FanFic.nl

Steal my girl - luke hemmings or Calum hood

hoofdstuk 1

Samen met Lara zit ik op mijn kamer huiswerk te maken. Op de achtergrond hebben we mtv music aanstaan en ik zing zachtjes mee met bang bang. Goh wat haat ik wiskunde. Ik snap er echt niets van en het is zoveel werk. Ik gooi mijn pen neer en kijk naar het einde van de videoclip. De muziek veranderd in het geluid van een fiets en verschijnd een best wel knappe jongen op het scherm. de tekst amnesia volgt en dan begint de muziek. Ik zie nog twee knappe jongens verschijnen eentje heeft groen haar. Als ik doorkrijg wie die jongens zijn krijg ik een lichte paniekaanval. Ik wil wegzappen maar het is al te laat. En dan zie ik iemand die ik al twee jaar niet heb gezien. Ik vind de afstandsbediening en meteen zap ik verder. ‘he doe is terug dat liedje is leuk.’ Klaagt Lara. ‘nee.’ Zeg ik boos. Dan bespringt Lara me van achter. Ze ritst de afstandsbediening uit mijn handen en zapt weer terug. Luke is volop in beeld. Ik voel de tranen al weer komen

*flashback

‘kom je vanmiddag mee naar mijn huis?’ vraag ik als ik samen met Luke de klas uit loop. ‘nee sorry, vanmiddag moet ik oefenen met de band.’ Ik zucht. Dat is altijd hetzelfde excuus de laatste tijd. Hij moet altijd naar zijn band. Ik ken de jongens niet heel goed. Ik weet hoe ze eruit zien en daar houdt het ook bij op. Geirriteerd loop ik verder. Hij vergeet mij gewoon. Vroeger waren we altijd bij elkaar. Nu weet hij niet eens meer dat ik besta. Chagerijnig loop ik alleen naar huis. Luke woont naast me, en we liepen altijd samen naar school en huis.’ Het is maar tien minuutjes. Maar het is toch leuker als je samen loopt. Als ik thuis ben is mijn humeur flink verpest. ik loop achterom richting de achtertuin. Ik gooi de poort open en doe geen moeite om hem weer dicht te doen. En loop naar binnen. Mijn moeder zit aan de eettafel. Ze is aan het bellen. ‘hey.’ Zeg ik. Maar ze gebaart dat ik stil moet zijn. Ik zucht en loop door naar de gang. Ik schop mijn schoenen uit en gooi mijn tas in de hoek. Ik loop naar mijn kamer en laat me op bed vallen. Ik zet for the first time van the script op en doe mijn ogen dicht.



*einde flashback

Dat was een van de laatste keren dat ik luke had gezien. Een week later was hij weg. Zonder afscheid te nemen. Ik ging langs zijn huis en liz zei. ‘heeft luke je niet verteld. Hij gaat touren met een bekende band als voorprogramma.’ Ik schudde mijn hoofd en liep gewoon weg.

‘amber?’ lara is wild aan mijn arm aan het schudden. ‘he wat?’ vraag ik. ‘je was even van de wereld ofzo.’ Zegt Lara. ‘eh ja sorry.’ Zeg ik. Lara weet niet dat ik Luke ken. Ze is pas sinds vorig jaar bij mij in de klas gekomen. ‘gaat het wel?’ vraagt ze. Ik knik. ‘waarom rollen de tranen dan over je gezicht?’ ik voel aan mijn wang en inderdaad die is nat. Ik loop naar de badkamer om de uitgelopen mascara weg te halen. Als ik terug in de kamer kom is het liedje gelukkig afgelopen. Om mijn aandacht ergens anders heen te brengen begin ik weer aan mijn huiswerk. Als ik dat eindelijk afheb gaat Lara naar huis. Ik ga avond eten en ga daarna meteen naar bed.

De volgende dag gaat de wekker al heel vroeg. Ik ben totaal geen ochtendmens. Ik kom slaperig mijn bed uit en stap onder de douche. Dat moet ik doen anders word ik echt niet wakker.

Ik loop naar beneden om te ontbijten. Ik begroet mijn moeder. ‘heb je een drukke dag vandaag?’ vraag ik aan mijn moeder. ‘ja, sorry je moet vanavond alleen eten. Ik ben pas heel laat terug.’ Ik knik. ‘mam, het is al half acht.’ Zeg ik. Mijn moeder kijkt geschrokken op haar horloge. ‘oh, fijne dag.’ Roept ze terwijl ze haar spullen bij elkaar pakt en wegrent. heel fijn, ik ben de laatste tijd steeds vaker alleen thuis.

Als ik op school ben aangekomen loop ik meteen door naar het lokaal. Ik ben aan de late kant en de bel gaat net wanneer ik de school binnen loop. Ik loop naar mijn vaste plek achterin en zie dat Lara er niet is. Vijf minuten later is de hele klas vol. Net als de leraar wilt beginnen komt de afdelingsleider binnen. Hij zegt wat tegen de leraar maar niet hard genoeg voor ons om het te verstaan. ‘oke, ik begin vandaag met een mededeling.’ Zegt de leraar. ‘we krijgen vandaag een nieuwe leerling in de klas. Of ik kan beter zeggen. Een oudleerling komt weer terug.’ Dan gaat de deur weer open en een lange jongen met blond haar en een lippiercing stapt binnen. ‘luke.’ Fluister ik.

Meteen kijkt hij mijn kant op. Oke shit. Ik fluister dus harder dan ik denk. ‘hey amber.’ Zegt hij terug. ‘luke, omdat je amber kent mag je naast haar gaan zitten.’ Zegt de leraar. Fijn, heel fijn.



De hele dag probeer ik hem te negeren. Maar als ik naar mijn kluis loop houdt hij me tegen. ‘amber, kan ik even met je praten?’ vraagt hij. Zonder echt op antwoord te wachten begint hij al. ‘ik weet dat je boos op me bent, en ik snap het ook heel goed. Maar ik wil zeggen dat het me spijt. Je weet niet hoe vaak ik aan je gedacht heb de afgelopen twee jaar. Hoevaak ik je wel niet heb willen bellen. Maar ik hoorde van mijn moeder dat je er kapot van was dat ik weg was geggaan zonder ook maar iets te zeggen. Ik durfde het niet meer. En toen ging mijn telefoon kapot en had ik je nummer niet. Ik weet dat dat geen excuus is maar zouden we het alsjeblieft opnieuw kunnen proberen. Het spijt me zo erg.

Reacties: