FanFic.nl

The Queen | Harry Styles

The Queen 3

Ik kijk zenuwacthig om me heen. Ik had verwacht dat ik net zoals de andere afgekeurd zou worden, en daarna vermoord. Koning Harold staart me aan, en ik kijk hem ook maar aan. 'Kom mee, en vertel me je naam.' Zegt Koning Harold na een lange stilte, en hij trekt me mee, naar de volgende zaal. 'I-ik ben Dana.' Antwoord ik met een trillende stem. 'En je achternaam?' Koning Harold kijkt strak voor zichzelf uit. 'White.' Antword ik stilletjes. Ik merkte in mijn ooghoek dat Koning Harold knikt. Wat doe ik hier nog eigenlijk? Koning Harold draait zich om, en kijkt me weer aan. 'Nou ik heb je uitgekozen, snap je. Maar je loopt nog steeds risico.' De laatste zin zei Koning Harold zachtjes. Ik krijg een steeds angstiger gevoel. Ik kan nog altijd doodgaan dus. 'Klinkt erg aardig,' Mompel ik afkeurend. Als ik nu toch al dood zou gaan, wat maakt mijn gedrag dan nog uit? Ik voel een hand die mijn schouder stevig vast pakt, en Koning Harold kijkt me woedend aan. 'Ik kan je zo laten afmaken als ik wil.' Zegt hij terwijl hij me aan kijkt. Ik bijt op mijn lip, misschien was het wel het beste. Maar nee. Ik wil niet dood. 'Dat doe je niet.' Zeg ik zachtjes. Koning Harold kijkt me met een rare blik aan. Verbaasd, boos, geintreseerd. 'Kom nou maar, White.' Zegt Koning Harold en hij duwt me een zaal in. In deze grote zaal is een reusachtig tapijt neer gelegd, en er staat twee grote banken tegenover elkaar met daar tussen in een glazen salon tafel, met prachtige rode rozen erop. 'Wil je wat drinken?' Koning Harold's ruwe stem vult de zaal. 'Nee.' Zeg ik alleen maar, en ik hoor dat Koning Harold wel wat voor zichzelf inschenkt. En dan gaat hij op een van de banken zitten. Ik sta wat ongemakkelijk voor de banken. Koning Harold draait zich opeens om, en kijkt me aan. 'Ga je nog zitten of wat?' Hij kijkt me arrogant aan. Ik neem gauw plaats op de bank tegenover de bank waar hij op zit. 'Wanneer mag ik hier weg?' Floept er uit mijn mond. Harold kijkt me verbaasd aan. 'Voorlopig niet.' Antwoord hij. Ik kijk hem vreemd aan, en ik merk dat hij mijn gezicht na probeert te doen. 'Waarom moet ik blijven dan?' Ik wil hier niet blijven. Echt niet. Ik wil naar huis toe. Naar mijn moeder, naar mijn broers. 'Ik wil je als mijn koningin.' Koning Harold kijkt even naar zijn schoenen, en kijkt me dan weer aan. 'Nee! Nee! Nee!' Mijn stem schreeuwt keihard, meteen sta ik op en ik loop met grote stappen naar de deur toe. Zonder dat ik door had dat Harold ook was opgestaan, en nu voor me staat. Ik probeer hem weg te duwen maar het lukt me niet. 'Flikker op!' Ik schreeuw keihard. Harold reageert niet, maar duwt me terug de zaal in en doet gauw de deur weer dicht. Ik probeer hem weer open te doen, maar hij is opslot. 'Maak hem open. Nu.' Zeg ik woedend. Ik word nooit, maar ook echt nooit zijn vrouw! Of koningin, hoe hij het noemt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.