wilde doen? Trouwens, jij had me juist beschermd. Als jij dat glas niet uit mijn handen geslagen had, had hij wel wat gedaan.
Jake: Nee, hij moet van je afblijven!
Nola: Nog even volhouden Lindy.
Lindy: Ik wil hier weg. Ik voel zijn ogen op me branden en ik ben bang om alleen de gang op te gaan.

Even stop ik met het gesprek en slik. Dat bange zag ik al in haar ogen en nu geeft ze het toe. Ik moet op de een of andere manier naar binnen en bij haar lokaal staan zodra de bel gaat.

Nola: Dat snap ik heel goed. Helaas kan ik je niet op komen halen
Lindy: Nee, echt een rotsituatie dit!
Nola: Kom op Lindy, je kan dit. Ik geloof in je, je bent sterker dan die eikel. Jij kan veilig naar buiten komen, geloof in jezelf.
Lindy: Ahw, dat is lief. Dank je wel Nola! <3
Nola: Graag gedaan zusje.
Lindy: Jake, ben je er nog?
Jake: Ja, ik moest even denken aan wat je zei.
Lindy: Dat ik bang ben?
Jake: Ja, ik zag het al in je ogen toen ik weg moest.
Nola: Zit die onmacht je dwars Jake? Dat je niet naar binnen kan?
Jake: Ja, maar daar zijn manieren voor.
Lindy: Wat bedoel je?
Jake: Ik bedoel dat ik hoe dan ook naar binnen ga en je kom halen!
Nola: Jake, als je naar binnen gaat word je geschorst.
Jake: Niet als je me helpt.
Nola: Wat bedoel je?
Lindy: Jake, je bent echt heel lief. Maar ik wil niet dat je geschorst word door mij.
Jake: Nola als jij Groen afleid, kan ik naar binnen zonder dat hij me ziet.
Nola: Dat kan ik doen, maar er zijn meer leraren binnen.
Lindy: Jake, ik wil niet dat je geschorst word door mij.
Jake: Schatje, ik kan niet niks doen. Ik moet iets doen. Ik haat het om je niet bij me te hebben of om je te beschermen. Straks ben je weer met hem op de gang en doet hij weer wat. Dat laat ik echt niet gebeuren. Ik word liever geschorst dan dat ik Daniel zijn gang met je laat gaan.
Lindy: Weet je het zeker?
Jake: Ja.
Lindy: Ik vergeef het mezelf nooit als jij geschorst word.
Jake: Maak je geen zorgen schat. Dit lukt wel.
Lindy: Oké

Ik stop mijn mobiel weg. Hoe gaan we dit aan pakken? Nola kijkt me aan.
,,Wat gaan we doen?” Fluistert ze. Ja, nu moeten we niet te hard praten want als de leraar dat hoort dan zijn we de klos. Ik zie Lindy naar ons kijken en geef haar even een luchtkus. Nola en ik lopen van het raam weg, maar wel in het zicht van Lindy. Ik heb het gevoel dat ze blijft kijken totdat ik binnen ben. ,,We moeten Groen afleiden.”
,,Duh, maar waarmee?”
,,Ik heb een idee.” Zegt Nola en loopt naar het raam van het kantoor van Groen. Ze pakt een markeerstift uit haar tas, een zwarte en schrijft wat op het raam. Daarna stopt ze de stift terug in haar tas. Ik schiet in de lach.
,,Zie hier, de grote boze directeur!” Lees ik voor. Je moet er maar opkomen. En daaronder heeft ze: 'Aanranding? Ja, hier op de Beverly Hills high school!' Nola kijkt er tevreden naar en ik begin te lachen.
,,Nola Miller!” Het helpt dus wel. Groen staat op uit zijn bureaustoel en gaat zijn kantoor uit.
,,Succes!” zegt Nola nog. Ze omhelst me snel en rent dan weg. Groen komt de school uit en rent achter haar aan. Hij is zo dom! Dan hoor ik de bel gaan en ren ik snel naar binnen. Hopelijk ben ik niet te laat. Gelukkig doet de leraar net de deur open als ik er sta.

Reacties: