Schrijfwedstrijd

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » Schrijfwedstrijd » No Tour on the Horizon

Schrijfwedstrijd

Geschreven door:

RedHill

Onderdeel van:

Schrijfwedstrijd

Laatst bijgewerkt:

12 juni 2009 - 15:10

Aantal woorden:

868

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

471

No Tour on the Horizon

Eigenlijk is het handiger als je de inleiding als laatste leest, hier word alles wat beter uitgelegd. Veel van de dingen die hierin genoemd worden zijn namelijk echt gebeurd... Onder het sterretje staat alles op een rijtje. * -Bono's zonnebril: bono heeft een keer een hoed vergeten, en heeft hem toen laten overvliegen omdat hij hem per se wilde hebben. -De citroen: tijdens de Popmart tour werd er een citroen gebruikt waar ze uitstapten, maar een keer deed hij het niet en toen zaten ze vast. -De Trabants: die werden gebruikt als spotlights tijden ze ZooTV tour. Juist. Er hingen auto's boven het podium. -Het busje: Bono heeft ooit gezegd dat hij heel graag een busje wilde zeggen, in hun vroege dagen. Hier kwam het eigenlijk elke keer op terug. -De titel is een woordspeling op de titel van het nieuwe album, No Line on the Horizon

Met helderblauwe ogen bekeek de rockster de gossip van de afgelopen paar weken. De band stond niet zo vaak in het middelpunt van de belangstelling, maar aangezien ze net een nieuw album hadden uitgebracht kwam er weer van alles bovendrijven. Vooral nu ze de tour aan het voorbereiden waren, en ze niet alleen van hot naar her moesten rennen, maar ondertussen ook nog moesten brainstormen over wat ze nou wilden. En in de drukte had hij zijn lievelingszonnebril in de privéjet laten liggen.
Adam en Larry hadden geprobeerd te brainstormen over wat ze met de tour wilden doen, maar hij was ondertussen zo uit zijn doen door zijn zonnebril dat hij spontaan zin kreeg om de luchtvaartmaatschappij te bellen om zijn zonnebril zo snel mogelijk te komen brengen.
“Kunnen we niet gewoon weer zo’n citroen gebruiken?” probeerde Adam. “Of in ieder geval een stuk fruit. Een banaan zou ook wel leuk zijn…”
Larry staarde hem bedenkelijk aan. “Ik geloof niet dat dat zo’n goed idee is. Straks komen we weer vast te zitten, en dan moeten we onze fans teleurstellen.”
“Maar dan kunnen we het vanbinnen in de citroen doen. Of de banaan, wat jij wil,” voegde Edge toe. “Dat geeft een extra dimensie aan de nieuwe show: U2, de band die je niet kan zien, maar die je wel kan horen spelen, en nog buitengewoon goed ook. Wat vind jij, Bono?”
“Doe die banaan maar ofzo,” mompelde die afwezig en richtte zich weer tot zijn mobiele telefoon. “Ja, ik bedoel U2, niet het vliegtuig, niet de weg, en ook niet het treinstation, maar de rockband. En ik wil graag mijn zonnebril terug die ik vergeten ben in jullie vliegtuig.” Hij pauzeerde even. “Wat bedoel je, ‘Bono stalken’?! Ik bén Bono!” Verontwaardigd keek hij naar zijn mobieltje toen er werd opgehangen. “Wat is het tegenwoordig met mensen, ze willen je niet eens meer geloven als je zegt dat je in een rockband zit. En wat was dat nou over die banaan?”
“Adam wil graag een herhaling van tien jaar geleden, toen we met z’n allen vastzaten in die citroen,” bracht Larry hem op de hoogte. “Alleen wil hij de citroen nu vervangen met een banaan.”
“Oh,” zei Bono langzaam. “Nog even over mijn zonnebril…”
“Ja, we weten dat je niet zonder wil worden gezien,” viel Edge hem in de reden. “En dat je zonnebril je hele imago bevat. Maar we hebben nu wel wat beters te doen dan vliegtuigmaatschappijen opbellen om te vragen of ze je zonnebril gevonden hebben en of ze hem dan zo snel mogelijk willen sturen.”
“Oh.” Bono keek een beetje teleurgesteld, en Edge toverde snel een andere zonnebril achter zijn rug vandaan. “Gelukkig heb ik altijd een achter de hand,” fluisterde hij naar Adam, die betekenisvol knikte.
Bono zette snel de zonnebril op zin neus, en vrijwel meteen kreeg hij een andere uitdrukking. “Mede bandleden,” begon hij plechtig, “vandaag word besloten dat het niet de banaan is die overwint, maar de kiwi!”
“Sinds wanneer hebben we het over kiwi’s,” zei Adam verbaasd. “Kiwi’s zijn ergonomisch niet geschikt als doelgroep voor onze show.”
“Ze hebben dezelfde vorm als een citroen, you know,” zei Bono.
“Dat weet ik ook wel,” zei Adam, “maar kiwi’s zijn niet géél.”
“Juist,” zei Larry, “maar wat hebben we hier aan? Jullie zijn totaal niet serieus bezig, met die citroenen en bananen en weet ik veel wat. Ik wil gewoon muziek maken.”
“Ja, dat willen wij ook wel, maar dan moeten we wel ons publiek kunnen bereiken,” legde Edge uit. Larry staarde hem aan.
“Daar is een podium juist voor, toch? Bovendien, de vorige keer hebben we het toch ook niet zo uitgebreid gedaan? Toen ging het ook prima. Ik hoef geen herhaling van ZOO TV te hebben.”
“Nu je het zegt,” zei Edge, “die Trabants vond ik eigenlijk ook wel leuk. Kunnen we daar niet in rondrijden ofzo?”
“Net als een eigen busje,” zei Bono, grinnikend. “En dan treden we gewoon op op pleintjes met gratis entree!”
“Maar dan gaan we failliet!” klaagde Larry. “Ik wil gewoon drummen, laat me nou!”
“Nou, oké, dan rijden we rond in een busje, treden we op op pleintjes en vragen we wel entree.” Bono haalde zijn schouders op. “Zo moeilijk is dat toch niet.”
“Al die apparatuur past nooit in één busje,” protesteerde Adam.
“Twee busjes, ook goed,” antwoordde Bono. “En Larry’s drumkit krijgt zijn eigen busje.” Larry leek hier ook vrij tevreden mee te zijn.
“Wacht even, maar hoe zit het dan met onze fans die graag naar een concert willen komen?”
Bono stond op, en de rest staarde toen hij in een kastje begon te rommelen. Snel draaide hij zich weer naar hen om. “Ze krijgen een opblaasbare kiwi als ze naar een concert komen!”
Larry zuchtte. “Beginnen we daar nu weer over? Ik hoef geen kiwi’s of sinaasappels of wat voor fruit dan ook! Die periode hebben we gehad! Bovendien is een Trabant veel te klein voor mijn drumkit, dus laat het idee van die busjes ook maar achterwege.” De rest keek even teleurgesteld. “Maar we hebben nu nog steeds niks bedacht voor de tour.”
“We kunnen het nog wel groots houden,” zei Adam.
“Maar dan zonder kiwi,” zei Edge.
Bono klinkte instemmend. “Goed, geen kiwi. Geen busje. Wel een publiek. Dat klinkt wel goed, ja…” hij keek even rond. “Nou, waar heb ik mijn zonnebril gelaten?”[center][/center]